Tíminn - 10.04.1949, Blaðsíða 4

4

TÍMINN, sunnudaginn 10. april 1949.
75. blaff
Fólksleysið í sveitunum
og kommúnistar
Ekki alls fyrir löngu „spand
eraði“ Þjóðviljinn heilli síðu
næstum því, frá því að
skammast yfir fyrirhuguðu
Atlanzhafsbandalagi og er
það furðulegt, svo nærri
garði, sem þeim liggja nú ann
irnar, kommúnistunum, — að
þeim skuli gefast tími til
þess að skjóta geiri sínum til
þeirra manna er gengizt hafa
fyrir. hinni fyrirhuguðu þarfa
framkvæmd, að gera tilraun-
ir til ráðningar þýzks verka-
fóiks til landbúnaðarstarfa á
komandi vori.
Þessari sókn Þjóðviljans er
á pappírnum stefnt gegn
landbúnaðarráðuneyti, Bún-
aðarfélagi íslands og nýaf-
stöðnu búnaðarþingi, en í
raun og veru er hér ráðist
með ótrúlegum fólskuhug —
hnitmiðaðri kúgunarhneigð
gegn athafnafrelsi og sjálfs-
forræði íslenzkrar bænda-
stéttar. Þeir vilja reyna að
hlaða hellum að höfði þeirrar
viðléitni, sem bætt gæti úr
yfirstandandi og aðsteðjandi
voða, sem af stafar vöntun
verkafólks, til landbúnaðar-
starfa. Það sé fjarri mér að
taka undir háklið þeirra Lax-
nesku, kommúnistisku radda,
er telja landbúskap óþarfan
og aumkunarvert pyntingar-
starf. En þegar svo er orðið
málum skipað vegna vant-
andi vinnuafls, að bændur,
ásamt konum sínum, á
sama tíma er aðrir þjóðfélags
þegnar skila 5—8 stunda
vinnudögum og gefast þar að
auki 100 eða yfir 100 frídag-
ar árlega auk firna fríðinda,
— verða að vinna
14—18 stundir dag hvern allt
árið, án nofckurs frídags né
fríðindavona, þá ætti nú hver
ærlega hugsandi íslendingur
að geta skilið, að hér sé úr-
bótaþörf, því vitanlega -er, að
þeir er elli kenna eða heilsu-
brests verða frá að hverfa bú
starfinu, þegar engin fæst að
keypt vinnuhönd til hjálpar.
Það er svo. sem ekki ný bóla
að kommúnistar beini gor-
kúlukasti sínu til okkar land
bænda, en slíkum hreytingi
höfum við litlu skeytt. En nú
— þegar skýtur upp oddum
þeirra ófriðarvopna frá her-
búðum þeirra, sem beint er
stefnt til falls og fjörráða ísl.
landbúnaði, má ekki láta ó-
átalda aðförina, þótt sjaldan
gerist árásarlið þeirra vopn-
. firmt né skeinuhætt.
Áðurnefnd Þjóðviljagrein,
eða kommúnistaþvaður er
byggt upp á þeim — hitt þó
heldur — viturlegum forsend
um, að útlends verkafólks til
landbúnaðarstarfa sé ekki
þörf og í öðru lagi að uppkveð
in kauptilboð til þessa þýzka
vipnufólks séu of há og í
þriðja lagi mætti engra samn
ipga leita við hið útlenda fólk
án gefins leyfis frá kommún-
istupi. Nú ætti þa^að vera
IJóst, öllum heilsjáandi lýð,
að. í fullkomnar ógöngur er
stefnt tveim höfuðatvinnu-
vegum þjóðarinnar: sjávar-
útgerð og landbúnaði — þó
einkum landbúnaði, — með
óbóflega háu verkafólks-
fc^upi og ýmsum glanna fríð-
jpdakröfum. Hitt mætti einn
ig4jóst vera, að kauphæð sú,
sem ákveðin hefir verið hinu
i^tlenda verkafólki er helzt til
Eftir Þorbjörn Björnsson, Geitaskarði
há, þegar tekið er tillit til
þess, að fólkið er óvant hér-
lendum landbúnaðar vinnu-
brögðum, og hlýtur því að
verða lærlingar fyrstu mán-
uðina. — Hitt atriðið, sem
kommúnistar byggja sókn
sína á gegn þessu þarfa máli,
er það, að engin þörf sé fólks
flutninga frá útlandi til land
búhaðarstarfa, því nægilegt
fólk muni fást héðan frá
Reykjavík og víðar úr kaup-
stöðum landsins til landbún-
aðarstarfa á komandi sumri.
