Tíminn - 03.07.1945, Blaðsíða 5

49. blað
TÍMITViV, þriðjudaginm 3. júlí 1945
5
RITSTJÓRI: SIGRÍÐUR INGIMARSDÓTTIR
S u a r k á p u r .
Gulrætur eru /njög auðugar af
A-vitaminum. Munið að sjóða
þær í eins litlu vatni og mögu-
legt er. Ef gulræturnar eru fram
reiddar í sósu, er gott að þynna
sósuna út með gulrótarsoðinu.
Það bætir mjöy bragðið.
Gulrætur með hvítrófum
3i/2 bolli gnirætur, skornar í
þunnar lengjur.
31/2 bolli liiðurskornar hvít-
rófur (celleri).
1/2 tsk. sal/.
Steyttur pipar.
2 matskeiðar brætt smjör eða
smjörlíki.
2 matsk. brytjuð steinselja
(persille).
Gulræturnar og hvítrófurnar
eru látviar í skaftpott og hellt
á þær dálitlu af sjóðandi vatni
(ca. 1 pela) og saltinu stráð yfir.
Lát'ið sjóða í 20 mín. eða þangað
til rófurnar eru orðnar meyrar.
Síðan er þetta síað í gatasigti.
Piparnum, smjörinu og stein-
seljunni þrært saman við. Salt-
að meira ef með þarf. Nægir
handa sex manns.
Gulrætur og kartöflur með
steinselju.
2 bollar niðurskornar gulrætur.
2 bollar hráar, niðurskornar
kartöflur.
iy4 tsk. salt.
% bolli sjóðandi vatn.
6 matsk. bráðið smjör eða smjör-
líki.
1/8 tsk. pipar.
1/2 bolli af brytjaðri steinselju.
Gulræturnar, kartöflurnar og
saltið soðið í vatninu í 10 mín.
E r þ a ð ekk i
s att?
Bezta ráðið til þess að fá
bóndann til að gera við búsá-
höldin, er að láta hann annast
heimilisstörfin sjálfan einn dag.
Allar konur ættu að þekkja
duttlungana hjá því tvennu, sem
sem nauðsynlegast er í bú-
skapnum, sama sem bóndanum
og eldavélinni.
Velmegun er ekki fólgin í einu
orði, heldur þremur, sama sem:
vinnu, innkaupum og sparnaði.
Amman varð að kalla á mann-
inn sinn í matinn, nútímakon-
an hefir útvarpsfréttirnar sér
til aðstoðar.
Um sama leyti og faðirinn er
búinn að „venja“ hár sitt, verð-
ur hann að taka til við hárið á
syni sínum (Málsháttur).
Þrjár hliðar eru á barnaupp-
eldinu: barnsins, foreldranna og
svo sú hliðin, sem flengd er.
(Þýtt).
Síað. Bætið smjörinu, piparnum
og steinseljunni út í. Hrærið vel
í. Nægir handa 4.
Grænmetisblanda.
31/2 bolli smátt brytjaðar gul-
rætur.
5 litlir, hýddir laukar (skornir
í fernt).
4 bollar niðurskornar hvítrófur.
2 tsk. salt
l,bolli sjóðandi vatn
1/2 bolli mjólk
Pipar 1
2 matsk. smjör eða smjörliki
2 matsk. hveiti
Grænmetið er allt látið í skaft-
pott ásamt saltinu og vatninu.
Soðið í 25 'mín. Bætið mjólk-
inni og piparnum út í. Síðan
hveitinu, sem hefir verið bland-
að saman við smjörið. Látið
þetta standa yfir hægum eldi
í 15 mín. (má ekki sjóða). —
Nægir handa 6 manns.
S v o v a r u m
konur kveði& :
Ég hugsaði:
„Að elska er þinn auður og
dreyma
og ylja og geyma
í sál þinni yndisleik,
ástúð og ljós“.
(Gustaf Fröding).
í ýmsum myndum meyja-
fegurð seiðir
og margbreytnin er sumum
á við frú.
Þær svífa í litum sjö um
mínar leiðir
en sól míns lífs varst þú,
varst þú, varst,þú.
(Hjalmar Gullberg).
Móðurhönd, sem vöggu-
véin rækir
vegaljósið býr til fjærstu
stranda.
(E. Ben.).
Kartöflukökur.
3 bollar saxaðar („hakkaðar")
kartöflur.
1 saxaður laukur (lítill).
1 egg.
5 matsk. hveiti.
1 tsk. salt.
y8 tsk. pipar.
Hrærið þessu saman. Látið
feiti á meðal stóra pönnu. Hitið
vel. Deigið sett á með matskeið.
Steikið, þangað til kakan er orð-
in gulbrún að neðan, snúið við,
brúnið hina hliðina. — Deigið
nægir í 16 kökur.
GÆFAN
fylgir trúlofunarhringum
frá
SIGURÞÓR, HAFNARSTR. 4.
Sendið nákvæmt mál.
Sent mót póstkröfu.
Vilhelm Moberg:
*
Eiginkona
FRAMHALD
annað, hún þorir ekki að hætta á eitthvað nýtt og óþekkt. Hún
hefir háð baráttu, hún hefir háð harða baráttu, en hún getur
ekki sigrazt á sjálfri sér og gerzt strokukvendi, sem lifir meðal
hyskisins í skóginum.
Þá veit Hákon það. Hvernig lízt honum á?
Hún hefir einu sinni áður séð eld brenna úr augum hans —
þá sagði hún honum, að hún væri byrjuð að skipta sér. Andlit
hans -verður eldrautt, og hann ber hendurnar eins og hann sé
að reyna að grípa utan um eitthvað, kreista það, merja það.
En í þetta skipti hefir hann hemil á sér. Og það er ef til vill ekki
reiði, sem þjakar hann. Ef til vill er hann aðeins ákaflega hrygg-
ur. Ef til vill er það vanmáttur hans sjálfs, sem kvelur hann.
Já, Hákon kvelst, hann harmar það, að hann hefir ekki náð
því marki, sem hann hefir sett sér. Honum hefir mistekizt að
frelsa hana. Hann heyrir hana sjálfa segja, að hún geti ekki
slitið sig lausa. Hversu mjög hefir hann ekki reynt að hjálpa
benni til þess, en öll hans viðleitni var og er árangurslaus. Mar-
grét getur ekki losað sig við erfðatrú sína og erfðahugmyndir.
Hún getur ekki rifið sig upp úr þeim skorðum, sem hún er orðin
vön, af því að hún trúir því, að enginn geti lifað öðru vísi. Páll
og jörð hans eiga hana, og hún sættir sig við það eignarhald.
Hann nístir saman tönnunum og segir:
— Þú ert frjáls gerða þinna.
— Ertu reiður við mig?
— Þú ert frjáls gerða þinna. Þú verður kyrr hérna 1 þorpinu.
— En þú? *
Augu Hákonar sindra! Ég fer einn.
Þar verður engu um þokað: Hann fer, þvi að hér í þorpinu
er honum ofaukið. Hvað ætti hann eiginlega að gera? Gerast
vinnumaður, fyrst hann á enga jörðina sjálfur? En hann vill
heldur flýja út í skóga en lifa í þrældómi. Hann hefir svo lengi
átt húsbændur yfir sér, að nú vill hann lifa frjálá, hvaða erfið
leikar og þrautir, sem bíða hans. Hann lætur aldrei framar
leggja á sig það ok, sem beið hans þegar frá fæðingu. Því að
hann trúir því ekki, að hann hafi fæðzt í þennan heim til þess
að borga skatta og vexti af jörðinni .... Nei, hann fæddist ekki
í byggðinni til þess að borga tíund til prestsins og skatta til
sýslumannsins — það var ætlunin, að hann fengi að lifa eins og
hann vildi. En í mannmörgu þorpi getur hann það ekki. Nú
ætlar hann að reyna skógana ....
Margrét lætur ekki bóla á ótta sínum við hegningu mannanan.
