Tíminn - 31.03.1951, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, laugardaginn 31. marz 1951.
72. blaff.
Það hlant að
vorða þú
Sérlega skemmtileg og bráð-
fyndin mynd með:
Ginger Rogers,
Corner Wilde.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
títlaginn
Afarspennandi og viðburða-
rík amerísk kúrekamynd.
Aðalhlutverk:
Rod Cameron.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
NÝJA BÍÓ
Mættnr stórborg-
arinnar
(Naked City)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Smámyndasafn: Músík,
söngva og teiknimyndir.
Chaplin í hnefaleik. Vetrar-
íþróttir o. fl.
Sýnd kl. 3.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Mýs og nienn
Spennandi og sérkennileg
amerísk stórmynd byggð á
hinni þektu sögu eftir John
Steinbeck, sem komið hefir
út í ísl. þýðingu og enn frem
ur verið leikin í útvarpinu.
— Danskur texti.
Burgess Meredith,
Betty Field,
Lon Chaney jun.
Bönnuð börnum.

Bergnr Jónsson
Málaflutnin gsakrifst*fm
Laugaveg 65. Slml 5833.
Helma: Vltaetlg 14.
LÍfvtuAnLngJO&ivOuiA. atu áeStaV
&Cui/eUi$u/ %
Rafmagnsofnar, nýkomnlr
1000 wött.
Sendum í póstkröfu.
Gerum viff straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
ILJÓS & HITI H.F.
Laugaveg 79. — Simi 5184,
Austurbæjarbíó
Orrnstan um
Iwo Jima
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Gimsteinaruir
Marx-bræður.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBÍÓ
A Kon-Tiki yfflr
Kyrrahaf
_ Einstæð og afar merkileg
mynd um ferðalag á fleka
yfir Kyrrahafið 8000 km. leið.
— Myndin var tekin í ferð-
inni, sýnir því ingöngu raun
verulega atburði. — Myndin
hefir fengið fjölda verðlauna
m. a. bæði í Englandi og
ftalíu, sem bezta mynd sinn
ar tegundar.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BÍÓ
Hawaii-nætur
(On an Island with you)
I Ný amerísk dans- og söngva-
mynd í eðlilegum litum.
Esther Williams,
Peter Lawford,
Cyd Charisse,
Xavier Cugat og
liljómsveit.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
HAFNARBÍ'Ó
Svarti galdur
(Black Magic).
Spennandi og ævintýrarík ný
amerísk stórmynd eftir sögu
Alexanders Dumas um Cag-
liostro.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Gög' og Gokke
Syrpa með hinum bráð-
skemmtilegu skopleikurum.
Sýnd kl. 3.
ELDURINN
gerir ekkl boff & nndan tér.
Þelr, sem ern hyggnlr,
tryggja itrax hjá
SamvinnutrygglnKum
Aakrifftarafml t
TIM INÍV
Gerlxt
áikrifeadnr.
VIÐSKIPTI
HÚS • IBÚDIR
LÓÐIR • JARÐIR
C" ‘ "TF.IGNA
>ÖLU
STÖÐIN
Laekjargölu
10 B
SÍMI 6530
Monn og minkar
(Framhald á 4. siðu.)
yfirskyni, sölsað undir sig
tvær jarðir kirkjunnar, og
haldið þann sáttmála, er
hann gerði við umboðsmann
kirkjunnar á þann veg, að
hann mætti taka sér í munn
hin gullvægu orð postulans:
„Hið góða sem ég vil, gjöri
ég ekki, en hið vonda sem ég
ekki vil, það gjöri ég.“ En
Kjartani ferst á aðra lund,
hann svarar allri umvöndun
með skömm og skætingi, og
verður því fullkomin and-
stæða postulans.
Kjartani Sveinssyni hefir
verið byggt út af umræddum
jörðum, vegna vanefnda á
leigusamningi, og eftir kröfu
sveitarstjórnar Selvogshrepps.
