Tíminn - 13.04.1945, Qupperneq 2

2
TÍMHVN, fosíndaginn 13. apríl 1945
27. blað
Föstudagur 13. apríl
Framkvæmdasjóður
Á vetrarþinginu 1942 fluttu
Framsóknarmenn frv. um fram-
kvæmdasjóð ríkisins. í sjóð
þennan skyldu lagðar 8. milj. kr.
af tekjuafgangi ríkissjóðs 1941
og % hlutar af tekjuafgangi
ríkissjóðs árið 1942. Fé þetta
skyldi notað til að styrkja ýms-
ar verklegar framkvæmdir eftir
styrjöldina.
Frv. þetta náði samþykki á
þinginu, þrátt fyrir andstöðu
ýmissa Sjálfstæðismanna gegn
því, m. a. Jóns Pálmasonar og
Magnúsar Jónssónar. Báru þeir
því m. a. við, að fé þetta myndi
verða geýmt, þótt það yrði ekki
lagt 1 sérstakan sjóð. Framsókn-
armenn álitu það ekki, enda
hefir nú reynslan staðfest þá
skoðun þeirra. Öllum tekjuaf-
gangi ríkis á síðastl. ári, sem er
áætlaður yfir 10 milj. kr., verð-
ur eingöngu varið til rekstrarút-
gjalda á þessu ári samkv. yfir-
lýsingu fjármálaráðherrans.
Slíkt heSJi ekki verið hægt, ef
tekjuafganginum hefði verið
ráðstafað fyrirfram, líkt og 1941
og 1942.
Ef fjárhagsafkoma ríkissjóðs
1942 hefði orðið jafngóð og horf-
ur voru á, þegar lögin um fram-
kvæmdasjóðinn voru samþykkt,
myndi hafa fallið í hlut sjóðs-
ins mjög ríflegt framlag á því
ári. yin mikla dýrtíð, er skap-
aðist í stjórnartíð Ólafs Thors
á ári'nu, eyddi hins vegar svo
miklu af þessum væntanlegu
umframtekjum, að hlutur fram-
kvæmdasjóðs varð mjög lítill.
Alls mun þó hafa komið í sjóð-
in um 12 mjlj. kr.
Hin mikla og sívaxandi fjár-
þörf ríkisins hefir jafnframt
orðið þess valdandi, að eigi hefir
reynzt mögulegt að standa við
þá ákvörðun að geyma fé sjóðs-
ins til að styrkja framkvæmdir
eftir styrjöldina. Á síðastl. ári
var ráðstafað 5 milj. kr. úr
sjóðnum til að styrkja skipa-
kaup og var þessu fé ráðstafað
til að styrkja þá, sem kaupa bát-
apa frá Svíþjóð. Á þingi í vetur
var ráðstafað 3 mílj. kr. úr
sjóðnum til að styrkja kaup á
stórum ræktunarvélum, er bún-
aðarsamtökin fá í þjónstu sína.
Síðar á þinginu var svo ákveðið
að því fé, sem þá væri eftir í
sjóðnum, skyldi ráðstafað til að
styrkja skipakaup á þessu ári.
Stjórnin heflr nú ákveðið að
nota þetta fé til að styrkja smíði
vélbáta innanlands.
Fyrir þá forsjálni Framsókn-
armanna að láta festa á sínum
tíma í Framkvæmdasjóði tekju-
afgang ríkisins á árunum 1941
og 1942 hefir þannig orðið kleift
að veita 8—9 milj. kr. til að
styrkja skipakaup og 3 milj.
til að kaupa ræktunarvélar.
Mætti þetta og verða enn at-
hyglisverðara vegna þess, að
eina ríkisféð, sem núverandi
stjórn getur varið til raunveru-
legrar nýsköpunar, hafa Fram-
sóknarmenn lagt hénni upp í
hendurnar með lögunum um
framkvæmdasjóðinn.
