Ráðunautafundur - 11.02.1978, Blaðsíða 46

38
Það er hlutverk rannsóknastarfseminnar að vera £ farar-
broddi, horfa fram á veginn og sjá fyrir hvert skal stefna.
Rannsóknamenn eiga að veita stjórnmálamönnum, ráðunautum,
forsvarsmönnum bænda og bændunum sjálfum upplýsingar um
sí-kostnaðarminni, auðveldari og árangursríkari aðferðir við
ræktun lands, meðferð búfjár og vinnslu afurða við þau skilyrði
sem ríkja í hinum ýmsu landshlutum.
Um leið verða rannsóknamenn að leita út fyrir. hin hefð-
bundnu svið landbúnaðarins og hafa á takteinum upplýsingar um
val á öðrum kostum, annarri nýtingu lands og náttúruauðlinda,
öðrum búgreinum og hlunnindum og þeim áhrifum sem slíkir val-
kostir kunna að hafa á umhverfið og viðkvæma náttúru landsins.
An upplýsinga um þessi atriði yrði stjórnmálamaðurinn að
þreifa sig áfram í myrkri. An þeirra getur hann hvorki dæmt um
kosti þeirra starfshátta sem fyrir eru í landbúnaðinum, né gert
sér grein fyrir öðrum valkostum, sem til greina kæmu.
Skattgreiðendur sem bera allan kostnað af rannsóknastarfinu
og kjörnir fulltrúar þeirra sem ákveða stefnuna í landbúnaðar-
málum jafnt og í öðrum þjóðmálum eiga heimtingu á að rannsókna-
menn beiti kunnáttu sinni við að hafa slíkar upplýsingar á
takteinum. Ég vil bæta því við að ég vildi óska þess að stjórn-
málamenn heimtuðu slíkt af okkur í raun og veru. Mér finnst
stundum, þegar ég ræði við Alþingismenn um fjárveitingu til að
rannsaka ákveðin vandamál, að þeim finnist þeir vera að gera
mér greiða með því að veita fé til ákveðinnar rannsóknar.
Síöasta dæmið eru markaðsmál landbúnaðarafurða, sem er eitt
mest aðkallandi vandamál landbúnaðarins. Hér er brýn þörf að
rannsaka gæði vörunnar á ýmsum stigum, efnainnihald, fitumagn,
vítamín, áhrif kálbeitar á skrokkfitu, betri nýting mjólkur-
afurða, geymsluþol garðávaxta, sölupakkning hangikjöts, nítrat-
innihald í saltkjöti og svo mætti lengi telja. An slíkra upp-
lýsinga verður sölumennska og markaðsleit fálmkennd.