í grein sinni hælist hann
um, yfir þvi, að hann skuli
ekki vera farinn burt af jörð-
unum, þó veit maðurinn ó-
sköp vel, að eftir er aðeins
framkvæmdaatriði, þ. e. út-
burður. Honum þykir lika
vissara að ógna ráðuneytinu
með hæstarétti, en virðist
hafa gleymt því, að hann hef
ir sjálfur eyðilagt málstað
sinn. Síðan má Kjartan vita
það, að þó eitt virðulegt ráðu1
neyti hafi gert glappaskot, þá ‘
getur það einnig leiðrétt það,1
við nánari athugun og dóm
reynslunnar.
Ég mun ekki eyða meira
rúmi í Tímanum um þetta
mál að svo stöddu. Helztu
atriði þess eru komin fram í
dagsljósið, og innan tíðar
verður það til lykta leitt.
Stakkavík og Hlíð geta orð
ið vildisjörð fyrir dugandi
bónda. í Hlíð er ágætt rækt-
unarland milli þjóðvegarins
og Hllðarvatns. Snjólétt er
þarna og sauðland gott. Ekki
er hægt að sjá neina skyn-
samlega ástæðu fyrir því, að
taka þessar jarðir úr venju-
legri ábúð. Þær eru alls ekki
hentugar til friðunar og skóg-
ræktar, þó það hefði verið
alvörumál í upphafi, sem nú
er sýnt að ekki var, heidur
hefir þetta verið haft að yf-
irvarpi, til þess að Kjartan
Sveinsson gæti fengið þær að
leikfangi. — Eftir lagn-
ingu Krísuvíkurveg-
arins i gegnum land jarð-
anna, er nær ógerningur að
girða þær af, enda eru viða
hentugri staðir á landi voru
til skógræktar.
Þegar búið er að leysa
Stakkavík og Hlíð úr þeim á-
lögum, sem þær voru lagðar í
fyrir sjö árum, þarf dugandi
mann eða menn til að hefj-
ast þar handa um byggingar
og ræktun, og hefja þar
framleiðslubúskap, sem að
gagni má verða landi og þjóð,
þvf.
„Bóndi er bústólpi,
en bú er landstólpi.“
Teitur Eyjólfsson.
Eyvindartungu, 9. marz 1951,
Cjina
auá :
í

|J|
ÞJÓDLEIKHÚSID
Laugardag kl. 20.00.
Heilög Jóhanna
eftir Bernard Shaw
f aðalhlutverki: Anna Borg
Leikstjóri: Haraldur Björnsson.
Sunnudag kl. 14.00.
Snædrottningin
Sunnudag kl. 20
Flckkaðar hendur
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13,15 til 20,00 daginn fyrir sýn-
ingardag og sýningardag.
Tekið á móti pöntunum.
Simi 80000.
SKIPS-
LÆKNIRINN
64
Þetta var kapphlaup við dauðann, og það var mikil hætta
á því, að dauðinn sigraði.
Tómas fékk varla ráðrúm til þess að hugsa. Sjúklingurinn
var kominn á skurðarborðið, og það var breitt yfir hann lak,
sem klippt var á ferhyrnt gat. Þar var hönd Mörtu með
kókaíndælu reiðubúna.
— Aðeins lítil stunga, frú Weber, sagði Tómas.
Frú Weber bærði sig ekki. Hönd Mörtu kom með hnífinn.
— Finnið þér þetta?
Gamla konan leitaðist við að hrista höfuðið, og hnífurinn
sneið í sundur þunnan líkamsvefinn, sem varla var nokk-
urt fitulag undir.
Samvöxturinn var orðinn mikill, og Tómas varð skyndilega
hræddur. Hann hafði ekki skorið upp sjúkling í mörg miss-
eri. En Marta trúði því og treysti, að hann gæti unnið hér
kraftaverk, og gamla konan vonaðist líka eftir því, að hann
gæti bjargað henni. Hann varð að trúa því sjáljur. Hér varð
að gerast kraftaverk.... Þarna var maginn, og þarna var
bólgukeppur — viðlíka stór og dálítil hneta. Hann var harð-
ur viðkomu, og veíurinn allur eyðilagður. Hann varð að taka
helminginn af maganum — það var óumflýjanlegt. Og
skyndilega flaug hugurinn hans til fólksins, sem dansaði
og lék sér í skrautsölum skipsins. Þess á meðal vár konan
hans.... ■
— Hvernig er slagæðin? spurði hann allt í einu.
