Tíminn - 23.01.1951, Page 6

TÍMINN, þriðjudaginn 23. janúar 1951.
18. blað.
Bastions-fólklð
Stórfengleg amerísk mynd,
Sýnd kl. 7 og 9.
Oiaplin sorían
Sýnd kl. 5
TRiPGU-KÍÓ
ALISRA
Spennandi og viðburðarrík
mynd byggð á samnefndri
skáldsögu eftir Jack London.
Aðalhlutverk:
Kent Taylor,
Margaret Lindsay.
Bönnuð börnum.
í rænins'jahwndum
Sýnd kl. 5
NÝJA BIO
Maskcradc
Ein af hinum þýzku afburða
myndum, gerð af snillingn-
um Willy Forst.
Aðalhlutverk:
Paula Wesseley
Adolf Wohlbruck
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Amhátt Araha-
höfðinjíjans
Hin skemmtilega æfintýra-
mynd með:
Yvonne De Carlo
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f.h.
BÆJARBIO
HAFNARFIRDI
Sími 1182.
Engin sýning
í kvöld

0uu/eUí$ic?%
Bergur Jónsson
Máiaflutningsskrifstofs
Laugaveg 65. Siml 5833.
Heima: Vltastlg 14.
I Austurbæjarbíó
Sægammnrinn
| Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5 og 9
TJARNARBIO
Eva
Áhrifamikil ný sænsk mynd
Aðalhhitverk:
Birger Malmsten og
Eva Stiberg
Sýnd kl. 5 og 7.
Bönnuð innan 16 ára.
GAMLA BlÓ
Dagdranmar
Waltors Mittz
Með Danny Kaye.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Rcítlát hcfnd
(Den heliga lögnen)
Spennandi og efnisrík sænsk
kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Arnold Sjöstrand
Elsa Burnett
Gunnar Sjöberg
Danskur texti.
Sýnd kl. 7 og 9.
Suahhi
Hin sprenghlægilega franska
grínmynd.
Sýnd kl. 5.
s M
MUAI®:
Anglýsingasími
TlMAAS er
81300
i
ítaflagnir — Viðgerðlr
Baftækjaverzlunln
LJÓ5.& HITI h. f.
Laugaveg 79, — Síml 5184 I
Erlcnt yíirlit
(Framhald a) 5. slðu.)
er skipulag, sem er of þungt
í vöfum og seint í svifum ef
skjótt þarf til að taka. Eru
ýms dæmi nefnd um óeðlilega
greiningu herstjórnarinnar, ó-
samræmi og veilur og lagt
til að leggja herstjórnina i hend
ur miklu færri manna.
Rússar óttast árás.
Þá er fróðlegt, að lesa það
sem sagt er um orsakir til
fjandskapar Rússa. Þarna er
því haldið fram, að það sé
ekki áhugi fyrir öreigabyltingu
um allan heim, sem knýi Rússa
áfram, heldur hræðsla við árás
Vesturveldanna. Það virðist ef
til vill öfugmæli, að ósk einnar
þjóðar um að lifa í friði, auki
stríðshættu, en Rússár muna ‘
vel innrás Hitlers og íhlutun
Vesturveldanna fyrstu árin eft-
ir byltinguna. Hræðslan er til- |
efnislaus, — en hún er það,
ekki frá sjónarmiði Rússa. Stal- 1
ín langar til að vernda ævi-
starf sitt og gefa stefnu sinni
skilyrði til að þróast. Við meg-
um búast við byltingatilraunum
til að styrkja Ráðstjórnarríkin
og í þeirri viðleitni verða öll
ráð notuð, nema heimsstyrj-1
öld. Það er ekki sennilegt að
Stalín hefji innrás í vestur-
átt á næstu árum, líkt og þegar
Hitler lét ráðast inn í Pólland,
og allra sízt þegar þess er gæft,
að Rússar eru lamaðir eítir
styrjöldina. Það er líka ógæti-
legt spor að bera ábyrgð á upp-
hafi styrjaldar, sem enginn ósk-
ar eftir.
1 pólitískum átökum milli
austurs og vesturs vinnum við
ekki sigur án þess að hafa vald
bak við orðin. Ráðstjórnarríkin
olnboga sig áfram og bæta að-
stöðu sína stig af stigi, nema
þau viti af valdi, hervaldi, bak
við orð Vesturveldanna. Finni
Rússar hins vegar að þeir kom-
ast, ekkert, áleíðis með þessu
móti, kynn'i að' véra að þeir
skiptu um vinnúbrögð og færu
að óska samkomulags við Vest-
urveldin.
Cjina J(c
auá:
Askriftarsíihft
TIMINIV
2323
Gerizt
áskrifendor.
| ELDURINN |
| ccrir ekkl boð á undan sér. f
I Þeir, sem eru hysgnir, i
tryggja strax hjá
I Samvinnutrygrgingum i j
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinifiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiitiiiiiiiiiin
Kennsla
í ensku, þýzku, frönsku,
sænsku, bókfærslu og reikn-
ingi. — Nokkrir tímar lausir.
II«rri/ Villemsen
Skólavörðustíg 38. Sími 3824.
Viðtalstími er aðeins frá kl.
6—7 á kvöldin.
tengíllTf!
Qeiði við Kleppsveg
Sfmi 80 694
annast hverskonar raflagn •
lr og viðgerðir svo sem: Verk
smiðjulagnir, húsalagnlr,
skipalagnir ásamt viðgerðum
og uppsetnlngu á mótorum,
röntgentækjum og heimllls-
vAiurn
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Sími 7752
eignaum-
Lögfræðistörf og
sýsla.
í
)J
w
ÞJÓDLEIKHÚSID
Þriðjud.
