Tíminn - 06.11.1945, Blaðsíða 2

2
TÍMEViy, þriðjndaginm 6. nóv. 1945
84. blað

fi ðííaHanqi
Þriðjudagur 6. nóv.
Efling Ræktunarsjóðs
Viðgangur íslenzkra atvinnu-
vega byggist ekki sízt á því, að
þeim takist eins fljótt og auðið
er að notfæra sér aukna tækni
og bæta hagnýtingu afurðanna.
Aukning hvers konar iðnaðar-
starfsemi í þágu höfuðatvinnu-
veganna tveggja, landbúnaðar
og sjávarútvegs, er eitt stærsta
verkefnið, sem bíður þjóðarinn-
ar.
Framsóknarflokkurinn hefir
lagt fram tvö frumvörp á Al-
þingi, sem bæði miða að lausn
þessa verkefnis. Annað frv. fjall-
ar um éflingu Fiskimálasjóðs, er
geri honum mögulegt að veita
stóraukna styrki til bygginga
frystihúsa, niðursuðuverksmiðja
og annarar iðnstarfsemi í þágu
sjávarútvegsins. Auk þess er
sjóðnum ætlað að styrkja
markaðsleitir, athugun fLskimiða
og hvers konar nýjungar í þágu
útvegsins. Hitt frumvarpið fjall-
ar um eflingu Ræktunarsjóðs
íslands og miðar að því að styðja
ýmsar .hliðstæðar framfarir á
sviði landbúnaðarins.
Eins og nú háttar má Rækt-
unarsjóður aðeins veita lán til
ræktunar og húsbygginga 1
sveitum. Samkvæmt frv. heldur
sjóðurinn áfram að veita lán til
þessara framlcvæmda, þó ekki
íbúðabygginga, því að sam-
kvæmt öðru frv., sem Framsókn-
armenn flytja, er Byggingar- og
landnámssjóði einum ætlað það
verkefni. Auk þess er svo Rækt-
unarsjóði ætlað að veita lán til
smærri rafvirkjana, mjólk-
urvinnslustöðva, ullarverk-
smiðja, frystihúsa f þágu land-
búnaðarins, viðgerðarverkstæða,
þvottahúsa og ýmsrar annarar
iðnstarfsemi landbúnaðarins.
Lagt er til að vextir af þessum
lánum verði 3%, en nú eru
vextir af Ræktunarsjóðslánum
4—5%. Til þess að Ræktunar-
sjóði verði kleift að auka starfs-
svið sitt, eins og að framan
greinir, er lagt til, að
ríkissjóður bæti 5 milj. kr. við
höfuðstól hans eða auki hann
um meira en helming. Ætlazt
er til, að þetta framlag ríkisins
greiðist á fimm árum eða ein
milj. kr. á ári.
Með þessum breytingum á lög-
unum um Ræktunarsjóð, ef sam-
þykktar yrðu, væri vissulega
stigið stórt spor í þá átt, að
komið yrði fljótlega upp ýmsum
iðnfyrirtækjum í þágu landbún-
aðarins, sem styddu að.aukinni
tækni í þjónustu hans og betri
hagnýtingu afurðanna. Jafn-
framt myndu þær stuðla að auk-
inni ræktun, þar sem lánskjör
til slíkra framkvæmda verða
hagstæðari en áður.
Af hálfu stjórnarliðsins er því
oft haldið fram, að Framsókn-
armenn séu andvígir nýsköpun
og' framförum. Framangreind
mál afsanna bezt þann áróður,
því að þar hefir flokkurinn t. d.
tekið upp veigamestu stórmál,
sem stjórnarflokkarnir hafa
vanrækt. Sannleikurinn er líka
sá, að Framsóknarflokkurinn er
eini flokkurinn, sem fylgir fjár-
málastefnu, er tryggt getur stór-
fellda „nýsköpun.“ Meðan dýr-
tíðarstefnunni er fylgt, kostar
hver framkvæmd miklu meira
en ella og framkvæmdirnar
verða þá vitanlega minni að
sama skapi. Aðeins með fjár-
málastefnu Framsóknarflokks-
ins, niðurfærslu dýrtíðarinnar,
er hægt að koma fram stórfelld-
um umbótum á komandi árum.
