Tíminn - 21.12.1945, Blaðsíða 2

2
TÍMIIXX, föstMdagmii 21. des. 1945
97. blað
Föstudafiur 21. des.
„Karlmennska” Finns
Jónssonar
Þegar gengi nazismans var
sem mest og veldi hans náði yf-
ir mestalla Evrópu, gerðist eitt
islenzkt blað öðrum fremur til
að færa rök að því, að hann
hefði tilverurétt. Það hélt þvi
fram að nazisminn hefði menn-
ingarsögulegu hlutverki að
gegna. Þetta blað var Alþýðu-
blaðið.
Það verður því vissulega ekki
sagt, að það fari þessu blaði
sérstaklega vel, að það skuli nú
eftir að nazisminn hefir verið
að velli lagður berm sér á brjóst
og láta eins og það hafi eitt is-
lenzkra blaða barizt djarflegri
og flekklausri baráttu gegn naz-
ismanum.
Lítilmennskan sem birtist i
þessu gorti Alþýðublaðsins eftir
á, þegar vonir þess um menn-
íngarsögulegt hlutverk nazism-
ans eru með öllu hrundar, verð-
ur þó smávægileg, ef hún er
borin saman við framkomu
Finns Jónssonar. Þessi maður,
sem siður en svo lét neitt á sér
bera til mótstöðu gegn nazism-
anum meðan hann var og hét,
fer þá fyrst að reyna að sýna
hreystilega framgöngu í þeim
efnum, þegar nazisminn hefir
vferið sigraður. Ráð hans til
að sýna hetjuskapinn er að
sundra nokkrum þýzkum
fjölskyldum með því að
neita heimilisfeðrum, sem eiga
hér konur og börn, um landvist-
arleyfi, og að bera róg og óhróð-
ur á þá íslendinga, sem fóru
hér með völd meðan gengi naz-
ismans var mest og vörðust yf-
irgangi hans með þeim hætti, að
það hefir hlotið hrós og viður-
kenningu um víða veröld.
Það mætti sannarlega undar-
legt teljast, ef sú karlmennska
og drengskapur, sem slík fram-
koma vitnar um, ætti miklu
fylgi að fagna meðal íslenzku
þjóðarinnar. Hins ætti að mega
vænta, og það mun líka sjást
áður en langt líður, að þessi
framkoma mun hljóta fyllstu
fordæmingu þjóðarinnar. Sá
gustur fyrirlitningarinnar, sem
mætti Finni Jónssyni úr þing-
salnum og af þingpöllunum,
þegar Hermann Jónasson var
búinn að flytja svarræðu sína
í þinginu, og hafði þau áhrif á
hann, að hann húkti að sein-
ustu nábleikur og niíiurlútur í
ráðherrastólnum og treystist
ekki til að kveðja sér hljóðs,
mun vissulega eiga eftir að
mæta honum frá allri þjóðinni
áður en skilist hefir verið við
þesssi mál til fulls.
Finnur Jónsson á enn eftir
að svara mörgu til saka áður en
skilist hefir verið við þessi mál.
Hann á eftir að birta þau gögn,
sem sanni svívirðingar hans um
Framsóknarmenn, ef hann vill
ekki standa sem afhjúpaður róg-
beri frammi fyrir þjóðinni. Hann
á eftir að sýna, að hann þori
að láta fara fram ítarlega rann-
sókn á því, hverjir hafi átt'mök
við nazismann, svo að hvorki
honum né öðrum geti haldizt
uppi dylgjur í þeim efnum. Og
hann á eftir að sýna, að hann
þori að hefjast handa gegn
„fimmtu herdeildinni," sem
flokksblað hans segir að nú sé
starfandi hér á landi og telur
jafnvel enn hættulegri en
„fimmtu herdeild nazista, sem
sennilega ha^ starfað hér.
Finnur Jónsson hefir þótzt
ætla að reiða hátt til höggs og
afreka margt í einu höggi.
Hann hefir þótzt ætja að sýna
hetjuskap í baráttunni við naz-
ismann og greiða stjórnarand-
stæðingum rothöggið. En margt
fer öðruvísi en ætlað er. íslend-
ingar hafa ekki talið það hetju-
skap að verða fyrst skeleggur,
þegar andstæðingurinn er að
velli lagður, og enn síður ef
slíkur hetjuskapur bitnar á sak-
lausum konum og börnum.
