Tíminn - 21.08.1945, Blaðsíða 2

Tíminn - 21.08.1945, Blaðsíða 2
2 « TlMEVTV, |>rigjndagmn 21. ágiist 1945 62. blatS Þriðjjndagur 21. ágúst „Fullhátt stefnt" í ályktunum þeim, sem sein- asta Búnaðarþing gerði um verðlagsmálin, var það aðal- krafan, að afurðaverðið verði á- kveðið á grundvelli sex-manna- nefndarálitsins, þ. e. að fram- leiðendur fái það verð fyrir af- urðirnar, sem tryggi bændum, er hafa meðalbú, hliðstæðar .tekjur og sambærilegar vinnu- stéttir í bæjunum hafa. Það verður sannarlega ekki með réttu sagt, að hér sé fram á mikið farið. Þess eins er krafizt, að bændur njóti jafnréttis við aðrar stéttir, en annars ekki. Það hlýtur því að vekja meira en litla furðu, þegar aðalmál- gagn stjórnarinnar, Morgun- blaðið, talar um þessa ályktun i forustugrein 15. þ. m. í þeim tón, að „kröfurnar séu ekki skornar við nögl“ og lýsir því síðan. yfir, að „hætt sé við, að ríkisstjórninni þyki sumar kröf- urnar stefna fullhátt". Sú ríkisstjórn, sem nú fer með völdin, fáraðist vissulega ekki yfir því, að „kröfurnar stefndu fullhátt“, þegar hún lét það vera fyrsta verk sitt að láta und- an kaupkröfum launahæstu iðn- stéttanna í Reykjavík. Hún hef- ir heldur ekki fárast yfir því síð- ar, þegar kaupið hefir hækkað hjá hverju verkalýðsfélaginu af fætur öðru, að „kröfurnar stefndu fullhátt". En þegar bændur bera fram mjög hógværar kröfur um jafn- rétti, stendur ekki á aðal- málgagni stjórnarinnar að lýsa hneykslun sinni yfir því, að „kröfurnar séu ekki skornar við nögl“ og tilkynna jafnframt, að ríkisstjórnin álíti þær „stefna fullhátt“. Með þvílíkum ummælum og yfirlýsingum, er þetta aðalmál- gagn Sjálfstæðisflokksins og ríkisstjórnarinnar raunar ekk- ert annað að gera en að boða þá stefnu flokksforustunar og stjórnarinnar, að bændur eigi ekki að hafa sambærileg vinnu- laun og aðrar hliðstæðar stétt- ir. Það sé „fullhátt stefnt“ hjá þeim að bera fram slíka kröfu. í beinu áframhaldi a^ slíkri yfir- lýsingu má vissulega vænta ráð- stafana af hálfu þessará aðila, sem ganga í þá átt að gera tekj- ur bænda rýrari en annarra hliðstæðra stétta. Með slíkri skerðingu á kjörum og rétti bændastéttarinnar á að gera fært enn um stund að halda á- fram samvinnu kommúnista og stórgróðavaldsins um dýrtíðar- sukkið og fríðindi fyrir stór- gróðamennina. Þessi ójöfnuður í g'arð bændastéttarinnar á að koma í stað raunhæfra dýrtíð- arráðstafana, aukins skattaeft-' irlits og réttmætrar þjóðnýting- ar á stórgróöanum. Af hálfu bænda er aðeins eitt svar gegn þessum yfirlýsingum og fyrirætlunum. Það er að efla stéttasamtök sín sem bezt. Það er að styrkja sem bezt eining- una, er varð á seinasta búnaðar- þingi um stofnun stéttasamtak- anna. Það er svarið, sem sýnir andstæðingum þeirra bezt, að bændur telja það ekki „fullhátt stefnt“ að gera kröfu>um jafn-* rétti við aðrar stéttir, heldur munu þeir beita sameinuðum mætti sínum til að tryggja henni sigur og viðurkenningu. Hversvegna höfnuðu Bretar þjóðstjórn? í kosningunum, sem fóru fram til brezka þingsins 1. júlí síðastl., þurftu Bretar að svara þeirri spurningu fyrst og fremst, hvort þeir vildu heldur þjóðstjórn, studda af öllum aðalflokkunum eða umbótastjórn, studda af samtökum verkamanna og sam- vinnumanna. íhaldsflokkurinn lagði á það megináhérzlu í kosningabarátt- unni, að hann myndi beita sér fyrir þjóðstjórn eftir kosning- arnar, ef sigurinn félli honum í skaut. Verkamannaflokkurinn /J ðíiaðanqi Óþurrkarnir