Morgunblaðið - 23.10.1983, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. OKTÓBER 1983
Fisk-pizza
á markaðinn
Pizzur með fisk sem uppistöðufyll-
ingu eru að koma á markaðinn frá
fyrirUekinu Arco. Það hefur á annað
ár keypt fisk utan af landi, pakkað
honum í neysluumbúðir og dreift í
verslanir, veitingahús og í mötu-
neyti. Pizzu-framleiðslan er ný deild
við fyrirUekið, stjórnað af Þórunni
Nigurðardóttur matreiðslumanni
sem á heiðurinn af uppskriftinni að
fiskpizzunni eða Pizza della mare,
eins og hún heitir. í fyllinguna notar
hún ýsuhakk, lauk, papriku, tóm-
atkraft, sveppi, ost og krydd, pizzan
er svo hituð, annaðhvort í ofni við
170 gráðu hita eða í tvær mínútur í
örbylgjuofni. Pizzunni er pakkað í
lofttæmdar umbúðir.
Fiskpizzan kemur til með að
verða ódýrari en aðrar pizzur sem
á markaðnum eru, allt að því 40%
ef miðað er við venjulega álagn-
ingu (38%). Hún verður til sölu í
kjörbúðum og verður kynnt þar á
næstunni.
Þórunn Sigurðardóttir
matreiðslumaður
_^\^skriftar-
síminn er 830 33
IVlatreiðslunámskeið
... fyrir eldri menn.
Sjónvarpið tekur
upp þrjú ný leikrit
Sjónvarpiö er að Ijúka upptökum á þrem íslenskum sjón-
varpsleikritum sem sýnd verða á komandi ári. Þau eru eftir
Sveinbjörn Baldvinsson, Kjartan Ragnarsson og Andrés
Indriðason.
— „Matreiðslunámskeið-
ið“ heitir leikrit Kjartans og
var það tekið upp í september.
Fékk hann, að sögn, hugmynd-
ina frá frétt sem hann las í Mbl.
fyrir ári, þar sem birt var mynd
af þátttakendum í matreiðslu-
námskeið fyrir eldri menn.
Hann setti saman leikrit um sex
karla sem fara á námskeið og
gerist það að mestu leyti í
kennslueldhúsi. Leikendur eru
Gísli Halldórsson, Valur Gísla-
son, Valdimar Helgason, Guð-
mundur Pálsson, Steindór
Hjörleifsson, Jón Ormar Orms-
son, Örn Árnason og mat-
reiðslukennarann leikur Guðrún
Ásmundsdóttir. Kjartan leik-
stýrði verkinu, en upptöku
stjórnaði Viðar Víkingsson. Er
áætlað að sýna það um páskana.
— „Þetta verður allt í
lagi“ heitir leikrit Sveinbjarn-
ar. Segir það sögu ungra hjóna
sem eru að byggja, en standa
nokkuð óvænt frammi fyrir
grundvallarspurningum um líf-
ið. Hversdagsdrama segir höf-
undur, hann hóf að skrifa leik-
ritið 1978, en endanlegt handrit
var samið í sumar eftir miklar
breytingar. Útitökur fyrir leik-
ritið hófust í ágúst, en í næstu
viku verða upptökur í upptöku-
sal sjónvarps. Leikstjóri er
Steindór Hjörleifsson. Úpptöku
stjórnar Tage Ammendrup.
Leikritið verður væntanlega
sýnt næsta haust.
— „Þessi blessuð börn“
heitir leikrit Andrésar. Það er
skrifað út frá sjónarhóli átta
ára drengs, Bjössa, sem býr einn
Reiknað með fötluðum
í orði en ekki á borði
„ÞAÐ ER augljóst mál, að ef á að
taka tillit til fatlaðra, þá kostar það
alltaf eitthvað. Ég get því vel fallist á
þá fullyrðingu, sem oft heyrist, að
það sé reiknað með fötluðum í orði
en ekki á borði. Ntjórnmálamenn
leika tveim skjöldum. Það er vinsælt
og einfalt að samþykkja ályktanir
um stuðning við málefni fatlaðra en
þegar kemur að framkvæmdunum
er yfirleitt annað uppi á teningnum,"
sagði Bergþóra Gísladóttir, sér-
kennslufulltrúi á Fræðsluskrifstofu
Reykjavíkurborgar, þegar blm.
Morgunblaðsins ræddi við hana ný-
lega um málefni fatíaðra skólanema
í framhaldi af fréttum blaðsins um
lyftumál í skólum borgarinnar.
„Ég er sannfærð um að við, sem
höfum unnið að þessum málum
árum saman og ekki síst félög
fatlaðra, höfum haft áhrif á al-
menningsálitið. Nú orðið er hægt
að hreyfa þessum málum. Og það
er víst, að enginn verður glaðari
en við, kerfisfólkið, þegar eitthvað
kemst í verk; það er að segja: þeg-
ar við fáum peninga, til að leysa
þau verkefni sem okkur er ætlað
að leysa."
Bergþóra sagði að fjárskortur
hefði staðið í vegi fyrir flestum
framkvæmdum, sem ættu að auð-
velda fötluðum að komast leiðar
sinnar í skólum. „Sérdeildin fyrir
fatlaða í Hlíðaskólanum var
bráðabirgðaráðstöfun í upphafi.