Stríðsyfirlýsing
Það gerðist sannarlega ekki
fyrr en nauðsyn bar til, að tit-
varpsráð viki Birni Franzsyni
frá flutningi erlenda yfirlitsins
í útvarpinu. Svo oft og stórvægi-
lega var hann búinn að misnota
þann trúnað, sem honum -hafði
verið sýndur með því að fela
honum þennan erindaflutning.
En ,með þessari frávikningu
Björns Franzsonar er baráttan
fyrir hlutleysi útvarpsins engan
veginn búin. Kommúnistar hafa
brugðizt við þessari réttmætu
Málflutningur Ófeigs.
Ófeigur, — stjórnmálapési
Jónasar Jónssonar — er ný-
kominn út. Sumir hafa ef til vill
beðið þess með nokkurri for-
vitni að heyra hvað þetta mál-
gagn bændafulltrúans þing-
eyska leggur til málanna í þetta
sinn. Þegar jafnhörð átök eiga
sér stað um málefni bænda og
nú um sinn, kunna þeir vel að
meta hverjir leggja þeim liðs-
yrði, og hverjir taka undir við
þá beint eða óbeint, sem sví-
virða stétt þeirra og vilja at-
vinnuveg þeirra feigan.
Ófeigur ræðir margt um land-
búnaðarmálin og samtök bænda.
Það kynnu því einhverjir að
halda, að þar væri málstaður
bænda túlkaður sérstaklega
snjallt og rösklega. Það vantar
heldur ekki, að Ófeigur hafi
fundið menn, sem eru hættu-
legir fyrir bændur. En það er
ekki Pétur Magnússon, sem hef-
ir brotið á þeim allar Jýðræðis-
reglur og sett þá skör neðar
öðru fólki í þjóðfélaginu, bæði
fjárhagslega og réttindalega, né
Jón á Akri og þvílíkir.
Það er ekki heldur Áki Jak-
obsson eða þeir aðrir liðsmenn
ríkisstjórnárinnar, sem vilja
dæma íslenzkan landbúnað til
dauða sem sjálfstæðan atvinnu-
veg, og kenna honum um öll
fjárhagsleg vandræði og halda
það hið helzta bjargráð, að
leggja hálft landið í auðn Nei.
Fyrir þessa menn alla finnur
Ófeigur afsakanir og varnar-
orð. Þeir hafa haldið vel á sín-
um spilum. En hættulegu menn-
irnir eru þeir, sem standa að
Búnaðarfélagi íslands og Stétt-
arsambandi bænda. Móti þeim
finnst Ófeigi þörf að beita sér.
Þeim vil hann vinna það ógagn,
sem hann frekast getur.
Afbrot bænda.
Þessar vikurnar stendur yfir
merkileg félagsmáladeila á Al-
þingi og víðar. Pétur Magnús-
son, Jón Pálmason og fleiri hafa
lýst því yfir, að bændastéttin
geti ekki fengið viðurkenningu
og vald fyrir samtök sín, með-
an stjórnarandstæðingar séu
þar f meirihluta. Hér er fyrst
og fremst barizt um mannrétt-
indi bænda, $n auk þess má líta
á þetta, sem prófmál, sem varð-
ar allt félagslíf og stéttarsam-
tök. Afbrot bænda er það, að
þeir fylgja ekki ríkisstjórn, sem
hefir traðkað á rétti þeirra.
Þeir, sem telja sig bændavíni
og málsvara þjóðlegs lýðræðis,
hafa tvöfalda ástæðu til þess að
standa fast og drengilega með
málstað bændastéttarinnar í
þessari óvenjulegu deilu. í stað
þess að gera það, afsakar Jónas
Jónsson ofbeldiö. Hann segir, að
rkisstjórnin líti á Búnaðarfélag
íslanþs sem ltilsmegandi en
ekki tillögugóðan andstæðing.
Og hann lýsir því hvað eftir
annað, hve vel honum finnst
Pétur Magnússon hafa haldið á
spilunum gegn þessum van-
máttuga og illviljaða andstæð-
ingi.
