Morgunblaðið - 11.06.1999, Blaðsíða 46

4L. FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Esther Magnús-
dóttir fæddist í
Reykjavík 29. mars
1935. Hún lést í
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 3. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Sigríður Bjarney
Einarsdóttir hús-
móðir, f. 13. júní
1912 á Skjaldvarar-
fossi í Barðastrand-
-r arhreppi, og Magn-
ús Sigurðsson
skólastjóri í
Reykjavík, f. 4.6.
1906 á Patreksfirði, d. 22.10.
1974 í Reykjavík. Foreldrar
Sigríðar voru hjónin og bænd-
urnir á Skjaldvararfossi, Sig-
ríður Guðbjörg Gestsdóttir, f.
18.9. 1888 í Holti, d. 13.12.
1957, og Einar Skarphéðinn
Bjarnason, f. 6.3. 1882 í Hrís-
nesi, d. 6.7. 1918 af slysförum á
sjó. Foreldrar Magnúsar voru
læknishjónin Esther Heiga Jen-
sen og Sigurður Magnússon,
læknir, f. 26.3. 1866 í Viðvík í
Skagafirði, sonur Vigdísar
* Ólafsdóttur, f. 12.3. 1841, og
Magnúsar Arnasonar, f. 28.12.
1828 í Vallhólmi í Skagafirði.
Hann var fæddur á heimili afa
síns, séra Ólafs Þor-
valdssonar, sem þá
var prestur þar, f.
21.9. 1806 á Breiða-
bólstað í Fljótshlíð,
og konu hans Sigríð-
ar Magnúsdóttur, f.
22.8. 1808 á Leirum í
Steinasókn undir
Eyjafjöllum. Kona
Sigurðar læknis,
Esther Helga Jensen,
var fædd 5.4. 1867 í
veitingahúsinu „Jen-
sensbaukur" á Akur-
eyri. Foreldrar henn-
ar voru Helga
Bjarnadóttir, f. 3.8. 1826 á Jór-
unnarstöðum í Saurbæjarhreppi
í Eyjafirði, og maður hennar
Lauritz H. Jensen, f. 25.7. 1825 í
Danmörku, þau áttu það hús og
ráku þar á þeim tíma lands-
þekkta veitinga- og gistiþjón-
ustu.
Esther átti tvö systkini: Sigurð,
f. 13.3. 1934, og Hrefnu Maríu, f.
14.3. 1939. Esther lauk hjúkrun-
arnámi við Centralsygehuset Sla-
gelse í Danmörku í apríl 1957.
Næstu ellefu árin stundaði hún, á
ýmsum stöðum í Danmörku,
framhaldsnám í sérgreinum
hjúkrunar. Svo sem: geðhjúkrun,
skurðstofuhjúkrun, bruna- og
lýtahjúkrun og fleira mætti
telja upp.
Esther kynntist Toni Haugen
Torgersen lækni í Kaupmanna-
höfn, f. 12.11. 1929, og átti með
honum tvo drengi. Hún kom
heim til íslands árið 1968 með
þá. Þeir eru: 1) Gunnar
Haugen, f. 10.1. 1966, kvæntur
Svanhildi Svavarsdóttur, f.
19.9. 1968, frá Ólafsfirði. For-
eldrar hennar eru Anna María
Sigurgeirsdóttir, f. 12.9. 1942 á
Akureyri, og Svavar Berg
Magnússon, f. 11.10. 1938 í
Ólafsfirði. Gunnar og Svanhild-
ur eiga tvo syni, þá: Svavar
Berg, f. 27.1. 1994, og Birki, f.
25.5. 1998. 2) Axel Haugen, f.
5.4. 1967, búsettur ýmist á
Hofteigi 38 eða á eigin vegum.
Eftir að Esther kom heim til
Islands vann hún við Klepps-
spítalann. Þar hóf hún störf
1.12. 1968, sem aðstoðardeild-
arstjóri og siðar sem deildar-
sljóri til 1977. Árið 1977 fór
hún til Danmerkur um tíma til
endurmenntunar. Hún hóf svo
störf við öldrunardeild Land-
spítalans 1.10. 1977. Hún var
deildarstjóri ýmissa öldrunar-
deilda spítalans og að síðustu
hjúkrunarstjóri á næturvöktum
frá 31.8. 1986 og var þar svo
lengi sem heilsa og þróttur
leyfðu.