Systir Marta kinkaði kolli. Læknirinn grúfði sig yfir sjúk-
linginn, og nú datt honum í hug Stefansson, sem hafði
hælt sér af því, að hann gerði alla ferðafélaga sína ríkari
en þeir voru áður. Hvað vissi hann um það, hvað gerðist á
þessu skipi? Hvað veit maður, sem er ánægður með sjálfan
sig, hvað gerist í huga annarra? En meðan þessar hugsanir
þyrluðust i gegnum höfuðið á honum, grúfði hann sig enn
dýpra yfir sjúklinginn — handtökin voru hröð og snögg,
en þó örugg. Hann hafði í rauninni engan tíma til þess að
íhuga, hvað hann var að gera. Hann vissi aðeins, að hann
varð að hafa hraðan á — og engu mátti skeika.
— Yður hefir tekizt afbragðsvel, var nú ságt fyrir aftan
hann. Þetta var Krieglacher. Hann stóð þarna í hvítum
kyrtli og með gúmmihanzka á höndum. Ég var reiðubúinn
að koma yður til aðstoðar. En því fór fjarri, að þess gerðist
þörf.
Tómas ætlaði að segja eitthvað. En hann gat engu orði
upp komið. Hann nötraði allur, og svitinn hnappaðist á
enni hans. En samt var eins og þungum stelnj væri af hon-
um létt — eins og hann hefði sjálfur skyndilega bjargazt
úr hinum mesta lífsháska.
— Þér eruð skurðls^nir af guðs náð, hélt Krieglacher
áfram. Ég vildi óska þess, að ég hefði haft slíkan aðstoðar-
mann.... Nú skulið þér reykja — það sefar taugarnar.
Tómas tók við vindlinum, sem hann rétti honum. En enn
gat hann engu orði upp komið.
Þeir gengu nú inn í sjúkrastofuna, þar sem frú Weber
hvíldi. Hún var sofnuð, og andardrátturinn var veikur. En
hann var reglubundinn, og það hvíldi friður yfir gráu og
teknu andliti hennar. Tómas þreifaði á slagæðinni. Hún
lifir þetta af, hugsaði hann, og það streymdi slík hlýja og
ástúð í huga hans, að honum hefði ekki orðið heitara um
hjartaræturnar, þótt þetta hefði verið móðir hans sjálfs.
Krieglacher fór úr kyrtlinum, og Tómas fylgdi honum
fram ganginn. Þeir námu staðar, áður en þeir kvöddust, og
horfðu þegjandi hvor á annan. Báðum var mikið í hug. En
orðin urðu fá. — Þér hafið hjálpað mér, sagði Tómas að-
eins. Þér hafið gefið mér nýjan kjark til þess að lifa og
starfa.
Þegar hann kom aftur inn í sjúkrastofuna, sat systir
Marta við beð gömlu konunnar. Það var léttur roði í kinn-
um hennar, og hún var glaðlegri á svipinn en hún átti að
sér.
Hún horfði stundarkorn á hann, en síðan þró hún pappírs-
miða upp úr vasa sínum.
— Sjáið, hvað ég hefi hér, sagði hún. Það er heimilisfang
Frans sonar gömlu konunnar. Mér datt í hug, hvort við
ættum ekki að senda honum skeyti, svo að hann komi á
skipsfjöl í Brooklyn. Það getur hugsazt, að hún þoli ekki
flutninginn í land — og fái aldrei að sjá son sinn, ef hann
kemur ekki á skipsfjöl.
— Sjálfsagt, sagði Tómas. Henni veröur líka rórra, ef hún
á von á syni sínum um borð í skipið.