Smárit Hvítabandsins - 01.01.1903, Blaðsíða 6

6
aðrar eins auglýsingar/1 sagði eg og benti á blaðið,
„það sér á vesalings sjómönnunum, sem ramba
um hálffullir, eða láta aðra draga sig, að þeir hafi
fengið eitthvað hollt og styrkjandi!"
„Það er meira komið undir því að auglýsingar
séu smellnar en að þær séu sannar," sagði Árni og
glotti; „en það er satt, það er hroðalegt að sjá fá-
tæka heimilisfeður drekka frá sér ráð og rænu und-
ir eins og þeir koma á þurt land. Ykkur væri nær,
bindindismönnunum, að pródika fyrir þeim, heldur
en vera að skamma veitingamenn og kaupmenn,
þótt þeir reki löglega verzlun, eða ráðast að hóf-
semdarmönnum og ætla að „kúska“ þá í bindindi/'
„Að ósi skal á stemma,“ svaraði eg og settist
hjá þaim. „Það ætti að vera hægra að sannfæra
nokkra heiðarlega borgara um að það sé ekki alveg'
sama á hverju þeir græða, — því ekki gengur þeim
annað til vínsölunnar *n gróðafíkn, — heldur en
gera alla þrekleysingja og gáleysingja að gætnum
og vönduðum mönnum. Á meðan áfengis dýkin
eru til, farast einhverjir í þeim; það sýnir reynslan
alstaðar. En fyrst yður blöskrar drykkjuskapur sjó-
mannanna, því sitjið þér þá við drykkju í sama
húsinu, sero margir þeirra sækja bölvun lífs síns í?“
„Nei, nú fer bindindisandinn með yður í gön-
ur, sagði Bjarni og ræskti sig. „Vitið þór ekki að
bjór og brenmvín er tvent ólikt? Það getur verið
að brennivín sé óholt, en bjór er bæði holiur og
pærandi drykkur. Flaskan sú arna er sannarlega