Smárit Hvítabandsins - 01.01.1903, Blaðsíða 3

3
• eg var drukkinn. Eg skal aldrei gleymaeþví,f,ng
þú skalt sjá að mér er alvara.“ ;i
Yeslings konan sendi brennandi þakkarbænir: í
hæðirnar, nú sá hún uppfylling óska sinna og bæná,
og árangur margra ára tilrauna strits og sorga. Hún
áminnti manninn sinn alvai'lega um að treysta ekki
eigin krapti til að efna loforð sitt, heldur leita
styrktar hjá guði í bæninni. Hann gerði það, og
hann fékk styrk frá guði, sem heyrir bænarandvörp
sundurkramins hjarta.
Jóhann varð reglumaður og trúaður maður.
Hann hélt loforð sitt til dauðadags.
Þetta er einungis eitt dæmi þess, hvílík bless-
un leiðir af kristilegri hógværð og umburðarlyndi.
Vér viljum ekki þar með segja að það hafi ætið
hin sömu blessunarríku áhrif, en án efa er það opt
svo. Og hvilík huggun og gleði er það hverri konu,
sem öðlast þrek til að breyta þanníg.
Pér eiginkonur og mæður, sem eigið Iéttúðuga
menn og börn, veitið kærleika frelsarans viðtöku í
yðar eigin hjörtu, komið til Jesú Krists og öðJist
frið í trúnni á hann; einungis með því móti fáið
þér auðsýnt þann kærleika og blíðu, sem postulinn
segir að „umberi allt,“ „þoli allt,“ og vari eilíflega,
og hefir orðið til þess að snúa mörgum villuráfandi
syndara frá vegi myrkurs og dauða til ljóss og lífs. .
Mig þyrstír. Nokkrir Ijettúðugir svallaiar
báru ráð sín saman um það, hyernig þejr skyldu