Útför Estherar fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Lágafellskirkjugarði.
ESTHER
> MAGNÚSDÓTTIR
Kæra systir, nú eru leiðir okkar
aðskildar um tíma og ekki veit ég
hvenær við hittumst næst. Þú varst
mér einstaklega góð systir og gættir
mín og hjálpaðir af öllum mætti þín-
um.
Þú varst kröfuhörð við sjálfa þig
og hafðir þroskaðan sjálfsaga. Við
.#aðra varst þú kröfuhörð á sama hátt.
Þú varst alltaf boðin og búin að
hjálpa þeim sem leituðu til þín, ekki
síst þeim sem minna máttu sín í líf-
inu.
Það voru margar ferðirnar sem
þú fórst til að safna fótum og öðru
dóti fyrir þá sem voru þurfandi, sem
þú afhentir svo nunnunum í Hafnar-
fjarðarklaustrinu og síðar Rauða
krossinum í Reykjavík.
í þessari grein legg ég ekki
áherslu á að rifja upp æsku og
ánægjustundir okkar. Eg legg meira
í það sem þér var kært, það að vita
um forfeður og formæður okkar. Við
höfðum oft nú síðari ár rætt fram og
aftur um þessar ættir og þess vegna
^geri ég þeim nokkur skil í þessari
minningargrein minni um þig.
Ég á þér mjög margt að þakka og
skemmtilegar minningar þegar
horft er til baka yfíi- lífshlaup okkar.
Ég skrifa ekki um það hér, við höld-
um því fyrir okkur.
Að lokum bið ég góðan Guð og
englana að leiða þig um brautir al-
heims ljóssins og vísa þér um vegi
þess.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Svem'r Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Simi 581 3300
'Allan sótarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Góða systir, vertu sæl.
Þinn bróðir,
Sigurður Magnússon.
Við vorum báðar 11 ára. Ég ný-
flutt úr sælunni á Siglufirði í regn-
vota Reykjavík. Hittumst fyrst á ný-
byggðum Hofteignum. Hún kom á
móti mér í regnkápu og stígvélum
leiðandi litla telpu. „Ég heiti Esther
og þetta er hún Hrefna systir mín,
hvað heitir þú og hvaðan kemurðu?"
Þetta varð upphafið að vináttu sem
entist þar til yfir lauk.
Lífið á Hofteignum í þá daga var
að mörgu leyti litríkt og skemmti-
legt. Við vorum töluvert mörg börn-
MAGNÚS
ÞORLÁKSSON
+ Magnús Þor-
láksson var
fæddur að Ytra-
Álandi í Þistilfirði
11. apríl 1925. Hann
lést á heimili sfnu,
Gullsmára 7 í Kópa-
vogi, 1. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
Magnúsar voru
hjónin Þuríður Vil-
hjálmsdóttir frá
Ytri-Brekkum á
Langanesi, f. 1889,
d. 1980, og Þorlák-
ur Stefánsson frá
Laxárdal í Þistil-
firði, f. 1892, d. 1969. Þau flutt-
ust að Svalbarði í Þistilfírði vor-
ið 1928. Yngri bræður Magnús-
ar eru: Jón Erlingur, f. 1926,
tryggingafræðingur í Kópa-
vogi, Sigtryggur, f. 1928, bóndi
á Svalbarði, Stefán Þórarinn, f.
1930, menntaskólakennari á
Akureyri, og Vilhjálmur, f.
1933, verkfræðingur í Garða-
bæ. Hálfsystur sammæðra: Sig-
ríður Jónsdóttir, f. 1911, hús-
móðir í Reykjavík, og Aðalbjörg
Jónsdóttir, f. 1912, d. 1914.
Fóstursystir Björk Axelsdóttir,
f. 1942.
Magnús kvæntist
árið 1947 Sigurfljóð
Erlendsdóttur, f.