og raforkumálið. Sumarið hefir reynzt höfuðat- vinnuvegum landsmanna þungt í skauti. Síldveiðin hefir brugð- izt að mestu fram til þessa. Á suðvesturlandi hefir verið ein- hver erfiðasta heyskapartíð, sem menn muna. Þar hefir ekki kom- ið þurrkdagur, svo að talizt geti, um margra vikna skeið. Víðast liggur mestöll taðan stórlega hrakin. Þótt eitthvað rætist úr með veðráttu hér eftir, verður heyfengur í þessum héruðum alltaf með minnsta og lélegasta móti. Þetta mikla tjón, sem óþurrk- arnir hafa valdið sunnanlands, hafa orðið til að beina athygli manna enn meira en ella, að til- raunum þeim, sem nú er verið að gera á nokkrum stöðum í landinu með súgþurrkun á heyi. Gangi þær tilraunir að óskum, hefir unnizt mikilvægur sigur í baráttq'nni við óþurrk- ana. Sá sigur kemur þó vart að almennum notum fyrr en raf- magnið hefir verið tekið til hlít- ar í þjónustu sveitanna, því að súgþurrkunin krefst allmikillar raforku. Þetta er enn ein sönn- unin fyrir því, hve raforkumál- ið er mikilvægt fyrir sveitirnar. Sigurinn yfir einum mesta vá- gesti sveitanna, óþurrkunum, er mjög undir því kominn, að raf- orkumálinu verði hrundið í framkvæmd. li' ••• ; 11 .•i,l5É.sfeiSi!ííaá!» Forsaga 'flokkanna í síldarmálunum: Morgunblaðið birti mjög kyn- lega forustugrein um síldarleysið 16. þ. m. Jafnframt hugleiðing- um blaðsins um síldarleysið, er þar ráðizt hatramlega gegn Framsóknarflokknum. Virðist helzt mega ætla af því, að blaðið vilji koma þeirra skoðun inn hjá ógreindasta og hleypi- dómafyllsta fylgiliði sínu, að Framsóknarmenn muni eiga einhvern þátt í síldarleysinu, sennilega þá með bölbænum í garð. ríkisst j órnarinnar! í þessari Mbl.-grein er m. a. reynt að halda því fram, að Framsóknarmenn hafi sýnt síld- veiðunum mikinn fjandskap. Sannleikur máísins er hins veg- ar sá, að Framsóknarflokkur- inn á drýgsta' þáttinn í þvi, að síldveiðuhum var komið á ör- uggan grundvöll. Það var hann, I arnir í Svíþjóð, Bretlandi, Astra- sem beitti s.ér fyrir byggingu síldarverksmiðja ríkisins gegn fyllstu andstöðu Sjálfstæðis- flokksins. Það var hann, sem beitti sér fyrir föstu skipulagi á sölu síldarinnar, svo að sam- keppni og undirboð eyðilegðu ekki markaðinn, eins og títt var áður. Það var einnig gert gegn vilja Sjálfstæðisflokksins. Nú viöurkenna allir, að þetta tvennt hafi orðið síldarútgerðinni mest til farsældar. Áður var hún áhættusamur braskrekstur, þar sem útlen’dingar hirtu mestan gróðann, en nú er hún orðin fengsæll og traustur atvinnu- vegur, þótt hún geti brugðizt eitt og eitt ár, eins og allar atvinnu- greinar, sem eru háðar sjávar- afla eða veðráttu. Og útlending- ár eru að mestu hættir að geta haft íslendinga að féþúfu í þess- um efnum, eins og algengast var meðán síldarbræðslan og síldar- verzlunin var að méstu leyti í höndum þeirra. Það er því fullkomin ástæða til að þakka Valtý \fyrir að hafa gefið þetta tækifæri til að rifja upp forsögu flokkanna í síldar- málunum. Þar, eins og oftar, hefir sannazt sú spá, að greind hans og skapsmui^ir séu þéfian líu og Nýja-Sjálandi gerðu sitt bezta til að halda tiýrtíðinni í skefjum, fylgdi íslenzki Alþýðu- flokkurinn dyggilega í slóð kom- múnista í kaupkröfumálunum. Þega* j afnaðarmannaflokkarnir i Svíþjóð og Bretlandi neita að vera í stjórnarsamvinnu með stórgróðamönnum og kommún- istum, fer Alþýðuflokkurinn i samsteypustjörn meö þessum mönnum og eru þó stórgróða- menn og kommúnistar sízt betri