Það hefði svo enn betur farið,
að forsjálni Framsóknarmanna
hefði einnig fengið að ráða í
dýrtíðarmálunum. Þá hefði rík-
ið getað safnað stórfé í fram-
kvæmdasjóðinn á undanförnum
árum, en sem orðið hefir að
eyða í launauppbætur og verð-
lagsuppbætur. Þá hefði fram-
kvæmdasjóðurinn getað styrkt
ríflega margvíslegar framfarir
eftlr styrjöldina í stað þess, að
hann hefir verið þurausinn áð-
ur en sjálfur aðalframkvæmda-
tíminn hefst.
lítgcrðarhlutafélög
almenníngs
í mörgum kauptúnum lands-
ins hefir verið hafizt handa um
stofnun útgerðarhlutafélaga,
þar sem reynt er að fá sem
flesta til þátttöku. Sumir kaup-
staðirnir, t. d. Hafnarfjörður og
Akureyri, hafa og farið inn á
þessa braut.
Hér virðist vissulega verið
Á víðavangi

Fyrir fimm árum.
Þann 9. apríl siðastl. voru
fimm ár frá innrás Þjóðverja í
Noreg og Danmörku. Atburða
þessara var þá hvarvetna
minnst um hinn frjálsa heim
með verðskulduðu lofi um karl-
mannlega frelsisbaráttu þessara
þjóða og óskum um, að sigur-
laun þeirra væru skammt und-
an.
Jafnframt og minnst er hinn-
ar hetjulegu baráttu Norð-
manna og Dana í þessu tilefni,
er ekki úr vegi fyrir smáþjóð-
irnar yfirleitt að minnast þess
vel, hvernig ástatt var í heim-
inum fyrir fimm árum. Mesta
herveldið á meginlandi Evrópu,
Þýzkaland, hneppti þá hverja
smáþjóðina af fætur annari í
kúgunarfjötra, og annað mesta
herveldi meginlandsins, Rúss-
land, veitti til þess fullt sam-
þykki með hlutleysissáttmálan-
um illræmda, enda vann það
líka að því að hneppa smáþjóð-
irnar við landamæri sín í sams-
konar fjötra og gat því ekki
mikið sagt. Svo langt gengu
Rússar líka í því að fullnægja
hlutleysissáttmálanum, að þeir
slitu stjórnmálasambandi við
norsku stjórnina eftir að hún
hafði orðið að flýja til London.
Það yar því eigi undarlegt, þótt
ýmsum virtist, að frelsi smá-
þjóð#nna myndi hverfa úr sög-
unni um ófyrirsjáanlegan tíma.
Þeir atburðir, er síðar hafa
gerzt, hafa sýnt, að hinum
svartsýnu mönnum sást yfir
veigamiklar staðreyndir. Hinar
engilsaxnesku stórþjóðir og þó
sérstaklega Bretar, héldu uppi
baráttunni fyrir frelsinu, þótt
ósigurvænlega horfðk um stund.
Hefðu Bretar farið að dæmi
Rússa og verið hlutlausir gegn
framferði nazista, væri öðruvísi
ástatt nú í heiminum en raun
ber vitni. Það var barátta Breta
og aðstoð Bandarikjamanna við
þá, er un% alllangt skeið veitti
undirokuðu þjóðunum kjark til
að láta ekki hugfallast. Trúin
á sigurinn jókst svo, þegar Þjóð-
verjar réðust á Rússa og neyddu
þá þannig til að berjast við hlið
Bandamanna.
Þessi afstaða stórveldanna
fyrir fimm árum mætti vissu-
lega verða smáþjóðunum lær-
dómsrík í því tafli heimsmál-
anna, sem nú er framundan.
Rógurinn gegn Bretum.
Þegar litið er á hin ömurlegu
hlutskipti Norðmanna og Dana,
verður eigi komizt hjá því að
rifja upp, hve fjarstæður var
rógur kommúnista áður fyrr,
þegar þeir voru að jafna saman
hernámi þessara þjóða og her-
námi Breta hér.