Jónas Jónsson leggur sig
þannig fram til þess, að koma
því inn hjá mönnum, að ríkis-
stjórnin sé ekki ámælisverð
ráðstöfun útvarpsráðsins eins og
vænta mátti og láta varaút-
varpsmann sinn lýsa yfir því í
Þjóðviljanum 3. þ. m., að „við
sosíalistar á íslandi verðum að
gera okkur það ljóst, að við er-
um komnir í styrjöld um útvarp
þjóðarinnar.“ Hvað þetta gildir,
geta menn gert sér ljóst, þegar
þess er gætt, að fréttastofa út-
varpsins er á engan hátt háð
útvarpsráði, heldur stendur
beint undir yfirráðurfi útvarps-
stjóra og menntamálaráðherra.
Vitanlega ræður ráðherrann
samt meiru, ef til ágreinings
kemur en útvarpsstjórinn, enda
mun venja, að slíkir embættis-
menn fylgi tyrirmælum ráð-
herra. Og mentamálaráðherrann
er Brynjólfur Bjarnason, æðsti
prestur Rússa á íslandi.
Það er líka fréttastofan, serji
sekust hefir orðið um hlutleys-
isbrotin að undanförnu, þótt
kommúnistaáróður hennar hafi
fyrir það, að ganga framhjá I
samtökum bænda og hafa til-1
lögur Búnaðarfélags íslands að
engu. Hugsunin er þessi: Bún-
aðarfélag íslands vildi ekki
skríða fyrir ríkisstjórninni og
lýsa blessun sinni yfir því, sem
hún gerði bændum til ills. Var
þá von að ríkisstjórnin gæti virt
bændasamtökin, sem komu
þannig fram?
Slíkur er málflutningur þing-
eyska bændafulltrúans í Ófeigi.
Nýgræðingar á akri
ríkisst j órnar innar.
Svo langt gengur J. J. í afsök-
unum sínum fyrir ráðstafanir
ríkisstjórnarinnar, að hann slær
því föstu, að bændur búi við
hagstæðara afurðaverð núna
1945 en 1944, Hann talar um að
Pétur Magnússon hafi lagt „há-
tromp sín“ á borðið, þar sem sé
„hækkun“ afurðaverðsins, og
segir síðan:
„Má fyrirfram gizka á, hvern-
ig þetta mál verður notað á
framboðsfundum á vori kom-
anda. Þá halda stjórnarsinnar
því fram, að þeir hafi bjargað
afurðasölumálum bænda með
sæmilegu móti árið 1945. Þeir
I hafi hækkað búvörur bænda á
þessu ári til að mæta hækkandi
dýrtíð í landinu. Megí af þessu
sjá hinn góða vilja Sjálfstæðis-
manna og kommúnista í garð
bænda. ... Auk þess má geta
nærri, að Sjálfstæðismenn munu
ekki láta hjá líða að benda á, að
bandamenn þeirra, kommúnist-
ar, hafa reynzt bændastéttinni
betur í verðlagsmálunum 1945
heldur en Hermann Jónasson
og Bjarni Ásgeirsson haustið
1944.“
Þannig er „sókn“ J. J. í mál-
efnum bændanna haustið 1945,
þegar samsteypustjórn þriggja
flokka fremur réttarrán á stétt
þeirra i verðlagsmálum og iækk-
ar verð á sauðfjárafurðum í stað
þess að hækka það um 20%.
Þrátt fyrir aukinn tilkostnað
lækkar verð á kjötvörum til
bænda stórkostlega, enda eru
útflutningsuppbætur felldar
niður, Og hver vill halda því
fram að mjólkurverð sé nú hag-
stæðara en fyrr, miðað við til-
kostnað?
J. J. mælir því nú bót, að rík-
isstjórnin hefir með ofbeldi sínu
komið í veg fyrir það, að verðlag
landbúnaðarafurða hækki upp í
sexmannanefndarverð. Hann
beinlínis hvetur stjórnarliðið til
þess, að misnota nú í annað sinn
tilslökun þá, sem gerð var í fyrra
og með þeim fyrirvara þá, að
dýrtíðin yrði þá stöðvuð. Hann
leggur stjörnarliðum í munn
falsrökin og ráðleggur þeim, að
halda því fram, að. þeir hafi
í raun og veru siðferðilegan rétt
til þess, að lækka verðlag hjá
bændum nú. Þetta gerir J. J.
