Tíminn - 22.03.1951, Blaðsíða 4

4.
TÍMINN, fimmtuday'nn 22. marz 1951.
68. bla#.
'ATTUR KIRKJUNNAR:
Hátíð
Gerðu þér í hugarlund, að
þú værir staddur þar, sem
maður er að dauða kominn.
Hann er allur á valdi dauð-
ans: Hvert andartak gat orð-
ð hans siðasta. Þá er dælt
nýrri næringu, nýju blóði inn
i likama hans, og þess verð-
ur vart, að lífsþrótturinn er
að vaxa að nýju. Lífið hefr
sigrað. Batinn er á leiðinni.
Qmsk ptin til hins betra hafa
átt sér stað. Dauðinn er sigr-
aður, lífið hefir manninn á
/aldi sínu.
Þessum augum lítur kr st-
inn maður á hinn jarðneska
neim, einnig þann hluta
uans, sem vér höfum fyrir
augum, þegar vér á laugar-
dagskvöld fyr'r páska göng-
um um göturnar í Hallgrims
prestakalli. Vér erum verald-
legir með hugann fullan af
ails Konar áformum, sem
snerta sjálfa oss og aðra. Vér
íinnum ennþá, að vald dauð-
ans yfir oss er mikið. E'gin-
girnin, sjálfselskan og sjálfs-
dýrkunin er fljót að segja t'l
sín. Hugur nn er bundinn við
jörðina og ást á því, sem jörð
inni einni heyrir 11. En páska
Klukkurnar frá Hallgríms-
k rkju hljóma yfir bæinn.
Hljómarnir bergmála frá hús
veggjunum, smeygja sér inn
a mili hinnar fjölbreyttu
dynjandi umferðarinnar, og
um opna glugga eða dyr
ieggja þeir leið sína inn í
v nnustofurnar, eldhúsin og
ónnur herbergi. Þótt ekki sé
iiema stundarkorn hlustar
þú eftir þessari rödd, sem til
pín taiar í kluknahljómnum.
„Það eru að koma páskat'*
nugsar þú, og heldur síðan
afram vinnu þ nni. Þótt ekki
sé nema stundarkorn manst
þú eftir þeirri rödd, sem
Klukknahljómurinn á að
cákna, — rödd upprisunnar.
„Hann er uppr sinn‘. Og ein-
nvers staðar djúpt í hjarta
pínu bærist strengur, sem er
viðkvæmur fyrir þessar' rödd.
Þaö getur vel verið, að þú
gefir honum ekki gaum í önn
um og ys þessa jarðneska iífs,
nema endrum og eins. En
pú munt komast að raun um,
að sá, sem e nu sinní hefir
Komizt í samband við lif
Krists, mun eiga erfitt með
að gera síg aftur ónæman
xyr r rödd hans. Þannig hefir
iíf hins upprisna náð tökum
a oss. Hann yfirgefur oss
aldrei. Hann dregur oss til
ún, hærra og hærra. Hann
endurnýjar líf vort. þrátt fvr-
xr ailt, sem ábótavant er. Andi
hans og kraftur er að verki,
einng hér l þessum bæ og I
pessu landi. Þannig fer hann
e.ð um allan heim r«n. Jarð-
Jffið sjálft ris upp fyrir hans
kraft, — til nýs lifs. Það líf
er fólgið í því að þekkja Guð,
eins og hann op nbergðíst í
Kristí. Það lff er fólgíð 1 sam-
oandinu við Guð, og lýs r sér
x þvi að maðurinn beinir huga
sínum og starfi sínu upp á við
11 Guðs og út á við til mann-
anna.
En — hvaða áhrif hefir lík
amsdauðinn á þessa andlegu
upprisu mannkyns ns? Hef-
ir því ekki verið haldið fram
af spekingum efn shyggjunn
ar, að menn deyi að fullu og
óllu, pegar líkaminn deyr?
