Tíminn - 17.10.1950, Qupperneq 3

230. blað.
TÍMINN, þriðjudaginn 17. október 1950.
KÝ BÓK:
ísLendi ngaþættir HUODINI
Ævisaga töframannsins j Houdini er nýkomin út í ís-
Dánarminning: Áslaug Þórðardóttir,
forstöðukona Baðhúss Reykjavíkur
Haustið 1931 var ég stadd- j
ur í húsi vestur í taæ, þá sá
ég í fyrsta sinn Áslaugu í Bað.
húsinu, eins og flestir Reyk-
víkingar kölluðu hana. Mér
fannst þá, að ég hefði aldrei
séð glæsilegri konu sakir at-
gerfis hennar og virðulegrar
framkomu. Eftir þessi fyrstu
kynni var ég svo að segja
daglegur gestur á heimili
hennar um nær 20 ára skeið,
og fannst mér alltaf að hún
væri eins og mín önnur móð
ir.
Ég veit um fjölda fólks sem
hefur svipaða sögu að segja.
Heimili Áslaugar var í þjóð-
taraut, ■ enda var þar aldrei
lát á gestakomu, og oft var
sama erindið að biðja Ás-
laugu um ráð og aðstoð við
að leysa úr margvíslegum
vandamálum. Við flestu
kunni hún einhverja úr-
lausn, frá fundi hennar fóru
allir glaðir, með meira sjálfs
traust og öryggi.' Áhrif þau,
sem menn fengu við fyrstu
kynningu af Áslaugu, er best
lýst með eftirfarandi ljóð-
línum, sem Guðmundur
Ingi orkti, er Björg dóttir
lenzkri þýðingu Péturs Slg-
Kirkjumót Snæfellinga
Eflir séra Magmís Guðmundssaa, Ólafsvik
Kirkumót Snæfellinga og
söngmót Kirkjukórasam-
urðssonar háskólaritara. Hún| bands snæfellsnessprófasts
6r H6fth • v ar°w K®llock’ byg®ð ! dæmis var haldið aö Fáskrúð
a dagbokum Houdins og end- arbakka , Miklaholtshreppi
urmmmngum og skjölum hinn x Qkt 1950
konu hans, Beatrice Houdini. Mót þetta er hið þriðja
- A kapublaði bokarinnar ■ kirkjumót Snæfellinga.
segir: „Harry Houdini er.
vafalaust frægasti sjónhverf-j
inga- og aflraunamaður, sem
uppi hefir verið. Hann ferð-
aðist víða um lönd, og hvar-
vetna undruðust menn og
dáðust að leikni hans, fífl-
dir f skubrögðum, afli og á-
ræði. Gömul og vinsæl töfra-
brögð endurbætti hann og
lék af meiri íþrótt en flestir
aðrir, en frægð sína á hann
að þakka brögðum þeim, sem
hann fann upp sjálfur og eng
inn gat leikið neitt svipað því
sem hann: að leysa sig úr
hverskonar hlekkjum og viðj
um, kómast út úr læstum pen
I ingaskápum, fangelsisklefum,
steinn hennar og eftirlæti rígnegldum og margvöfðum . ,
allra, bar hún harm sinn svo kössum, grafa sig sex fet í _VOroi!su^gnir,_bæðl á
j Fyrsta mótið var haldið að
; Staðastað 1947 og annað í
Stykkishólmi 1948.
Þetta þrriðja mót hófst með
guðsþjónustu í Fáskrúðar-
bakkakirkju kl. 2 e. h., þar
sem síra Jósef Jónsson próf-
astur á Setbergi predikaði,
en síra Sigurður Ó. Lárusson
1 Stykkishólmi þjónaði fyrir
altari á undan predikun, en
síra Magnús Guðmundsson í
Ólafsvík á eftir predikun.
Kirkjumótið var svo sett í
félagsheimilinu Breiðablik,
sem er skammt frá Fáskrúðs
bakkakirkju, kl. 3.45 af for-
manni undirbúningsnefndar
síra Magnúsi Guðmundssyni.
vel, að aðdáanlegt var. Eng-
in sá henni bregða, og ein-
mitt á því augnabliki, er
sorgin var þyngst, hughreysti
hún vini og vandamenn, sem
báru sig illa eftir þetta
snögga áfall.