þótt hann viti það vel, að bænd-
ur voru sviknir um allt það, sem
þeir kröfðust að framkvæmt
yrði, ef tilslökunin kæmi til
greina í fyrra, og að síðan hafa
allar aðrar stéttir fengið hækk-
anir fyrir sig. En hvað varðar
J. J. um það?
J. J. hefði átt að ráðfæra sig
við þingeyska fjárbændur áður
en hann fór að lofa Pétur Magn-
ússon, Jón á Akri og kommún-
oftast verið betur grímuklæddur
en í erindum Björns Fránzsonar.
Stríðsyfirlýsing Hommúnista
þýðir vitanlega það, að þessi
kommúnistaáróður fréttastof-
unnar verður nú hertur um all-
an helming frá því, sem verið
hefir.
Á þingi í fyrra flutti Eysteinn
Jónsson þingsályktunartillögu
um hlutleysi útvarpsins. Stjórn-
arflokkarnir hundsuðu hana
með öllu og mega Alþýðuflokk-
urinn og Sjálfstæðisflokkurinn
nú harma það verk sitt. Jónas
Jónsson hefir nú lagt fram svip-
aða tillögu. Sjálfstæðismenn og
Alþýðuflokksmenn geta nú ekki
lengur haldið því fram, að af-
skipta þingsins sé ekki þörf. Það
kemur nú í ljós, hvort þeir bogna
fyrir stríðsyfirlýsingu kommún-
ista og kjósa heldur að sætta
sig við Balkan útvarp en að sýna
manndóm í skiptum sinum við
kommúnista.
istana fyrir frammistöðu í land-
búnaðarmálum. Bændum lands-
ins, hvorki í Þingeyjarsýslu né
annars staðar, er þökk á því.
Hitt er annað mál, að ríkis-
stjórninni veitir ekki af nýju
málgagni til að vinna henni
hylli í sveitum og ryðja þar
Framsóknarflokknum úr vegi.
Hætt er þó við því, að Ófeigur
þurfi að finna sterkari rök en
„hækkun“ afurðaverðsins 1945
til þess að snúa bændum á sveif
landbúnaðarstefnu ríkisstjórn-
arinnar. Svo mikið er víst, að
bændur munu ekki leita ráða
eða liðsinnis tij þeirra ,sem ætla
að telja þeim trú um það, að
hlutur þeirra hafi verið réttur
á þessu hausti.
Það „óttalega hefir skeð.“
Margir munu undrast það, að
Jónas Jónsson skuli virða sig.svo
lágt, að gerast liðsmaður Péturs
MagnúsSonar og Brynjólfs
Bjarnasonar í baráttu þeirra við
sjálfstæða bændastétt á íslandi.
Það er líka furðulegt, að ofstæk-
ið skuli geta leitt slíkan mann
svo langt frá öllu hófi. Skýring-
in virðist sú, að Jónas Jónsson
geri fyrst og fremst eina kröfu
til stéttarsamtaka bændar Sú
eina krafa er, að þau séu fyrir-
fram ákveðin í því að lúta boði
hans og þeirra, sem hann útvel-
ur. Bændasamtök, sem ekki eru
mynduð til þess að hlaða undir
J. J., eru verri en engin. Þau eru
svo hættuleg, að það þarf endi-
lega að svívirða alla, sem taka
þátt i þeim, og það jafnt, þó að
þeir hafi ekk.ert gert annað en
kjósa fulltrúa í sveit sinni eftir
beztu sannfæringu.
Það „óttalega hefir skeð,“ að
bændur háfa skipað sér saman
um mál sín í stéttarfélagsskap,
án þess að þau samtök séu um
leið á neinn sérstakan hátt ut-
an um þá, sem J. J. hefir útvalið.