Og hvað verður þá úr sigri
Krists? Ég sagði áðan, að þeir
r.cr.r. væru til, sem virlust
upprisunnar
Knfli úr |>áNkara*ðu efíir sóra
Jakob Jónsson.
geta sætt sig við það að deyja
algerum dauða, er líkammn
hæt að starfa. En kristfnn
maður, sem hefir fundið líf
Krists að verki í þessum larð
neska heim, getur ekki
sætt sig við það. að jarðnesk-
ur dauði fái að ónýta þá von,
sem postul nn lýsir í textan-
um í dag. Það getur vel Ver-
ið, að þér geti staðið á sama
um það, þótt þú eigir eftir að
hætta að vera 11. en sannur
iærisveinn Krist.s sættir sig
aldrei v ð þá tilhugsun, að
jarðneskur dauði geri að
engu þá sál, sem er í sam-
félagi við sjálfan Guð í kær-
leika. Annars skulum vér al-
varlega vara oss á þvi, að
það erum ekk- vér, heidur
3kaparinn, sem ræður því.
hvort mennirnir lifa eftir
dauðann. Ef líf er á annað
borð til eft r dauðann, liíir
þú auðvitað algerlega án til-
lits til þess, hvort þér líkar
betur eða verr. Mannkynið
hef r frá því vér höfum sög-
ur af, haft trú á því, að ann-
að líf væri til. Sú trú hefir
ekki verið byggð á neinum
he'mspekilegum rökræðum
um það, hvort annað líf væri
æskilegt eða ekki. heldur A
hinni algengu reynzlu mann
anna, að heimur h'nna fram
liðnu hefði á ýmsan hátt gert
vart við sig. Konurnar við
gröf Kr'sts höfðu ekki, svo
að vér vitum, verið með nein
ar tilgátur um það, hvort tii
mundu vera englar. En þær
sáu englana og heyröu þá
tala. Staðreyndir lífs ns sjálfs
voru aliri heimspeki traust-
ari. Þannig er það enn í dag.
Marg'r þeir, sem hafa gert
sér far um að athuga sumar
staðreyndir úr dularreynzlu
mannanna, hafa sannfærzt
um, að til er heimur, sem ekki
er jarðneskur, og þeir, sem
sofnaðir eru hér á jörð, hafa
vaknað þar 11 nýrrar með-
vitundar. Þar lifa þeir ást-
vinir þínir, sem þú hef'r orð
ið að sjá á bak. Heimurinn.
sem Guð hef r gjört, er stærri
en þú hefir jafnan fyrir aug-
um. Ef engar aðrar rök-
semdir duga, fyrir þessu, þá
getur þú ekki efast um það,
ef þú hefir kynnt þér he'm-
iidirnar fyrir upprisu Krists.
Sennilega hugsar þú stundum
um vini þína í þeim ósýni-
lega heimi. Og þér stendur
ekki á sama um þá. Svo var
heldur ekki á dögum frum-
kristninnar. Þá spurðu menn
sjálfa s g, fyrst og fremst,
hvort hinir dánu mundu geta
átt hlutdeild í upprisu Krists.
Jesús hafði ver'ð sendur inn
í bennan heim, mönnunum
til hjálpræðis. Á fyrstu áratug
um kristninnar gerðu menn
ráð fyr r heimsendi þá og þeg
ar. En tíminn leið, og sumir
samferðamennirnir fóru að
hverfa af jörðinn'. Þá vakn-
aði spurningin, hVort einn-
ig þe r mundu geta átt hlut-
deild i blessun upprisunnar í
sambandi við Krist. Páll svar
ar slikri spurningu játandi.
Kristur er upprisinn frá dauð
um sem frumgróði þeirra, sem
sofnaðir eru. S gurkraftur
hans mun einnig verka í þeim
heimi, sem h'nir framliðnu
byggja. Hin mikla og göfuga
von kristninnar er sú, að e'nn
ig þar veröi Guð allt í öllu.
Hinn jarðneski dauði fær
ekki að stemma stigu fyrir
þvi eilífa líf', sem fæst fyrir
sambandið við hinn upprisna
Krist.
í ljós þessarar trúar verð-
ur ekki aðeins jarðlífið sjálft
allt annað, heldur og sá heim
ur, sem við tekur af þessum.