Samt sem áður hefir hann náð tökum á henni, og hún hugsar:
Kannske get ég orðið trygg eiginkona, þegar Hákon er ekki leng
ur hér í þorpinu til þess að tæla mig og freista mín. Kannske er
það bezt, að hann geri það,~sem hann segist ætla að gera, ög
fari héðan. Sé ég hyggin, læt ég hann fara. Þá. veitist mér auð
veldara að sigrast á sjálfri mér.
En samt vill hún fá að sefa söknuð sinn. Hann verður að koma
aftur. Hann þreytist fljótt á þesu ömurlega skógarlífi og leitar
aftur. Hann þreytist fljótt á þessu ömurlega skógarlífi og leitar
ar . . ^__
Hún neyðir sjálfa sig til þess að trúa því, að hann muni snúa
heim aftur. Því að lífið verður henni engin rósabraut, þegar hann
er farinn — dagarnir framundan er». margir.
Mai’grét er hikandi pg veit ekki vjlja sinn, hún vill það, sem
ekki getur farið samarn Hún er hrædd við lífið með honum, hún
er hrædd við lífið án hans. Ef til vill meira við hið fyrra, því að
hún vill njóta þes öryggis, sem hún býr við.
En það gegnir öðru máli um Hákon. Nógu lengi hefir hann
blekkt granna sinn og nítt niður mannsæmd sína. Nógu lengi
hefir hann gert sér þá smán, að sú kona, sem hann þykist eiga
ætti mök við 'annan mann. Nú tekur hann á því, sem hann á
til, og slítur sig latisan. Hann gerir það, sem er rétt, þegar hann
fer.
— Fylgir þú mér ekki?
En konan álítur, að annað’ sé réttara, og þess vegna verður
hún kyrr.
H á k o n h e f i r q œt u r á h ú s I
fl r a n n a n s .
Og maðurinn heyir stríð við konuna, og konan heyir stríð við
manninn. Þau verða að heyja sitt stríð, því að þau geta ekki án
hvors annars verið. Hann vill, að hún lúti vilja sínum, og hún
krefst hins sama af honum — en þegar tveir skipa hvor öðrum
hlýðir hvorugur. Annar verður að láta undan síga, láta aftur og
aftur undan síga, svo fremi, sem þeir geta ekki án hvor annars
verið.
Maðurinn snart konuna, og hún sagði: Vægðu mér! Hann
hlýddi og fór sína leið, hann vægði henni. Hann kom aftur, og
hún sagði: Ég vil átta mig. Láttu mig í friði. Hann hlýddi aftur
hann lét hana í friði, því að hún þurfti hans ekki enn. En sv.o
kallaði hún: Komdu til mín! Hann kom, og jafn skjótt og hann
snart hana, sagði hún: Gerðu það við mig, sem þér sýnist! Og
hann hlýddi, hann gerði það við hana, sem honum sýndisV.
En hann vildi eiga hana einn, hann vildi fara burt og hrífa
hana með sér. Hún hlýðnaðist honum ekki, hún gaf sig öðrum
á vald. Hann varð sár og reiður og ætlaði að yfirgefa hana. Hún
hrópaði á eftir honuní*: Komdu og taktu mig í sátt! Hann hlýddl
hann kom og tók hana i sátt.
Og nú hefir hann sagt: Fylgdu mér! Hún svarar: Nei, ég verð
kyrr.
í hvert einasta skipti hlýddi hann konunni. Hvenær hlýddi
hún honum?
Loks var vilja teflt gegn vilja: Hvorugt hlýðir, hvorugt beygir
sig.
Þegar öxi er höggvið í öxi, lætur deigari eggin undan. Sú harða
getur það ekki — hún kvarnast og það koma í hana djúp skörð
Hefir hann ekki nú einbeitt vilja sínum gegn henni? Það var
ekki nóg. Hún reynist honum sterkari, því að vilji hennar er
nógu einbeittur til þess að sigrast á því, sem hann er henni, og
vera kyrr. Ört er höggvið í öxi — hörð egg lætur ekki undan
Hann yerður að fara einn, þjást, fyllast gremju, sleikja sár sín.