Þetta eru bara málefnaleg stétt-
arsamtök óháðra manna. Það er
nóg til þess, að Ófeigur æpir að
(Framhald á 7. siöu)
nefnist: Flokksþingið, sem varð að
fresta, og er hún á þessa leið:
„Það hefir vakið töluvert umtal
,bæöi í blöðum og manna á meðal,
að flokksþingi, sem kommúnistar
höfðu boðað hér i höfuðstaðnmn þ.
25. okt sl., var á slðustu stundu
frestac} með auglýsingu bæði í rík-
isútvarpinu og flokksblaði þeirra,
án þess, að nokkur skýring væri
á því gefin, né heldur nokkuð nán-
ar sagt, hvenær flokksþing yrði
haldið, þar til í gær.
Nú er það í/éjálfu sér engin stór-
tíðindi, þótt flokksþingi sé frestað;
til þess geta verið margvíslegar á-
stæðúr. En það, sem í þessu tilfelli
hefir valdið umtali manna, er hið
opinbera leyndarmál, að kommún-
istar urðu að fresta flokksþinginu
af því, að verið er að bíða eftir
„linu“ fyrir flokkinn, þ. e. fyrir-
skipaðri stefnu, úr framandi landi.
Og það er einn áf þekktustu mönn-
um flokksins, Einar Olgeirsson, sem
er að sækja hana austur í Moskva,
og dvaldizt þar lengur en ætlað
var. Þetta er ástæðan til þess, að
flokksþingi kommúnista var frest-
að!
Slíkt atvik bregður enn einu sinni
skæru ljósi yfir eðli og hlutverk
hins svokallaða „Sósíalistaflokks"
hér á landi. Framan í íslenzka
kjósendur þenur hann sig í ræöu
og riti um hina heitu þjóðernis-
kennd sína og umhyggju fyrir
sjálfstæði þjóðarinnar. En í laumi
sendir hann forustumenn sína
austur til Moskva til þess að taka
við fyrirskipunum um það frá und-
irróðursmiðstöð hins rússneska
stórveldis, hyaða stefnu flokkurinn
skuli hafa í íslenzkum stjórnmál-
um bæði inn á við og út á við!
Geta menn svo rennt grun í þaðj
við hverra hagsmuni stefna slíks
flokks muni vera miðuð, — hvort
þjóðarstoltið muni vera alveg eins
mikið undir niðri og af er látið.
Því betur er íslenzka þjóðin svo
heilbrigð, þegar fáeinar kommún-
istiskar hræður eru undanskildar,
að slíkan flokk fyrirlítur hún; og
það kemur mjög greinilega fram í
því umtali manna á meðal, sem
frestun hins kommúnistiska flokks-
þings af þegar nefndum ástæðum
hefir vakið.
Erlent yfirlit
a'
Kosningarnar
Um miðjan seinasta mánuð
fóru fram þingkosningar í
Frakklandi og jafnhliða at-
kvæðagreiðslay sem ákvarðaði
starfssvið þingsins. Atkvæða-
greiðsla þessi, sem hafði veru-
leg áhrif á kosningaúrslitin,
snerist um tvær tillögur. Fyrri
tillagan var þess efnis, að hið
nýkosna þing skyldi fyrst og
fremst .yerða stjórnlagaþing.
Samþykkt þeirrar tillögu þýddi,
að raunverulega væri gamla
stjórnarskráin úr gildi felld og
franska lýðveidið, eins og það
var, þar með úr sögunni. Synjun
tillögunnar þýddi hins vegar,
að stjórnarskráin skyldi. aftur
taka gildi og hefði þá þurft að
kjósa öldungadeild, er myndaði
efri málstofu þingsins. Síðari
tillagan var um það, að ríkis-
stjórnin skyldi óháð þinginu, ef
samþykkt yrði að láta það verða
stjórnlagaþing. Raunverulega
fjallaði þessi tillaga um traust
eða vantraust á de Gaulle.
Afstaða stjórnarflokkanna til
þessara tillagna var mjög mis-
munandi. Katólski lýðveldis-
flokkurinn og jafnaðarmanna-
flokkurinn lýstu fylgi sínu við
þær báðar. Kommúnistar lýstu
fylgi við fyrri tillöguna, en
voru á móti seinni tillögunni.
