Þjóðmál - 01.09.2013, Blaðsíða 69

68 Þjóðmál haust 2013
úr eggjum sínum, þegar Charles Darwin
kom til Galápagos­eyja árið 1835 . Talið
er, að um fimmtán þúsund risaskjaldbökur
séu alls á eyjunum . Í júní árið 2012 drapst
síðasta risaskjaldbakan, sem fundist hafði
á Pinta­ey, en hún var karlkyns og kölluð
„Georg einfari“ (Lonesome George), því að
hún gaf sig lítt að hinu kyninu, en reynt
hafði verið að koma einfaranum saman við
kvenskjaldbökur frá öðrum eyjum, sem
náskyldar voru Pinta­skjaldbökum .12 Þriðja
dýrategundin, sem ferðamönnum þykir
fengur í að skoða á Galápagos­eyjum, er
sundeðlur, en ég átti erfitt með að koma
auga á þær, þótt talsvert væri af þeim í
fjöruborðinu . Þær eru nánast eins á litinn
og dökkgrátt hraunið þar og skjótast hratt á
milli steina og út í sjó .
Jafnan er gert hlé á fundum og efnt til
skemmtiferðar einn dag á þingum Mont
Pèlerin­samtakanna, og var það vitan lega
gert líka á Galápagos­eyjum . Að morgni
miðvikudagsins 26 . júní voru risa skjald­
bökur skoðaðar og gengið á fjöll, en síðdegis
var haldið í siglingu, og gátu þingfulltrúar
þá kastað sér í yfirborðsköfun (snorkeling),
svamlað í sjónum og skoðað sig þar um með
sundgleraugu, sundfit og öndunarbúnað .
Ég hætti mér ekki þangað út, enda var
vatnið í kaldara lagi, en þeir, sem það gerðu,
sögðu, að ævintýralegt hefði verið að synda
neðansjávar innan um loðseli, höfrunga,
hákarla og ótal fiska af hinum ólíkustu
tegundum . Við sigldum einnig upp að
tveimur samhliða, snarbröttum hraun­
dröngum, sem kallast „Kicker Rock“ eða
Spyrnu klettar . Nafnið er dregið af því, að
þeir höfðu skotist í einu lagi upp úr sjó í
eldgosi eins og tappi úr kampavínsflösku,
en náttúruöflin síðan smám saman sorfið
þá í tvennt . Umhverfis klettana flugu um
fuglar af súluætt með heiðbláan gogg og
skærbláar lappir eða sátu makindalega á
syllum . Á ensku heitir þessi fuglategund
„blue­footed booby“, en nafnið á uppruna
sinn í spænska orðinu „bobo“ eða aula, því
að Spánverjum þótti fuglinn klunnalegur í
hreyfingum og í heimskara lagi . Var þessi
sigling hin besta skemmtun og menn glaðir
í bragði, en sumir dasaðir, þegar snúið var
heim á leið .
Jafnframt hafði ég tækifæri í kaffihléum og
á kvöldin til að endurnýja kynni af gömlum
vinum í Mont Pèlerin­samtökunum . Dr . Ed
(Edwin) Feulner hefur lengi verið lífið og sál­
in í þeim . Hann er enn gjaldkeri samtak anna
og var forseti 1996–1998 . Hann er hávaxinn,
þéttvaxinn Bandaríkjamaður með gleraugu,
djúpa og skýra rödd og fyrirmannlegt fas,
en jafnan með spaugsyrði á vörum . Hann
var til skamms forstöðumaður hugveitunnar
Heritage Foundation í Washington­borg og
hefur einstakt lag á að telja efnafólk á að reiða
fram fé til að berjast hinni góðu baráttu . Í
stjórnartíð Lýð veldis flokksins (Repúblikana)
var Ed áreiðan lega einn áhrifamesti maður­
inn í höfuð borg Bandaríkjanna . Í för með
honum var kona hans, Linda, grannvaxin
og tíguleg . Deepak Lal, hagfræðiprófessor í
UCLA, tók einnig konu sína Barböru með
á þingið, en ég hafði kynnst þeim hjónum,
Í júní árið 2012 drapst síðasta risaskjaldbakan, sem fundist
hafði á Pinta­ey, en hún var
karlkyns og kölluð „Georg einfari“
(Lonesome George), því að hún
gaf sig lítt að hinu kyninu, en reynt
hafði verið að koma einfaranum
saman við kvenskjaldbökur frá
öðrum eyjum, sem náskyldar voru
Pinta­skjaldbökum .