Tíminn - 06.03.1951, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, þriðjudaginn 6. marz 1951.
54. blað.
Lnln>Bellc
Mjög skemmtileg og spenn-
ani ný amerísk mynd með
hinum vinsælu leikurum:
Dorothy Lamour
George Montgomery
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BIO
OFURHVGAR
(Brave Men)
Gullfalleg ný, rússnesk lit-J
kvikmynd, sem stendur ekki [
að baki „Óð Síberíu“. Fékki
1. verðlaun fyrir árið 1950. j
Enskur texti.
Gurzo
Tshemova
Sýnd kl. 9.
Olíufumluriim
(Strike it Rich)
Afar spennandi ný, amerísk!
mynd um baráttu fyrir olíu-|
lindum. I
Rod Cameron
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
NÝJA BÍO
Þcim var ég versí ..
(This was a Woman)
Stórmynd frá Fox.
Aðalhlutverk:
Sonja Dresdel,
Walter Fitzgerald.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Storkurinn
Mjög spennandi amerísk
mynd.
JmuArusigSoéUtAsuÁA eAu &ejtaAJ
0Ctu/el£i$u7%
Rafmagnsofnar, nýkomnir’
1000 wött.
Sendum í póstkröfu.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H.F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.1
Austurbæjarbíó
Frumskóga-
síúlkan
(Jungle Girl)
— II. hluti —
Sýnd kl. 5 og 9
ÍTJARNARBÍÓ
Lcyndartlómur
stórborgarinnar
(Johnny O’Clock)
jAmerísk sakamálamynd,
I spennandi og viðburðarík.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
! Hin glæsilega stórmynd eftir
iGAMLA BÍÓ
Syndafallið
(Der Apfel ist ab)
| Gamansöm þýzk kvikmynd.
Bobby Todd,
Bettina Moissi,
Helmut Kautner.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára
HAFNARBÍÓ
Vorsöngur
(Blossom time)
Hin hrífandi Shubert söngva
mynd með:
Richard Tauber.
Sýnd kl. 7 og 9.
Grínmyndin sprenghlægilega
með:
Ake Söderblom
Feita Þór
Sýnd kl. 5.
Menningartengsl Islands og
Ráðstjórnarríkjanna.
Sýning í Lista-
mannaskálanum
Myndir úr þjóðlífi og menn-
ingu allra 16 Ráðstjórnarlýð-
veldanna. Einnig verða sýnd
ar myndir úr lífi vísinda-
mannsins: Ivans Pavlovs og
frá Litla leikhúsinu í Moskvu.
Sýningin opin kl. 2—8 vegna
fundarhads. — Litkvikmynd-
in Eyðimörkum breytt í akur
lönd sýnd kl. 5 og 9.
Ókeypis aðgangur fyrir fé-
lagsmenn sem sýni skírteini.
Stjórn MIR.
Bergur Jónsson
Málaflutnlngsskrlfstofa
Laugaveg 65. Slml 5833.
Helma: Vltastlg 14.
VIÐSRIPTI
HÚS'ÍBÚÐIR
LÓÐIR • JARDIR
SKIP • BIFREIÐAR
EINNIG:
Verðbrcí
■Vátryggingar
Auglýsingastarfscmi
FASTEIGNA
SÖLU
MIÐSTÖDIN
Lækjargötu
10 B
SÍMI 6550
Erlcut yftrlit
(Framhald af 5. síðu.)
fljótlega sleppt aftur, en Nkru-
mah var haldið lengur vegna
þess, að það sannaðist á hann
að hafa haft samvinnu víð
kommúnista. Hinir gætnari leið
togar þjóðernishreyfingarinnar
væntu þess, að hann væri nú
úr sögunni. En Nkrumah naut
þess, að hann bjó ekki við sama
réttarfar og er austan járn-
tjaldsins. Vorið 1949 kom hann
aftur og náði meirihluta á þingi
þjóðdrnissinna. Danaguah lét
sér þá þau orð um munn fara,
að „brátt myndi þurfa að velja
á milli hvítrar heimsveldisstefnu
eða svarts einræðis“.