1931, dóttur hjón-
anna Erlends Ind-
riðasonar, fisksala,
og Vilhelmínu Jó-
hönnu Sigurborgar
Arngrímsdóttur.
Magnús og Sigurfljóð
skildu 1974. _ Börn
þeirra eru: 1) fvar, f.
1948, tæknifræðing-
ur í Kópavogi,
kvæntur Arnheiði
Sigurðardóttur, f.
1962, hjúkrunarfræð-
ingi. Börn þeirra eru: a)
Brynjólfur Sveinn, f. 1987, bj
Þórunn Sigurborg, f. 1989. Fyrri
kona ívars er Guðlaug Eyþórs-
dóttir, f. 1949, tölvuritari. Börn
þeirra eru: c) Brynja Dögg, f.
1969, hún á einn son, d) Helga, f.
1970, jarðeðlisfræðingur og nem-
ur nú veðurfræði, maður hennar
er Höskuldur Steinarrsson, iðn-
rekstrarfræðingur, og eiga þau
þrjú börn, þau eru búsett í Nor-
egi. e) Páll, f. 1982, menntaskóla-
nemi. 2) Margrét, f. 1951, tölvu-
ritari í Svíþjóð, fráskilin. Fyrr-
verandi eiginmaður hennar er
Magnús bróðir minn lést hinn 1.
júní sl., 74 ára að aldri. Hann var
elstur 5 bræðra, hálfu öðru ári eldri
en sá sem þetta ritar, er var næstur
í röðinni.
Við Magnús áttum margt saman
að sælda í uppvextinum á Svalbarði,
eins og gefur að skilja, bæði í leik og
störfum. Þar var landrými nóg fyrir
húsagerð barna, búskaparleiki og
annað umstang. Magnús stjómaði
snemma kofabyggingum og ýmsum
öðrum tiltektum okkar. Farskóli var
í sveitinni, 2 mánuði á hverjum stað,
alls 6 mánuði á vetri. Oftast var
skólinn á Svalbarði þriðjung vetrar-
ins. Skólavera okkar bræðra var yf-
irleitt ekki lengri en það, nema helst
veturinn fyrir fermingu, þá vorum
við 4 mánuði í skóla. Við höfðum af-
bragðs kennara, Nönnu Eiríksdótt-
ur, sem var óþreytandi að kenna
handavinnu auk bóklegra greina, og
stjórna leikjum og söng. Hún féll frá
allt of snemma. Við lærðum að sjálf-
sögðu ýmislegt utan skóla, svo sem
lestur. Móðir okkar hafði reyndar
kennarapróf og var farkennari á
Langanesi áður en hún giftist föður
okkar. Svo að hæg voru heimatökin
að kenna okkur eitthvað. En við
munum hafa verið gefnir fyrir úti-
veru. Það var mikið líf og fjör í
kringum farskólann, sem nærri má
in í götunni og komum sitt úr hverri
áttinni. Vorum fljót að kynnast og
farið í alls konar leiki frá morgni til
kvölds. Aðeins nokkur skref í hinn
glæsilega og nýbyggða Laugarnes-
skóla, þar sem Magnús faðir
Estherar var kennari. Brátt breytt-
ist Reykjavíkin regnvota og fékk yf-
irbragð sólargeisla og sumaryls. Ég
varð heimagangur hjá þeim hjónum
Magnúsi og Sigríði. Þau góðu hjón
tóku mér eins og ég væri þeirra eig-
in. Ekki skemmdi það heldur vináttu
að mæður okkar urðu góðar vinkon-
ur og sú vinátta varð ævilöng.
Leiðir skildu. Esther fór til Dan-
merkur og lærði hjúkrun, ég til
Bandaríkjanna. Árin liðu. Við kom-
um heim aftur, hún með drengina
sína tvo og ég með dætumar tvær.
Þrátt fyrir aðskilnaðinn hafði vinátt-
an ekki breyst.
Esther Magnúsdóttir var merki-
leg og mikilhæf kona. Betri og heilli
vinkonu veit ég ekki, enda hafði hún
óbeit á öllu falsi og sýndarmennsku.