Áslaug lézt eftir langa van
heilsu 12. þ. m. Ég hitti hana
hálfum mánuði fyrir andlát
hennar, hún vissi vel að
hennar lézt. Þar er fyrstu hverju stefndi. Hún bjó sig
áhrifum af heimili Áslaugar undir burtförina, róleg og
lýst á þessa leið: öru£g eins °S hun ætlaSi 1
næsta herbergi. Hún talaði
opið um þetta allt, ráðstafaði
. _ , . .. . . öllu, kvaddi vini sína og ósk-
það var kvold yfir husum og aði þeim blessunar. Þannig
„Eg kom og ég sá
stræti
það var bros yfir brá
það var blíða og kæti
l>að var yndislegt fólk, sem ég
fann,
það var fólk, sem ég þekkti
ekki áður.
En þess hlýja til huga míns
rann
-eins og hjartfólginn vináttu
þráður.“
var Aslaug örugg og sterk til
síöasta dags.
Hjálmtýr Pétursson.
jörð, og margt fleira mætti
telja. Aldrei fataðist honum,
aldrei beið hann lægri hlut,
hefði saga hans þó orðið
styttri, því að flestar þoran-
raunir hans voroi þess eðlis,
að líf hans lá við, enda skall
honum öft hurð nærri hæl-
um.“ — í lok formála segir:
'„Það er háttur töframanna
að varðveita vandlega öll
launungarmál listar sinnar.
Höfundin\im hefir þó orðið
auðið að gefa lesandanum
færi á að skyggnast í starfs-
hætti Houdinis og skýra til
fullnustu sum dularfyllstu
brögð hans, sem enginn ann-
ar framdi.“ — Bókaútgáfan
Garðarshólmi gefur bókina
út.
Fimmtug: Guðrún Árnadóttir, skáldkona
frá Oddsstöðum
Vorið 1912, sama daginn
17. maí dóu bræður tveir,
Þannig var lýsing þess sinn á hvorum stað, sem al-
manns, sem kom heim til Ás- ' kunnir voru um Borgarfjörð
laugar í fyrsta sinn. Og eitt- j a sinni tíð. Það voru þeir
hvað á þessa lund rmmdi hún ! Árni frá Oddstöðum og Björn
verða hjá fleslum, sem áttu frá Þverfelli í Lundarreykja-
því láni að fagna að kynnast
henni.
Áslaug fæddist í Reykjavík
11. júli 1892 Foreldrar henn-
ar voru þau Ingibjörg Sveins-
■dóttir og Þórður Þórðarson
Breiðfjerð ættuð af Snæfells-
nesi. 1910 giftist hún aðeins
18 ára að aldri Guðmundi
dal. I næsta dal bjuggu aðrir
tveir bræður æskuvinir hinna
og jafnaldrar. Mér. er enn í
minni er þessar dánarfregnir
bárust þangað og ég skil nú
betur en ég skildi þá, hvers-
vegna hinir þöglu menn, sem
voru lítt vanir að flíka tilfinn
ingum sínum störðu svo þung
Guðmundssyni skipstjóra, búnir og hugsandi fram fyrir
sem lézt úr spönsku veikinni, I siS> er fréttin barst þeim. það
er þau höfðu búið saman í; var sem þeir horfðu langt í
7 ár. Stóð hún þá ein uppi
með þrjár ungar dætur, Ingi-
björgu, Björgu og Ingunni.
Kom sér þá vel að hafa bæði
kjark og dugnað til að sjá
sér farborða.
Árið 1924 tók hún að sér
forstöðu Baðhúss Reykjavík-
ur, sem hún hafði á hendi til
dauðadags.
Áslaug var stórgáfuð kona,
fjöllesin og kunni skil á hverj
um hlut. Málakunnátta henn
ar var tftikil. Húa talaði ensku
þýzku bg Norðurlandamálin
svo vel að það vakti sérstaka
athygli.