hér en í Svíþjóð og Bretlandi. Þessi vöntun íslenzka Alþýðu- flokksins á sjáífstæðri stefnu og næstum alger taglhnýting hans aftan i kommúnista og íhalds- menn, er . höfuðskýringin á si- felldri hrörnun flokksins á sama legri " andstæðingum samherjum. hans en Hvers vegna tapa jafnaðar- menn hér, en vinna annars staðar? Alþýöublaðið lætur svo um- mælt 18. þ. m,. að það farist ekki Framsóknarmönnum að vitna til stefnu og framkomu verkamannaflokksins og sam- vinnuflokksins í Bretlandi, því að þeir séu ekki svo umbóta- sinnaðir 1 seinni tið. Mun Al- þýðubl. víst telja það höfuð- sönnun fyrir afturhaldssemi Framsóknarmanná, að þeir styðja ekki „nýsköpunar“- stjórn Ólafs Thors og kommún- ista! Alþýðublaðinu hefði vissulega verið nær að beina þessum um- mælum til forustumanna Al- þýðuflokksins hér.' Því miður hefir Alþýðuflokkurinn ekki upp á síðkastið haft mikið meira sameiginlegt nieð jafnaðar- mannaflokkunum á Norður- löndum o’g Bretlandi en nafnið. Meðan jafnaðarmannaflokk- lagði áherzlu á, að hann myndi mynda hreina flokksstjórn, ef hann fengi meirihluta, en vera að öðrum kosti í stjórnarand- stöðu. Svar brezku þjóðarinnar var ákveðið ojf afdráttarlaust. Hún hafnaði"fullkomlega þjóðstjórn eða samsteypustjórn undir for- ustu íhaldsmanna. Hún kaus umbótastjórn undir forustu verkamanna og samvinnu- manna. Hvers vegna var svar brezku þjóðarinnar á þessa leið? Orsökin var sú, að frá sjónar- miði framsækinna manna eru þjóðstjórnir ekki heppilegar, nema þjóðinni sé sérstök nauð- syn að standa sameinuð af styrjaldarástæðum. Á venjuleg- um tímum veita þjóðstjórnir öfgaöflunum, sem lengst eru til hægri og vinstri, tækifæri til að hafa ýms óheppileg áhrif á gang málanna. Forréttindastétt- irnar, sem nú eru helzt stórat- vinnurekendur og milliliðir, fá þar oft komið ár smni vel fyrif borð, og svipuðu máli getur einnig gegnt um kommúnista. Stjórnarframkvæmdirnar vérða því oft skipulagslitlar og fálm- kenndar og skaðlegar heil- brigðri umbótastefnu. Það vant- ar að vísu ekki, að slíkar stjórn- ir geta haft fallegar stefnu- skrár, eins og loforð um nýsköp- un atvinnuveganna, tryggingar og atvinnu handa öllum, en efndirnar vilja hins vegar oft- ast verða á þann veg, sem áður er lýst. Það óttaðist líka brezka þjóðin og þess vegna urðu kosn- ingaúrslitin þar andstæð þjóð- stjórnarhugmyndinni. Brezkir umbótamenn vantreystu því, að hægt væri að framfylgja um- bótastefnu í samvinnu'við stór- gróðamenn og kommúnista. E RLE N T Y FIR L I T Þáttur samvinnumanna í kosningunum í Bretlandi í kosningunum, sem fóru fram landið. Einkum réðist hann á Bretlandi 5. júlí síðastl. var gildandi skattalög, og krafðist kosningabandalag milli Verka- mannaflokksins og Samvinnu- flokksins^ sem er studdur af brezku kaupfélögunum. Er mennt talið, aö þáttur Sam- vinnuflokksins hafi verið mjög þýöingarmilhll í hinum sameig- inlega sigri flokkanna, þar sem hann hefir volduga félagshreyf- ingu að baki sér, er beitti sér mjög ‘öfluglega í kosningabar- áttunni. Brezki íhaldsflokkurinn hefir alltaf verið mjög fjandsamlegur kaupfélagsskapnum og ógnað Sé litið á ríkjandi stjórnar- samvinnu hér á landi, sézt það bezt, að sá ótti við þjóðstjóríi, sem einkenndi brezku kosning- arnar, er sannarlega ekki ástæðu laus. Hér er samsteypustjórn þriggja flokka, sem lofar ný- sköpun atvinnuveganna og öllu fögru, en ein helztu einkenni stjórnarfarsins er vaxandi öng- þveiti fjárhagsins, sem