Kommúnistum er nú líka orð-
ið ljóst, að þessi rógur gegn
Bretum gagnar þeim ekki leng-
ur. Hins vegar eru þeir þó ekki
af baki dottnir, heldur hefir
rógurinn gegn Bretum breytt
um búning. í vetur notuðu þeir
jafn fjarstætt tilefni og Grikk-
landsmálin og nú eru þeir byrj-
aðir á þeim söng, að Bretar séu
að taka upp viðskiptaþvinganir
gegn smáþjóðunum, líkt og
Þjóðverjar fyrir stríðið. Þegar
eitt rógsefnið hefir þannig
gengið sér til húðar, er óðara
byrjað á öðru nýju.
Margir munu vera undrandi
yfir því, hvað valdi þessum
rógi. En orsakirnar virðast þó
ekki óljósar. Bretar hafa unnið
sér óskipt álit smáþjóðanna
fyrir baráttuna gegn nazisman-
um. Bretar eru líklegir til að
þræða þá umbótaleið í stjórnar-
hátum, sem öðrum mætti vera
til fyrirmyndar. Hjá þeim á
kommúnisminn líka nær engin
itök. Af öllum þessum ástæðum
þarf að ófrægja þá sem mest
og koma í veg fyrir, að þeir
skyggi á „dýrð“ Rússa.
Hneykslun Valtýs.
Valtý Stefánssyni hefir ekki
þótt nógu rækilega til verks
gengið hjá höfundi greinarinnar
„Hólastóll og hundaþúfa", þeg-
ar hann var að lýsa hneykslun
sinni yfir því, að félög bænda
skyldu eiga verzlunarhallir, hó-
tel og kvikmyndahús. Að dómi
þessa greinarhöf. á slíkur og
annar arðvænlegur rekstur að
vera í höndum heldri manna í
bæjunum og félög bænda eiga
að forðast alla samkeppni við
þá, því að bændur eiga ekki að
sinna neinu, nema þrengsta
verkahring sínum.
Valtýr hefir nú bætt við í
seinasta Reykjavíkurbréfi sínu
vandlætingu sinni yfir því, að
nokkrir bændur skuli hafa gerzt
svo djarfir að styrkja syni sína
til háskólanáms! Það finnst
honum vera hámark allrar ó-
svífni! Það er ekki von, að bú-
skapurinn gangi vel, andvarpar
hann, meðah slíku heldur á-
fram.
Sjaldan. hefir kotungsskapur-
inn og niðurlægingin, sem
bændastéttinni er ætluð af
kommúnistum og nokkrum hluta
íhaldsins, sézt öllu greinilegar
en 1 þessu bréfi Valtýs. Honum
er það hneykslunarefni, að
ungir efnilegir sveitaunglingar,
sem eru hæfari ^til andlegra
starfa en búskapár, skuli fá að
fullnægja köllun sinni og njótá
hliðstæðrar menntunar og
börnum broddborgaranna er
veitt, þótt sum þeirra hafi oft
ekki gáfnalag fyrir hana. Á
sama hátt hafa kommúnlstar
líka ætlað að tryllast af hneyksl
un, þegar á það hefir verið
minnst, að koma upp mennta-
skóla í sveit
Vel mættu menn þó vera þess
minnugir, að íslendingar hefðu
átt færra af menntamönnum
fyrr og síðar, sem þeim hefir
verið sómi að, ef bændur hefðu
ekki fært fórnir til að styrkja
börn sín til æðri menntunar. Úr
sveitunum hafa flestir færustu
menntamenn landsins komið og
einmitt menntunin, sem þeir
hafa hlotið, hefir átt drjúgan
bátt í að koma þjóðinni það á-
leiðis, er raun ber. vitni. Von-
andi halda bændurnir áfram
uppteknum hætti í þessum
efnum og vonandi verður sú
stefna sigursælli, er vill veíta
hafizt handa um starfsemi, sem
gefa þarf verðskuldaðan gaum.
Með þessum hætti er líklegt að
fá megi miklu almennari fjár-
framlög í útgerðina en ella. Þá
fæst með þessu meiri trygging
fyrir varanlegri eflingu útgerð-
arinnar á hverjum stað, en ef
einstaklingar eða fámenn
hlutafélög standa að rekstrin-
um. Þau geta flutt skip sín til
annara staða eða hætt útgerð-
inni, þegar sízt gegnir, en minnl
hætta virðist á því, að slíkur fé-
lagsskapur fari þannig að.
