Tíminn - 24.08.1948, Blaðsíða 3

1
185. blað
TÍMINN, þriðjudag'inn 24. ágúst 1948.

-3
Efíir Pimíe! Kristiáiisson
Vigfús rekur upp óp mikið í
Tímanum 24. júlí s.l., yfir
slæmri meðferö á sér og tek-
ur jafnvel vítavert athæfi að
fletta ofan af ósóma þeim, er
hann hefir haft í frammi um
vissa menn hér s.l. 3 ár, bæði í
blaðaviðtölum og rótarlegum
tilkynningum, er virðast til
þess eins ætlaðar að drótta
illu að forráðamönnum og
starfsfólki í Hreðavatnsskál-
anum, sem Vigfús eitt sinn
starfrækti.
Vigfús færir engin rök
gegn grein þeirri, er ég reit
um þessi mál fyrir skömmu,
tekur ekki eitt einasta atriði,
en segir þetta alkunna slag-
orð rökþrota manna, að and-
stæðingurinn segi ósatt.
Vigfús veit meira en hann
þykist vita í þessum málum
■og honurn væri þögnin holl-
ust.
Það eina, sem Vigfús bar
fyrir sig í sambandi við 10 ára
leigu, var að leigan væri of
há.
Hann minntist ekki á
slæma aðstöðu, enda „fleip-
ur“ eitt, að viðhöfð séu orð
hins „alkunna“ blaðamanns
Vigfúsar.
Það væru takmarkalausir
möguleikar fyrir bílstæði á
hraunjaðrinum með því að
laga þar til, og það er einmitt
það, sgpi Vigfús hefir gert í
sínu nýja og „rúmgóða" heim
kynni „undir Brók.“
Vigfús minnist á 200.00 kr.
leigu, sem alltof háa fram til
1940 og leigulaust fyrsta ár-
ið, og metur það til 20 dilka
verðs.
Sannleiksást og vélvilji í
garð Hreðavatnsbóndans er á
háu stigi þarna.
Það lætur nærri, að þetta
hafi verið frá 10 og niður í
3 dilksverð á ári, tíúlegt að
meðaltalið væri 5 til 7 dilkar.
Hver var svo átroðningur-
inn á Hreðavatnsheimilinu
öll þessi ár af starfsemi Vig-
fúsar. Hvað vill Vigfús meta
það til margra dilksverða?
Á þetta mátti Vigfús sízt
minnast og sannast hér gam-
all málsháttur að sjaldan
„launi kálfar ofeldi.“
Það var vel, að Vigfúsi bú-
ið að hálfu Hreðavatnsbónd-
ans öll árin og ég trúi ekki
öðru en Vigfús kannist við
það.
Vigfús talar um sig sem
„mikinn“ gjaldanda til
hreppsins. Hann var það nú
ekki fram að þessu, margir
bændur voru honum jafnfæt-
is þar, og sumir framri.
Illi væri nú Ncrðdælingum
aftur farið, ef þeir „litu með
lotningu" til auranna, sem
Vigfús lætur af hendi rakna
í almannaþarfir í hreppnum.
Ég hygg sönnu nær, að hver
bóndi í Noröurárdalshreppi
gleddist hálfu meira yfir
hverjum ungum bónda, sem
í hreppinn kæmi til viðbótar
þeim, sem fyrir eru, enda þótt
útsvar hans væri lægra. Það
er sjaldan uppbygging fyrir
hreppsfélögin að „hlaupa-
kindum“, eins og Vigffei.Þeir
taka aldrei þátt í félagsskap
sveitarinnar, trufla miklu
fremur heilbrigt- félagslíf, og
það er mín skoðun að bezt sé
fyrir hvert hreppsfélag að
vera laust við slíka „hlaupa-
gosa“.