Og síðast gerast þeir þjóstug-
ir, yfir þeirri ósvífni! forráða
manna íslenzkrar bændastétt
ar að þeir skuli ekki með kné-
falli og lútandi höfðum hafa
spurt þá (kommúnistaleið-
togana), hvort þeir í náð
vildu leyfa tilraunina með
fólksinnflutninginn. Já —
það er nú svo, að ennþá mun
nokkuð eftir lifa í íslenzku
bændablóði af því eðli Hall-
dórs Snorrasonar, að vilja
ekki skríða fyrir ómerkileg
heitunum. Annað hitt, að
smjörþefinn höfum við nú af
því hlotið íslenzkir bændur
að leita til Reykjavíkur verka
fólks til virtnuþarfa okkar,
því heita má, að til undan-
tekninga teljist ef fengist hef
ir starfhæf manneskja frá
Reykjavík til landbúnaðar-
starfa undanfarin ár og um
hóflega kaupkröfu hefir tæp-
ast verið að ræða.
Nú skáka þeir sér fram
kommúnistarnir og koma ask
vaðandi aftan og framan að
þeirri nauðsynjatilraun okk-
ar landbænda að reyna inn-
flutning útlends verkafólks
til úrbóta vandræðunum. Til-
raun setn eingöngu byggist á
þeirri staðreynd, að illgerlegt
hefir reynzt að fá innlent
verkafólk til landbúnaðar-
starfa.
„Við neitum“ í nafni svo og
svo margra hrópa fram þeyt-
arar kommanna. — Þessir
menn, sem sí opnir og blaðr-
andi reyna að telja fólki trú
um, að þeir séu boðberar og
útverðir frelsis, mannréttinda
og lýðræðishugsjóna — þess-
ir menn, sem þó halda hlekkja
festunum að baki sér, viðbún
ir að fella fjötur að hönd og
fót mannlegs framtaks og
frelsis; — þessir menn, sem
stærsta eiga sökina á því,
hvernig komið er atvinnumál
um og friðsamlegu samstarfi
íslenzkrar þjóðarheildar. —
Þessir menn, sem stöðugt
hrópa út til lýðsins þá stór-
hættulegu kenningu, að hið
vinnandi fólk eigi að gera all-
| ar kröfur til annarra en eng-
j ar til sjálfs sín. Þessir menn,
— sem lagt hafa stærstan
skerf til þeirrar vinnulegu ó-
menningar er nú siglir kjör-
byri gegnum þjóðlíf okkar.
! Þeir ráðast nú með hund-
j heiðnu offorsi, gegn athafna-
frelsi og aðkallandi nauðsynja
ráðstöfunum okkar bænda —
Þessi stétt þjóðfélagsins, sem
með síauknum hörkukröfum
til sinna eigin afkastagetu
hefir tekizt sæmilega að
standa þjóðinni í heild full
skil á hinum heilbrigðislegu
lífsnauðsynjum — þeirri
I stétt, sem fremur öðrum stétt
um þessa þjóðfélags hefir skil
j ið og skilur að vinnusemi, hóf-
, semd og sjálfsþjálfun er þjóð
félagsleg og menningarleg
stórnauðsyn. En kommúnist-
ar — þessir pólitísku
skemdaskrín og skrípamenni,
sem tekizt hefir að blása rauð
^ móðu hinna læviblöndnu aust
1 rænukenninga inn í hið sið-
ferðilega slævandi mistur
borgar- og bæjarlífs, — með
nokkrum árangri í bili. Þeir
hafa líka sent burðarkarla
boðskapar síns út í lands-
byggðina — inn til íslenzkra
j sveita, — en þar hafa þeir
ekki fundið jarðveg hentug-
an fyrir fræ illgresisins. Og
sú er ein ástæðan til ofsókn-
ar þeirrar, sem nú er stefnt
gegn áðurgreindri fólksinn-
flutningstilraun íslenzkrar
bændastéttar. Þeir eru, ekki
nú frekar en fyrr, — að velta
fyrir sér afleiðingum gerða
sinna og samþykkta. Þeir eru
svo sem ekki að hika við að
leggja stórbjarg í götu þeirra
möguleika að íslenzk bænda-
stétt geti í áframhaldi veitt
lífsstraum þeirrar hollustu-
fæðu er landbúnaðurinn skap
ar, inn til borgar og bæjar.