Hlutafélög þau, sem hér um
ræðir, eru á margan hátt ólík
öðrum hlutafélögum. Yfirleitt
eru hlutafélög nú ekki orðin
nema örfáar fjölskyldur, stund-
um ekki nema ein fjölskylda
Hlutafélög, sem eru sVDfnuð
með almennri þátttöku, eiga
vissulega að njóta meiri rétt-
inda en fjölskylduhlutafélögin.
Hlutafélög, sem hafa það mark
að tryggja vissum stöðum stöð-
uga atvinnu og halda þannig
atVinnujafnvægi milli ein-
stakra staða og landshluta,
verðskulda líka meiri aðstoð en
venjuleg braskfyrirtæki. Það
virðist því fullkomlega athug-
unarvert, hvort ekki beri að
setja sérstaka löggjöf um út-
gerðarhlutafélög þau, sem sveit
ar- og bæjarfélög gangast fyrir
með almennri þátttöku, og veita
þeim ýms forréttindi, t. d. hag-
kvæmari lánskjör og skatt
frjálsa sjóði. Gegn slíkum rétt-
indum yrðu vitanlega að koma
vissar skyldur, t. d. að yfirráðin
geti ekki safnazt í fárra manna
hendur, útgerðin verði jafnan
bundin við vissan stað, rekstur-
inn hvíll á heilbrigðum hluta
skiptagrundvelli, o. s. frv.
Hér er vissulega um mál að
ræða, sem þarfnast athugunar
og athafna. það þarf að vinna að
því að útgerðin sé efld sem víð-
ast. Það þarf að vinna að því, að
stóraukið fjármagn fáist í út-
gerðina. Það skiptir og ekki
minna jpáli, að þetta fé fáist
með sem heilbrigðustum hætti
og leggi grundvöll að heilbrigðu
rekstrarfyrirkomulagi.
ERLENT YFIRLITs
Hvað telja kommúnistar
gáfuðum sveitaunglingum og
oðrum fátækum unglingum bætt
skilyrði til æðri menntunar, en
stefna Valtýs og hans nóta, er
virðast ætla broddborgarabörn-
unum einum þau forréttindi að
setja að „Hólastóli" menntun-
arinnar.
Fýluferð um Árnessýslu.
Gunnar Benediktsson, fyrv.
prestur, hefir undanfarið verið
á flakki um Árnessýslu og tal-
ið sig vera að halda fyrirlestra
um stéttasamvinnu. Bændur
hafa tekið þessum guðsmanni
kommúnista næsta fálega. T. d.
mætti englnn hjá honum á
Flúðum, er hann boðaði fyrir-
lestur sinn þar og aðeins eiryi
að Þingborg. Á Skeiðum komu
nokkrir menn á fund hans, röbb-
uðu fyrst við hann af lítilli al-
vöru og gengu síðan út, þegar
hann hóf boðskap sinn. í ein-
um hreppnum, þar sem Sjálf-
stæðismenn hafa átt nokkurt
fylgi, mættu 10 menn, flestir
Sjálfstæðismenn, og heppnað-
ist Gunriari að flytja fyrirlest-
ur sinn þar. Var það í stuttu
máli boðskapur Gunnars, að
bændur ættu hrun og dómsdag
í vændum, er .stafaði a^ fylgi-
spekt þeirra við Framsóknar-
flokkinn. Enn væri þó nokkur
tími til bjargarr ef gerð væri
skjót iðrun og bændur skipuðu
sér í einhvern „nýsköpunar-
flokkinn“. Bezt væri að bændur
færu í Sósíalistaflokkinn, en
þar næst í Sjálfstæðisflokkinn.
Kunnugir telja, að lítið muni
fylgi Sjálfstæðisflokksins hafa
vaxið í þessari sveit við með-
mæli Gunnars!
Reynsla Gunnars af fyrir-
lestrahaldinu er þannig í höf-
uðatriðum sú, að óvænlegra
horfi nú en nokkuru sinni fyrr
að raska samheldni bænda.