Hvernig notar Nkrumah
sigurinn?
Fylgi sitt á Nkrumah að þakka
því, að hann kann að tala á
þann veg, sem fellur landsmönn
um hans bezt. Hann spilar á
strengi þjóðernistilfinningar-
innar og bendir á hinn mikla
efnamun landsmanna sinna og
hinna hvítu iðjuhölda. Hins veg
ar forðast hann að boða marx-
isma eða að minnast á þjóð-
nýtingaráform. I seinni tíð hef-
ir hann fordæmt ýmis verk
kommúnista, eins og árásirta á
Norður-Kóreu. Hann lætur mál
flutning sinn hafa trúarlegan
blæ og endar oft fundi sína með
sálmasöng.
Brezka verkamannastjórnin
var af mörgum hvött til þess
að fresta um sinn framkvæmd
hinna nýju stjórnarlaga eftir að
Nkrumah hafði náð yfirráðum
í þjóðernishreyfingunni. Hún
lét þessar fortölur þó engin á-
hrif á sig hafa. Nýlendumála-
ráðherrann, James Griffiths,
varði þá ákvöðun með því, að
þjóðernisstefna gæti orðið til
mikils gagns, ef henni væri
beint áð réttum viðfangsefnum
og látin njóta sín, en hins veg-
ar gæti hún verið hið mesta
skemmdarafl, ef hún starfaði
eingöngu neikvætt. Þess vegna
væri sjálfsagt að gefa þjóðern-
ishreyfingu Gullstrandarmanna
tækifæri til að vinna að upp-
byggilegum störfum, en vitan-
lega hlyti viðhorfið til hennar
að breytast, ef hún sinnti þeim
ekki og helgaði sig fyrst og
fremst neikvæðu niðurrifsstarfi
og æsingum.
Meðan kosningarnar fóru
fram sat Nkrumah í fangelsi.
Hann stjórnaði kosningabarátt
unni þaðan. Nú hefir honum
verið sleppt lausum. 1 kosninga-
baráttunni lét hann flokk sinn
krefjast fullkomins sjálfstæðis.
Því er nú beðið með eftirvænt-
ingu, hvernig hann hagar bar-
áttu sinni framvegis, en flest-
um kemur saman um, að það
geti haft hin þýðingarmestu á-
hrif á stjórnmálaþróunina í
Afríku. Sömu mönnum kemur
og saman um, að hér reyni mik-
ið á brezka samningalægni og
stjórnvizku, ef þessi djarfa til-
raun brezku stjórnarinnar eigi
að fá giftusamleg endalok.
Cjina ^ J\c
auó:
Látið mig
gera við úrin
Vönduð vinna, fljót afgreiðsla
Sendi gegn póstkröfu um
land allt.
CARL BERGMANN
úrsmiður
Njálsgötu 26 — Reykjavík
í
*
ifi
ÞJÓDLEIKHÚSIÐ
Miðvikudagur kl. 17.
TMýjjársnóttin
Barnasýning vegna fjölda á-
skorana.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13.15—20.00 daginn fyrir sýning
ardag og sýningardag.
Tekið á móti pöntunum
Sími 80000.
SKIPS-
LÆKNIRINN
49
— Nei — á morgun, svaraði hún.
Hvers vegna bið ég um frest? hugsaði hún þó með sjálfri
sér. Hvaða máli skiptir það, hvort það verður í dag eða á
morgun?
XIII.
Hálftíma síðar skreytti Friðrika einn bezta klefann á C-
þiljum með gulum rósum. Bóris bróðir hennar átti að búa
þarna.
Stefansson hafði gripið fegins hendi tækifærið, sem
honum gafst til þess að liðsinna Friðriku.
— Við sendum hann í heilsuhæli við Míamí, þegar við
komum til Bandaríkjanna, sagði hann. Þeir lækna hann á.
sex vikum, og svo sé ég honum farborða. Ég geri hann að
einkaritara mínum eða blaðafulltrúa, og ég veiti honum
hlutdeild í fáeinum fyrirtækjum, svo að hann geti orðið
ríkur.
Hann vildi sjálfur stjórna flutningi sjúklingsins .í hina
nýju vistarveru. En það vildi Friðrika ekki þekkjast, því að
hún óttaðist duttlunga bróður síns. Hún sneri sér þess vegna
til læknisins.
Klukkan var hálf-fimm, er hún drap á dyr hjá Tómasi.
I Viðtalstíminn var liðinn, og það var einmitt um þetta leyti,
jsem hann hafði vonazt eftir að Sibyl kæmi helzt. Hann
taldi víst, að það væri Sibyl, sem kvaddi dyra, er Friðrika
kom, og hann gat ekki leynt því, hve bylt hónum varð við,
er hann sá, að vonir hans höfðu brugðizt.
— Gerði ég yður hræddan? spurði Friðrika. iSváfuð þér
bannske?
Tómas gat ekki áttað sig strax á erindi hennar: að flytja
Bóris úr þríðja farrými í klefa á C-þiljum?
— Þér hafið þó sjálfur sagt, að hann þyrfti að komast í
hentugri klefa sagði hún.
Jú — það hafði hann sagt. Og Friðrika hafði svarað því
til, að hún hefði hvorki peninga né tíma til þessa að hugsa
um slíkt. En nú — nú hafði hún náð því marki, sem hún
hafðí sett sér, hugsaði Tómas. Stefansson hafði dregið
upp peningaveskið. Þannig höndlaði þá þessi fagra kona.
Og þannig voru þær allar — allar. Kona, senx aldrei hefir
látið annað víkja vegna peninganna, hefir aldrei þurft á
peningum að halda — eða ekki verið mikils virði á mark-
aðinum.
Bóris velti hins vegar ekki vöngum yfir því, hvernig
systir hans hafði allt 1 einu komizt yfir þá peninga, er
þurfti til vistaskiptanna. Honum lá það í léttu rúmi.
Hann sat á tali við Maríus gamla, og Wolzogen var einnig
nærstaddur. Hann hafði komið aftur til þess að sækja
Millu Lensch, og var nú að búa sig. Tómas hafði þegar
beðið hjúkrunarmanninn að flytja föggur barónsins í hinn
nýja klefa.
— Ef þér viljið í raun og veru hjálpa bróður yðar, sagði
Maríus gamli við Friðriku, þá verðið þér annað tveggja að
gefa honum aftur þýzka keisaradæmið — eða sjá honum
fyrir morfíni. Allt annað er svik við samvizku yðar sjálfrar.
í þessum svifum kom Milla Lensch aðvífandi. Hún stað-
næmdist þegjandi spölkorn frá þeim og horfði auðmjúk-
lega á Friðriku, reyndi að stæla hreyfingar hennar og
limaburð. Enginn gaf henni gaum.
Wolzogen gætti einskis annars en þess, hvernig hann
gat vakið athygli hennar tignu konu á sér. Hann átti kunn-
ingja í fyrsta farrými og hafði heyrt þá geta um hana. Nú
sá hann ekki annað ráð vænna til þess að draga að sér
athygli hennar en fara að tala um Stefansson. Síðan vék
hann sér beint að Friðriku og spurði:
— Hvers vegna álítið þér, að hann hafi komið til Norð-
urálfunnar 1 þetta skipti?
Fyrst virtist Friðrika ætla að láta sem hún heyrði ekki
þessa spurningu. En svo tók hún sig á.
— Til þess að leggja undir sig skipafélögin í Evrópu, sagði
hún kuldalega — fyrst og fremst þau þýzku.
Þegar hér var komið, skálmaði Bóris út, án þess að kasta
kveðju á nokkurn mann. Hann slangraði eftir þilfarinu, og
Tómas og Friðrika flýttu sér á eftir honum. Koma þeirra
upp á efsta þilfarið vakti ekki litla athygli. Þau urðu að
ganga framhjá hópum af masandi fólki, og loks fundu þau
auðan stól, þar sem þau bjuggu hið bezta um Bóris.
Skipherrann kom á vettvang og varpaði kveðju á barón-
inn, og bar jafnframt fram afsökun við Friðriku — hann
hefði verið kallaður svo skyndilega til áríðandi skyldu-