Vikan - 22.08.1968, Blaðsíða 20

.1
i
Dóttir Mussolinis vildi verða drottning ítala. Ein-
ræðisherrann og Victor Emmanuel voru á sama
móli, þeir vildu koma þeim saman, en Umberto
neitaði hreinlega! Þó giftist hún stjórnmálamann-
inum Ciano greifa, sem Mussolini lét síðar drepa!
Nú er dóttir II Duce bitur kona ....
Edda Mussolini var eftirlætisdóttir föður síns,
einræðisherrans. Hún var varaþunn og andlit
hennar var alvarlegt. Hún var alls ekki lagleg.
En Mussolini var alveg viss um að Umberto
myndi falla fyrir henni, þrátt fyrir það. Því það
sem ábótavant hvað fegurðina snerti, hafði hún
í ríkum mæli á öðrum sviðum.
Edda Mussolini var metorðag|örn, hún vildi
verða drottning ítala, og vonaði að Umberto
yrði ástfanginn af henni. Að vísu var hún borg-
aralegrar ættar, en henni fannst ekki að það
gæti orðið hindrun fyrir hjónabandi þeirra, þar
sem hún var dóttir einræðisherrans. Og leik-
brúðukóngurinn Victor Emmanuel gerði allt sem
á hans valdi stóð til þess að stuðla að ráð |
hagnum sem Mussolini vonaðist svo fastlega til
að yrði að veruleika.
Það voru á kreiki kjaftasögur um uppruna
Eddu. Það var sagt að hún væri fædd árið 1910,
sem yngsta barn Mussolini hjónanna, en kjafta-
sagan sagði að Donna Rachele Mussolini væri
ekki móðir hennar, heldur væri það rússnesk
flóttakona, sem Mussolini átti eldheitt ástar-
ævintýri með í Sviss, þegar hann var þar í
útlegð.
Mussolini reyndi að kæfa þennan orðróm, hót-
aði jafnvel sögumönnum fangelsisvist, en það
bar engan árangur, kjaftasögurnar gengu, eftir
sem áður. Þessi uppreisnargjarna og viljasterka
stúlka, eftirlætisbarn föður síns, var send í mjög
dýran skóla, en hún gat ekki fellt sig við skóla-
reglurnar og strauk heim til sín.
Þegar hún var fimmtán ára, var hún send í
klausturskólann Poggio Reale, í grennd við Flor-
enz, og nunnurnar þar þorðu ekki að finna að
frekjulegri framkomu hennar, af hræðslu við
einræðisherrann.
Edda var hégómagjörn og montin, sú eina í
fjölskyidu einræðisherrans, sem þorði að and-
mæla honum, og sú eina sem hann hlustaði á.
Hún var mjög lík honum og það var sagt að
þessvegna hafi hann elskað þetta barn sitt heit-
ara en hin, hún var ekki á nokkrun hátt lík móð-
ur sinni eða systkinum.
Daginn sem hún átti að hitta krónprinsinn, bað
móðir hennar hana að binda ekki of miklar vonir
við það, það gæti verið að þótt krónprinsinn
yrði hrifinn af henni, væru þó ennþá ýmsar
hindranir.
— Og hversvegna ætti ég ekki að verða
drottning ítala? spurði Edda ergileg. — Er ég
ekki eins góð og einhver prinsessa, ég er miklu
betur til þess fallin, þar sem faðir minn er ein-
ræðisherrann, og hinn raunverulegi stjórnandi
Ítalíu.
Loksins rann upp sá mikli dagur, þegar hún
var kynnt fyrir Umberto krónprinsi. Hann heils-
aði henni kæruleysislega og sniðgekk hana svo
alveg.
Hann á einu sinni að hafa sagt í einkaboði:
— Ætlast virkilega einhver til þess að ég sé
hrifinn af þessari stelpu? Þeir sem halda það
hljóta að vera geggjaðir. Ef ég einhverntíma
kvænist borgaralegri stúlku, verður það örugg-
lega ekki Edda Mussolini, þótt hún væri einasta
konan í heiminuml
Þetta frétti Edda. Hún varð æf, og þegar
hún heyrði að faðir hennar hefði fært það í mál
við Victor Emmanuel, að hentugt væri hjónaband
milli þeirra, en að Umberto hefði neitað því
harðlega, þá varð hún ennþá æstari.