kom- múnistar vilja gera sem mest til að skapa hér jarðveg fyrir hrun og byltingu, og mikil fríðindi til handa stórgróðavaldinu, sem fær þau fyrir stuðninginn við fjármálastefnu kommúnista. Má þar t. d. benda á algerlega ófull- nægjandi skattaeftirlit, hina ó- skeleggustu framkomu í heild- salamálinuf skattfrelsi ^im- skipafélagsins, sóun byggingar- efnis í luxushús meðan efni vantar í nauðsynlegustu bygg- ingar o. s. frv. Þetta virðist svo eiga að kóróna með því að haga afurðaverði landbúnaðarins þannig, að gengið verði 'á hlut bænda og láglaunaðra néytenda, m. a. til þess, að ekki þurfi að herða skattaeftirlitið og þrengja að stórgróðamönnunum. íslenkir kjósendur verða fljót- lega spurðir að því, hvort þeir vilja aðhyllast slíkt stjórnar- far. Kosningaúrslitin í Bretlandi mættu vissulega gera ljóst öll- um umbótasinnuðum mönnum, að ekki muni vænlegra fyrir framfaramálin hér að styðja samsteypUstjórn Ólafs Thors og kommúnista en umbótamönn- um í Bretlandi fannst fyrir framfaramálin þar að vera í samstjórn með Churchill og kommúnistum. Umbótamenn í öllum borgaralegu flokkunum þurfa að taka höndum saman og taka sér til íyrirmyndar það fordæmi, sem Brétar hafa gefið. tíma og jafnaðarmannaflokk- honum með óréttlátum skatta- arnir eru í véxti annars staðar. álögum. Brezka samvinnphreyf- Enginn flokkur hefir meira að ingin taldi sér þess vegná nuuð- læra af framkomu jafnaðar-! syn á því, að stofna sérstakan maiffiaflokkanna í Bretlandi og stjórnmálaflokk til þess að verj- Svíþjóð en íslenzki Alþýöuflokk- ast árásum íhaldsins, einkúm í urinn. Ragnfærslur Morgunbl. um byggingamálin. í forustugrein Mbl. 18. þ. m. segir, að Tíminn hafi sagt „um síðustu áramót, að ef Reykja- víkurbær 1;æki upp þá stefnu að byggja fyrir alla þá, sem flytja vildu til bæjarins, þá endaði það með því að allir flyttu til bæj- arins“. Af þessum ummælum Mbl. veröur vart annað skilið en að Tíminn hafi verið að mótmæla því, að Reykjavikurbær greiddi nokkuð fy.rir nauðsynlegum í- búðarbyggingum í bænum. Því fer hihs vegar fjarri. Hér í blað- inu hefir þeirri stefnu jafnan verið haldiö franí, að meira þyrfti að gera af opinberri hálfu til að greiða fyrir nauðsynlegum íbúðarbyggingum en gert hefir verið tíl þessa, bæði hér og ann- ars staðar í landinu. Þau ummæli Tímáne, sem Mbl. reynir að rangfæra, voru á þá leið, að yrði slík aðstoð að- eins veitt hér, en hvergi annars staðar, myndi 'það leiða til ó- eölilegra fólksflutninga hing- að. Aðstoðin mætti sízt vera minni annars staðar. Slík krafa er vissulega allt annað en að vera á móti frekari aðstoð hér, eins og Mbl. viröist vera látaj Þetta er gott dæmi um þær blel^úngar og rangfærslur, sem f (Framhald á 7. síðu) sambandi við skattamál. Fyrsti vísir han» varð til árið 1917. Verulegur skriður komst þó ekki á starfsmi flokksins, sem nefn- ist „The Co-operative Party“ fyrr en 1935, er flokkurinn gerð- ist sambandsflokkur Verka mannaflokksins. Síðan hafa þess ir tveir flokkar staðið saman í baráttunni fyrir betri kjörum. Fyrir allan almenning og í ný- afstöðnum kosningum varð þetta bandalag áhrifaríkt og heilla- drjúgt fyrir báða aðila. Þegar sambandssamningurinn var gerður, árið 1935, stóðir 462 kaupfélög, með um 4 milljónir félagsmanná, að Samvinnu- flokknum, en um 2,5 millj. fé- lagsmanna samvinnuhreyfing- arinnar stóðu utan við. Síðan hefir félagatala brezku kaupfé- laganna hækkað í 9 milljónir og áhrif samvinnumannaflokksins hafa vaxj.