Hægri flokkarnir voru mót-
fallnir fyrri tillÖgunni, en sam-
þykkir þeirri síðari. Radikali
flokkurinn einn tók þá afstöðu
að vera^á móti báðum tillögun-
um.
Úrslit atkvæðagreiðslunnar
urðu þau, að báðar tillögurnar
voru samþykktar með miklum
meirahluta, einkum þó fyrri
tillagan. Úrslit kosninganna
urðu þessi: Kommúnistar fengu
148 þingsæti, jafnaðarmanna-
flokkurinn 143 þingsæti, kat-
ólski miðflokkurinn 140 þing-
sæti, radikalir 19 þingsæti,
hægri flokkarnir 48 og utan-
flokkamenn 24. Kpsið var hlut-
fallskosningum í stórum kjör-
dæmum. Höfðatölureglunni var
sjálfstæðisvilji Islendinga komið
fr^m í hinum oft endurteknu,
frægu orðum gamla sáttmála: „Ut-
anstefnur viljum vér engar hafa.“
Af örlag^ríkri og beiskri reynslu
Sturlungáaldarinnar var þessi yfir-
lýsing sett inn í hið sögufræga
plagg. Og þegar heill stjórnmála-
flokkur í hinu endurreista íslenzka
lýðveldi hér um bil sjö hundruð
árum seinna tekur að hlýða svip-
uðum utanstefnum og þeim, sem
t þá urðu þjóðinni að frelsistjóni,
mun hver einasti ærlegur íslend-
ingur snúa við honum baki.“
Þjóðip hefði vissulega lítið lært af
reynslunni, ef hún léti þá menn ráða
lengi um málefni sín, er byggja starf
sitt á „utanstefnum." Og vissulega
þarf hún einnig að gefa góðan gaum
starfsháttum flokka, sem geta staðið
að ríkisstjórn með „utanstefnu“mönn-
um. eins og Sjáifstæðisflokkurinn og
Alþýðuflokkurinn gera nú.
* * *
Vísir 2. þ. m. birtir forustugrein úr
„The Times“ um fréttaskoðunina, í
Rússlandi. „The Times" segir:
„Þegar Peþper öldungadeSdar-
þingmaður (sem verið hefir á ferð
um Evrópulönd undanfarið) spurði
Genarlissimo Stalin, hvort hann
vildi ljúka samtali þeirra með ein-
hverri orðsendingu, þá „hikaði"
hinn rússneski leiðtogi, og sagði
síðan:
' „Dæmið aðeins Ráðstjórnarríkin
hlutdrægnislaust. Gerið hvorugt, að
hrósa okkur eða hallmæla okkur.
Þekkið okkur aðeins og dæmið okk-
ur eins og við erum og byggið dóma
ykkar á staðreyndum, en ekki orð-
rómi.“
Þetta' er ágætur lyfseðill, en
hvernig eíga menn að hegða sér
eftir honum? ........
Rússi í Bandaríkjunum — hvort
sem hann er blaðamaður eða em-
bættismaður stjórnar sinnar — má
ferðast hvert á land, sem hann vill,
getur séð, það, sem hann fýsir að
sjá, talað við hvern, sem hann
langar til að unæla máli, og síðan
getur hann sent til Rússlands
skýrslu um hvað sem er, án þess
að um nokkura ritskoðun sé að
í Frakklandi
þó ekki fylgt, þvi að sveitakjör-
dæmin fengu tiltölulega fleiri
þingmenn en borgarkjördæm-
in.
Það, sem einkum þykir ein-
kenna þessi úrslit, er:
Það er bersýnilegt, að de
Gaulle nýtur mikils trausts.
Samþykkt síðari tillögunnar er
þess glöggt merki. Einnig það,
að hinir yfirlýstu stuðnings-
flokkar hans, katólski mið-
flokkurinn og jafnaðarmenn, fá
saman meirihluta þingmanna.