Það þarf enga skarpskyggni
til að sjá þá illgirni þeirra
eða óskyggni að áður-
greind ofsóknartilraun
þeirra, (ef náð hefði fram að
ganga) gegn úrbótar viöl. ísl.
bænda til að flytja inn útlent
verkafólk til hjálpar, hefði
hlotið að verða til þess, að
varpa fölva skorts, vöntunar
yfir vanga borgar- og bæjar-
‘æsku, sakir skorts á hinum
heilbrigðislegu lífsnauðsynj -
um, sem landbúnaðurinn
framleiðir, skapar öllum lýð.
Hvenær verður mælir hinna
kommúnistisku skemmdar-
afla það fullur og troðinn, að
, þjóðin segi: „hingað og ekki
1 lengra“?
Hugheilar þakkir fyrir auffsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför mannsins míns, föður okkar,
tengdaföður og afa
Jóns Björnssonar, frá Bæ.
Helga Björnsdóttir
Margrét Garðarsdóttir Björn Jónsson
Halldór H. Jónsson Guðrún Jónsdóttir
Garðar og Jón Selma Jónsdóttir.
Faðir minn
Jón J. Dahlmann
ljósmyndari
andaðist í Landakotsspítala 8. þ. m.
F. h. okkar systkinanna og annara vandamanna
Sigurður Dahlmann. ,
Hjartans þakkir fyrir heimsóknirnar gjafirnar,
skeytin og vinsemdina á aldarafmælinu 6. þ. m.
Vinsemdunum gleymi ég hvorki þessa heims né
annars.
111 )■ 111 ■ 11 ■ 11 ■ 11111111 ■ 1111 ■ 11111111111111 ■ 11M1111111111 ■ 111 ■ 111111 ■ 1111111111111 ■ 111111 ■ 11111111111111 ■ 1111 ■ 11111111111111111111 ■ 11111111 |f
Sunnudagsferðir
Ferðaskrifstofunnar
Skemmtiferðir á Keflavíkurflugvöll í dag.
Ennfremur skíðaferð. I
Nánari upplýsingar á Ferðaskrifstofunni.
............................
Augíýsingasími Tímans 81300
Þorbjörg Pájsdóttir
Jörðin Útey II
n
o
o
(►
(>
< t í Laugardal í Arnessýslu fæst leigð frá næstu fardög-
\ j um. Hlunnindi á j örðinni eru j arðhiti og silungs-
veiði. Upplýsingar um jörðina og leigukjör gefur
Skapti Davíðsson, Leifsgötu 5, Reykjavík, sími 5746.

ORÐSENDING
Eigendur sendiferffa- og vörubifreiða, sem hafa þær ||
| til einkaafnota sinna eingöngu, en ekki í sambandi við
verziun eða atvinnurekstur, ættu að hafa samband við
oss eða umboösmenn vora næstu daga, þar sem ætlun-
in er að lækka iðgjöld ábyrgðartrygginga á slíkum bif-
reiðum frá því, sem verið hefir. Þeir, sem ekki sinna
þessu, eiga á hættu, að verða krafðir um hærra iðgjald
en síðastliöið ár.

Ungling
vantar til þess að bera út blaðið í Túnin.
T í M I N N
Lindargötu 9 A. — Sími 2323.
:::tt$:::tt::::::::::tt:tt::mm:tttttttttttt3
■lllllllllllllllllllll■lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllmlllllllllllllllll■l■■•ll■••>lllllllllllllllllllllllllllr■I■llll■M
Stúlku
vantar í þvottahúsið. Uppl. hjá ráðskonunni.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi