Tíminn - 01.02.1949, Síða 6

TÍMINN, þriðjudaginn 1. febrúar 1949
22. blað.
lliiuiiiilit
iiiiiiium,
%> Síc
Ófullgerða
hljómkviðau
| Hin undrafagra og ógleyman- j
§ lega þýzka músikmynd um ævi j
= tónskáldsins Franz Schubert i
| gerð undir stjórn snillingsins i
Willy Forst
5 Martha Eggert
Hans Jaray
Sýnd kl. 7 og 9
Galgoplnu
| Fyndin og fjörug amerísk gam- |
I anmynd.
| AUKAMYND:
| Amerisk grínmynd um óþekkan i
I strák. |
Sýnd kl. 5
| Sala hefst kl. 11 f. h. 1
iiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiimmiiiit
vu>
SKÚÍA60TII
| „írsku augun
I Iirosa“ I
| („Irish Eyes are Smiling") =
| Músikmynd í eðlilegum litum, É
| frá 20th Century-Fox. Söngvar |
| ar frá Metropolitan Óperunni, |
§ Leonard Warren og Blanche i
| Thebom. =
Sýnd kl. 5 og 9
Sala hefst kl. 1 e. h.
Sími 6444
tmmmiimiimmmmm
mmmmimmmimmmmi
Uafaarfyariarbíó,
Piuipcrncl Smith i
Óvenju spennandi og viðburða- j
rík ensk stórmynd, er gerist að j
! mestu léyti í Þýzkalandi;
skömmu fyrir stríð.
i Aðalhlutverk leikur enski af- ;
; burðaleikarinn
LESLIE HOWARD
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn
KALI KARLINN =
= hin fjöruga gamanmynd með i
i grínleikaranum fræga §
í Seon Errold i
i Sýnd kl. 7
1 Sími 9249 H
immmmmmmmmmmmmmmmimmmmmmm
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. stSu).
því, að stefna Bandaríkjanna yrði
þar áfram hin sama og hún hefði
verið. Bandaríkin myndu halda á-
íram hjálp sinni við Evrópuþjóð-
irnar og vinna að eflingu friðar og
freisis í heiminum. Stefna okkar
í innanlandsmálunum, sagði Tru-
man ennfremur, ber þó jafnan að
vera mesti styrkur okkar í utan-
ríkismálunum. Mannkynið treyst-
ir nú forustu okkar, því að við
höfum innan eigin landamæra kom
ið á skipulagi lýðræðis og frelsis,
sem mestur hluti þess þráir nú
svo sárlega.
Stefnu sinni hefir Truman lýst
í fáum orðum þannig: Hún er í-
haldssöm, því að hún reynir að
halda í þær hugsjónir, sem hafa
reynzt okkur gæfuríkar, en jafn-
framt framsækin, þvi að hún vill
koma þeim enn betur í fram-
kvæmd en tekist hefir hingað til.
Truman hefir þegar sýnt, að
stefnuyfirlýsing hans er honum
fyllsta alvara, því að hann er nú
áð láta undirbúa frumvörp um öll
þau meginatríð!, sem hann dró
par fram.
fltfaeilit Títnahh
Rauða liíisiö 1
(The Red House)
| Bönnuð börnum innan 14 ára =
| Sýnd kl. 9. |
I IVaetur-
kliíbburinn
(Copacabana)
Sýnd kl. 5 og 7
Síðasta sinn
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
7jatnatkíc..................
*i 111111111111
Innri maöiir
(Tlie Man Within)
I Afar spennandi smyglarasaga í I
= eðlilegum litum eftir skáldsögu 1
| eftir Graham Greene.
H Aðalhlutverk:
Michael Redgrave
Joan Grcenwood
Ricliard Attenborough =
| Sýnd kl. 5, 7 og 9
1 Bönnuð innan 16 ára
MlllliiilliiMilllliilliliiilllllillllllillllllllllllllllillllllllllll
f IIIIIIIIIIR Sœjatkíc IIIIIIIIIIIM
í HafnarfirOi
Grimm örlög
| Stórfengleg sænsk mynd eftir I
| skáldsögu Eddu Ruhers (Brod- §
| ers Kvinde)
H Aðalhlutverk:
Live Lindfors H
Arend Sjöström
Sýnd kl. 9. I
= Bönnuð börnum innan 14 ára i
i Myndin hefir ekki verið sýnd |
I í Reykjavík. i
Á spönsknm
slóðiun
i -On The Old Spanish Trail) §
| Sýnd kl. 7
= Sími 9184 =
'llllllllllllllltl..
Einræðisvald
sköinmtun ar st j ór a
(Framhald af 5. siOu).
skömmtunarstjóra hafa
mæta vel sýnt, aff hann er
langt frá því aff vera starfi
sínu vaxinn. í embætti hans
er brýn þörf fyrir annan
mann, sem sé fær um aff
byggja upp einfaldara og
haganlegra skömmtunar-
kerfi en þá ævintýralegu
hafta- og skriffinnskuflækju,
er núverandi skömmtunar-
stjóri hefir komiff á.
Nóg var tortryggnin og
nóg voru rangindin og of-
ríkiff í þessum málum, þótt
þessu einræffisvaldi skömmt-
unarstjóra væri ekki bætt
viff. Þaff er eins og þeir menn,
sem ráffa um þessi mál, komi
ekki auga á önnur úrræði en
aukna skriffinnsku og ófrelsi.
X+Y.
.(jaynla Sic •..
„MILLI FJALLS |
OG FJÖRU“.
Fyrsta talmyndin, sem tekin er j
á íslandl.
1 o t ^ |
LOFTUR ljósm. hefir samið =
söguna og kvikmyndað.
Sýnd kl. 5, 7 og 9 *
f Verð aðgöngumiða krónur 15/— f
og krónur 10/— |
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
.......Tripcti-bíc......................
Hiun óþekkti
(The Unknown)
I Ný, afar spennandi anierísk i
sakamálamynd.
= Aöalhlutverk:
Karen Morley =
Jim Bannon H
Jeff Donnell
| Robert Scott f
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Börn fá ekki aðgang
| Sími 1182 f
flllUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIUIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIU
8 BERNHARD NORDH:
í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA
42. DAGUR

SKIPAUTGtKO
RIKISINS
Fólk
sem þarf aö fá skippsfar til
Vestfjarða er beðið að láta
skrásetja sig á skrifstofu
vorri árdegis í dag.
Heilsuvcrndarstöðln
Bólusetning gegn barnaveiki held
ur áfram og er fólk minnt á að
láta endurbólusetja böm sín. Pönt-
unum veltt mótttaka aðeins á
þriðjudögum frá kl. 10—12 í sfma
2781.
Rafmagnsvörur
Rofar, utanáliggjandi
— inngreyptir
— rakaþéttir, utanál.
Tenglar, utanáliggjandi
— inngreyptir
— m. jörð, utanál.
Veggdósir f. rofa og tengla
Véla- og
raft æk j a vcr zlunin
Tryggvagötu 23 — Sími 81279
Bergnr Jónsson
Málaflutnlngsskrifstofa
Laugaveg 65, slml 5833.
Heima: Hafnarfirffi, sími 9231
margar mínútur og starði heim að húsi Hans Péturssonar,
eins og hann byggist við, að það hyrfi í reyk og eldsloga þá
og þegar. Svo kallaði hann Pál á einmæli, hnugginn í bragði.
— Hefir þú verið þar?
— Ég skrapp niður eftir áðan og fleygði í kýrnar, meðan
Ólafía hreytti úr þeim.
— Komstu inn — þar sem hún liggur?
— Nei.
— Sástu Hans?
— Já. Hann kom snöggvast út. En hann tók ekki eftir
mér.
— Er pabbi þar?
— Já.
— Hvað skyldi verða langt þangaö til þetta er búið?
