Tíminn - 28.11.1947, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, föstudaginn 28. nóv. 1947
219. blað
GÁMLÁ BIO
Sjéliðai*
dáðadrengir
'v: • Amerísk gamanmynd.
Sýnd kl. 5 og 9.
•m
•0
V'
Aðeins þetta eina sinn.
NYJÁ BÍO
TRIPOLI-BIO
Casanova Browit
Amerísk gamanmynd.
Aðalhlutverk leika:
Gary Coopcr
Teresa Wright
Sýnd kl. 5 og 9.
— Sími 1182 —
Maðnriim frá
Ijóiiadalimna
Spennandi ítölsk œvintýramynd.
Aðalhlutverkið leikur hinn karl-
mannlegi og djarfi Massimo
Girotti, sem vegna hreysti og
afls er nefndur „ítalski Tarsan“.
í myndinni eru danskir skýr-
ingartekstar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum yngri en 12.
TJÁRNÁRBIO
Waterloo-stræti
(Waterloo-Eoad)
Spennandi ensk mynd.
John Mills
Stewart Granger
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan
16 ára.
1
Timinn
Vítisglóðip
£ (Angel on my Shouldcr)
V>
Mjög áhrifarík og sérkennileg
‘m'ynd frá United Artists.
i Aðalhlutverk:
Paul Muni
Anne Baxter
Claude Rains
Bönnuð börnum innan 16
* ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
[•Nýir kaupendur fá Tímann!
I til áramdta fyrir aðeins
5 krónuri
|
| Þar með er fjölbreytt
í jólablað.
| Símið strax í
í 2323
og pantið Tímann.
(JTBREIÐIÐ TIMANN
Veiting
f járfestiiig'arleyfa
rý
*(Framhald af 4. síðu)
tíirgðir í landinu 12. ágv/it að
tyðbættum væntanlegum inn
flutningi eru rúm 20.000
tbnn. Sýna þessat tölur, að
fjárhagsráð hefir verið eins
fifíegt í leyfisveitingum og
frekast er unnt með þeim
rffglúm, er það hefir sett, og
ekki er víst, að unnt verði að
fullnæfya að öllu leyti sem-
entsnotkun þeirri, er af þeim
leiðir.
Þetta getur þó jafnast að
rfokkru leyti með ^ví, að ekki
sfe allt framkvæmt, sem um
er sótt og að einhverjar
birgðir hafi verið til, sem ekki
komi fram við birgðataln-
ingu. Á hinn bóginn má svo
tíúast við, að eitthvað af bygg
ingum fari fram án þess að
léyfi sé veitt til þeirra.
Framh.
Félög sameiiiuifn
þjóðanna
* (Frttmhald af 3. síðu)
mikiö tæki til að afla sannra
og réttra upplýsinga um al-
þjóðleg mál, sem við hinstu
greiningu. snerta hvert manns
barn jarðar. Þau ættu að geta
reynzt mikilvægt tækifæri
fyrir nútíma kynslóð, tæki-
færi, sem er bæði forrétt-
inði hennar og skylda að
hagnýta í þágu friðar, frelsis
og aukinnar farsældar mann-
kynsins.
Furðnlcg ósaniiindi
(Framhald af 5. síðu)
áhrif í ísienzkum stjórnmál-
um.
Hver og einn, sem þekkir
He.rmann Jónasson og stjórn
málabáráttu hans, veit, að
það eru hin fjarstæðustu
ósannindi, að hann hafi ætlað
eða muni ganga að einhverju,
sem leiðir jafn augljóslega til
hruns og öngþveitis og þetta
frumvarp kommúnista. Eng-
inn maður hefir barizt
skelegglegar gegn verðbólgu-
stefnunni en hann. Og það
má Þjóðviljinn vita, að hann
gerir flokk sinn enn fyrirlit-
legri en hann er þegar orð-
inn — og er þá mikið sagt, —
með jafn augljósum og ógeðs
legum ósannindum.
Bækur Menniiigar-
sjóðs og Þjóðvina-
Samkvæmt upplýsingum
framkvæmdastjóra bókaút-
gáfu Menningarsjóðs og
Þjóðvinafélagsins, Jóns Emils
Guðjónssonar, fá félagsmenn
5 bækur fyrir árgjald sitt að
þessu sinni. Þessar bækur
eru:
1. Almanak Hins íslenzka
Þjóðvinafélags um árið 1948.
Það flytur m. a. grein um ís-
lenzka leikara eftir Lárus
Sigurbjörnsson, rithöfund.
2. Skáldsöguna „Tunglið og
tíeyring“ eftir enska skáldið
W. S. Maugham í þýðingu
Karls ísfelds, ritstjóra.
3. Úrvalsljóð Guðmundar
Friðjónssonar með formála
eftir Vilhjálm Þ. Gíslason,
skólastjóra. Þetta er sjötta
bókin í flokknum „íslenzk
úrvalsrit".
4. Heimskringlu, II. bindi
búið til prentunar af dr. Páli
E. Ólasyni.
5. Andvara, 72. árgang.
Hann flytur m. a. sjálfsævi-
sögu Stephans G. Stephans-
sonar.
Félagsgjaldið 1947 er eins
og s.l. ár kr.. 30.00. Fyrir það
fá félagsmenn áðurnefndar
5 bækur.
Erfitt er nú, svo sem kunn-
ugt er, um útvegun pappírs
og bókbandsefnis, ekki' sízt,
þegar um stór upplög er aö
ræða. Horfur eru þó á, að
félagsbækurnar fyrir þetta
ár komi allar út rétt fyrir
áramótin.
Nýlega er komið út III.
bindið af Bréfum og ritgerð-
um Stephans G. Stephans-
sonar, búið til préntunar af
Þorkeli Jóhannessyni próf-
essor. Er þar með lokið prent-
un bréfasafnsins. Síðasta
bindið, ritgerðasafnið, mun
koma út á næsta ári. I. bindi
Bréfanna hefir »ýlega verið
ljósprentað.
Odysseifskviða er ijn í
prentun. Mun hún koma út á
næsta ári og einnig Illions-
kviða, ef hægt verður að út-
vega pappír til útgáfu_nnar.
Nýtt bindi af Sögu íslendinga
er einnig væntanlegt á næsta
ári. Er það VII. bindi, samið
af Þorkeli Jóhannessyni próf-
essor. Haldið er áfram undir-
búningi að útgáfu íslands-
lýsingarinnar. — Verður I.
bindið sennilega prentað á
árinu 1949.
Auglýsendur!
Hafið þér athugað að lesendum
Tímans fjölgar sífellt í Reykjavík
og flestum öðrum kaupstöðum og
að Tíminn er útbreiddasta blaðið
yfirleitt í kauptúnum og sveitum
um land allt.
IfyjinniA.mót
íIliÍcIcu' uorrar uik landiJ.
~J4eitd d cHandcjrce&sfuijóJ
Skrtfiátafla -JJiapparátífy
Á. J. Cronin:
Þegar ungur ég var
tennurnar og var lengi að bráðna. Þessi'brjóstsykur var allt
ööru vísi en piparmyr.ta afa, og mér fannst hann vera tákn-
rænn fyrir ólíka skapgerð þeirra. Við og við lét hún mig svo
hætta lestrinum, svo að hún gæti komiö að stuttum áminn-
ingum um það, hvernig menn ættu að hegöa sér og varast
freistingar djöfulsins, auk þess sem hún vék fáeinum orðurti
ítð þeim óþægindum, sem fylgdu gigt og harðlífi.
Satan, Lúsífer, myrkrahöfðinginn, Ólukkinn, ljóti.karlinn
eða dýrið, eins og hún nefndi hann oft, var persónulegur
óvinur ömmu. Hann var alls staðar á flakki og gnísti tönnum
framan í þá, sem þræddu veg dyggðarinnar. Það var í raun-
inni engin furða, þótt þessi vera tæki sér brátt sæti í hugar-
heimi mínum og yrði þar að hræðilegum veruleika.
Amma hafði mælt svo fyrir, að ég skyldi láta hitapokann
hennar í rúmið, þau kvöld sem hún fór á biblíusamkomur,
og ef hún var ekki komin heim klukkan átta, átti ég að
hátta og leggjast fyrir. Það var ætíð fremur spart haldið á
liósmeti þarna uppi á efstu hæðinni, og afi var iðulega úti
á kvöldin, þótt hann færi auðvitað ekki í kirkju eða á
guðræknissamkomur. Þegar ég var lagstur fyrir í dimmu
herberginu, fannst mér ég oft heyra annarlegar' raddir
hvískra í kringum mig, og ég sá ekki betur en skuggarnir
reyndu að seilast í mig frá öllum hliðum. Þeir þutu fram og
aítur um veggina, og það marraði ískyggilega í fjölunum í
þilinu. Þá titraði ég af ótta, því að ég var þess fullviss, að
ég væri ekki einn í herberginu. Ólukkinn var þar — faldi
sig sennilega í fataskáp ömmu — og var reiðubúinn til þess
að læsa í mig klónum, ef ég gáði ekki að mér.