Jörðin er kr'stnum mönnum
ekki aðeins vistarvera af
! merkilegri gerð, heldur er
hún land, sem Kristur er að
leggja undir sig, — með lifi
sem hann er að re'sa upp frá
dauðum. Og hinn ósýnilegi
heimur er ekki aðé'ns tilveru
stig, sem dánir menn dvelja
á, heldur heimur þar sem líf
hins uppr sna er að sigra. Orð
ið frumgróði táknar hinn
fyrsta gróður akursins. Þann
ig á samfélag Kr'sts við Guð
að hjálpa mönnunum til hins
sanna lifs í eining annars
heims. T lveran bæði þessa
og annarrs heims er fyrir
Krists kraft á leiðinni til
Guðs, svo aö ég noti gamal-
kunnugt orðtæki. Þó er það
einm tt þetta orðtæki, sem
svo oft er notað í villandi
sambandi, að það er full á-
stæða til að nema staðar við
það.
Þegar vér vorum börn, vönd
umst vér v ð að hugsa oss,
að þeir, sem dæju, væru farn
; ir til Guðs. En raunverulega
fer eng'nn til Guðs við það
eitt að skilja við s'nn jarð-
neska líkama, heldur við hitt,
að same'nast góðum Guði i
kærleika, hvort sem hann er
í jarðneskum líkama eða
ósýnilegu gerfi annars heims.
Það er hin sanna upprisa í
kr'stilegum skilningi. Og sú
upprisa á ekki að bíða til
annarrar tilveru, heldur er
það vilji Guðs, að hún fari
fram nú þegar. Þú hvorki átt
né þarft að bíða slíkrar upp-
risu, þangað til líkami þinn
er kominn i gröfina, því að
hinn upprisni hefir komið
h'ngað á jörðina, til þess að
sjálft hið jarðneska lif geti
risið upp til sannrar dýrðar,
og mannlífið sjálft orðið líf
hins upprisna Krists — líf
Guðs.
í Jesú nafni, amen.
Indisljóma umvafinn,
ungur, hýr og fagur,
er í byggðir innkominn
Einmánaðardagur.
Þessa stöku færði Brynjólf-
ur Björnsson frá Norðfirði mér
og hefði hún raunar átt að
koma í fyrrad. á sjálfan einmán
aðardaginn.
„Nú er skírdagur kominn. Þá
gefa konurnar góðan graut,
amen“, átti prestur einn að
hafa tónað í kirkju forðum
daga, ekki ódrukkinn. Nú er
skírdagur kominn og þar með
byrjar fimm daga hátíð hjá
mörgum, því að laugardagur-
inn fyrir páska er víða orðinn
frídagur. Hann er það, hjá
blaðamönnum og prenturum og
raunar miklu fleirum í reynd.
Fólkið streymir úr borginni.
Margir hafa farið pílagríms-
ferð til fsafjarðar til að vera
viðstaddir skíðamótið þar. En
það þarf ekki til Vestfjarða til
að fá páskasnjó að þessu sinni.
Allir skálar á fjöllum kringum
Reykjavík eru fullir af skíða-
gestum. Og þar að auki fara
hundruð eða þúsundir manna
stund úr degi út fyrir borgina
til að njóta skíða sinna og
fannanna.
Um þetta allt er gott eitt að
segja. Útilíf og hreyfing heyrir
til heilbrigðra lifnaðarhátta og
víst má gleðjast yfir þeim skil-
yrðum, sem fólk fær til að njóta
sín í þeim efnum. Og þó að
snjór og harðindi sé allt ann-
að en gleðiefni, er þó sízt að
lasta að menn hafi af þeim
það yndi og hollustu, sem hægt
er.
Sumum finnst að þessi úti-
vist samrýmist illa hinni kirkju
legu hátíð. Þó mun erfitt að
sanna, að útilíf geri menn í
I sjálfu sér trúlausa og fremur
litlar líkur til að þeir, sem til
1 fjallanna leita, væru við kirkju
legar athafnir að öðrum kosti.