Hið mikla fylgi jafnaðar-
manna og katólska miðflokks-
ins bendir til, að meirihluti
frönsku þjóðarinnar óski rót-
tækrar umbótastefnu næstu ár-
in, en hvorki íhald né kommún-
isma. Jafnaðarmannaflokkinn
er nú frekast hægt að telja um-
bótasaman miðflokk, sem á
aðalfylgi sitt hjá miðstéttunum,
því að kommúnistar hafa tekið
við því fyrra hlutverki hans að
vera marxistiskur verkalýðs-
flokkur. Þaö er ekki rúm fyrir
tvo slíka flokka og það virðist
líka foringi jafnaðarmanna, Le-
on Blum, hafa skilið og því
sveigt flokkinn inn á miðflokks-
grundvöllinn. Þess vegna hefir
jafnaðarmönnum líka tekizt að
vinna mikið fylgi frá radikölum.
Katólski lýðveldisflokkurinn
virðist einnig vera róttækur
miöflokkur, en þó íhaldssamari
en jafnaðarmenn. Flokkurinn
er enn það ungur og óréyndur,
að um framtíð hans verður ekki
spáð. Ýmsir spá því, að hann
verði íhaldssamari með tíman-
um og þróunin í frönskum
stjórnmálum verði sú, að hann
verði íhaldsflokkur landsins,
jafnaðarmenn miðflokkurinn
og komrnúnistar lengst til
vinstri.
Kommúnistar hafa unnið
mikið á og eru orðnir stærsti
flokkurinn. Fylgi þeirra er lang-
mest meðal verkamanna og
hafa þeir orðið meirihluta
(Framhald á 7. síöu) ,
varið með Bandaríkjamanninn í
Rússlandi. Hann getur aðeins ferð-
azt þangað, sem stjórnin leyfir
honum að fara, séð það eitt, sem
honum er leyft að sjá og talað við
þá eina, sem stjórnin vill leyfa
honum að tala við. Hann getur
ekki greint orðróm frá staðreynd,
því að stjórnin vill ekki gefa hon-
um tækifæri til þess. Þegar hann
er svo loksins búinn að setja saman
fregn sína, sem er byggð á veik-
um grundvelli, þá verður hann að
leggja hana fyrir harðsvíraða rit-
skoðun, er hefir miklu meiri áhuga
fyrir áróðursverðmæti fregnanna
en að sagt sé hlutlaust frá.
Þetta á ekki aðeins við allt það
landflæmi, sem Rússland heitír.
Það á einnig við í öllum þeim lönd-
um utan hinna raunverulega landa
mæra Rússlands, þar sem áhrif
þeirra eru sterkust .....
Þessi stéfna stendur tilgangi sín-
um fyrir þrifum. Það leiðir af
sjálfu sér, að hún hlýtur að vekja
gróusögur, í stað þess að' kveða þær
niður. Hún skapar tortryggni. Hún
kenjur í veg fyrir góða sambúð.
Hún gerir ýmsar gerðir erfiðar, sem
annars verða einfaldar og eðlilegar.
Þegar til dæmis Rússland óskar
eftir stórláni hjá Bandaríkjaþjóð-
inni, er ekki nema eðlilegt, að hún
vilji hafa aðstöðu til að vita eins
mikið um Rússland og stefnu þess
og hver gætinn einstaklingur ósk-
ar eftir, þegar leitað er hófanna
um lán hjá hinum. Það er líka
ófrávíkjanleg regla, að einstakling-
ar fá ekki lán, nema þeir veiti hin-
um aðilanum allar upplýsingar,
»sem nauðsynlegar teljast. Núver-
andi stefna Rússa miðar ekki að
því, að mönnum verði auðveldað
að afla slíkra upplýsinga. Hún ýtir
ekki undir það gagnkvæma traust,
sem eitt getur verið traustur grund-
völlur þess, að Bandaríkjamenn og
Rússar vinni sameiginlega að ýms-
um málum, eins og til dæmis sam-
eiginlegri stjórn slíkra sóknar-
vopna sem kjarnorkusprengjan er.“
Þessi athyglisverðu ummæli hins
merka enska blaðs bregða áreiðanlega
skýru ljósi yfir eina veigamikla orsök
þess bága samkomulags, sem nú ríkir
í alþjóðamálum.