Tíminn - 28.01.1950, Blaðsíða 1

Skrifstofur i Edduhúsinu
Fréttasímar: [
81302 og 81303
Afgreiðslusími 2323
Auglýsingasími 81300
Prentsmiðjan Edda
34 árg.
Reykjavík, laugardaginn 28. janúar 1950
23. blað
íhaldið skapar gæðingum
sínum aðstöðu til að græða
á aðþrengdum bátaútvegi
Margar af bryggjunum í Reykjavíkurhöfn hafa lítið viðhald
fengið síðustu árin. Verbúðarbryggjurnar gömlu eru orðnar
mjög úr sér gengnar og þessi bryggja er bönnuð fyrir bíla-
umferð. Það er að sjálfsögðu lofsverð öryggisráðstöfun, en
sjómennirnir hefðu heldur viljað að gert hefði verið við hana.
Athafnasvæði er ekkert fyrir bátaflotann á Grandagarði og
verbúðirnar svo illa úr garði gerðar, að útilokað er að vinna
nokkuð að aflanum þar. Öðrum er veitt sú aðstaða á kostn-
að sjómanna.
Eiginlega er hvergi húsnæði til að salta fisk í Reykjavík.
Allar gömlu söltunarstöðvavnar er búið að taka undir
geymsluhús fyrir heildverzlanir, eða til annarra arðbærari
starfa en fiskverkunar. Þessir braggar eru aðalsöltunar-
stöðvarnar við höfnina á lóð Kveldúlfs, og þar fá vinir
fjölskyldunnar að salta fisk fyrir hæfilegt gjald handa
milliliðunum, en taprekstur er á útgerðinni.
IVoyðir útveg'sinonn til að láta fiskimi í
Iiendur braskaranna inn leið og' hann
keniur á bryg'g'ju.
Ein af svívirðilegustu blekkingum bæjarstjórnarihalds-
ins er gort þess af áhuganum fyrir bátaútveginum. Sann-
leikurinn er sá, að hvergi er ver að honum búið en hér í
liöfuðstaðnum, þótt héðan sé auðvelt að sækja á ein feng-
sælustu fiskimiðin. Fiskibátarnir hafa alltaf verið horn-
rekur hjá bæjarstjórnaríhaldinu, og daufheyrzt hefir verið
við öllum kröfum sjómanna og útvegsmanna, eins lengi og
hægt var, en þá gripið til ráðstafana, sem af öllum kunn-
ugum eru taldar slík handarbaksvinna, að ekki þekkist í
neinni verstöð, hvar sem leitað er á landinu. Miklu fé hefir
verið varið í verbúðir, sem heita má, að séu til fárra hluta
nytsamlegar, vegna þess, hvernig þær eru gerðar, og geta
aldrei náð þeim tilgangi, sem þær ættu að ná, og athafna-
svæði það, sem upphaflega var ætlað bátunum, hefir nú
verið þrengt svo, að til vandræða horfir.
Ihaldið elskar þá, sem
græða á sjómönnunum og
bátaútvegsmönnum, en
ekki þá sjálfa.
En bæjarstjðrnarihaldið
veit vel, hvað það er að gera.
Því þykir vænna um stór-
gróðafjölskyldurnar en sjó-
menn og útvegsmenn, sem
berjast í bökkum. Þess vegna
var athafnasvæði bátanna
tekið undir verksmiðju Thórs
aranna. En með þessari verk-
smiðju átti hin volduga fjöl-
skylda að verða enn voldugri.
Ráð undir rifi hverju-
fhaldið hefir kannske líka
vitað, hvað það var að gera,
þegar það byggði verbúðirn-
ar frægu á Grandagarði. Þær
eru þannig úr garði gerðar,
að útilokað er að vinna neitt
að fiskinum þar, eftir að á
land er komið. Þetta var ráð-
ið til að neyða bátaflotann
til að fleygja fiskinum beint
í braskarana, þegar komið
er að landi. Enginn get-
ur saltað afla við aðstcðuna,
sem bátunum er búin á
Grandagarði, en þeir þykjast
hafa himinn höndum tekið
og tryggt aðstöðu sína mun
betur, sem komizt hafa yfir
einhvern bragga í úthverfun
um til að salta í. En þeir eru
fáir.
