Tíminn - 13.09.1950, Síða 6

IIIIIIII■IIlllllIIIIIIlllllflIIIIII11111111111
6.
TÍMINN, miðvikudaginn 13. september 1950.
200. blað.
t loit að eiglnmaimi!
(The mating of Millie) f
Ný amerísk mynd frá 1
Columbia, mjög hugnæm i
og fyndin, um það hvað |
skeð getur þegar ung |
stúlka er í giftingarhug. I
Aðalhlutverk:
Glenn Ford
Evelyn Keyes
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn.
Nils Poppe í
fjöllcikaliíisi
Sprenghlægileg gamanmynd |
með hinum vinsælu leikurum |
Nils Poppe,
Karl Reinholt,
Sigurd Walljen.
Sýnd kl. 5 og 7.
■—mm»..rt»wunniuininniimiiHniiiiWHWHOMi :
x =
~ ~ S
TRIPOLI-BIO
:
SÝKNABUR
(When Strangers IVIarry). I
Afar spennandi og skemmti- 1
leg ný, amerísk sakamála-1
mynd.
Aðalhlutverk:
Dean Jagger,
Robert Mitchum.
Sýnd kl. 3, 7 og 9
BönnuS innan 12 ára
NÝIA B í Ó|
BLÓB OG SAÝDIR j
Hin mikilfenglega stórmynd, |
með:
Tyrone Power,
Linda Darnell,
Rita Hayworth.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð innan 12 ára
Listainannalíf á
hernaðartímnm
Hin óvenju f jölbreytta mynd 1
þar sem farm koma 20 frægi
ustu stjörnur kvikmynda, f
leikhúsa og útvarps Banda- |
ríkjanna. í myndinni leika |
4 vinsælustu Jazzhljómsveit |
ir Ameríku.
Sýnd kl. 5. I
BÆJARBÍÓj
I HAFNARF1RÐI !
= =
= =
Sjómannalíf
ikvikmynd Ásgeirs Long tek- i
in um borð í togaranum júlí. i
Sýnd kl. 7 og 9.
... — —■ ■ ■■■■"■■ — =
HÆTTU SPIL
Hin afar spennandi ameríska i
kúrekamynd með kúrekahetj §
unni:
WiUiam Boyd
Sýnd kl. 7.
BaiBiiiiBai;i;iai;ii,.ii!i.ii;iJiaaiaiaaMi
Vinsamlegast
greiðið
til innheimtn-
manna
vorra.
Kaffihúsið
„Emigranten
(Ingen vág tilbaka)
Spennandi og efnismikil |
sænsk mynd. — Danskur |
texti.
Aðalhlutverk:
Edvin Adolphson,
Anita Björk.
Bönnuð börnum innan 161
ára. |
AUKAMYND: Koma „Gull-1
foss“. Knattspyrnukeppni |
leikara og blaðamanna.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
TJARNARBÍÓj
MÓOIUAST
|
Afar áhrifamikil og vel leik- |
in þýzk mynd.
Aðalhlutverk:
Zarah Leander.
Hans Stuwe.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
GAMLA BÍÓl
RALÐA AKIJR- f
LIUAN
(The Scarlet Pimpernel) |
Hin skemmtilega og vin-f
sæla kvikmynd, gerð eftirf
hinni frægu skáldsögu |
Barónessu Onczy.
Aðalhlutverk:
Leslie Howard,
Merle Oberon,
Raymond Massey.
Börn innan 12 ára fá |
ekki aðgang.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
! Hafnarbió 1
Munaðarlausi
drengurinn
| Áhrifarík og ógleymanleg
| finnsk stórmynd um olnboga
I börn þjóðfélagsins og bar-
| áttu þeirra við erfiðleika.
Aðalhlutverk:
Ansa Ikonen
| Edwin Laine
Veli Matti (12 ára)
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð innan 12 ára
Gerizt
áskrifendnr.
Askr iftarsimi:
2323
TIMINN
=
3
TIMINK
i
e * 8
a.immuniuiMiiiiiiiuiiu.im.i.i.i.«iii....i.mi..u.i«iHit
ÞJÓDLEIKHÚSIÐ
Föstudaginn 15. sept. kl. 20
íslandshlukhan
1. sýning annars leikárs
Aðgöngumiðasala frá kl.
13,15—20 daglega. Svarað í
síma 80000 eftir kl. 14.
Auylty&il í Tímahum
Verkföllin
(Framhald af 4. siðu.)
varðbergi í okkar fálæka fá-
menna og smáa samíélagi?
Svo langt, sem v?ö erum
komnir á brautu menning-
arinnar að við höfum dóms-
vald, óháð löggjaiar- og
framkvæmdavaldi. Við tök-
um ekki rétt okkar sjálfir,
við berjumst ekki innbyrðis
um hlut okkar, heldur kom-
um við fram fyrir hlutlausa
dómendur með ágreining okk
ar í viðskiptum. Við höfum
sáttanefndir með úrskurðar-
valdi, héraðadómendur og
hæstarétt. Til allra þessara
dómstiga getum við skotið
málum okkav. Með þessu fá-
um við endir á þ’ætunn), án
nokkurra innbyrðis vandræða
milli deiluaðila. Svo er fyrir
að þakka, að dómar, hinna
skipuðu dómara eru réttir,
eftir því sem aðilum tekst að
skýra málið. Enginn dómari
hefir ánægju af að vera vil-
hallur í dómum sínum, ef
hann hefir enskis hagnaðar
að gæta. en ef svo er, vikur
bann úr sætí, cg anr.ar þar
+il hæfi”- irtiðiir tr. tr í stað
inn. Um okkar Hæstarétt er
mikill frióur. Ref.annt ðvit-
und ])1óðar,’.'?;n: finmtr, að
dómar ban.; eru réltlátir.
Allir vitii, ttð Ila:3'.j:r(‘.:tar'’iéra
aramir sUnd.t utan við þjóð
lííið, aó svo inikiit levti, sem
unnt er og gæta eigin virð-
ingar í öllu sínu starfi, eftir
því, sem dauðlegum mönnum
er unnt að gera.
Þar sem við höfum svo
góða reynslu af okkar dóms-
valdi ætti bað að vera sam-
eiginlegur vilji allra lattds-
ins barna, að koma sem flest-
um eða ölium innbyrðisá-
greiningi undir dómsúrskurði.
væri nú ekki tírni til kom-
inn og betra fyrir vinnandi
iýð, að leggja ágreining sinn
við vinnuveitendur, hvort
sem er einstakir menn, bæir
eða ríki. undir dóm greindra,
hlutlausra og heiðarlegra
manna, en að standa í þeim
þrotlausu erjum við mótað-
ila sína sem nú er.
Ég er þeirrar skoðunar og
það fyrir löngu, að dómstóll
í launamálum er hér mjög
nauðsynlegur og mundi verða
okkar vinnandi lýð til mik-
illa hagsbóta, fram yfir það
ástand, sem nú rikir í þess-
um málum.
Eitt af því allra nauðsynleg
asta til að efla álit okkar og
virðingu meðal íramandi
þjóða, sem við erum svo háð,
er, samlyndið, bjóðareining-
in. Að við eigum eina sál, í
meðvitund stórþjóðanna,
þrátt fyrir fæð okkar og
smæð, er okkur nteira virði,
en þó við værum hundrnð
sinntun voldugri, en viö erum,
en værum í sífelldrt borgara-
styrjöíd eins og við nú erum.
Pétur Jakobsson.
í
JOHN KHITTEL:
FRÚIN Á
GAMMSSTÖÐUM
--------------- 103. DAGUR ---------------------
að ég sætti mig við að vera óbyrja alla ævi? Þú ættir að
gæta þin!
Hún spratt á fætur og steytti framan í hann krepptan
hnefann. Hann hló. Hún þreif í öxlina á honum og hristi
hann. 1 1
— Hættu að hlæja, öskraði hún viti sínu fjær. Nú vil ég
eignast barn, þótt þú kunnir að vilja annað. Ég fer að ráð-
um spákonunnar. Eða ég drep mig.
Anton Möller varð ljóst, að henni var alvara.
— Þú leggur þó ekki trúnað á þessa endileysu, sagði hann
undrandi.
— Ég trúi hverju orði.
— Hvenær er næsta tunglkoma? spurði hann.
— Eftir niu daga.
Hann rýndi upp í loftið og yppti öxlum.
— Vertu upp með þér af þvi, hve spákerlingin bar mikið
traust til þín, sagði hún háðslega. Og nú veiztu, hvers vegna
ég vildi ekki þekkjast þig í gærkvöldi....
Hún þagnaði skyndilega, en hélt svo áfram í allt öðrum
tón:
— Spilltu ekki þessu tækifæri. Vertu mér góður, og reyndu
að vera dálítið hýrari á svip. Hugleiddu það, hvaða blessun
þetta getur haft í för með sér.
— Það er ekki litið, sem þú ferð fram á, kona, sagði hann.
Er þessi saga sönn?
— Auðvitað!
Hann hristi höfuðið gremjulega.
— Það er margt furðulegt, sem kvenfólki getur dottið i
hug, sagði hann. Og óhugnanlegt. Þið trúið á kraftaverk og
töfra, svo að ég minnist ekki á sérvizkuna. En þú mættir þó
vonandi kyssa mig.
— Nei, sagði Teresa.
Skyndilega sá hún, í hvílika ófæru hún var komin. Hvert
bar lífið hana? Hvert knúðu hinar ægilegu ástríður í brjósti
hennar hana? En þrátt fyrir allt: hún dró andann léttar en
áður. Hún hafði fengið dálítinn frest.
XXXI.
— Ég læsi, sagði Teresa um kvöldið — hvort sem þér líkar
betur eða verr.
— Það er bezt, að þú ráðir, sagði hann luntalega.
Upp frá þessu læsti Teresa jafnan svefnherbergisdyrunum
áður en hún gekk til hvílu.
Nokkrum dögum siðar kom Gottfreð Sixtus frá Bern. Ant-
on Möller var ekki heima, því að hann hafði brugðið sér
niður í „Vínviðinn“, og Teresa gat fagnað gestkomunni af
hjartans lyst. Koss þeirra var sem funandi bál. En brátt
áttaði Teresa sig þó.
— Aldrei hér heima, sagði hún, og óttinn skein úr aug-
um hennar. Lofaöu mér því, Gottfreð — aldrei hér heima.
Hann dró við sig svarið. En samt kom hún sínu fram. Hún
dró andann léttar, og Mf þeirra streymdi enn um stund eftir
sama farveg og áöur. Þau voru sífellt á varðbergi, og hinn
skarpskyggnasti maður hefði ekki séð neitt grunsamlegt í
fari þeirra. Við mátborðið sat Teresa jalnan við hlið manns
síns, en Gottfreð gegnt þeim.
Anton Möller fártnst sambúðin snurðuminni en áður, og
hann hélt, að nú,hefði þau Teresa og Gottfreð lært að um-
gangast hvort armað á þann hátt, er sæmdi stjúpmóður
og stjúpsyni. Santfseður þeirra voru eðlilegar og vingjarnleg-
ar, og það var keitnur af riddaralegri glettni í framkomu
Gottfreðs við Terésú.
Gottfreð var of%st kátur og reifur. Anton Möller var far-
inn að ímynda séf*?að hann hefði komizt í kynni við unga
og fallega stúlku fr’Bern, og honum fannst það rétt að gefa
Teresu vísbendingú- um þetta.
•— Gottfreð býr ..yfir einhverju, sagði hann íbygginn við
Teresu. Hann vill bára ekki hafa orð á því, fyrr en hann veit
með vissu, að hann fær stúlkuna, sem hann leggur hug á.
Teresa brosti. f-
— Heldurðu það?
— Ég er viss um það, sagði gamli maðurinn.
Henni var dálítið órótt eftir þetta samtal, en samt hló
hún að hugmyntj Ahtons.
Einn góðan veðuröag vildi Teresa endilega segja Matthildi
upp starfi sínu, og Ástæðan var sú, að hún hafði brotið gaml-
an og dýrmætan disk. Anton Möller andæfði þessu. Honum
þótti vænt um stúlkuna, því að hún hafði verið honum um-