Þó að Áslaug yrði fyrir
þungu mótlæti, er hún missti
mann sinn frá ungum börn
um og Björgu dóttur sína um
tvítugs aldur, sem var auga-
burtu um óravegu fjarlægðar
innar.
Við fráfall Árna hrepp-
stjóra á Oddstöðum vorið 1912
fór föðurlaus lítil ljóshærð
stúlka af æskuheimili sínu
og ættarsetri út í hina viðu
veröld. Þessi iitla stúlka var
Guðrún Árnadóttir skáld-
kona.
Þessum gömlu minningum
skaut upp í huga mínum er
ég frétti að Guðrún væri 50
ára í dag. Margt hefir á daga
drifið síðan 1912. Margs er að
minnast og margs að sakna,
en slíkt er lika eign, sem ekki
veröur burtu tekin. Þræðir ör
laganna liggja margvísiega.
Nú eru tveir bræður af hin-
um gamla ættarstofni búandi
á Oddsstöðum og Þverfelli og
undan og eftir tölu hans.
Síra Þorgrímur V. Sigurðs-
kórsins Alexander Stefáns-
son kaupfélagsstjóri í Ólafs-
vík.
Saðastaðarkirkjukór. Org-
anleikari Kristján Eriends-
son bóndi á Mel. Songstjóri
síra Þorgrímur V. Sigurðsson
Staðastað.
Stykkishólmskirkjukór. Org
anleikari frú Guðriður Magn
úsdóttir Stykkishólmi. Söng-
stjóri Óiafur P. Jónsson hér-
aöslæknir í Stykkishólmi.
Þegar kórarnir sungu all-
sameiginlega, þessi sjö Iög
sem fyrr greinir, skiptust org
anleikararnir á að leika á
hljóðfærið, og söngstjórarn-
ir, sem áður eru nefndir, á
að stjórna söngnum.
Áheyrendur voru sammála,
um að söngurinn hefði tekist
vel. Jafnvel vonum betur, þeg
ar þess er gætt, að yfir sum-
arið er erfitt að koma á söng
æfingum.
Eftir söngmótið þakkaði
síra Jósef Jónsson prófastur
söngstjórum, orga.’nleikurum.
og söngfólki fyrir ánægjulega
son á Staðastað flutti því stund. Hann þakkaði hina,
næst erindi um skírnina. Var | miklu fyrirhöfn og erfiði,
erindi hans uppbyggilegt og sem fólk þetta leggur á sig í
timabært. Var það einkum þágu góðs málefnis.
tímabært vegna þess, að sér-
trúarflokkur, sem hafnar
barnaskírn hefur nú hafið
starf á Snæfellsnesi. Á und-
an og eftir erindi hans voru
sungnir sálmar.
Þá var veitingahlé.
Kvenfélag Miklaholts-
hrepps sá um veitingar allar.
Önnuðust konurnar þær af
mikilli prýði.
Eftir veitingarhléið hófst
söngmót Kirkjukórasam-
bandsins kl. 6.30.
Formaður sambandsins,
síra Þorgrímur V. Sigurðsson
setti mótið og skýrði frá til-
högun þess.
í sambandinu eru nú sjö
starfandi kirkjukórar með
yfir 100 söngmönnum. Á móti
þessu sungu kórarnir fyrst
tvö lög hver. Tveir kórarnir
sungu þó saman, sem einn
kór.
Þegar allir kórarnir höfðu
sungið hver út af fyrir sig,
sungu þeir allir sameiginlega
sjö lög
Síra Þorgrímur las upp
skeyti frá söngmálastjóra
þjóðkirkjunnar Sigurði Birk
is, er hann sendi mótinu með
kveðju sinni.
Kirkjukórarnir, sem mynda
kirkjukórasamband Snæfells
nessprófastsdæmis eru þess-
ir:
litla stúlkan, sem nurtu Búðakirkjukór. Organleik-
flaug, er nú kunn og kær ari og söngstjóri frú Björg
öllum þeim, sem unna fögr- Þorleifsdóttir, Hólkoti, Staðar
um ljóðum. Hver skyldi hafa SVeit.
séð eða grunað slíkt vorið
1912?
