Jólakver - 01.12.1924, Blaðsíða 44

5TJ0RNUDRAUMAR
EFTIR CMflRLES DICKENS

IN U sinni var lítill drengur. Á daginn lék
hann sér úti, fór víða og athugaði margt.
Systur átti hann, sem líka var lítil eins
og liann, og voru þau altaf saman. Altaf fundu þau
eitthvað furðulegt og aðdáanlegt. Þau dáðust að því,
hvað blómin voru falleg; þau dáðust að því, hvað
himininn var hár og fagurblár; þau dáðust að því,
hvað vötnin voru djúp og tær; en mest dáðust þau
að því, hvað guð var góður og máttugur að geta
skapað alt þetta og haft það svona fagurt.
Stundum töluðu þau um það sín á milli, hvernig
fara mundi, ef öll börn á jörðinni væri dáin.
Skyldi blómin ekki gráta yfir þeim, og vötnin og
himininn? Þeim fanst það sennilegast, því að litlu
blómhnapparnir eru börn blómanna, og litlu lækirn-
ir, sem hoppa syngjandi niður fjalshlíðina, eru börn
vatnanna, og allra minstu ljósdeplarnir, sem blika á
næturhimninum, þeir hljóta að vera börn stjarnanna.
Og þá hlytu þau öll að hryggjast og gráta, ef þau
mistu sjónar á mannanna börnum, því að þau eru
öll saman leiksystkini.