Mætti vera, að bændur hafi með
þessu veitt stjórnarhöfðingj-
unum þá viðvöfun, að hín fyr-
irhugaða herför á komandi
hausti sé ekki eins álitleg og
sigurvænleg og þeir hafa ver-
ið að gera sér vonir um.
VanskiSn á blöðunum
og póstmennirnir.
í seinasta Reykjavíkurbréfi
Mbl. er ráðizt með harkalegum
orðum að póstmönnum landsins
og þeim gefin að sök vanskil
þau, sem stundum verða á blöð-
unum. Talar Mbl. um „pólitíska
stigamenn póstsamgangnanna"
og notar ýms önnur ámóta gíf-
(Framhald á 7. síðu)
/
33
stríðsglæpi ?“
Fátt hefir öllu meira einkennt
stjórnarfarið í löndum þeim,
sem hafa losnað undan hernámi
Þjóðverja en barátta kommún-
ista gegn svokölluðum stríðs-
glæpamönnum og fyrrverandi
aðstoðarmönnum Þjóðverja.
Jafnframt hefir það vakið mikla
athygli, að kommúnistar virð-
ast flokka slík afbrot eftir
næsta kynlegum reglum.
Þannig hefir stjórnin í Búlg-
aríu, þar sem kommúnistar hafa
töglin og halgdirnar, látið taka
af lífi nokkra fyrrv. ráðherra og
marga þingmenn fyrir þá sök,
að þeir hafi haft samvinnu við
Þjóðverja. Hins vegar hafa
kommúnf.star í Uhgverjalaindi
myndað stjórn með nokkrum
nánum aðstoðarmönnum Hort-
hys ríkisstjóra. Bæði forsætisráð
herra og hermálaráðherra þeirr-
ar stjórnar voru um langt skeið
helztu herfræðilegir ráðunautar
Horthys og mættu iðulega á
! fundum þeirra Hitlers. Þeir
höfðu þannig fyllstu samvinnu
við Þjóðverja og studdu þá eftir
megni ineðan þeir voru sigur-
stranglegir í stríðinu, en snerust
Isvo á móti þeim, er ljóst var á
'síðast liðnu sumri að þeim yrði
1 ekki sigurs auðið. Margir búlg-
örsku stjórmálamennirnir, sem
jlíflátnir voru, höfðu gert slíkt
1 hið sama og átt m. a. þátt í því,
sem ráðherrar, að slíta stjórn-
málasambandinu við Þjóðverja
síðast liðið sumar. Það verður
því ekki fundinn minnsti munur
á verknaði búlgörsku stjórn-
málamannanna, sem kommún-
istar gerðu þeim að dauðasök,
og verknaði ungversku stjórn-
málamannanna, er kommúnist-
ar styðja til æðstu valda.
Þessi munur er ekki síður
greiniieg(ur í Rúmeníu. Síðah
kommúnistar fengu þar dóms-
mála- og lögreglustjórnina hafa
þeir unnið kappsamlega að
handtökum þeirra manna, sem
þeir ákæra fyrir samvinnu og
aðstoð við Þjóðverja. Margir
þeirra, sem handsamaðir hafa
verið, eru ekki aðeins sagðir al-
saklausir af öllu samneyti við
Þjóðverja, heldur sagðir hafa
verið þeim andstæðir alla tíð.
Meðal þeirra, sem kommúnistar
hafa reynt að ákæra fyrir fylgi
við Þjóðverja, er Maniu, foringi
bændaflokksins, en hann hefir
alla tíð verið andvígur Þjóðverj-
um og þeir höfðu hann lengstum
undir ströngu eftirliti. Hins veg-
ar var Tatarescu, sem nú er
varaforsætisráðherra rúmensku
stjórnarinnar, einn af hvata-
mönnum vináttusamninganna,
er gerðir voru við Þjóðverja 1940.
| í Ítalíu hefir þessi sami tví-
skinnungur komið greinilega
fram. Kommúnistar heimta þar,
öðrum fremur, að fasistum og
Þjóðvarjasinnum verði refsað,
en samt taka þeir sæti í stjórn,
| sem mynduð er að tilhlutun
Umberto krónprins, sem nú fer
með konungísvajdið ,en hann
kom opinberlega fram sem eld-
heitur fasisti áður'fyrr.