Hún kom hreint til dyranna og sagði
alltaf sína meiningu. Allt tildur var
henni ógeðfellt, hlutir urðu að vera
ekta eins og hún sjálf var. Hún gat
stundum verið hrjúf í tali, enda var
lífið henni oft erfitt og ósanngjarnt.
En af kærleika og umhyggjusemi
átti hún nóg og fékk ég að njóta
þess.
Listakonan Esther var mikið
náttúrubarn. Hún tíndi steina, mosa
og jurtir alls konar og bjó úr þeim
skreytingar. Það var hreint ótrúlegt
hve margbreytilegar og fallegar
þær voru. Stofan hennar um jólin
var hreint listaverk.
Samt gekk hún ekki heil til skóg-
ar. í mörg ár var hún oft sárþjáð og
getur enginn gert sér í hugarlund
þær kvalir sem hún leið. En hún
Esther mín var ákveðnari, já, jafn-
vel þrjóskari en svo að hún gæfíst
upp og hefi ég aldrei orðið vitna að
öðru eins hugrekki og dugnaði og
hún sýndi. Hún var sannkölluð
hetja. Við vorum afar ólíkar, en virt-
Kristinn Guðmundsson, f. 1953,
málari. Börn þeirra eru: a) Iris
Kristinsdóttir, f. 1985, b) Örvar
Kristinsson, f. 1986, c) Áfagnús
Pétursson sonur Margrétar,
ættleiddur Kristinsson, f. 1972,
forritari, búsettur í Svíþjóð. 3)
Viihjálmur, f. 1959, tæknifræð-
ingur í Svíþjóð, kvæntur Ann-
Mari Magnússon, gjaldkera.
Fyrri kona Vilhjálms er Heið-
dís Rúna Steinsdóttir, snyrti-
fræðingur, f. 1963. Börn þeirra
eru: a) Kristel Dögg, f. 1986, b)
Edvin Þór Róbertsson, fóstur-
sonur, f. 1981. Börnin eru bú-
sett í Reykjavík. Ann-Mari á
tvær dætur af fyrra hjóna-
bandi, Jenny Dahl Norrman, f.
1976, og Anna Dahl, f. 1979,
búsettar í Svíþjóð.
Magnús stundaði nám við
Héraðsskólann á Laugarvatni.
Lærði síðan húsgagnasmiði hjá
Ófeigi Ólafssyni, lauk sveins-
prófi frá Iðnskólanum í Reykja-
vík og öðlaðist síðar meistara-
réttindi í greininni. Magnús
starfaði lengi í Trésmiðjunni
Víði. Siðan vann hann nokkur
ár við húsasmiðar í Stokkhómi.
Réðst þá til Islenskra aðalverk-
taka á Keflavíkurflugvelli og
starfaði sem verkstjóri, m.a. við
byggingu ratsjárstöðvar á
Gunnólfsvíkuríjalli.
títför Magnúsar fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
geta, þar sem hópur barna var sam-
ankominn á einum sveitabæ. Að
öðru leyti voru nóg verkefni við bú-
skapinn allan ársins hring og um
það snerist tilveran aðallega eins og
gengur í sveitum.
Magnús var snemma annálaður
fyrir lagvirkni og lék allt í höndum
hans. Lá því beint við að hann sneri
sér að smíðum, sem hann og gerði.
Hann lærði húsgagnasmíði hjá fóð-
urbróður sínum, Ofeigi Ólafssyni, í
Mávahlíð 21 í Reylgavík. Eftir það
vann hann lengi hjá Trésmiðjunni
Víði. Hann byggði sér hús í Vallar-
gerði 10 í Kópavogi og þar bjó fjöl-
skyldan lengst af. Þar komum við
um skoðanir hvor annarrar og
margar skemmtilegar og eftirminni-
legar stundir áttum við.
Fyrir nokkrum árum sendi hún
mér skreytt blað þar sem þetta stóð
m.a.: „Gæt þessa dags - því að hann
er lífið - lífið sjálft og í honum býr
allur veruleikinn og sannleikur til-
verunnar - unaður vaxtar og grósku
- dýrð hinna skapandi verka - Ijómi
máttarins."