Hellnakirkjukór. Organleik
ari Finnbogi • G. Lárusson
Þegar „Borgfirzk ljóð“,þðndi að Laugabrekku við
Hellna.
Þessir tveir kórar sungu
saman sem einn kór á mót
komu út vöktu ljóð Guðrún-
ar Árnadóttur þar einna
mesta eftirtekt. Siðar hefir
komið út eftir hana ljóðabók inu und;r stjórn fru Bjargar
er heitir „Gengin spor“. Ljóð Þorleifsdóttur.
hennar hafa hitað mörgumj Fáskrúðarbakkakirkjukór.
Borgfirðingi um hjartarætur j 0rganleikarar Þórður Krist-
vegna þeirrar undiröldu jánsson bóndi ag Miðhrauni
sterkra tilfinninga, og tryggð og ungfrú Anna Þórðardóttir
ar hennar við ætt og upp-'t B0rgarh0lti Söngstjóri ung-
runa, sem eru ívaf þeirra ogjfrú Anna Þórðardóttir.
uppistaða. I Kolbeinsstaðakirkjukór.
Það er ekki hægt að minn- j Organleikari Teitur Bogason því að gefa hið ákjósanleg
ast Guðrúnar Árnadóttur án Brúarfossi. Söngstjóri síra
þess að minast um leið j Þorsteinn Lúther Jónsson
hraustra drengja og harð-! söðulsholti.
fengra, sem voru. j Ólafsvikurkirkjukór. Organ
„þéttír á velli og þéttir í lund , leikari frú Kristjana Sigþórs
(Framhald d 5. stOu) [ dóttir Ólafsvík. Einsöngvari
Um kvöldið ki. 8V2 var
kvöldsöngur í Fáskrúðsbakka
kirkju. Síra Þorsteinn L. Jóns
son tók mótsgesti þá er þess
óskuðu til altaris. Altarisgest
ir voru nálægt 60.
Um kvöldið kl. rúmlega níu.
var svo skilnaðarsamveru-
•stund í félagsheimilinu
Breiðabliki.
Sungu þar allir mótsgestir
sameiginlega nokkra sálms,
og ávörp voru flutt.
Síra Þorsteinn L. Jónsson
þakkaði mótsgestum og söng
fólki fyrir komuna og fyrir
samverustundina, fyrir hönd
Fáskrúðsbakkasafnaðar.
Hann þakkaði sérstaklega.
konunum í Kvenfélagi Mikla
holtshreppi, fyrir hinn góða
undirbúning fyrir mótið og
fyrir erfiði það, er þær höfðu
á sig lagt.
Á þessari samverustund var
síra Þorgrími V. Sigurðssyni
faljið að þakka skeytið og
kveðjuna frá Sigurði Birkis
söngmálastjóra, níeð því að
senda honum kveðju frá mót
inu. Sömuleiðis var formanni
undirbúningsnefndar falið að
senda herra b’skupi Sigur-
geir Sigurðssyni kveðju
kirkjumótsins.
Sleit svo formaður undir-
búningsneíndar sira Magnús
Guðmundsson mótinu með
bæn. Að endingu sungu allir
versið:
„Son guðs ertu með sarmi“.
Ég vil enda þessa frásögn
mína af þessu kirkju- og
söngmóti, með því að þakka
öllum sem unnu að því að
koma móti þessu a, og fyrir
það, hve vel það tóksr. Ég
þakka samstarfsmönnunum i
undirbúningsnefndinni,
stjórn Kirkjukórasambands-
ins, organleikurunum, söng-
stjórunum og söngfólkinu og
konunum í Kvenfélagi Mikla
holtshrepps, prestunum og
öllum öðrum sem mótið sóttu.
En sérstaklega þökkum við
Guði, sem blessaði mótið me?
asta veður á þessum de< ,
Honum elnum ber þökx og
dýrð. Megi blessun ha, s yfir
Snæfellingum, yfir ísleuzkv.
þjóðinni og yfir kirkju hun.u
hvíla.