Tíminn - 17.11.1949, Blaðsíða 5

247. blað
TÍMINN, fimmtudaginn 17. nóvember 1949
Fiittmiud. 17. nóv.
Sjálfstæðisflokk-
urinn og kommún-
istar
ERLENT YFIRLIT:
Afstaða Vestur-Þýzkalands
Verður stofnaður Vestur-Evrópuher
með þátttöku Þjwðverja?
Talið er að á fundi utanrikis-
ráðherra þríveldanna, sem nýlega
var haldinn í París, hafi verið
samþykkt að veita Vestur-Þýzka-
landi ýmis aukin réttindi. í grein
þeirri, sem hér fer á eftir, er rœtt
þær ástæður, sem til þess
munu einkum hafa legið. Grein
þessi birtist í „Information" nokkru
fyrir ráðherrafundinn:
Það er gert ráð fyrir að stefna
Vesturveldanna í málum Þýzka-
lands kunni að breytast vegna
þess, að Rússar hafa komið á
svokölluðu „alþýðulýðræði“, í
Austur-Þýzkalandi. Þau mál hafa
mjög verið til umræðu undanfar-
ið. Og það er vitað, að Bevin
utanríkismálaráðherra hefir per-
sónulega veitt málinu mikla at-
hygli og tekið nýjar tillögur um
hernámsmálið til yfirvegunar.
Það er talað um að hætta að
Morgunblaðið þykist vera
mjög hneykslað yfir úrslitum 1
forsetakosninganna í sam-
einuðu þingi. Það beinir -í til
efni af þeim ýmsúm -ófögrum
orðum í garð Framsóknar-
flokksins og ásakar hann fyr
ir samneyti við kommúnista,
sem það virðist nú telja hrein
landráð og þaðan af verra.
Sannleikurinn er sá, að öll
þessi brígsl í garð Framsókn-
armanna eru tilefnislaus og
falla um sjálf sig. Framsókn-
armenn höfðu hafnað tilboði
frá kommúnistum um sam-
vinnu og höfðu þannig sýnt,
að þeir óskuðu ekki éftir ■
stuðningi þeirra. Hitt réðu'
þeir svo ekki við, hvernig
kommúnistar ráðstöfuðu at- .
kvæði sínu. Þar var þeirra eig
in mál. Það, sem þeir gerðu,1
gerðu þeir án samninga; eða
samráðs við Framsóknar-
menn. : - |
Hér verður þvi ekki ?með {3VÍ ímið“‘'
neinum rétti deilt á Fram-
sóknarmenn fyrir óeðiilegt
samneyti við kómmúnista.
Þeir hvorki sömdu við þáí eða
sóttust eftir stuðningi þeirra.
Það verður hinsvegar. allt
annað upp á teningnxim, þeg
ar litið er á afstöðu Mbl,-1
manna, það kemur nefnilega
skýrt í ljós, þégar nánar er .
að gætt, að greihjuskrif þeirra '
um forsetakjörið stafa af þvi, I
að þeir hlutú ekki stuðning i
kommúnista. Þeir höfðu -gert
sér vonir um, að komínúnist-
ar myndu veíta þeim óbeinan
stuðning með því að -sitja
hjá og tryggja kosningu vlóns
Pálmasonar. Stuðningur
kommúnista var að þeirra
dómi heilbrigðúf ög sjálfsagð
ur, ef hann var til framgangs
Sjálfstæðisflokknum. > En
hann snerist í óhæfuverk og
landráð á sömu stundu og
hann breyttist í það að verða
Sjálfstæöisflokknum óhag-
stæður.
Afstaða Sjálfstæðisflokks-
ins til kommúnista speglast
vel í þessu máli. Ef Sjálfstæð
isflokkurinn getúr haft not
af stuðningi kommúnista er
ekkert við það að athuga.
Hinsvegar eru það svik og
landráð, ef aðrir hljóta hann,
þótt það sé óumbeðið. —
Öll samskipti Sjáifstæðis-
flokksins og kommúnistá frá
fyrstu tíð sýna og sanna, að
þetta er afstaða Sjálfstæðis-
flokksins. Veturinn - 1942 með sér í stjórn áfram. Mbl.
kepptist Mbl. við að - lýsa J talaði á meðan mjög blíðlega
kommúnista óalandi og óferj , um kommúnista. Eftir að
andi og taldi allt samneyti við . þessar tilraunir höfðu hins-
þá svik við ^þjóðina Voriðjvegar misheppnast, hóf það
1942 myndaði Ólfúr Thors að nýju gamla sönginn um
svo sterk, þó að afleiðingin yrðí
aðeins yfirborðsfrelsi undir Sovét-
aga.“
„The Economist“ lítur svo á,
að Vesturveldin verði þvi að sýna
Vestur-Þýzkalandi tilhliðrun og
telur að ekkert sé unnið við að
skjóta þvi á frest. Það má ekki
bíða eftir því að áhrif Rússa fari
að grafa um sig í landinu. Það
eru ein þrjú ár eftir af tímabili
Marshalláætlunarinnar en það er
fyrst og fremst það, sem veitir
Vesturveldunum áhrifastöðu í
Vestur-Þýzkalandi.