Með þessu var hún að minna mig
á að lifa lífínu lifandi, njóta hvers
dags, gleyma ekki að þakka og meta
en forðast, að bíða sífellt eftir ein-
hverju betra, það kæmi kannski
aldrei.
Ég kveð Esther vinkonu mína
með söknuði, en um leið þakka ég
henni allan hennar kærleika og
tryggð mér og mínum til handa. Guð
blessi og styrki drengina hennar,
tengdadóttur, barnabörn og systk-
ini.
í Jesaja segir: „Eg, Drottinn Guð
þinn, held í hægri hönd þína og segi
við þig: „Óttast þú eigi, ég hjálpa
þér.“„ Þessi orð eru huggun í hverri
sorg.
Ebba Sigurðardóttir.
Kveðja frá Hrefnu systur
og Tryggva mági
Umhyggju þú áttir gnótt
alltaf mér til handa.
Jafnt um dag sem dimma nótt
sá draumur skyldi standa.
Laus við frama, fals og tál,
framrétt líknarhöndin.
Þig ég kveð með klökkva í sál
þín kær voru systraböndin.
Minnumst hér - í hinsta sinn
horfinna gleðistunda.
Eg í hjarta fdgnuð finn
um framgang endur&nda.
Þú lokið hefur lífsins þraut
og lagt fram hetjuvottinn.
Nú mun reynast bein þín braut.
Þér býður fangið, drottinn.
(Tryggvi Isaksson.)
hjónin oft til þeirra með bömum
okkar og áttum ánægjulegar stund-
ir. Magnús þreyttist á verksmiðju-
vinnunni og sneri sér að húsasmíði,
bæði hér heima og í Stokkhólmi.
Réðst síðar til íslenskra aðalverk-
taka og starfaði sem verkstjóri á
Keflavíkurflugvelli, en einnig um
tíma norður á Langanesi við bygg-
ingu ratsjárstöðvar á Gunnólfsvík-
urfjalli.
Magnús var laginn veiðimaður
bæði með stöng, net og byssu, allt
frá unga aldri. Iðkaði hann þá tóm-
stundaiðju eitthvað á hverju ári
meðan heilsan leyfði, og þó lengur.
Hann ferðaðist mikið út um heiminn
með hópferðum og hafði gaman af
að segja frá ferðum sínum. Síðasta
ferðin mun hafa verið til Kína.
Magnús varð fyrir slysum sem
urðu honum dýrkeypt. Fyrst datt
hann ofan af húsþaki og slasaðist á
öxl. Lenti síðan tvívegis í bílslysum,
í síðara skiptið vorið 1998. Þar á
milli fékk hann kransæðasjúkdóm
og fór í skurðaðgerð, sem ekki lán-
aðist sem skyldi. Af þessum sökum
hætti hann störfum fyrir aldur fram
og átti við bága heilsu að stríða síð-
ustu árin. Hann bjó einn eftir að
þau Sigurfljóð skildu, lengst af á
Flókagötu 62, en síðustu tvö árin að
Gullsmára 7 í Kópavogi.
Magnús hringdi til mín sunnu-
daginn 30. maí til að láta mig vita
um andlát frænda okkar og fyrrver-
andi meistara hans, Ófeigs Ólafs-
sonar, en hann hafði orðið bráð-
kvaddur þá um nóttina á heimili
sínu, þar sem hann bjó einn. Þetta
var það síðasta sem ég heyrði til
Magnúsar. Tveimur dögum seinna
var röðin komin að honum. Kring-
umstæður voru býsna líkar, því að
Magnús varð líka bráðkvaddur að
næturlagi, einn heima. Það varð
stutt á milli þeirra frændanna. Þeir
voru alltaf góðir kunningjar, sögðu
hvor öðrum gamansögur og hlógu
dátt saman þegar þeir hittust.
Magnús verður borinn til grafar
degi á eftir Ófeigi.
Með þessum fáu orðum kveð ég
Magnús bróður minn og þakka hon-
um samfylgdina. Bömum hans og
barnabörnum óska ég allra heilla.
Jón Erlingur Þorláksson.