Tíminn - 17.01.1951, Qupperneq 7

13. blað.
TÍMINN, miðvikudaginn 17. janúar 1951.
7
Sjötugnr:
Kristján Jónsson
íitgni., Eskifirði
Kristján Jónsson, útgerðar j
maður og járnsmiður á Eski- |
firði er sjötugur í dag. Hann
er ættaður af Mýrum í Aust- '
ur-Skaftafellssýslu, sonur
Jóns bónda Jónssonar og Guð |
nýjar Kristjánsdóttur.
Kristján fluttist austur á I
Eskifjörð rétt fyrir aldamótin
og hefir átt þar heima síðan. j
— Hans þáttur í atvinnusögu ■
Austfjarða er stærri en1
margra annarra, því að telja
má að hann sé einn af aðal-
brautryðjendum vél'oátaút-
gerðar frá Hornafirði.
Eftir að Kristján fluttist
austur fór hann að fást við
sjómennsku, sem hefir verið
hans aðalstarf síðan. Fyrst á
árabátum, m. a. i Seley, en
eftir að vélbátarnir komu til
sögunnar sneri hann sér
fljótt að þeim og varð bráð-
lega formaður.
Árin 1908 og 1909 voru
fyrstu bátarnir af Austfjörð
um á vertíð á Hornafirði, og
var Kristján þá formaður á
einum þeirra, en eftir að
hann varð meðeigandi og síð
ar e'gandi báts, reri hann frá
Hornafirði á hverri vertíð,
eða frá 1914.
Kristján Jónsson var afla-
sæll og heppinn formaður og
oft voru sömu mennirnir hjá
honum ár eftir ár. Einkum
var viðbrugðið hirðusemi
hans og góðri meðferð á öll-
um hlutum, ekki sízt vél, bát
og veiðarfærum, en það mun
hafa átt ekki lítinn þátt í
því að útkoma varð stundum
betri hjá hans útgerð en öðr
um, að öðru jöfnu.
Kristján er hagur vel bæði
á tré og járn, en einkum hef-
ir hann þó fengizt við járn-
smíðar og vélaviðgerðir. Kom
það sér oft vel á fyrstu árum
vélbátaútgerðarinnar á Eski-
firði- Oft var það að hann
var í smiðjunni þann tíma,
sem hann var í landi á milli
róðra að gera við eitt og ann
að sem bilað hafði hjá bátun
um. Þá má og geta þess að eft
ir að róðrum var hætt á haust
in og fram til vetrarvertíðar
smíðaði Kr'stján stundum
allmikið af skeifum og ljá-
bökkum fyrir nærsveitamenn.
I.ítið hefir Kristján Jónsson
sk'pt sér af opinberum mál-
um, og hefir þar meiru vald-
ið hlédrægni hans en að ekki
væri eftir leitað, því að fáir
njóta meira trausts i hvi-
vetna. En ekk; hefir hann leg
ið á liði sínu í ýmsum samtök-
um. sem stofnuð hafa verið
sjávarútveginum til hagsbóta
t. d. Bátaábyrgðarfélagi Eski
fjarðar og Reyðarfjarðar, en
í stiórn þess var hann um
fjclda ára.
Kristján Jónsson er kvænt-
ur Mekkínu Bjarnadóttur,
ættaðri úr Norðfirði. Þau
hjón hafa eignazt 6 mann-
vænleg börn, sem öll eru á
hfi. Auk þess ólu þau upp
son Mekkínar af fyrra hjóna-
bandi; hún verður sjötug 6.
meí. n. k.
Ég tel mig mæla fyr’r munn
margra Eskfirðinga og Aust-
firðinga. sem hér eru búsett-
ir. er ég færi Kristjáni og
konu hans beztu he'llaóskh
við þetta tækifæri.
Gamall Eskfirðingur.
Ófriðsamir
scmlimenn
(Framhald af 1. síðu.)
inum. Hann vildi ekki kann-
ast viö að vera sekur um það,
sem um getur í bréfinu. Segir:
hann, að þeir félagar hafi ■
ekki verið drukknir, en vísar j
að öðru leyti til framburðar j
síns fyrir réttinum. Þar seg-;
ir hann meðal annars frá því, I
að þeir félagar þrír hafi allir j
verið undir áhrifum víns
þetta umrædda k.völd.
Annars verður þessum ’ó-
spektum og framkomu emb-
ættismanna hins opinbera í
Eyjum bezt lýst með því að
birta orðrétt úr framburði
vitna fyrir lögreglurétti Vest-
mannaeyj a.
í tbreiðið Tímann.
Furðuiegí afbrot.
Starfsstúlka í Hóteli H.B.
segir frá atburðunum í rétt- j
inum: Seint um kvöldið, eða'
um kl. 11 kom aðalsöguhetjan
inn í veitingasalinn og gekk
að buffetinu, þar sem ég stóð.