Rúsínan í grein Vigfúsar, er
að hann kannast ekki við
samtalið í Tímanum á dög-
unum, þar sem hann stóð
„slagferdig“ með „uppbrett-
ar ermar“ og „flibbalaus" og
rekur óíarir sínar við blaða-
manninn um , milj ónafyrir-
tækin“ tvö, . sitt til hvorrar
handar. Er tilfellið,að Vigfús
sé ekki hugmeiri en það, að
hann kannist ekki við af-
kvæmi sín?
Annars virðist það fara
mjög í taugar Vigfúsar (sem
eru víst óstyrkar), ef nokkur
rekur veitingastarfsemi í ná-
munda við hann. Meðan
hraðferðirnar voru hjá Vig-
fúsi minntist hann ekki á
,.ófrelsi“ ferðamanna, enda
var hann sjálfur í skipulags-
nefnd fólksflutninga eitt sinn
Þegar í Fornahvammi var
reist hið myndarlega -gistihús,
sem rekið er af kunnum
sæmdarmanni, Páli Sigurðs-
syni, þá verður Vigfús ó-
kvæða við, enda hafa hrað-
ferðirnar að setur sitt í
Fornahvammi.
í ritsmíð Vigfúsar koma
fram atriði, er munu útkljáð
hj á dómurum og er þar um að
ræða rangfærslur, meiðyrði
og atvinnuróg.
Vigfús gefur út margar til-
kynningar og talar um vissa
,,hætti“ á dansleikjum í
Hreðavatnsskálanum okkar.
Þar er danssalur mjög rúm
góður, bjartur og loftgóður,
enda á allan hátt hinn vand-
aðasti, og getur fólk komizt
þar um óhindrað ferða sinna,
enda enginn dróttað illu þar
að, nema Vigfús og virðist,
sem hann sé slíkri starfsemi
frábitinn, en svo er nú ekki.
Meðan Vigfús starfrækti
Hreðavatnsskálann var þar
danssalur úr bárujárni,
gluggalaus, rétt manngengur
og loftræsting engin. Auðvit-
að var þarna svartamyrkur,
en til að bæta úr þeim ágalla
kom Vigfús stundum með
kertaljós til að lýsa dansfólk-
inu. Að dansleik loknum var
. vertinn slettóttur mjög og
ekki ólíkur tólgarskildi til að
sjá.
•Aðgangseyrir var innheimt |
ur í hatt „vertsins" að sið
ölmusumanna.
Með „þessum hætti“ fóru
dansleikir Vigfúsar fram.
Vigfús er með vangaveltur
yfir Hreðavatnsskálanafninu
og kemst að þeirri niður-
stöðu, þótt hann sjálfur ekki
skilji það, að hann á engan
rétt fram yfir aðra á Hreða-
vatnsskálanafninu, frekar en
ég á mínu nafni, eins og
hann bendir á.
Það liggja skjallegar sann-
anir fyrir því, að Vigfús fékk
kr. 30 þús. fyrir skála sinn,
en segist hafa fengið 18.500.00
kr. Eitt sýnishorn af sann-
leiksást hans.
Vigfús telur illa vf.rið rúmi
Tímans að skrifa í hann
raunarollur sínar og persónu-
legan skæting um vissa
menn.
Ég er honum samdóma.
Hann hefir í 3 ár birt slíkan
þvætting í ýmsum myndum.
(Framhald á 6. síðu).
uMér hefur þótt
vænt ura starf
mitt hér”
Kveðjasíisrð Sla*Eiems
seÉ&elIIiei’ra.
C. A. C. Bruun sendi-
herra fór héðan alfarinn
með „Dr. AIexandrine“
á laugardagskvöidið. Kvöld
ið áöur flutti hann í út-
varpið kveðjuorð þau, sem
hér fara á eftir. Sendiherr
ann flutti ávarp sitt á ís-
lenzku og fórst það vel:
— Árið 1936 lcom ég til ís-
lands með fjölskyldu minni,
sem sendisveitarráð við
dansa sendiráðið. Á striðsár-
unum þurfti utanríkisþjón-
ustan á mér aö halda í Wash-
ington, svo ég fór þangaö. í
stríðslok rættist sú innilega
ósk mín að koma til íslands
sem-sendiherra þjóöar minn-
ar.
