Réttur - 01.04.1972, Blaðsíða 11

SOFFIA GUÐMUNDSDOTTIR
„MINKARNIR”
Á þessum vetri bar það til tíðinda norður
á Akureyri, að menntaskólanemar frumsýndu
leikritið „Minkarnir" eftir Erling E. Halldórs-
son. Leikstjóri var María Kristjánsdóttir, en
leikmynd gerði Ivan Törkö. Er þetta í fyrsta
sinn sem leikrit þetta er sett á svið.
Ef litið er aftur í tímann og hugað að
verkefnavali Leikfélags Menntaskólans á
Akureyri, leynir sér ekki, að á síðustu árum
hefur verið að þróast athyglisverð stefnu-
breyting. Segja má, að nokkrar sýningar
marki tímamót í þessum efnum, þótt inn í
milli hafi sótt í svipað horf. Hér skulu nefnd-
ar tvær sýningar, sem athygli vöktu á sínum
tíma. Eftirlitsmaðurinn eftir N. Gogol var
sýndur 1960 og þótti óvenju skemmtileg og
vönduð sýning, og engum gat dulizt umtals-
verð framför í efnisvali.
Þá var leikritið „Biedermann og brennu-
vargarnir" eftir Max Frisch sýnt árið 1967,
og var Erlingur H. Halldórsson leikstjóri.
Sú sýning vakti athygli og óskipta aðdáun
þeirra, sem sáu, en aðsókn var heldur dræm.
Akureyringar eiga það til að vera ögn varir
um sig, ef minnsti grunur leikur á því, að
einhver veigur sé í því, sem framreiða skal.
Það hefur löngum þótt hæfa, að slíkur
félagsskapur nemenda taki eingöngu léttmeti
til sýninga og eigi sér ekki annan tilgang
tilgang en að vekja kátínu rétt í svipinn.
Lengi vel var þessari stefnu fram haldið,
og oft var mesta raun að verkefnavali L.M.A.
þótt hitt verði að viðurkennast, að langoftast
höfðu þessar nemendasýningar hraða og gam-
ansemi til að bera langt fram yfir það, sem
menn eiga að venjast hér í bæ. I seinni tíð
hafa sézt óræk merki þess, að menntaskóla-
nemar hneigjast ekki öllu Iengur að því að
hlíta þeirri forsjá um efnisval, sem telur létt-
vægar stofukómedíur mismunandi lélegar
helzt við hæfi. Ekki leynir sér sá tilgangur
leikendanna, að jafnhliða öllu því amstri,
59