Hann var sjáanlega mikið
drukkinn og virtist í nokkuð
æstu skapi og sló í buffetið
og spurði, hvort hann gæti
fengið síma.
Flaska og glas stóð á borð-
inu og lá við, að það ylti um
við höggið. Ég þr.eif hvort-
tveggja til þess að hann bryti
það ekki. Var honum sagt
að fara niður í skrifstofu hót
elsins til að hringja, því að
í veitingasalnum væri enginn
sími.
Hann sagðist þá hafa farið
niður í danssalinn, þar sem
verið var að dansa, og hefði
engin stúlka viljað dansa við
sig. Fleíra var hann að röflq
við mig, meðal annars bað
hann mig að koma með sér
upp á herbergi sitt og fá þar
snaps. Ég afþakkaði boðið og
fór hann þá að tala um að
tala um að félagar sínir, er
væru á herberginu, myndu
! vera dauðir og bað mig að
koma þamga og líta á.
I í þessu kom ódrukkinn mað
ur inn í salinn og sneri starfs
maðurinn sér þá að honum
og sagði: „Þér eruð dóni‘“, og
sló hend nni út um leið. Ann
ar maður kom inn i salinn og
heilsaði ríkisstarfsmaðurinn
honum með þessum orðum:
„Þarna ert þú, helvítið þitt.“
Önnur starfsstúlka fór og
sótti hótelstjórann, þar sem
henn; þótti ófriðlega horfa.
Korn hann strax og sneri
þá sendimaðurinn sér að hon
um og sagði: „Þarna ert þú,
hundurínn þinn“. Hótelstjór-
inn tck þessu kurteislega og
bað hinn að vera rólegan og
fara ekki að slást þarna. Bað
hann síðan gest'nn að fara
á herbergi sitt, en við það
varð hann enn æstari og
sagði við þá, sem í kring voru:
„Haldið þ'ð, að ég kunni ekki
að slást.“
Handalögmál.
Um síðir fór þó svo að
hann var lát'nn út og segir
starfsstúlkan, sem fór út á
svalirnar til að sjá hvað gerð-
ist, að hann hafi hlaupið
einn niður útidyratröppurnar,
hágrenjandi, og norður fyrir
hótelið.
Hóteistiórinn skvrir svo frá
fyrir rétti, að maðurinn hafi
verið mjög æscur er hann hafi
kom ð upp í veitingasalinn,
og sagt við sig: „Þarna kemur
þú, helvitis skepnan þín“ eða
j „helvítis hundurinn þ'nn“.
Var hann búinn að egna tvo
unga menn, sem voru gestir
i veitingasalnum, til reiði með
: ókurteisi og því borinn út.
I Nokkru síðar kom hann
aftur inn og mætti hótelstjór
anum þá á ganginum. Skipti
það engum togum, að ríkis-
starfsmaðurinn helti óbóta-
skömmum yfir hann, sagði að
hann væri skepna og ....
Sagðist svo eiga góðan vin,
og tilnefndi einn embættis-
mann ríkisins, og skyldi sá
sjá um, að hótelinu yrði lok-
að fyrir 1951. Upp úr þessu
réðst sendimaðurinn á hótel-
stjórann og tók í bindi hans
og herti að.
Rvskingar á götu úti.
í þessu kom að annar sendi
mannanna ásamt þeim, sem
borið hafði h:nn út nokkrum
mínútum áður. Reyndu þeír
nú báðir að stilla til friðar,
en þriðji aðkomumaðurinn j
var þá dauðadrukkinn uppi
í herbergi, en hjá honum
einn gestur. Fóru þeir félag- j
arnir aftur út á götu.
Maöurinn, sem komst í að
bera sendimanninn út úr
veitingasalnum, segir frá því
fyrir réttinum, að nokkru eft J
ir að sendimennirnir tveir
fóru út úr hótelinu hefðu þeir
komið aftur og verið hörmu-
lega til reika. Nöfðu þeir þá
lent i ryskingum út á götu,
skammt frá samkomuhúsinu,
og annar þeirra verið bar-
inn talsvert-
Varð að ráði, að sótt var
hrátt kjötstykki til að láta
á áverka í andliti annars
mannsins, en í því að tveir
starfsmenn hótelsins voru að
hjúkra honum, sagði hann við
þá, er þeir voru að ræða starf
ið við hótelið, að þeir skildu
ekki vera að diskútera það,
þvi hótelið yrði rifið niður
1951. Hinn sendimaðurinn
hafði þá ráðlagt starfsmanni
gistihússins öðrum, að fara
að leita sér atvinnu annars
staðar, þetta yrði allt þurrk-
að út.
í framburði sínum vilja
sendimennirnir ekki viður-
kenna, að allt sé í einstökum
atriðum, eins og framburður
annarra vitna bendir til og
skýrt er frá hér að framan.
