Smárit Hvítabandsins - 01.01.1903, Blaðsíða 8

8
ómögulegt/ hrópaði Arni og fór pjálfur a& reikna.
— — „Þetta er þá satt, mi er eg alreg forviða',
sagði hann, „ef eg setti þær, væri eg. ekki í vand-
ræðum með bankaskuldina. “ Pað voru komnir
svitadropar á ennið á honum. — „Jr’ær hafa geng-
ið til að fita vínsalana, eins og biudindismennirnir
segja/ sagði Bjarni í hæðnisróm. „En hvað skyldir
þú vera búinn að drekka upp mörg þúsund um
æfina? sagði Árni. :— „Eg kæri mig ekki um
nærgönguJar spurningar," svaraði Bjarni.
„Satt að segja var þetta slæm uppgötvun og
verst að aðrir skyldu þurfa að benda mér á það“,
sagðiÁrni og stóð upp. „Þið verðið að fyrirgefa, eu
nú verð eg að fara.“ „Og eg líka," sagði fíjarni.
— Og svo fóru þeir báðir út.
A. (siblótandi): „Djöfullirm er ekki of góður
til að hafa hann milli tannanna. “
B. : „En munnur þinn ætti að vera of góður
til þess að vera hibýli djöfulsins. “
A: „Pað draslast einhvernveginn meðan egiifi.*
B.: „En svo?*
A. : „Svo fer eg í gröfina eins og aðrir.“
B. „En svo?“---------hverju svarar þú?
Aldar-prentsmiðja 1903.