Hins vegar virðist það vera
regla, að það fólk, sem fjarlæg
ast er öllum tengslum við nátt-
úruna sé líka fjarlægast hinni
andlegu spektinni ,sem Snorri
Sturluson kallaði svo. Þess vegna
er ekki að vita nema útiveran
sé í sjálfu sér eins konar trú-
boð eða geri menn móttæki-
legri fyrir andlegan skiíning og
andlega lífsskoðun. Þó er sjálf
sagt mikill munur á venjulegri
skemmtiferð og sporti eða raun
verulegu lífi í örmum náttúr-
unar og samstarfi við' hana.
Þar skynja menn bezt hina
leyndu, ósýnilegu krafta, sem
alls staðar gera vart við sig í
ríki náttúrunnar. Náttúrubarn
ið situr við menntabrunn, sem
lokaður er borgarbúanum með
an hann er innibyrgður, þó að
í rnenntastofnun sé.
Páskahátíðin er hátíð lifsins
og upprisunnar, sem fer á eft-
ir minningarhátíð fórnardauð-
ans. 1 raun og veru eru þessar
helgistundir tengdar við hina
leyndu dóma ,sem móta lífiö
og stjórna því, svo að það sem
sýnist, er blekking, en hið ó-
sýnilega er veruleiki. Menn hafa
löngum átt erfitt með að itta
sig á sliku, — einkum þeir, sem
slitnir eru úr tengslum við nátt
úruna og hættir að hafa und-
ur hennar daglega fyiir aug-
um, áþreifanlega. En þetta kall
ar hinn stofulærði vísindamað-
ur hjátrú frumstæðra manna,
en þó er enginn óánægðari með
sig og sitt en hinn stofulærði
vitringur, og fer ekki betur þeg
ar athugað er það samfélag,
sem byggt er á þeim grundvelli.
Lífið er undur, lífið er krafta-
verk. Það skilja náttúrubörnin
bezt og því eru þau móttæki-
legust fyrir andlega spekt. Þess
vegna gleðjast þeir, sem láta
sér annt um andleg mál, yfir
þeim, sem hverfur til náttúrunn
ar, því að þar má finna and-
lega heilsubót. Og því bjóðum
við öllum, bæði heima og heim
an, gleðilega hátíð.
Starkaður gamli.
Innilega þakka ég öllum er sýndu mér vinsemdar-
vott á fimmtugsafmæli mínu 14. þ. m. með heimsókn-
um gjöfum og skeytum.
Stefán Sigurðsson
Rafmagns-
ofnar
220 volt, 925 wött
Kr. 200.00.
Sendum gegn póstkröfu.
Véla- og raftækjaverzlunin
Tryggvagötu 23. Sími 81 279.
Sérleyfisferðir
alia daga
Frá Reykjavík kl. 9 f.h. og
kl. 5 e. h. — Afgreiðsla hjá
Frímanni, Hafnarhúsinu.
Frá Stokkseyri—Rvik kl.
9,30 f. h.
Frá Eyrarbakka—Rvlk kl.
10 f.h,
Frá Hveragerði—Rvík kl.
11 f. h.
Frá Selfossi—Rvik kl. 10,
30 f. h. og kl. 3,30 e. h.
KAUPFÉLAG ÁRXESINGA
nminfflttitmfflmmmmwttnnnnngnttntanwt
ORÐSENDING
frá Sundhöll og Sundlaugum Reykjavíkur.
Sund skólanemenda og iþróttafélaganna fellur nið
ur í Sundhöllinni í páskavikunni og fram til 28. marz.
Su.ndhöllin og Sundlaugarnar verða lokaðar eftir
kl. 11,30 árdegis á skírdag, allan föstudaginn langa og
báða páskadagana. Aðra daga verða Sundhöllin og Sund
laugarnar opnar fyrir bæjarbúa.
L'AVAV.V.W.W.VV.WAWW.VAV/.V.VW.V.W.V.
s
Nýkomin úrvals
húsgagnaáklæði í
í
ullartau, damask og pluss í 12 litum. Getum afgreitt
fyrst um sinn hin viðurkenndu útskornu sófasett með ■;
stuttum fyrirvara. — Framleiðum einnig alls konar v
bólstruð húsgögn. v
BÓLSTURGERÐIN ji
Brautarholti 22 (Nóatúnsmegin). Sími 80388.

.VVVVVVVVVVVVVV.V.V.W.V.VAV.V.W.V.V.W.V.W,