ð ,að sama skapi. Þáttur ' Samvinnuflokksins í •kosningabaráttunni i sumar var mjög umfangsmikill. — Þing brezkra samvinnumanna, sem haldið var í * Nottingham á of- anverðu sumri, skoraði á brezka samvinnumenn að styrkja kosn- ingabandalag verkamanna og samvinnumanna og veita þeim hreinan meirihluta á þingi. Einn af helztu forvígismönnumbrezka íhaldsins, Beaverbrook lávarður, notaði þetta tilefni til þess að ráðast heiftarlega á samvinnu- hreyfinguna í kosningaræðum, sem hann hélt víðs vegar um þess, að félagsmannaarður kaup félaganna yrði skattlagður, sem annar verzlunargróði (sbr. bar- al- ^áttu íhaldsins hér fyrir því að „laga skattalögin" gagnvart kaupfélögunum). Þá hamraði hann mjög á því, að samvinnu- félögin* væru orðin einokunar- fyrirtæki, þar sem forstjórarnir réðu öllu, eri félagsmennirnir ekki neinu (slíkur áróður er líka kunnur hér á landi). Þessi her- ferð Beaverbrooks lávarðar varð til þess, að leiða athyglina meira en ella að þætti samvinnuflokks- ins í kosningabaráttunni og málgögn hans, hið útbreidda sunnudagsblað „Reynolds News“ og vikuritið „Co-operative News“, beittu sér mjög ein- dregið. gegn frambjóðendum í- haldsins og stuðluðu mikið að ósigri þeirra. Af hálfu Verkamannaflokks- ins var þáttur samvinnumanna í kosningasigrinum greiðlega við- urkenndur og hlutu samvinnu- menn tvö þýðingarmikil ráð- herraembætti í hinni nýju stjórn Attlees. Mr. A. V. Alexander,' kunnasti forvígismaður! sam- vinnuflokksins, varð' flotamála- ráðllerra, en því embætti gegndi hann líka í þjóðstjórn Chur- chills, og Barnes, formaður ílokksins og forustumaður stærsta kaupfélagsins í London, varð flutningamálaráðherra. Þótt flokkaskiptingin í Bret- landi sé á ýmsan hátt önnur en hér á landi, koma nokkurn veg- inn sömu aðallínurnar í ljós þar og hér. íslenzka íhaldið hefir flest sömu einkennin og hið brezka.Baráttan gegn samvinnu hreyfingunni er eitt einkennið, sem sýnir ljóslega skyldleika þessara flokka. Framsóknar- flokkurinn hér svarar hins veg- ar helzt til samvinnuflokksins brezka og samband samvinnu- manna og lýðræðislega sinnaðra verkamanna í Bretlandi nú, er á ýmsan hátt Sambærilegt við, samstarf Framsóknarmanna og jafnaðarmanna hér á landi fyrir stríðið. Sú samvinna markaðist af alhliða umbótum og framför- um á hreinum lýðræðisgrund- velli. Samvinna brezkra verka- manna og samvinnumanna er af sömu rótum runnin. DD/R HtGRAMMNA Forustugrein AlþýSublaðsins 16. þ. m. nefnist: HvaS tefur lækkun farm- gjaldanna? Segir þar á þessa leið: „Alþýðublaðið bar fram þá fyrir- spurn fyrir nokkru hvað liði lækk- un farmgjaldanna og greindí helztu rök þess að horfið yrði að lækkun þeirra hið fyrsta. Síðan hefir ekkert verið um mál þetta rætt né neinar ráðstafanir gerðar, svo að vitað sé, til þess að lækka farmgjöldin. Gleggsta sönnunin um hin geysi- lega háu farmgjöld er gróði Eim- skipafélagsins árið 1943 ,en hann nam hvorki meira né minna en tuttugu og þrem milljónum króna. Þegar vitað varð um hinn mikla gróða Eimskipafélagsins, voru farm gjöldin lækkuð að verulegu leyti, en éigi að síður eru þau enn geysi- há ein's og sjá má af því, aþ hagúr Eimskipafélagsins á liðnu ári stóð enn með miklum blóma . . . Viðhorfin varðandi siglingar hafa gerbreytzt á síðustu mánuðum. Heimsstyrjöldinni er lokið og því sennilegt, að stríðstryggingar lækki verulega niðuf og verði lagðar niður áður en langt líður. Samflotið er úr