Hálfur bátur — fjórar
verbúöir.
En til þess að vera visst
um, að beztu gæðingar sínir
verði ekki afskiptir, hefir
íhaldið gripið til þess ráðs að
selja bröskurum, sem litla út-
gerð reka, margar verbúðir á
leigu, til þess að þeir hafi
útgerðarmöguleika margra
óviðkomandi báta í hendi sér
og geti sett eigendum og
skipshöfnum afarkosti um
afhendingu fisksins strax á
bryggjunni. Þannig hefir
íhaldið fengið einum gæðingi
sínum, sem á hálfan bát.
^amhald d 2. síðu).
Stunqið á
blöðrunni
Það datt botninn úr
skrafi Sjálfstæðismanna
um stóríbúðaskattinn í út
varpsumræðunum. Auður
Auðuns talaði um hann í
fyrstu umferð, en svo
flutti Rannveig Þorsteins-
dóttir ræðu þá, sem Tím-
inn birti í gær. Þar með
var allur blekkingavefur
íhaldsins um þetta mál
rakinn upp.
Gunnar Thoroddsen
hafði líka vit á að þegja
um þetta mál, það sem eft
ir var kvöldsins og væntan
lega lengur.
En Jóhann Hafstein er
afbrigði að vitsmunum og
brjóstheilindum. Hann lét
sér sæma að kalla það, að
(Framhald á ?.. stðu)
BORGARSTJORINN FLÝR
STAÐREYNDIR
Boðin leiðsusn að morgni kjörda«'s»
í Morgunblaðinu í gær skýrir Víkverji frá því, að
fráfarandi borgarstjóri hafi á síðasta bæjarstjórnar-
fundi neitað því, að skólp frá húsi hans rynni út í
Tjörnina. Svo mikla hafði ég ekki haldið fáfræði borg-
arstjórans um bæjarmál, en þó verður að virða hon-
um það til vorkunnar, þar sem Morgunblaðið hefir
aldrei á þetta minnzt, en Tíminn aðeins sagt frá því
þrisvar.
Það mundi borgarstjóranum hollt að fá sér
gönguferð um Vatnsmýrina og fylgja því með eig-
in augum, hvert skólpið rennur, áður en hann
greiðir atkvæði á morgun. Skal ég fúslega vísa
honum leið, ef hann trqystist eigi til að rata einn.
★
Annað mál er svo það, að skólpið frá prófessora-
bústöðunum eru smámunir einir miðað við þau ósköp,
sem Lækjargöturæsið (Lækurinn) flytur í Tjcrnina á
stórstraumsflóði. Lagfæringu á því er ekki einu sinni
lofað í „Bláu bíkinni“ 1950, enda hefði slíkt loforð
minnt óþægilega á, að þetta lítilræði gleymdist, þegar
Lækjargatan var lögð í sumar.
Tjcrnin hefir nú sama afrennsli og byggðin að
austanverðu og þaðan kemur skólpið. Auðveldasta leið-
in til að halda Tjörninni hreinni er sú, að láta hana
hafa sérstakt samband við sjó utan við höfnina. Þá
streymir hreipn sjór í hana á hverju flóði- Slíka leiðslu
hefði átt að leggja í Lækjargötuna í sumar, en það
gleymdist. Óhætt er að fullyrða, að hvenær sem slík
leiðsla verður lögð og hvar sem hún verður lögð, mun
hún verða dýrari en ef hún hefði verið lögð í sumar.
Ólafur Jensson.
omiiiiimiiiiimiiiiii
mimmmmiiiiiiiimimmiiiiiiiiiiiimimmmmimmimiHiiiiimimiimiiiiiimaiiiiiiia
1111111111111111« .UIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinillllllllllllllllllllllMIIIMIIIimilllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIH«ll*llllllllllllllllllllll«llll|l