Eftir fimm ár verður Atlants-
hafsbandalagið fullkomnað og þá
verður erfitt fyrir stjórnir Bretlands
og Bandaríkjanna að færa rök
fyrir hersetu í Þýzkalandi. Þá
er spurningin, hvernig óvopnað
Vestur-Þýzkaland geti varizt. Og
jafnframt hefir Vestur-Þýzkaland
rífa þýzkar verksmiðjur, veita j frelsi til að segja skilið við aðrar
stjórninni í Bonn vald til að fara J þjóðir Atlantshafsbandalagsins ef
með utanríkismál Þýzkalands og það óskar.
veita fívl sæti í Evrópuráðinu. j En hvernig á þá að hliðra til
Sum vikublöðin í Englandi krefjast fyrir Þjóðverjum? spyr blaðið.
þess, að þetta verði gert strax. j Fyrst er, að ríkið hafi réttlát
Þau lita þannig á, að nú sé —. landamæri. Leiðrétting á Oder-
svo komið að leita Neisse landamærunum er alþjóð-
þurfi eftir hylli Þjóðverja og ef legt viðfangsefni og
Vesturveldin séu ekki snör í snún- , hrundið í framkvæmd án sam-
ingum muni Rússar bera sigur af t vinnu við Rússa, en hún er óhugs-
hólmi.
DR. ADENAUER.
framleiðslu í Vestur-Evrópu. Á
svipaðan hátt telur þetta enska
blað, að ætti að taka Vestur-
Þýzkaland með i Evrópuráðið. Ef
það verður ekki gert, virðist blað-
inu auðséð, að Þjóðverjar sjái ekki
annað ráð fyrir sér, en að leita til
Rússa og efla þá gegn Bandaríkja-
mönnum. Það eitt munu þeir sjá
tiltækilegt til að koma Þýzkalandi
á fót.
Hernaðarmálin þykja „The Eco-
nomist" allt annað en efnileg.
Að öðrum þræði er ekki alveg
hægt að ganga fram hjá kröfum
Vestur-Þýzkalands um þátttöku í
vörnum Vestur-Evrópu. Hins veg-
ar er það óhugsandi að leyfa
þýzkri stjórn að mynda her og end
„The Economist“ er óflokks-
bundið tímarit. Það heldur því
fram, að alla tíð síðan 1945 hafi
Rússar unnið ákveðið að því að
ná völdum í Þýzkalandi — og
Evrópu allri, og þeir standi nú betur
að vígi i Þýzkalandi en Vestur-
veldin, þar sem mikillar skamm-
sýni hafi gætt í hernámsmálun-
um. Rússar vita hvað þeir vilja
og svífast einskis.
„Þeir geta boðið Þjóðverjum
I allskonar frelsi og réttindi“ segir
i blaðið, „því að þeir vita, að leyni-
| leg lögregla kommúnista getur bælt
það allt niður“. — Vesturveldin
hins vegar geta ekki lofað meiru
i en þau ætla sér að efna. En blað-
ið telur, að Þjóðverjar séu sljóir
fyrir þessum mun, ef Rússar skír-
skoti til þjóðerniskenndar þeirra.
Og það vantar ekki.
„Sérhver skynsamur þýzkur
andi. Hins vegar er hægt að ganga
til móts við óskir Þjóðverja um,
að sjálfstæði þeirra verði viður-
kennt í friðarsamningum. „The
Economist“ vill, að þeir samning-
ar séu gerðir fljótt“.
„Það má mæla gegn þessu“, seg-
ir blaðið enn, „með þvi, að þetta
opni leiðina fyrir nazistastjórn i
Þýzkalandi að gera hvað sem
henni sýnist. Það er satt, að ef til
vill er ekki um annað að velja en
tvenns konar form fyrir nazisma,
kommúniskt eða ekki kommúniskt
en þó að það sé hryllileg stað-
reynd, að svo illa skuli vera kom-
ið, er það engin afsökun fyrir því
að láta ógert það, sem hægt er,
til að reyna að fá út úr hlutun-
um það skársta, sem hægt er“.