sögunni, og Amerílcuferðir skip- anna, sem áður tóku áttatíu daga taka nú aðeins fimmtíu daga. Við þetta bætist svo það, að sjálf ís- lenzku skipin munu að mestu hætta Ameríkusiglingum og taka upp í þeirra stað siglingar á mun skemmri leiðum ,því að viöskipti okkar munu að verulegu leyti verða víð Norð- urlönd og Bretland úr þessu, ef að líkum lætur, í stað þess sem megin- viðskipti okkar hafa á ófriðarár- unum verið við^Bandaríkin. — Það er því í fyllsta máta réttmæt krafa, að farmgjöldin verði lækkuð verulegu leyti hið fyrsta. að Alþýða manna leggur að vonum mikla áherzlu á það, að einhverjar úrlausnir verði fundnar varðandi dýrtíðina í landinu. Atburðir síð- ustu dag'a gefa fyllsta tilefni til þess, að þess sé krafizt ,að hafizt verði handa um að leysa þetta mikla vandamál með raunhæfum hætti. — Dýrtíðinni verður ekki bægt brott með bellibrögðum slík- um sem þeim, að halda vísitölunni, niðri en láta dýrtíðina halda áfram að aukast. Slíkt er geræði gagnvart alþýðustéttunum og launþegunum og sami-ýmist illa þeirri stefnuyfir- lýsingu, að þungu byrðarnar skuli bornar af þéim, sem breiðust hafa bökin. Á hitt ber að leggja áherzlu að visitalan á hverjum tíma sé rétt, en ráðstafanir gerðar til þe^s að firra þjóðina sjálfu böli dýrtíðar- innar. Þess vegna er krafan um lækkun farmgjaldanna í senn rétt- mæt og tímabær." Þetta er vissulega orð í tíma töluð. En hvaö gera fulltrúar Alþýðuflokks- ins í ríkisstjórninni til að fá þessu framgengt? * * * ihaldsblöðin láta sér mjög tíðrætt um það, að forvígismenn Framsóknar- flokksins hugsi ekki um annað en valdabrask. í tilefni af því því segir Dagur 9. þ. m.: ' „Nýlega komst Morgunblaðjð svo að orði í einni af sínum klaufalegu rituðu ádeilugreinum um forráða- menn Framsóknarflokksins, að þeir væru „staðnir að því að- hugsa ekki um neitt annað en valdabrask." Þessi fullyrðing Morgunblaösins kemur ekki sem bezt heim við frá- sagnir þess að öðru leyti um að- dragandann að síðustu stjórnar- rhyiidun. Síðan í október síðastl. hefir Mbl. þrástagast á því, að Framsóknarménn hafi „sagt sig úr allri stjórnarsamvinnu,“ að Fram- sóknarflokkurinn hafi „einn skorizt úr leik,“ þegar allir hinir flokk- arnir hafi efnt til einingar o'g stjórn arsamvinnu. Menn eru svo sem farnir að kann- ast við frásagnir Mbl. um, að Sjálf- stæðisflokksmenn hafi gengið með grasið í skónum eftir Fi'amsóknar- mönnum um að taka þátt í stjórn- arsamvinnu með hinum flokkunum, með öðrum oröum: taka þátt í völd- unum, en allt hafi komið fyrir ekki; Framsóknarmenn hafi verið ófáan- legir til þess að þiggja sinn hluta ' af völdunum. Hver maöur með óbilaða dóm- greind hlýtur að sjá, að þessar tvær fullyrðingar „málgagns sannsögl- innar" ríða hvor annarri á slig. Einn daginn segir blaðið, að for- ráðamenn Framsóknarflokksins hugsi ekkí um neitt néma ná völd- um* hinn daginn fullyrðir sama blað, að þessir sömu forráðamenn hafi þverneitað að taka við völd- um, þó að gengiö hafi verið eftir þeim með það.“ s íhaldsblöðunum mun þannig veit- ast erfitt að færa rök fyrir dylgjum sínum um valdabrask Frafnsóknar- manna. Þessi misheppnuðu valda- brasksskrif þeirra sýna betur en nokk- uð annað, hve erfitt þeim er að verja það valdabrask Ólafs Thors, að hlaupa . frá stefnuyfirlýsingum Sjálfstæðis- flokksins í dýrtíðarmálinu og gera „lcollsteypuna" frægu til að geta kom- i$t í ráðherrastólinn.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.