— Það getur enginn vitað.
Aron stundi. Hann gat ekki vikið frá sér þedrri óttalegu
hugsun, að kannske væru konu hans sömu örlög búin. Hann
þrútnaði af kvöl. Hann spurði bróður sinn, hvort þeir ættu
að fara niður eftir og vita, hvað liði. En Páll hristi höfuöið.
Það var skelfingarsvipur á þessum harðgerða manni, sem
ekkert óttaðist. •
9
— Við getum ekkert gert, sagði hann hásum rómi.
Aron«stóð kyrr fáein augnablik, barðist við sjálfan sig.
Svo rölti hann af stað niður að húsi Hans Péturssonar.
Páll hreyfði sig ekki. Fara meö honum? Nei — hann treysti
sér ekki til þess.
Aron átti svo sem tíu skref ófarin að húsinu, þegar hann
nam skyndilega staðar. Andlit hans var afskræmt, og hann
greip andann á lofti. Svo sneri hann við og hljóp aftur til
Páls, sem enn stóð í sömu sporum.
— Hvers vegna ský-skýtur hann hana ekki stundi
liann.
— Skýtur.... ?
— Já. Hvers vegna bindur hann ekki endi á þjáningar
hennar. Ef þetta væri konan mín — ef Birgitta berðist við
dauðann í algerðu vonleysi.... Ég myndi skjóta hana —•
skjóta hana! Aron baðaði út höndunúm, eins og hann væri
genginn af vitinu. Páll leit flótt.alega til gluggans, þar sem
honum sýndist andlit Margrétar bregða fyrir. Hann hastaði
á bróður sinn og skipaði honum að stilla sig.
Litlu síðar röltu bræðurnir inn. Sveinn Ólafur og menn-
irnir frá Laufskálum voru þar fyrir, þögulir og alvarlegir I
bragði. En svo fóru menn loks að ympra á því, hvort ekki
væri skárst að tygjast til ferðar. Hér var hvort eð var ekk-
ert að gera.
Páll varð eftir heima. Hann þorði ekki að skilja konu
sína eina eftir, þegar svona stóð á. Henni var sýnilega um
megn að bera allar þessar hörmungar, og hvað gat ekki
gerzt, ef hún kynni að rangla inn til grannkonu sinnar í
einhverju ósjálfræði? Þá gat komið fyrir, að það, sem bera
átti upp á eftir svo sem tvo mánuði, gerðist nú þegar.
Stundirnar siluðust áfram. Páll tók smíðatól sín og sag-
aði sundur fjalir í trog, en Margrét sat aðgerðarlaus með
hendurnar í skauti. Hún var föl og fálát, ranglaði út að glugg
anum og virtist verða því órórri, sem lengra leið. Loks tók
hún klút og batt um höfuð sér.
— Hvert ætlar þú?
— Ég verð að fara niður eftir og vita, hvernig henni
líður.
Páll spratt á fætur.
— Nei. Þú ferð ekki niður eftir. Rödd manns hennar
varð höst og skipandi, og svipurinn á honum varð allt ann-
að en mildur. Margrét starði titrandi á hann.
— Vilt — vilt þú ekki, að ég fari? spurði hún angistarfull.
— Nei. Það er þarflaust. Pabbi og mamma eru þar.
— En ég verð að fara þangað, Páll. Heyrirðu það — verð!
Hún ætlaði að hlaupa á dyr, en maöur hennar þreif um
handlegg henni.
— Svona, Margrét. Láttu nú skynsemina ráða.
Konan gaf orðum hans engan gaum. Hún reyndi að slíta
sig af honum og skipaði honuni að sleppa sér. Það voru
komnir rauðir dílar í kinnarnar, og augun voru tryllings-
leg.
— Þeir mega ekki skera hana upp, æpti hún æðislega,
Ó, guð minn góður..., Slepptu mér — slepptu mér!
Páll herti takið, og allt i einu fann hann, að mótspyrna