Ég lá grafkyrr — lengi, lengi. Ég þorði varla að anda, og
loks hélzt ég ekki lengur við. Ég hleypti í mig öllum þeim
kjarki, sem í mér bjó — og þar var ekki til mikils að taka,
því að ég var huglítill áð eðlisfari — og svo stökk ég fram
úr rúminu og staðnæmdist fyrir fráman .þennan ægilega
skáp. Þar stóð ég skjálfandi, lítill angi á nærbrókunum í
hálfdimmri herbergiskytrunni, og hrópaði titrandi röddu:
„Komdu fram, Ólukkinn! Ég veit tölu dýrsins‘“).
Og svo svipti ég skáphuröinni opinni um leið og ég krossaði
mig þrisvar til frekara öryggis. Það var eins og hjartað
stöðvaðist í brjósti mínu .... Var hann þarna ....? — Nei,
það var enginn í skápnum — ekkert nema pils ömmu. Ég
tíró andann léttar og skreið upp í rúmið aftur.
Amma fékk aldrei að vita um þessar sennur mínar við
ólukkann, og ég hygg, að hún hafi undir niðri verið talsvert
hreykin af því, hversu slæglega hún fór að því að vinna mig
tiJ, fylgis við skoðanir sínar. Hún stakk hálfum skildingi í
lófa minn, þegar hún kvaddi, og þegar hún hafði neytt mig
til þess að lofa því að taka inn meðalið mitt og áminnt mig
stranglega um að „ganga veg dyggðarinnar í trúnni á náð-
ina,“ sagði hún: „Við sjáum svo, hvað ég get gert fyrir þig,
þegar ég kem aftur, lambið mitt.“
Brjóst mitt þrútnaði af þakklæti. En .svo undarlegt sem
það var, þá var eins og fargi létti af mér, þegar hún var
farin. Og enn meira létti mér, þegax mamma lét mig fara
að sofa í rúmi, sem hún kom fyrir bak við forhengi í einu
eldhúshorninu. Ó, hve mér fannst gott að sofa einn' í þessu
litla rúmi. Það var hér um bil eins og ég hefði fengið her-
bergi út af fyrir mig.
Ég sá ekki betur en afa hefði létt líka. Fyrsta verk hans var
að taka stóra meðalaglasið, sem amma hafði gefið mér, og
hella úr því út um gluggann. Það lék tvírætt bros um varir
hans, þegar síðustu droparnir seytluðu úr því. Burkninn,
sem hafði dafnað svo vel í beðinu undir glugganum, gulnaði
samdægurs og visnaði upp, og það var ekki laust við aö
brúnin þyngdist á Murdoch og hann léti orð falla um ósiði
afa. En það var nú á misskilningi byggt.
En lá.tum það liggja milli hluta. Fólkið á Sjónarhóli naut
í náðum undursins mikla — endurlífgunar hinnar vetrar-
gráu jarðar. Afi var á sjöunda himni yfir friðnum, sem nú
líkti á þakhæöinni. Hann fór á hverjum degi niöur í al-
menningsgarðinn og sigraði Boag söðlasmið í kúluleik. Pabbi
lét setja fínan, hvítan koll á einkennishúfuna sína, og einn
sunnudaginn lofaði hann mér meira að segja að fara með
sér út að vatnsvirkjúnum og lét mig gægjast yfir rauða
búrujárnsgirðinguna, svo að ég gæti dáðst að vatnsgeymun-
um og bústað vatnsveitustjórans, sem hann vonaðist til að
geta flutt í, þegar Cleghorn, gamli vatnsveitustjórinn, léti
af störfum. Mamma var ekki heldur eins áhyggjufull og hún
hafði verið og lét niður falla hinar eilífu vangaveltur yfir
]) Sjá Opinberunarbók Jóhannesar. — Þýð.