— Hvað heldur hann eiginlega að hann sé,
þessi vesalings bjálfi! Það móðgar enginn dóttur
einræðisherrans, án þess að fá ærlega að kenna
á því....
Nokkru síðar hitti hin græneygða, metnaðar-
fulla Edda ungan mann í utanríkisþjónustunni.
Hann hét Galeazzo Ciano, og var sjálfur ekki
hátt settur, en faðir hans var næstur einræðis-
herranum að tign og það var almennt álitið að
hann yrði eftirmaður hans, ef Mussolini félli frá.
Galeazzo Ciano var sjö árum eldri en Edda.
Hann var sonur Constanzi Ciano aðmíráls, sem
var náinn vinur Mussolinis og hafði verið sæmdur
greifatitli. Þeir Ciano eldri og Mussolini voru
samherjar á fyrstu veldisárum Mussolinis, og sá
síðarnefndi gerði vin sinn að samgöngumálaráð-
herra, enda komst hann fljótt til auðs og valda.
Galeazzo Ciano var draumlyndur maður. Hann
stundaði lögfræðinám í Róm og reyndi þá að
skrifa leikrit, með frekar lélegum árangri. Hann
var kynntur fyrir Eddu, og þótt hann væri ekki
sérlega málsmetandi þá, eygði Edda möguleika
til frama. Þar sem faðir hennar var algerlega
einráður, var honum í lófa lagið að hlaða vel
undir tengdason sinn. Þess utan var hinn ungi
Ciano greifi auðsveipur maður og Edda reiknaði
með því að geta stjórnað honum, eins og hún
hafði ráðið yfir föður sínum.
Edda Mussolini og Galeazzo Ciano voru gefin
saman í hjónaband 25. apríl 1930, með fullu
samþykki feðra sinna. Eftir stutta brúðkaupsferð
til Capri, fóru þau til Shanghai, þar sem hann
var gerður að ítölskum aðalræðismanni. Fyrsta
barn þeirra af þrem fæddist í Kína og Edda
kunni mjög vel við sig þar. Hún hefði kosið að
búa þar áfram, en frama og fjár var helzt að
vænta heima á Italíu, en ekki í Kína.
Edda sá til þess að maður hennar hækkaði
stöðugt í tign. Á ytra borðinu virtist hún skyldu-
rækin eiginkona og ástrík móðir. En að tjalda-
baki var hún við stjórnvöl, bæði á sínu eigin
heimili og heimili föður s(ns, því þótt hún væri
nú gift og ætti eigið heimili, hafði hún mikið
vald yfir föður sínum. Hún hélt því fram að
hún, sem eiginkona Cianos greifa og dóttir ein-
ræðisherrans væri jafn rétthá og hver önnur
prinsessa og hégómagirnd hennar krafðist stöð-
ugrar næringar.
Edda hafði frá bernsku borið hatur í brjósti
gagnvart Englandi, og þetta hatur jókst, þegar
þau hjónin bjuggu um skeið í ítalska sendiráð-
inu í London. Hún hafði búizt við því að Bret-
arnir breiddu úr rauðu dreglunum fyrir fram-
an hana, og að hún fengi alls staðar móttökur
sem drottningu hæfði. Hún hafði líka búizt við
því að verða boðin til drottningarinnar og yrði
heiðursgestur hennar, meðan á dvöl þeirra í
London stæSi.
En fyrir Bretunum var Edda ekkert annað en
sendiherrafrú. Það var ekkert sérstakt stáss gert
af henni, og hún var aldrei boðin til Buckingham-
hallar.
Þetta var að áliti Eddu grófleg móðgun og
bætti ekki hug hennar til Bretlands eða Bret-
anna sjálfra.
Oðru máli var að gegna með Þýzkaland. Hún
var boðin til Berlínar, og þar fékk hún þær
konunglegu móttökur, sem hún hafði átt von á
að fá í Englandi. Ráðamenn nasistanna þekktu
lífshlaup hennar og metorðagirnd. Hitler gaf út
skipun um það að Edda greifafrú væri alls stað-
ar höfð í hávegum og að henni væri sýnd sú
athygli og virðing, sem sæmdi hverri drottningu.
Göring og frú hans urðu beztu vinir hennar og
þau skírðu dóttur sína í höfuðið á henni.
Rétt fyrir síðari heimsstyrjöldina var Edda
mjög flækt í stjórnmál, og hún reyndi að draga
2(1 VIKAN 33- tw-