ENGIN SÝNING
Ilúsið leigt
Sinfóníuhijómsveitinni
★
Miðvikudag
ENGIN SÝNING
SKIPS-
LÆKNIRINN
13
Þeir voru komnir niður á F-þiljurnar, þar sem fólk flýtti
sér nú út. í bátinn, er senn átti aö leggja frá skipshliðinni.
— Tómas, sagði Hermann lágt. Ég veit ekki, hvers vegna
þú vildir endilega fara þessa ferð fyrir mig. Ég veit ekki,
að hverju þú ert að leita, þegar þú skimar í sífellu í kring-
um þig, eða hvað þú ert að hugsa um. En ég vona....
Hann ræskti sig og þagnaði snögglega.
— Að ég geri skyldu mína, sagði Tómas, sem vissi, hvað
hann vildi segja.
— Ég veit það, sagði Hermann og þrýsti hönd vinar síns.
Og svo hraðaði hann sér út í bátinn. Tómas stóð einn
eftir. Eftir fáa klukkutíma — kannske aðeins fáar mínútur
— hlaut hann að sjá Sybil. Kannske í göngunum, matsaln-
um éða reyksölunum — hann vissi það ekki. Skyldi hún
verða hrædd? Hlaupa burt? Og skyldi hann hitta hana
eina — það var mikilvægast.
Tómas reikaði fram og aftur um ganga og stiga. Sama
hugsunin margómaði í sál hans: Ég verð að hitta hána eina,
ég verð að hitta hana eina. ‘ ,
— Að hverju leitar herrann? var allt í einu spurt.
Þjónn í lifrauðum búningi stóð fyrir framan hann.
Tómas starði agndofa á hann, en nefndi þó lækninga-
stofuna.
— Gerið svo vel, þessa leið, sagði maðurinn og hljóp á .upd-
an honum. ....
Tómas kjagaði á eftir honum. Hún getur ekki skotiö sér-
undan því að tala við mig, hugsaði hann. Hún verður að
leyfa mér að segja þaö, sem mér býr í brjósti, og leiða'henni
fyrir sjónir, hvað hún er að steypa sér út í. Og sé nokkur
vottur af mannlund til í Shortwell, hlýtur hánh áÓ Játa það
afskiptalaust. Ég krefst ekki annars en mega tala viö hana
í einrúmi stutta stund. En vilji hún ekki sjá sig um hönd,
heldur fylgja þessum Bandaríkjamanni, þá..'..
— Gerið svo vel — hér, sagði maðurinn um leíð og hann
opnaði dyrnar að vistarverum skipslæknisins.
Tómas snaraði sér inn fyrir. Systir Marta hafði opnað
lyfjaklefann. Hún leit við og starði stórum augum á lækn-
inn, sem óneitanlega var nokkuð ankannalegur á svipinn.
— Þér viljið kannske hvíla yður, áður en setzt er að snæð-
ingi, sagði hún. Ég get tekið til í lyfjaklefanum seinna.
En Tómas vildi það ekki. Hann vildi fara eftirlitsferð
sína um skipið hið bráðasta. Það hafði Hermann ráðlagt
honum. Hann bað Mörtu að leiðbeina sér.
— Fúslega, læknir, sagöi hjúkrunarkonan. En væri samt
ekki betra að gera þetta að lokinni máltíð? Nú eru allir að
hagræða farangri sínum, svo að við gerum fólkinu ónæði.
Og þér þyrftuð áreiðanlega að hvíla yður.
Hún virti hann fyrir sér.
— Jæja þá, sagði hann til þess að losna við þetta rann-
sakandi augnaráð.
Hún gekk að bekknum, sem eiginlega var ætlaður sjúkl-
ingum, er kæmu til skoðunar til læknisins, og hagræddi hæg-
indunum æfðum höndum hjúkrunarkonunnar. Sérhver stell-
ing hennar minnti á helgimynd eftir meistarana fprnu. Ó-
sjálfrátt datt honum í hug saga Hermanns af siglingunni
um Rauðahafið. Jafnvel töfrar hinna austurlenzku nátta
höfðu ekki komið henni úr jafnvægi. Sennilega var hún
gersneydd allri hneigð til karlmanns, hugsaði hánn. Þess
vegna brá hún aldrei skapi, þekkti hvorki ást né afbryði né
öfund og kærði sig hvorki um börn né heimili. Það var ráön-
ingin á leyndardóminum. Og sennilega var hún hamingju-
samari en flestir aðrir.
Hann þó hendur sínar, er hún var farin. Hugun hans
beindist aftur að samtalinu við Sybil, er nú hlaut að standa
fyrir dyrum, Hann varð sannfærðari og sannfærðari um
það, að Sybil væri ekki gædd neinum sjálfstæðum vilja.
Shortwell hafði náð tökum á henni, og hún lét stjórnast
af honum, viljalaust, hugsunarlaust. Shortwell var frekur og
ruddalegur náungi. Kannske villti hann henni lika sýn með
fégjöfum, tældi hana með loforðum og fyrirheitúm og ógn-
aði henni, ef það hreif ekki. Kannske hafði hann dáleitt
hana. Tómas varð að horfast í augu við slíkt, og mátti hvergi
hvika. En einhvers staðar hlaut þó að leynast í sál hennar
neisti sjálfstæðs vilja. Hann varð að vekja iðrunina í huga
hennar og knýja hana til uppreisnar gegn Shortwell —
manninum, sem hafði dregið hana á tálar.
— Það er hlutverkið, sem ég verð að inna af höndum,
sagði hann við sjálfan sig, um leið og hann neri sápu á
hendur sér í fjórða skiptið, án þess að veita því athygli.