Ekkert mál gat Finnur heldur
valið, sem var óheppilegra til
að greiða með rothögg á stjórn-
arandstöðuna, því að hlutur
hennar í þessum málum og þó
Dómuriim um dýrtíðarstefnu stjjórnarflokkanna:
Hlutur útgerðarinnar hef ir farið Tr“ °«■'***»hans
stöðuöt versnandi síðan 1942
Ályktanir fulltruafundar Landssambands ísl. útvegsmanna.
Fyrir nokkru er lokið hér í bænum fulltrúafundi Landssam-
bands ísl. útvegsmanna. Til fundarins hafði verið boðað með það
fyrir augum að taka einkum afstöðu til afkomu vélbátaútvegsins
og sameiginlegra innkaupa á veiðarfærum. Auk þess var rætt
um ýms sjávarútvegsmál, sem nú liggja fyrir Alþingi.
Varðandi afkomu vélbátaút-
vegsins og framtíðarútlit var
samþykkt svohljóðandá álykt-
un:
„Eins og kunnugt er hefir
fiskverð á nýjum fiski haldist
óbreytt innanlands síðan 1942,
að samningur var gerð urvið
Breta um kaup á nýjum fiski í
nokkrum veiðistöðvum lands-
ins, þó með þeirri undantekn-
ingu, að fyrir aðgerðir núver-
andi ríkisstjórnar var greitt
15% hærra verð fyrir fisk til
útflutnings nokkurn hluta yf-
irstandandi árs. ,
Þegar samningurinn við Breta
var gerður, var vísitala fram-
færslukostnaðar 183% stig —
meðalvísitala ársins 1943: 157%
stig — 1944 268% stig — fyrstu
10 mánuði yfirstandandi árs
274% stig, og nú í nóvember
s.l. 285 stig.
Hækkun vísitölu framfærslu-
kostnaðar segir ekki nema að
nokru leyti til um útgjalda-
aukingu sjávarútvegsins. Hækk-
un á útgerðarvörum hefir orðið
mikil síðustu árin, á mörgum
hækkun fiskverðsins nemur.
. .Þótt ótrúlegt sé, finnast ekki
svo fá dæmi, að ýmsir í land-
inu líti þannig á, að öll útgerð,
smærri sem stærri, græði stórfé.
Þetta er vitanlega svo f jarri j
öllum sanni, hvað smáútveginn
snertir, að ekki er eyðandi orð-
um að. En á það má benda í
þessu sambandi að það er fyrst
og fremst að þakka hinu ó-
venjulega aflamagni síðustu ára,
að vélbátaútvegurinn hefir ekki
^firleytt verið rekinn með stór-
felldu tapi.
Ennfremur má benda á, að
ári.n 1940—1942 voru yfirleíitt
hagstæði fyrir þessa útgerð, og
gátu því eigendur að góðum,
nýlegum fiskibátum bætt mik-
að samningur var gerður við
'ð hag sinn, svo að þeir bátar
tilfellum nú í lágu verði. Aft-
ur á móti hafa þeir menn, er
byggt hafa eða keypt, eldri sem
yngri báta, eftir árið 1942, yf-
irleytt orðið fyrir miklu fjár-
hagstjóni, enda hefir afkoma
bátanna ávalt farið versnandi
frá ári til árs, og verst hefir hún
verið á þessu ári.
Þá er annað mikilsvert I
hessu sambandi, sem vert er að
leggja mikla áherzlu á, og það
■>r afkoma þeirra manna, er
vinna framleiðslustörfin á vél-
bátaflota landsmanna.
Ósamræn^'ð á mlillli hluta
sjómanna alg kaups þeirra
manna, sem landvinnu stunda,
er nú orðið svo mikið að það er
alls ekki hægt að gera ráð fyrir
því, að vanir og duglegir sjó-
menn gefi kost á sér til sjó-
mennsku á hlutaskipta-skipum
á meðan jafn mikil eftirspurn
er eftir inönnum til landvinnu.
Þetta er heldur engin furða, þar
sem, eins og áður segir, ekki er
hægt að segja, að verð sjávar-
afurða hafi hækkað síðan 1942,
en þá var vísitalan 183 stig.
Sem dæmi um það ósamræmi,
sem orðið er, má geta þess, að
meðalhlutur háseta á síldveiði-
sl)Tium 1944, einum um nót,
sem lögðu inn afla sinn hjá
Síldarverksmjiðjum rítóisins —
var kr. 4.600,00, en kaup þeirra
manna, sem unnu hjá verk-
smiðjunum á sama tíma, eða
í 2% mánuð, var kr. 9092,00.