Það er ein leið út úr þessu
öngþveiti, að því er „The Econom-
ist“ telur. Það er, að Frakkland og
England einbeiti sér í félagi fyrir
því að skapa einingu í Evrópu með
verður ekki ( urreisa hergagnaframleiðslu Þýzka
lands.
Eina framkvæmanlega lausnin er
sú, að mynda Vestur-Evrópu her.
í honum væru sjálfboðaliðar og
atvinnuhermenn og þýzkum ein-
(Framhald á 6. siðu)
stjórnmálamaður veit, að hernáms j Bonnstjórnina að félaga. Lítum á
lið Vesturveldanna er eina trygg- stjórn Bandamanna í Ruhr. Hún
ingin fyrir frelsi Þýzkalands, en á að skipuleggja þungaiðnaðinn
þýzka. Hann verður ekki rekinn
nema Þjóðverjar óski þess, og þeir
munu ekki óska þess, ef þýzki
iðnaðurinn í heild verður beittur
hörkutökum.
Stjórn Bandamanna í Ruhr ætti
að semja áætlun um alla iðnaðar-
, ef Rússar krefjast þess, að her-
námsliðið hverfi úr landi, (þeirra
eigin lið til Póllands en Banda-
ríkjamenn vestur um Atlantshaf)
þá verður tekið undir það í Vest-
ur-Þýzkalandi. Hin frumstæða
krafa um þjóðernislegt frelsi er
Raddir nábúanna
Alþýðublaðið segir í forustu
grein í gær, að kjósendur hafi
ekki viljað þakka Alþýðu-
flokknum fyrir það góða, sem
stjórn Stefáns Jóhanns hafi
áorkað. Síðan segir það:
„Hins vegar létu þeir gremju
yíir því, sem miður hefir farið,
móta afstöðu sína við kjörborð-
ið, og svo undarlega hefir brugð
ið, að hún bitnar fyrst og fremst
á Alþýðuflokknum, sem þó hafði
sízt til saka unnið. Afleiðing
þessa er sú, að aðstaða Alþýðu-
flokksins hefir veikzt, og hlýtur
hann af þeirri ástæðu að telja
sér það óskylt, að standa áfram
að ríkisstjórn. Hann mun halda
fast við þá stefnu, sem hann
mótaði í kosningasteínuskrá
sinni, en henni getur hann naum
ast framfylgt í rikisstjórn eft-
ir að hún hefir beðið ósigur i
kosningunum. En reynslan mun
leiða í Ijós, að stefna Alþýðu-
flokksins var rétt og stefna and
stæðinganna röng“.
þó stjórn með stuðningi
kommúnista. Eftir að sú ó*-
happastjórn hrökklaöist frá
völdum, hófst aftur í Mbl.
fyrri söngurinn um kommún
ista og allt samstarf við þá
var taliö til landráða. Hanst-
iö 1944 myndaði þó Ólafur
Thors stjórn með þátttökú
kommúnista. Þegar kommún
landráðastarfsemi kommún-
ista.
Þennan söng syngur Mbl.
enn. En enginn getur sagt um,
hve lengi það hélzt. Eitt er
víst, að kommúnistum eru far
in að berast þau skilaboð
frá Sjálfstæðisflokknum að
hann sé til í allt. Kommúnist
ar munu hinsvegar vera hálf
istar hlupust úr þeirri atjórn, smeykir við að fara i þá flat-
tveimur árum siðar, hélt Olaf
ur þinginu starfslausu í þrjá
mánuði meðan. haim var að
reyna aö fá þ4 ,lil. að., vera
sæng öðru sinni. Meðan það
helst, mun Mbl. syngja söng-
inn um landráð kommúnista
en lengur ekki.
Fyrir Mbl. er því þýðingar-
laust að ætla að koma óorði á
aðra fyrir stuðning jcommún-
ista, sem hefir verið veittur
óumbeðið og eftir að vera af-
þakkaður. Reynslan sýnir
nógu ljóst, hvaða flokkur það
er, sem mest hefir sótzt eftir
stuðningi kommúnista og er
jafnan reiðubúinn til að
þiggja hann. Það mun þvi eng
an blekkja, þótt Mbl. reyni
ranglega að koma þeim sök-
um á aðra, sem flokkur þess
er sekastur um. Og síst af öllu
munu þessi skrif verða til þess
að menn trúi því, að Sjálf-
stæðisflokknum megi bezt
treysta til ókvikullar og ár-
angursríkrar baráttu gegn
kommúnistum.