Ég vonaði að lifa mörg ár í
hamingjusömu annríki hér á
landi. En það átti nú að fara
öðruvisi. Nú hefi ég þegar ver
ið skipaður til annarra starfa
í þjónustu lands míns.
Mér hefir þótt mjög vænt
um þetta land. Ekki vegna
þess að ég hafi ferðazt svo
mikið um landið, enda er það
ekki nauðsynlegt. í átta ár
hefir sú ánægja fallið mér í
skaut að ferðast um nágrenni
Reykjavíkur og austur yfir
fjall og um Suðurlandsundir-
lendið.
Hve margir af ykkur, sem
alla sunnudaga þjót.ið um veg
ina í bil án þess nokkurn
tíma að fara út úr honum
nema til þess að fá hressingu,
njótið til fullnustu þeirrar
fegúrðar, sem ísland hefir að
bjóða þeim, sem ferðast fót-
gangandi? Aðeins hálftíma
akstur héðan er nógur til þess
að finna staði, þar sem hægt
er að finna sig sameinast
náttúrunni, í Heiðmörk fyrir
innan Elliðavatn, í Varmadal
við Esju, við Helgafell og
Lönguhlíð. Eða haldið dálítið
lengra, að skóginum í Hval-
fjarðarbotni eða á leiðinni
milli Laugarvatns og Geysis.
Ég mun aldrei gleyma ilmin-
um af íslenzka birkikjarrinu.
Alla sunnudaga — vetur og
sumar — hefi ég 'ævinlega
komið aftur styrkari og hfess
ari.
Og mér hefir þótt vænt um
starf mitt hér. Ég trúi á vin-
áttu milli íslendinga og Dana,
vináttu byggða á traustum
grundvelli. Ég trúi því, að
bönd blóðs og skyldleika, sem
í öllu róti tímanna hafa tengt
ísland og Danmörku sarnan,
muni reynast sterkari en póli
tísku böndin, sem slitnuðu
með tímanum. Ég trúi því, að
skyld lífsviðhorf og sameigin
legir lífsafkomuhagsmunir,
munu viðhalda sambandi til
gagns fyrir báðar þjóðir.
Það hefir verið mér gleði
þessi ár, að vinna að því að
auka vináttu og samstarf ís-
lendinga og Dana. Það' eru
ekki öll vandamál leyst enn,
og vandamál munu alltaf
skjóta upp kollinum, en það
er sannfæring mín,‘ að það er
ekkert ágreiningsefni milli
þjóða vorra, sem ekki er hægt
að finna lausn á í anda gagn-
kvæms skilnings og á þann
hátt, að báðir aðilar megi vel
við una. Að leita lausnar á
vandamálunum í þeim anda
hefir alltaf verið ríkjandi hug
sjón í starfi mínu.
Það er með sorgblöndnum
Fimiutugnr:
Ottó Guðjjónss
klæðskeri s Steykjavík.
Ottó Guðjónsson klæðskeri,
núverandi söngstjói'i Söngfél
ags I. O. G. T. í Reykjavík,
var 50 ára 1. þ. m. þessa af-
mælist hans minntist Söng-
félagið og stúkan, sem hamr
er íélagi í, í gærkvöldi. En
það að afmælisins var ekki
minnst hér í blaðinu á af-
mælisdaginn eða rétt á und-
an, er að kenna slæmri póst-
afgreiðslu. Því að þessi af-
mælisorð, ásamt bréfi til rit-
stjórans, sem lagt var í póst
austur í Biskupstungum þ. 26.
f. m. og sent þaðan að morgni
27., kom fyrst -til skila í
Reykjavíli að morgni 9. þ. m.;
eftir 12 daga.
Ottó ér Sunnmýlingur að
uppruna, fæddur á Eskifiröi,
en lærði hér ungur klæðskera
iðn og héfir það verið aðal-
atvinna hans siðan.