I í Finnlandi hafa sést merki
þess sama. Þar viðurkenna Rúss-
ar Mannerheim sem forseta,
þótt hann hafi löngum verið
talinn mestur Þjóðverjasinni
allra Finna. Hins vegar hafa
þeir krafizt að Tanner yrði
meinuð þingseta.
Slík dæmi mætti lengi telja.
En einkenni þeirra flestra virð-
ast þessi: Kommúnistar virðast
, ekki telja menn stríðsglæpa-
menn eða Þjóðverjasinna eftir
þeim verkum, sem þeir hafa
| unnið, heldur eftir viðhorfi
þeirra til Rússa nú. Þeir, sem
eru líklegir til að vera eftirlát-
samir við Rússa og gerast verk-
færi þeirra, „öðlast fyrirgefn-
ingu syndanna“ og hljóta veg-
tyllur og völd. Hinir, sem eru
1 líklegir til að verða Rússum ó-
þægir, eru dæmdir stríðsglæpa-
'inenn eg Þjóðverjadindlar, og
það jafnvel þótt þeir hafi aldrei
verið það, eins og t. d. Maniu.
Fyrir kommúnistum virðist 'm
ö. o. miklu heldur vaka að nota
þetta tækifæri til að útíýma
andstæðingum sínum, en raun-
verulegur áhugi fyrir því, að
refsa stríðsglæpamönnum.
í þessu sambandi hefir það
líka vakið nokkra athygli, að
Rússar hafa ekki viljað taka
sæti í ráði þvi, sem Bandamenn
hafa sett á stofn til að hafa
með höndum mál svokallaðra
stríðsglæpamanna. Rússar vilja
fara sínu fram í þeim löndum,
sem þeir hernema, og vera laus-
ir við afskipti þessa alþjóðaráðs,
en það gætu þeir ekki verið, ef
þeir tækju þátt í því.
í rússnesku blaði voru nýlega
látin liggja orð að því, að þeir
stjórnmálamenn Dana, sem
höfðu vissa samvinnu við Þjóð-
verja fyrstu hernámsárin, hefðu
unnið sér til óhelgis. Christmas
Möller svaraði þessu strax rösk-
lega í „Frit Danmark“ og benti
(Framhald á 7. síðu)
fflDD/R NA6RAHNMNA
í forustugrein Vísis 7. þ. m. segir svo
um dýrtíðarmálin á hausti komanda:
„Nú í haust, er ákveðið*verður
verðlag á landbúnaðarafurðum, er
hætt við, að til verlegra árekstra
dragi og hefir verið boðað að bænd
ur muni krefjast verðs, svo sem lagt
var til grundvallar af sex manna
nefndinni, undir forystu kommún-
ista. Slík hækkun mun valda mik-
illi vsitöluhækkun, og hefir heyrzt
talað um 17—20 stig. Sjá allir
hverja þýðingu það getur haft
fyrir þjóðarbúskapinn í heild,
einkum ef svo skyldi fara, að
bændur heimtuðu jafnframt verð-
lagshækkun af þeim sökum, að
uppbótargreiðslur yrðu niður felld-
ar. Því er ekki unnt að mæla í
gegn, að bændur eiga réttin sín
megin, en þá rís aðeins sá vand-
inn, hvort hlut bænda einna eigi
að bera fyrir borð, eða hvort allar
stéttir þjóðfélagsins eigi að taka
höndum saman og vinna gegn
verðþenslunni, sem óhjákvæmi-
lega kemur atvinnuvegunum á kné,
verði hún svo skefjalaus, sem útlit
er fyrir. Núverandi ríkisstjórn og
stuðningsflokkar hennar skutu
þessu vandamáli á frest, en lausn-
in bíður þeirra, og ekki er unnt,
að skjóta sér undan skyldunum í
því efni. Það eitt er víst, að á
vandræðatímum, sem þeim er nú
standa yfir, verður að gæta fyllsta
réttlætis gegn öllum stéttum þjóð-
félagsins, þannig að komist verði
hjá öllum hjaðningavígum þeirra
í milli."