En Málið mun enn vera í
rannsókn.
Báturinn kom fram
í gærkvöldi höfðu ekki
fengizt fregnir um það hvar
vélbáturinn Þorsteinn væri
niður kominn, var Slysavarn
arfélagið beðið að grennslast
eftir bátnum. Seint i gær-
kvöldi kom í Ijðs, að Þor-
steinn var í höfn á Hellis-
sandi.
Hamlknattleiksmót
(Framhald af 8. síðu).
manns. Leikur þessi bar af
hinum hvað allann leik og
knatmeðferð snerti og ekki
lmað sízt í prúðmennsku. Það
atvik kom fyrir' að dómarinn
Hafsteínn Guðmunisson vis
aði einum leikmann. Ár-
m.anns út af leikvangi þar eð
hann væri ekki löglegur leik-
maður. Áður hefir verið deilt
um þetta og gaf Í.S.Í. úr-
skurð í málinu 1948, að hann
væri löglegur keppandi hér á
mótum þar sem hann samkv.
lögum nýtur jafnréttis við
ísl. ríkisborgara þegar hann
dvelur hér á landi. Maður
þessi er Sören Langvad, verk-
fr., hann var íslandsmeistari
í handknatleik 1948. Hann er
þekktur að prúðmennsku og
leikni í öllum þeim mörgu
mótum og le kjum sem hann
hefir keppt í hér, þegar hann
hefir dvalið í landinu. Ekki
er vitað á hvaða forsendum
dómarinn byggir þessa fram-
komu sína og munu Ár-
menn'ngar leita eftir því
svari hjá Héraðsdómi.
Mótið heldur áfram ann-
að kvöld með leik í B-deild
F.H. gegn K R. og i A-deild
Valur gegn Í.R. Ferðir verða
frá Ferðaskrifstofu ríkisins.
Erlent yfirlit
(FramhcUd aj S. slðu.)
einhverju sviði, verði að vera
gædd meiri hæfileikum en karl-
maðurinn, því hún og starf henn
ar er gagnrýnt nákvæmlega; en
þetta er eina hindrunin, sem
hún hefir við að stríða fram
yfir karlmanninn á hér um bil
öllum starfssviðum.
Ársfagnaðnr Frain-
sóknarmanna
I Eyjum
(Framhald af 1. slðu.)
á borðhaldinu stóð héldu ræð
ur Helgi Benediktsson og
næstur honum Karl Krist-
jánsson alþingm., sem var
fulltrúi miðstjórnar flokks-
ins í ársfagnaðinum. Flutti
hann kveðju flokksstjórnar-
innar. Þá talaði Kristján Frið
riksson, séra Halldór Kol-
beins sóknarprestur og Þor-
j steinn Þ. Víglunlsson skóla-
stjóri.
Karl Kristjánsson flutti
ennfremur síðar í hófinu
skemmtilegan vísnaþátt, en
. Sveinbjörn Guðlaugsson söng
j með undirleik Guðmundar
Gilssonar.
j Að lokum var stiginn dans.
Samkoman var hin ánægju-
legasta og skemmtu samkomu
1 gestir sér mjög vel á ársfagn
1 aðinum nú eins og að undan-
I förnu.

»*•*««*»•»*•*<
•«♦♦♦♦»♦♦♦♦<
♦♦♦♦♦♦♦♦♦•

BÆNDUR!
Súgþurrkunartæki
muiiuni vér íítvega yður í vor oins og að undanförnu.
Vér höfum á boðslólum
MIÐFLÓTT ABLÁSARA
sem blása 10—12000, 18—20000 og 30—32000 teningsfetum lofts á mínútu.
Vér eigum nokkra blásara af tveim íyrstgreindu stærðunum óselda, eru
á gömlu framleiðsluverði.
Fyrirliggjandi cru
DIESELVÉLAR, VICTOR,
7—9 ha., vatnskældar. Þær eru búnar sjálfvirkri „koplingu“, þannig, að
þær eru ræstar án álags, og er það mikill kostur. Einnig getum vér útvegað
stærri dieselvélar og rafmótora, ef nauðsynleg leyfi fást í tæka tíð.
Vér sendum hverjum kaupanda, án sérstaks endurgjalds, teikningu af súg-
þurrkunarkerfi í hlöðu hans og glöggar leiðbeiningar um smíði kerfisins,
gerðar af sérfróðum mönnum.
Pöntuninni þarf að fylgja nákvæmt mál hlöðu, lengd x breidd x hæð. Einn-
ig þarf að geta um, hvaða kerfis sé óskað og hvar bezt muni að staðsetja
blásarann. — Pantanir þurfa að berast oss í síðasta lagi 20. febrúar.
Samband ísl. samvinnufálaga
VÉLADEILD