Skip með meðalafla hefði því
þurft að leggja skipshöfninni til
sérstaklega Hermanns Jónas-
sonar hefir hlotið einróma við-
urkenningu annara þjóða. Mála-
vextir eru allir þannig, að rot-
höggið, sem Finnur ætlaði að
greiða, er liklegast til að verða
rothöggið á hann sjálfan.
allan aflann til þess, að sjó-
mennirnir jöfnuðust á við land-
verkamenn. Því hrapalegar er
til þessarar staðreyndar að
hugsa sem'maður hefir ríkast
í huga, að umrædd síldarvertíð
var ein allra glæsilegasta, hvað
aflabrögðum viðkom.
Þegar ósamræmið er orðið
svo mikið eins og -sjá má af
framansögðu, yirðist sannar-
lega ekki eftir neinu að bíða
með að finna leiðir til úrbóta,
ef framleiðslan á ekki að stöðv-
ast.
Með tilliti til ofanritaðs og í
framhaldi af því, ályktar full-
trúafundur Landssambands ís-
lenzkra útvegsmanna, haldinn
í Reykjavík 8. desember 1945, að
nú þegar verði að gera ráðstaf-
anir til þess að bátaútvegur
landsmanna verði í heild rekinn
án taps, miðað við meðalafla.
Bendir fundurinn á eftirfarandi
leiðir, sem líklegar:
I. Að framleiðsluvörur sjávar-
útvegsins hækki í verði á er-
lendum markaði. *
II. Að hvers konar tilkostnað-
ur við útgerð lækki til stórra
muna frá því, sem nú er.
III. Leiðrétting á gjaldeyris-
og innflutningsverzlun lands-
manna., útvegsmönnum til
hagsbóta.
Fundurinn te'ur að fyrsta
leiðin sé sú æskilegasta, og beri
fyrst að reyna hana til hlítar,
en jafnframt verði athugað og
undirbúið, hvernig hinar leið-
irnar verði bezt farnar, svo og
að leita eftir fleiri leiðum, ef
með þykir þurfa. Treystir L. í. Ú.
því að ráðamenn þjóöarinnar
finni einhver þau ráð til úrbóta,
að þessi þýðingarmikli atvinnu-
vegur þjóðarinnar verði rekinn
á heilbrigðum grundvelli, og það
þegar á komandi vertíð.
En það er álit fundarins að
framtíðarlausn þessara mála
hljóti að byggjast á því, að öll
þjónusta og kaupgjald í landinu
verði miðað við magn og verð-
Iag útflutningsafurða lands-
manna.“
Varðandi sölu á sjávarafurð-
um var samþykkt svohljóðandi
ályktun:
„Fulltrúafundur í Landssam-
bandi íslenzkra útvegsmanna,
haldinn í Reykjavík 8.—11. des.
1945, skorar á ríkisstjórnina að
Játa eigi dragast lengur að
hafnir verði samningar um sölu
á sjávarafurðum landsmanna,
sem framleiddar verða á kom-
andi ári til útflutnings, þar með
talinn ísfiskur og saltfiskur.
í þessu sambandi vill fulltrúa-
fundurinn benda á, að hagstætt
gæti verið frá þjóðhagslegu
sjónarmiði að lána einhvern
hluta af framleiðslunni til
þjóðá, sem erfitt eiga með að
láta af hendi frjálsan gjaldeyri
í svip-inn, ef með því mætti fá
rýmri markað fyrir framleiðsl-
una og j^fnframt hærra verð.
•Bendir fundurinn sérstaklega
á, að hagkvæmt myndi vera að
selja eitthvað af frosnum fiski
og söltuðum, svo og síld á þenna
hátt.
Fundurinn lítur svo á, að
sjálfsagt sé, að viðkomandi fé-
lagssamtök framleiðenda eigi
ætíð fulltrúa í nefndum þeim,
sem sendar eru utan til þess
að selja sjávarafurðir.“
Þá var samþykkt frv. um inn-
kaupastofntm L. í. Ú. og ýmsar
ályktanir um frumvörp, sem
nú liggja fyrir þinginu.
Á fundinum voru mættir full-
trúar frá deildum i öllum lands-
fjórðungum og ríkti hinn mesti
áhugi á fundinum.
Vinnið ötulleqa fyrir
Tímann.
Borgarafundur á Ak-
ureyri um áfengismál
Almennur borgarafundur um
áfengismál var haldinn á Ak-
ureyri mánudaginn 3. des. s. 1.
að tilhlutun ýmissa féalgasam-
taka í bænum, bæjarstjórnar
og skóla.