Það kemyr vissulega fyrr en seinna
að því, að lausn dýrtðarinnar verður
ekki .dregin á frest og þá mun það
vel sjást, hve óhyggilega það hefir
verið gert, að draga þessi mál á lang-
inn.
* * *
í Degi 28. f. m. er rætt um nýsköp-
unarloforð stjórnarinnar og bent á,
að efndirnar hafi orðið þær á sein-
asta þingi, að aldrei hafi verið jafnlítið
gert þar í framfaraátt. í því tilefni
segir Dagur:
„í þjóðsögum er sagt frá oflát-
ungi, sem fékk ríkt gjaforð í fjar-
lægri sveit vegna þesa, að enginn
þekkti hann. Er hann bar að
heimagarði sínum með brúðina
reyndist „höfuðbólið" argasta kot
sveitarinnar. Kallaði hann þá inn
i kofann, því að myrkur var:
„Kveiktu á gullstjakanum"-. „Og
ekki get ég það,“ var svarað.
„Kveiktu þá á silfurhjálminum."
„Og ekki get ég það,“ var enn
svarað. „Kveiktu þá á helv. . . .
kolskörinni!“ Var það gert.
Þeim mönnum, sem telja sig
lýðræðissinna, en létu glepjast til
fylgis við nýsköpunarskrumið, má
líkja við heimasætuna. Þeir munu
hafa vænzt þess, að kveikt yrði á
gullstjaka og silfurhjálmi fyrir til-
verknað stjórnarinnar. Þeir eru
nú komnir svo langt í brúðarför-
inni með stjórninni, að ljóst er,
að „nýsköpun" hennar er „arg-
asta kot“, ekkert nema blekking
og oflátungsháttur. í stað gull-
stjakans er það kolskara komm-
únismans, sem lýsir upp stjórnar-
heimilið. Það er eina týran, sem
logar á bænum. Allt nýsköpunar-
hjalið er hulið myrkri og reyk
blekkinganna og ábyrgðíirleysis-
ins."
Eftir er svo að sjá, hve lengi for-
kólfar Sjálfstæðisflokksins og Alþýðu-
flokksins fá liðsmenn sína til að sætta
sig við „kolsköru" kommúnismans.
* *:*
í greinaflokki frá Landssambandi
útvegsmanna, sem birtist í Mbl. 10. þ.
m. segir m. a. svo:
„Þrátt fyrir það, að matvæla-
skortur sé víða og jafnvel hung-
ursneyð sums staðar, er matvæl-
um fleygt hér í stórum stíl.
Á síðast liðnu ári keyptu Eng-
lendingar allan okkar frysta fisk
með þunnildunum, en nú vilja
þeir ekki hafa þau með. Ekki hef-
ir tekizt að selja þau á aðra mark-
aði, hvorki fryst né söltuð, fyrir
verð er svari kostnaði. Hér er þó
ekki um neitt smáræði að ræða,
þar sem er um 20% tí frosnum
fiskflökum, eða ca. 5000 tonn, mið-
að við framleiðslu síðasta árs.
Einnig er mjög lítið hirt af gell-
um, en eins og kunnugt er, eru
þær góður matur, og mætti frysta
þær eða salta.
Ríkisstjórnin og viðskiptanefnd
ættu að gera sitt ýtrasta til þess að
fá UNNRA tíl þess að kaupa þessi
matvæli handa þeim, sem frekast
þurfa þeirra með. Ennfremur er
miklu af öðrum úrgangi fisksins
kastað, sem gæti þó að minnsta
kosti verið ágætur fóðurbætir og
áburður."
Það var Vilhjálmur Þór, sem á sín-
um tíma fékk Breta til að kaupa
þunnildin. Haldi ríkisstjórnin eins vel
á því máli og Vilhjálmur gerði þá, ætti
því fljótt að verða lokið, að þessum
mikilsverðu matvælum væri fleygt.