Skagfirðingabók - 01.01.2002, Side 162

SKAGFIRÐINGABÓK
í skrifstofu sinni á Frostastöðum og taldi þá að Þórvör hefði
verið seinni kona Jóns Ólafssonar. Fyrri konuna nefnir hann þó
ekki og er hún því hulin í móðu gleymskunnar. Ekki er heldur
vitað til þess að Jón ætti önnur börn en Sigfus. Ólafur Jónsson
bóndi á Þrastarhóli hefur að vísu stundum verið talinn sonur
Jóns en það er röng ágiskun.50
I sakeyrisreikningum „Eijefiords Syssel" árið 1730 stendur
að barneign Þórvarar og Jóns væri fyrsta frillulífisbrot þeirra
beggja.51 Fyrri kona Jóns ónefnd var því látin áður en Sigfús
kom undir, en það var í nóvemberbyrjun 1728 ef að líkum læt-
ur, um það bil tíu dögum eftir að Kaupmannahöfn eyddist í
eldinum illræmda. Jón var fæddur um 1692 og því getur það
vel staðist að hann hafi kvænst um eða jafnvel fyrir 1720 en
misst fyrri eiginkonu sína og ef til vill einhver börn þeirra.
Brot Jóns var léttvægt. Þórvör hafði á hinn bóginn átt mann
andlegrar stéttar og því var hennar mál alvarlegra og flóknara.
Nú leið og beið og bar fátt til tíðinda í Eyjafirði. Skúli Illuga-
son skírði, fermdi, gifti og jarðaði sóknarbörn sín eins og vera
bar, óskörulega að vísu en tónaði þeim mun fagurlegar yfir
þeim. Hvergi verður þess hins vegar vart að hann hlutaðist til
um hneykslanlegt málefni hjónaleysanna í Auðbrekku og ekki
er heldur að sjá að önnur yfirvöld þeirra hafi gert nokkurn reka
að málinu. Sýslumaður Eyfirðinga um þessar mundir var Jón
Jónsson í Grenivík, greiðvikinn maður og vel látinn. Og pró-
fasturinn, já prófasturinn var Þorsteinn Ketilsson á Hrafnagili
— sem beinlínis sýndi Þórvöru fortakslausan sóma með því að
taka Hallgrím son hennar í fóstur árið 1730 og hefur áreiðan-
lega ekki gert það í neinni óþökk yfirboðara síns á Hólum.
Hann skipti sér ekki af högum þeirra Jóns í Auðbrekku að
öðru leyti, eftir því sem séð verður.
Um miðjan september árið 1731 var öllum embættismönn-
um, lénsmönnum og jarðeigendum í landinu stefnt til Þing-
valla að sverja nýjum konungi, Kristjáni 6., hollustu. A öðrum
degi stefnunnar luku kennimenn við að vinna sína eiða í blíð-
160