Hún er í rauninni á vegum ríkisins
fremur en borgarinnar. Reglugerð
um sérkennslu frá 1977 leggur rík-
Rætt við Bergþóru
Gísladóttur sér-
kennslufulltrúa á
Fræðsluskrifstofu
Reykjavíkur um
aðstöðu fatlaðra
í skólakerfinu
inu á herðar vissar skyldur gagn-
vart fólki með ákveðna tegund
fötlunar. I framhaldi af því samdi
ríkið við Reykjavíkurborg um
rekstur deildar fyrir fjölfatlaða
nemendur, hreyfihamlaða nem-
endur og blinda. En alla tíð hefur
verið reiknað með of litlu fé, rétt
eins og fólk viti ekki að það kostar
peninga að byggja upp starfsemi
af þessu tagi. Ríkið ber ábyrgðina
skv. bókstafnum en borgin hefur
séð um rekstur deildanna. Það er
að mínu mati tæpast eðlilegt að
Reykjavíkurborg hafi frumkvæði í
þessum málum, sem varða landið í
heild. Því segi ég, að það er reikn-
að með fötluðum í orði en ekki á
borði," sagði hún.
— Viltu nefna dæmi?
„Dæmið um rampana eða ská-
brautirnar í Seljaskóla sýnir
okkur að það þarf að hyggja að
mörgu í slíkum málum. Fyrir lá að
byggja almennan skóla í Selja-
hverfi í Reykjavík. Skólinn átti
jafnframt að vera þannig úr garði
gerður, að hann hæfði fötluðum. I
ljós kom að lóðin var fyrir stóra
byggingu á einni hæð. Húsið
stendur í bratta og því þarf stalla
undir bygginguna. Mjög kostn-
aðarsamt hefði verið að fá bestu
lausn miðað við fatlaða, því var
fundinn millivegur. Skólinn er fær
að því leyti, að hægt er að koma
hjólastólum um allt, en sá fatlaði
kemst þó ekki leiðar sinnar að-
stoðarlaust. Hann verður að fá
hjálp. Auðvitað er þetta slæmt, þó
ég taki ekki undir þá skoðun sem
heyrst hefur, að þetta sé verra en
ekkert. Ég sagði áðan að það
þyrfti að mörgu að hyggja og ég
held að ef góður árangur eigi að
nást sé ekki hægt að komast hjá
opinni umræðu um framkvæmd
byggingar sem þessarar og skipu-
lagsmála yfirleitt. Allir, sem mál-
ið varða, þyrftu að fá tækifæri til
að kynna sér málavöxtu og tjá sig
þar um. Þetta getur sýnst tíma-
frekt og þungt í vöfum, en ég er
ekki í vafa um að slíkt er mögulegt
með réttu skipulagi og góðri
stjórnun. Ég er líka sannfærð um,
að á slíkum vinnubrögðum mynd-
um við græða þegar til lengdar
lætur.
Það hefur lengi verið ósk kenn-
arafulltrúa, að hafa meira að
segja um sitt vinnuhúsnæði.
Ákvarðanir í þeim málum myndu
eftir sem áður liggja hjá bygg-
ingarnefnd, sem er skipuð aðilum
Morgnblaéið/IUz
Bergþóra Gísladóttir: Ntjórnmálamenn leika tveim skjöldum — vinsælt og
einfalt að samþykkja áiyktanir um stuðning við málefni fatlaðra en þegar
kemur að framkvæmdunum er yfirleitt annað uppi á teningnum.
frá ríki og borg. Það er mikill mis-
skilningur að halda að fram-
kvæmdaatriði eins og bratti
skábrautanna í Seljaskóla ráðist
af tilviljun. Verkfræðingar og
arkitektar eru engir kjánar, þeir
sjá slíka hluti fyrir. Ákvarðanir
um hvað gera skuli eru teknar að
hluta til af viðkomandi byggingar-
nefnd og að hluta af umbjóðend-
um þeirra, stjórnmálamönnunum.
Síðasta orðið er náttúrlega hjá al-
menningi, kjósendum, sem ræður
hversu miklu fé skal varið til upp-
byggingar í þessum efnum sem
öðrum. Og ég held að almenningur
í landinu vilji skapa fötluðum að-
stöðu og virða þar með þeirra rétt
,til að vera fullgildir þjóðfélags-
þegnar. Við erum tvímælalaust á
réttri leið í þessum efnum en það
kostar fjármuni; og það kostar
e.t.v. fyrst og fremst fyrirhyggju."
— Hvað með Hliðaskóla?
„Þegar ég tók við starfi sér-
kennslufulltrúa af Þorsteini Sig-
urðssyni fyrir þremur árum, þá
varð það mitt fyrsta verk að sitja
stóran fund, þar sem fjallað var
um að nú ætti að fara að flytja
sérdeildina fyrir fatlaða úr Hlíða-
skóla í Seljaskóla. Þennan fund
sátu aðilar frá ríki og borg, skóla-
kerfinu og foreldrum. Þeir sem
sátu þennan fund voru sammála
um að rétt væri að finna deild
hreyfihamlaðra stað í Selja-
skólanum. Þessi niðurstaða byggð-
ist fyrst og fremst á þeirri stað-
reynd, að aðstaðan í Hlíðaskólan-
um er ekki ákjósanleg og að Selja-
skólabyggingin er það skólahús-
næði, sem er hvað best við hæfi
fatlaðra af því sem er fyrir hendi í