Draugurinn á Hríngsakrí
Eftir FREDERIK KITTELSEN.
Sigríður Ingimarsdóttir þýddi.
„Skiluröu ekki aö enginn má fá vitneskju um þetta.“
„Þú ætlar að laumast út um gluggann?“
Axel kinkaöi kolli.
„Pabbi veröur fokvondur, ef hann kemst að því.“
„Bjáni! HeldurÖu að nokkur hugsi um slíkt, þegar
við komum heim með hræið af draugnum! Heldurðu
að við fáum ekki þakkir fyrir að losa héraðið við þessa
plágu!“
Jú, nú skildi Stjáni. „Þetta gæti orðið skrambi gam-
an, Axel.“
„Við förum þá!“
„Já, við förum auðvitað, tveir einir, en við verðum að
vera vopnaðir og —“
„Má ég koma líka, Stjáni,“ var allt í einu sagt fyrir
aftan þá, ofan úr glugganum á viðarskýlinu. Þetta var
Níels. Hann hafði hlerað allt samtalið.
Strákfíflið! Áttu þeir nú að fara að dragnast með
svona pelabarn með sér! Aldrei höfðu þeir frið fyrir hon-
um- Alltaf var hann þeim til ama!
Axel deplaði augunum framan í Stjána.
„Við ætlum ekkert!!“
„Ha, hæ!“ Níels skellihló. Eins og ég hafi ekki heyrt
að þið ætlið að stelast út í nótt, að þið ætlið að taka
opn með ykkur og að draugurinn er á Hringsakri. Ég
segi frá öllu, ef ég fæ ekki að komawmeð!“
Síðasta hótunin reið þeim að fullu. Þeir urðu nauð-
ugir viljugir að samþykkja þátttöku Níelsar í drauga-
leitinni miklu. Þeir ákváðu að komast út á miðnætti,
því að þeir höfðu heyrt, að draugar færu jafnan á kreik
um það leyti-
Það sem eftir var dagsins voru þeir önnum kafnir við
að útbúa sig í leiðangurinn.
Axel fann gamla veiðibyssu með brotinn gikk. Stjáni
tók stærðar brauðhníf traustataki og Níels stal tveimur
löngum steikargöfflum í búrinu. Auk þess höfðu þeir
sinn sjálfskeiðunginn hver.
„Þetta verður geysilegt gaman, strákar,“ sagði Stjáni.
„Það er eitthvað annað en að karpa við strákana prests-
ins um það, hver okkar eigi fallegustu skútuna. Þeir
geta átt sínar kúskeljar fyrir mér, litlu greyin!“
„Ha! Hvað er varið í skútur,“ sagði Axel bráðlega. Mér
finnst nú að við séum vaxnir upp úr svoleiðis barna-
brekum. Við, sem ætlum að fara að kveða niður draug!“
Við framkvæmum
fyrir yöur alls konar rafmagnsiðnaðarvinnu, svo sem:
Nýlagning í hús og skip. Viðgerðir og breytingar á eldri
lögnum, vélum og tækjum.
Uppsetningu á smærri rafstöðvum. Ennfremur ýmis
konar nýsmíði.
Símamimerið er 6484.
8kinfaxi h.f.
Rafmagnsiðnaður, Klapparstíg 30. .
Jónas Ásgrímsson (heimasími 3972).
Finnur G. Kristjánsson, — Hjalti Þorvarðsson.
Hannes Jónsson. — Eirikur Þorleifsson.
Tílhod í
vatnspipur
Vegna fyrlrhugaðrar aukningar, óskar
Vatnsveita Reykjavíkur eftir tilboðum í
v/ *
vatnspípnr 400—700 iiim. víðar.
0
Útboðslýsingar, og aðrar upplýsingar, má
fá í skrifstofu Vatns- og Hitaveitu Reykjavík-
ur, Austurstræti 10, 4. hæð.
Vatns- og Hítaveíta Reykjavíkur