Snemma lærði hann aö
leika á orgelharmðnium og
hefir alltaf gert töluvert að
því, verið sí-fús til „að taka
lagið“. Að hann hefir haft
áhuga á þeirri listgrein, ber
það vitni, að hann réðist í aö
læra píanóleik og söngstjórn
hjá Róbert Abraham söng-
stjóra, þeim mikla fræði-
manni á þeim sviðum. Hefir
hann nú stundað það, nám í
nokkur ár og gerir enn.
Þegar atvinnubresturinn
varð hér upp úr Evrópustyrj-
tilfinningum, að ég hverf héð
an mitt í starfi mínu. En ég
verð að fylgja boði skyldunn-
ar. Ég ætti enga betri ósk til
handa eftirmanni mínum, en
að hann yrði aðnjótandi eins
mikillar velvildar og vináttu
og mér hefir verið sýnd.
Ég veit, að ég get sagt með
sanni, að ríkisstjórnin danska
á nú, eins og .á sambandsár-
unurn frá 1918, aðeins eina
ósk í samstarfinu við ísland:
að reyna að efla vináttuna
milli þjóða vorra. Heimsókn
forsætisráðherra vors til ís-
lands og vinátta hans við for-
sætisráðherra íslands ér
tákn þess.
Ég þakka íslendingum fyr-
ir átta góð áiyef til vill beztu
ár ævi minnar. Hugur minn
mun stöðugt leita hingað til
Fróns — ekk sízt á þeim óróa
tímum, sem vér nú lifum á.
Ég bið guð aö blessa ísland
og íslenzku þjóðina.
öldinni 1914--18, fór Ottó úr
Reykjavik og gerðist sveita-
klæðskeri, auk þess sem hann
vann að ýmsum öðrum sveita
störfum, sem til féllu. Var
hann þá víða um Árness- og’
Rangárvaliasýslur á þessurn
árum. Og þá fann hann konu
sína, Guðbrandínu Tómas-
dóttur, sem hefir verið hon-
urn samhent i störfum og
stutt hann til að vinna fyrir
áhugamál sín.
Söngfélag I. O. G. T. í
Reykjavík, sem varð )j» áró
snemma á siðastliðnum vetri,
varð' söngstjóralaust fyrir
rúmlega 5 árum, svo að söng
starfsemi þess lagðist nióui
um nálægt tveggja ára skeið.
En þá gekkst-Ottó fyrir þvi
að félagið hóf starfssemi aft-
ur og tók það að sér.
Oft hafa söngfélog orðið áð'
leggjast nið>v vegna þess að
enginn.hefir fengist til þess
að stjórna þeim. Þannig mun.
nú, sem oft áður, vera ástatt
um félög bæði hér i Reykja-
vík og úti um land. En með
starfi sínu fyrir Söngfélag 1.
O. G. T. hefir Ottó sýnt hve
ótrúlega miklu má til vegai
koma með góðum vdja og á-
huga, þótt ýms önnur skilyrði
vanti. Sannast þar, sem oftar.
hið fornkveðna, að „viljinn
dregur hálft hlas.s“.
Fyrir þennan ódræpa á-
huga og vilja til að verða
góðu máli að liði þakka vinir
og kunningjar Ottó og gera
þa'ð nú sérstaklega í tilefni af
50 ára afmæli hans.
Am. mus.
Sláturfélag Suðurlands
Rcykhús - Frystlhús
Nlðursuðnverksmiðja — Bjúgnagerffi
Reykjavík. Sími 1249. Símnefni: Sláturfélag.
Framleiðir og selur í heildsölu og smásölu: Niðursoðið
kjöt og fiskmeti, fjölbreytt úrval. Bjúgu og alls konar
áskurð á brauð, mest og bezt úrval á landinu.
Hangikjöt, ávallt nýrqykt, viðurkennt fyrir gæðl.
Frosið kjöt alls konar, fryst og geymt í vél-
frystihúsi eftir fyllstu nútímakröfum.
Verðskrár sendar eftir óskum, og pantanir afgreidd-
ar um allt land.
1