Jólakver - 01.12.1924, Blaðsíða 17

15
Einkum eru allir mjög önnum kafnir sjálfan að-
fangadaginn. Alt þarf að vera undirbúið áður en há-
tíðin kemur. Fyrir dagsetur verða allir að hafa þveg-
ið sér og kembt hár sitt. Þá verða og allir að hafa
klæðst sínum besta búningi. Þegar rökkva tekur,
fara klukkurnar að hljóma við hverja kirkju og kalla
til aftansöngs, — kalla, að allir komi í hús Drottins
til þess að heyra hinn himneska jólaboðskap um
„frið á jörðu og velþóknan yfir mönn-
unum“. Hafa þá allir ærinn að starfa, þvi nú er
þess skamt að bíða, að dagurinn renni undir og hin
helga nótt birtist í allri sinni dýrð. Við þessa síðustu
undirbúningsstund á hin forna vísa:
„Hátíð fer að höndum ein,
hana vér allir prýðum.
Lýðurinn tendri ljósin hrein,
* líður að tíðum,
líður að helgum tíðum“.
Og svo koma jólin. „Gfleðileg jól! gleðilega hátíð!u,
hljómar þá á hvers manns vörum. Og þá er fagurt
um að litast í híbýlum mannanna. Alt er sópað og
prýtt, allir eru prúðbúnir. Alt er bjart, því alstaðar
loga hátíðaljósin. Það var siður í gamla daga, að al-
staðar voru sett ljós í hvern afkima um allan bæ-
inn, svo hvergi skyldi bera skugga á. Þessi ljós voru
látin brenna alla nóttina. Það hefir tíðkast til skamms
tíma, að láta ljós lifa í baðstofunni alla jólanóttina,
og það er jafnvel siður enn í sumurn sveitum. Eftir
að ljósin eru kveikt og alt hefir fengið þann há-
tíðasvip, sem kostur er á, þá er lesinn húslestur.
Eftir lestur er drukkið sætt kaffi með lummum. Síð-
an gefur húsmóðirin hverjum manni á heimilinu
L