Ef Alþýðuflokkurinn vill af
alvöru standa við þá stefnu,
sem hann mótaði í kosninga-
baráttunni, ber honum vit-
anlega skylda til þess að at-
huga, hvort hann nær um
hana samstarfi við aðra
flokka og fara siðan 1 stjórn,
ef slíkt samkomulag næðist.
Reyni flokkurinn hinsvegar
ekki að koma stefnu sinni
þannig fram, er það ekki ann-
að en yfirlýsing um. það, að
hann hafi strax ákveðið eft-
ir kosningarnar að bregðast
loforðum sinum og hinum 12
þus. kjósendum, er greiddu
honum atkvæði sitt. Yfirlýs-
ing Alþýðuflokksins verður
vart skilin öðruvísi en að flokk
urinn hafi valið sér það öm-
urlega hlutskipti.
Gengislækkun og
vinstri stefna
Alþýöublaðið lætur ekki < '
að halda því fram, að gengi
lækkun hafi verið kosning:
mál Framsóknarflokksins
Þessari fullyrðingu blaðs
linss hefir verið margsvarae í
Tímanum. Framsóknarmeni •.
hafa aðeins nefnt gengislæki
J un, sem úrræði, sem kæmi ti
Jathugunar til að gera atvinni’.
(vegina reksturshæfa. En htm .
hafa Framsóknarmenn jafn-
an slegið föstu, að það sen
gert yrði í dýrtíðarmálunun;
yrði gert í samráði við fuh
trúa frá almennum samtök
um launastéttanna í Iandinu
Framsóknarflokkurinn lct.
áreiðanlega ekki standa á sei
að tala við Alþýðuflokkim
þegar hann bendir á önnuv
úrræði betri en gengislækk
un.
Alþýðublaðið slær því fösti
að gengislækkun hljóti allta*
að vera andstæð „vinstr
stefnu'. Stundum er líki
reiknað út, að svo og svo mikil
gengislækkun leggi ákveðm
byrði á þjóðina og er það þv.
talið í milljónum króna.
Sannleikurinn er sá, n<
gengislækkun gerir þjóðim
hvorki ríkari né fátækar
beinlínis. Þjóðin kaupr
hvorki meira né minna fyrr
sama útflutningsmagn, hven
ig sem hún skráir gengi sitv
Gengisskráning ér að vissi
leyti skiptagjörð milli útflytý-
enda og þeirra, sem hafa tekft-'
ur sínar beint af útflutning,s '
framleiðslu apnarsvegar og: „
launastéttanna hinsvegai
Gengislækkun getur fær
byrðarnar af hinum fyrri i
hina síðari, en þjóðarbúiö ' ,
heild hvorki tapar né græðr
á því.
Hins vegar hefir Alþýðu
blaðið þrásinnis sagt sjálft ai ’
alþýðu íslands skipti þá?
mestu máli, að atvinnuvegiri
ir gætu haldizt gangand. -
Blaðið hefir jafnvel talið þaí
afrek hjá núverandi stjórn a<
hafa getað spornað við at
vinnuleysi. t samræmý vic
þetta ætti blaðið Hka ac
skilja, að svo gæti staðið á, ac
alþýðu landsins væri gengis
Iækkun fyrir beztu, ef enginr
kynni að benda á betri ráí
til að halda atvinnutækjun
um í rekstri.
Eins og sakir standa verð;
menn oft að greiða 50%, 75%
eða jafnvel 100% skatt af þv
fé, sem þeir fá að kaupa fyrn
erlendan gjaldeyri umfran
hið skráða gengi. Þar er raur
verulega búið að fella gengié
Auk þess fá sumir útflytjenn
ur svo og svo mikinn gjaló
eyri til frjálsrar ráðstöfunai
en það er raunverulega ti
sölu á frjálsum markaði ;
óskráðu gengi.
Þetta er sú gengislækkui
sem þegar er búið að fram
kvæma og þjóðin býr nú vit
Menn segja, að þessi geng
islækkun sé mismunandi eft
ir því til hvers menn ætli áí
nota gjaldeyrinn og mei
þessu móti sé nauðsynjavör
unum hlíft við álögum. Þ<
hefir reynslan sýnt, að ekk
verður sú flokkun, sem A) •
þingi ákvað, vinsæl í fram
kvæmd. Hinsvegar ættu beii
ir og einfaldir innflutnings
tollar aö duga til að skatr
leggja hin miður þarfari kaup,
svo að ekki þyrfti bæði gjalo
eyrisskatt og toll á sömu vöi
una.
Þess má líka minnast, i"-tí
(Framhald á 6. s>r.' i