Snorri Sigfússon skólastjóri
setti fundinn með ávarpi og
stýrði honum, en ritari var Ei-
ríkur Sigurðsson kennari.
Þessir fjórir menn fluttu
stuttar framsöguræður: Þorst.
M. Jónsson skólastjóri, Bryn-
leifur Tobíasson Menntaskóla-
kennari, Jóhann Þorkelsson hér-
aðslæknir og Ármann Dal-
mannsson, form. íþróttabanda-
lags Akureyrar.
Á fundinum mættu um 300
manns og kom þar fram mikill
áhugi á að takast mætti að
ráða bót á vaxandi áfengis-
nautn þjóðarinnar og því böli, er
hún veldur. Voru þessar tillög-
ur þar samþykktar einum rómi:
„Almennur bargarafundur á
Akureyri, haldinn 3. des. 1945
skorar á ríkisstjórnina að láta
lögin um héraðabönn koma nú
þegar til framkvæmda.
Almennur borgarafundur á
Akureyri, haldinn 3. des. 1945,
telur með öllu ófært að auð-
velda mönnum að ná í áfengi,
með því að fjölga útsölustöðum
þess, eða á annan hátt, og mót-
mælir því öllum ráðstöfunum
hins opinbera, er stefna í þá
átt.
Eins og nú er komið málum,
(Framhald á 7. síðu)
Erlent yfirlit
Fyrst eftir að Truman forseti
tók við forsetaembættinu, létt-
ist brúnin á mörgum andstæð-
ingum Roosevelts, einkum þó
auðmönnum og iðjuhöldum.
Þeir höfðu lagt dauðlegt hatur
á Roosevelt fyrir umbótastarf-
semi hans og samstarf hans við
verkamenn. Hinn nýi forseti
þótti ekki líklegur til að vera
jafn harður í horn að taka og
Roosevelt og var einnig álitinn
íhaldssamari, þótt hann hefði
jafnan verið dyggur fylgismað-
ur Roosevelts. Sú yfirlýsing
hans, að hann myndi reyna að
fylgja stefnu fyrirrennara síns
í hvívetna, breytti ekki þessari
skoðun.
Þetta viðhorf iðjuhölda og
auðmanna til Trumans eftir
valdatöku hans, átti mikinn
þátt í því að óvenjuleg ró ríkti
í stjórnmálum Bandaríkjanna
fyrstu mánuðina eftir fráfall
Roosevelts.
Nokkru eftir að Truman tók
við forsetastarfinu, byrjaði
hann að skipta um ráðherra og
hefir haldið því áfram. Er nú
svo komið, að ekki eru eftir í
stjórninni nema tveir ráðherrar
úr stjórn Roosevelts, Wallace
verzlunarmálaráðherra og Ickes
innanríkisráðherra, en þeir
voru taldir meðal róttækustu
ráðherra Roosevelts áður fyrr
og skipuðu þá vinstra arm
demokrataflokksins. Aðalbreyt-
ingin virðist fólgin í því, að
Roosevelt valdi í stjórn sína
kaupsýslumenn, sem lítið höfðu
fengizt við stjórnmál, en Tru-
man hefir aðallega valið reynda
stjórnmálamenn, sem átt hafa
sæti á þingi. Stjórn hans ber
því meiri svip þess, að hún sé
pólitísk flokksstjórn en stjórn
Roosevelts gerði.
Það var fyrst eftir stríðslokin
í Asíu, að verulega tók að reyna
á það, hvort Truman myndi
fylgja svipaðri stefnu í utan-
ríkismáium og fyrirrennari
hans. Kaupkröfur fóru þá að
koma til greina í ríkara mæli
en áður og jafnframt ’þurfti að
fara að efna ýms loforð um
tryggingar og almennar fram-
kvæmdir, sem Roosevelt hafði
lofað á stríðsárunum.
Kaupgjaldsmálin voru og eru
þó enn vandasömust þeirra
mála. Á stríðsárunum höfðu
tekjur verkamanna almennt
hækkað um 30%, að miklu
leyti vegna lengri eftirvinnu.
Eftirvinna verður nú almennt
lögð niður og lækka því tekjur
verkamanna, nema kaupgjaldið
sé hækkað. Krafa verkamanna
er yfirleitt sú, að kaupið verði
hækkað svo mikið, að tekjur
þeirra verði óbreyttar, þótt
vinnutíminn styttist. Atvinnu-
rekendur standa hins vegar ein-
dregið gegn þessu. Hefir því
undanfarið komið til margra
stórfelldra verkfalla í Banda-
ríkjunum. Mörg þeirra hafa ver-
ið ólögleg og hafa verið hafin
gegn vilja forráðamanna verka-
lýðsfélaganna, sem voru að
vinna að samningum eftir frið-
samlegum leiðum. Mörg þessara
verkfalla hafa því verið skamm-
vinn og vinna hafizt aftur, án
þess að kaupsamningar hafi
verið gerðir. Yfirleitt virðist
ríkja heldur lítil festa í þessúm
málum og verkalýðsfélagsskap-
urinn vera stórum ótraustari
og ver skipulagður en viðast í
Evrópu, þar sem starfsemi hans
er á annað borð leyfð.
Margir biðu þess með nokkri
1 eftirvæntingu, að Truman for-
‘seti myndi finna lausn á þessu
máli. Hann fór í fyrstu dult með
stefnu sína, en fyrir nokkrum
vikum hélt hann ræðu, þar sem
hann lýsti þeirri skoðun, að
kaupið mætti hækka um 15%.
Jafnframt lýsti hann yfir, að
haldið yrði áfram öllum ráð-
stöfunum til að halda verðlag-
inu niðri. Ennfremur tilkynnti
hann að ýms tryggingamál yrði
lögð fyrir þingið, t. d. um hærri
atvinnuléysistryggingar.
Þessum boðskap Trumans he^-
ir verið misjafnlega tekið. Ýms-
is forkólfar verkalýðsfélaganna
telja, að forsetinn gangi of
skammt, til móts við kröfur
þeira. Hins vegar virðist mestur
ótti þéirra við það, að hann taki
(Framhald a 7. siðu)
i blaðinu Útsýn 10. þ. m. birtist
grein eftir Klemens Tryggvacon hag-
fræðing, þar sem hann ræðir um
nauðsyn ráðstafana til að koma i veg
fyrir, að hinar erlendu inneignir verði
ekki að mestu leyti eyðslueyri. Hann
segir:
„í lögunum um Nýbyggingarráð,
er gefin voru út í nóvember 1944, er
svo fyrir mælt, að það skuli gera
heildaráætlun um, hver atvinnu-
tæki þjööin þurfi að fá til þess að
allir landsmenn vinni við sem arð-
bærastan atvinnurekstur, og hafa
300 milj. kr. í erlendum gjaldeyri
samkvæmt þessu verið settar fastar
til kaupa erlendis á tækjum og
efni til aukningar á sjávarútveg-
inum, sjávarvöruiðnaðinum og land
búnaðinum. Hér er stefnt að háu
marki, og verður að teljast mjög
heppileg ráðstöfun, að lögð hefir
verið til hliðar mikil upp hæð í er-
lendum gjaldeyri til nýsköpunar á
undirstöðuatvinnuvegum lands
manna. — Annars er ekki ,eins og
gengið er frá löggjöfinni um Ný-
byggingarráð, sjáanlegt, að þessi
stofnun verði til mlkils gagns á því
sviði, þar sem afskipta hennar er
mest þörf, b. e. að hún hafi mögu-
leika á því að að koma fjárfesting-
unni i skipulegt horf. Til þess þyrfti
Nýbyggingarráð að hafa vald til að
banna framkvæmdir, sem það tel^i
ótímabærar eða óæskilegar frá
þjóðhagslegu sjónarmiði. Nú er
ástandið þannig, að ráðið hefir for-
göngu um útvegun framleiðslu-
tækja á takmörkuðu sviði, en á
öðrum sviðum hafa einstaklingar
og félög frjálsar hendur um að ráð-
ast í þær framkvæmdir, sem þeim
sýnist, alveg án tillits til, hvort
þær hafa rétt á sér frá þjóðhags-
legu sjónarmiði eða ekki. Afleið-
ingin verður handahóf og stjórn-
leysi í þessum málum, það vantar
aðila, sem hefir vald til þers að
ákveða, hvaða áform skuli fram-
kvæma, og hvaða áform séu ekki
þess verð, að þjóðfélagið leggi þeim
fé og vinnuafl. Aðalhlutverk Ný-
byggingarráðs verður fólgið í því,
að annast innkaup á framleiðslu-
tækjum og hafa forgöngu um ýms-
ar einstakar framkvæmdir, en eins
og allt er í pottinn búið, getur það
ekki haft þýðingu sem tæki 'til að
reka þjóðarbúskapinn á áætlunar-
grundvelli."
Framsóknarnrenn lögðu til, þegar
lögin um Nýbyggingarráð voru sam-
þykkt, að 460—480 millj. af erlendum
inneignum væru lagðar inn á nýbygg-
ingarreikning, en stjórnarflokkunum
íannst nóg að leggja 300 millj. Nú
sést glöggt, að hyggilegra hefði verið
að fara að ráðum Framsóknarmanna,
þvi að gjaldeyrinum er nú á mörgum
sviðum varið til tófnlausrar eyðslu.
3igl ekki mestur hluti hans að fara
í súginn, þarf að gera alveg sérstakar
ráðstafanir og nefnir Klemens sumar
beirra í grein sinni eins og t. d. stór-
rignaskatt, að einum opinberum aðila
verði falið að sjá um fjárfestinguna
og settar verði auknar hömlur gegn
fjárflótta.
* * *
í sama blaði Útsýnar er sagt frá
byggingamálunum í Bretlandi. Segir
bar meðal annars:
„Erfiðasta atriðið er skorturinn
á vönum byggingamönnum. Til
þess að bæta úr honum hefir rík-
isvaldið gripið til mjög eftirtektar-
verðra ráðstafana. Augljóst er, að
mikill hluti þjóðarinnar getur ekki
beðið húsnæðislaus eftir því árum
saman að iðnlærðum mönnum
fjölgi eftir venjulegum reglum um
iðnnám, sem í raun og veru eru
arfur frá miðöldum og nánast mið-
aðar við að iðnaðrmennirnir haldi
við þeim húsakosti, sem fyrir er,
með hægfara viðbótum.
Þess vegna hefir enska rtjórnin
sett upp náms og vinnustöðvar í
stórum stíl, þar sem mönnum eru
kennd hin ýmsu fög byggingariðn-
aðarins á sex mánaða námskeiðum.
Fá þeir kaup, sem miðað er við,
framfærslukostnað fjölckyldu-
manns, þann tima, en að honum
loknum fá þeir bygglngavinnu und-
ir stjórn. iðnmeistara og þá fast
að fullu kaupi og hækkandi, unz
þeir eftir 14 mánaða vinnu komast
á fullt iðnaðarmannskaup. Með
þessu er iðnnáminu í byggingar-
iðnaði i raun og veru hraðað svo,
að þaö tekur helmingi skemmri
tíma en áður. Er miðað við núthna
aðferðir í iðnaðinum (vélavinna
meðfram) og gert aðgengilegt fyrir
unga menn, sem ekki fengjust ella
til að vinna kauplítið sem iðn-
lærlingar í langan tima framan af
námstímanum. Væri mjög athug-
andi, hvort ekki væri þörf á svip-
uðum ráðstöfunum hér í fleiri en
einni iðngrein.“
Fi-umvarp Framsóílharflokksins um
iðnskóla i sveit, er á ýmsan hátt hlið-
tætt þeim ráðstöfunum, sem hér er
frá sagt.
* * %
í forustúgrein Vísis 10. þ. m. segir
svo:
„Fái kommúnistar verulegan byr
hér á landi, hvort sem er i kosn-
ingum til sveita- og bæjarstjórna-
eða til Alþingis, má fullyrða að
erfiðleikar íslenzku þjóðarinnar í
atvinnu- og fjárhagsmálum muni
aukast stórlega, en hafni þjóðin
niðurrifsstarfseml kommúnista,
verður hún vel á vegi stödd. Þá
mun hvorki hrun né atvlnnuleysi
framundan, en allir einstaklingar
eiga fuiltryggða sæmilega afkomu
og stöðuga atvinnu í frjálsum
heimi lýðræðisríkjanna. Samstarí
og samhjálp þjóða mun koma 1 stað
samkeppni fyrri ára, en þó komm-
únistar spái kreppum og hörmung-
um, mæla þar börn það eitt, er
þau vilja."
Til þess að koma í veg fyrir, að
kommúnistar geti haldið áfram niður-
rifsstefnu sinni hér á landi, þarí ekki
eingöngu íylgi kommúnista að minnka
í kosningum, heldur einnig Sjálfstæð-
isflokksíns, sem undir núverandi for-
ustu sinni hefir reynzt kommúnistum
þægt verkfæri í þessum málum og
myndi telja það rétt ráðið að vera
það áfram, ef. hann fengi viðunanleg
úrslit í kosningunum.