Tíminn - 21.04.1951, Blaðsíða 6

6.
i i
TÍMTNN. laugardaginn 21. apríl 1951.
8). blað.
Gcstnr Bsirðnrson
Afburða skemmtileg og
spennandi norsk mynd úr
lífi þekktasta útlaga Noregs.
Myndin hefir hlotið fádæma
vinsældir í Noregi.
Aðalhlutverk:
Alfred Maurstad,
Vibecke Falk.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍO
Leynlfarþegar
(Monkey Buisness)
Eráðsmellin og sprenghlægi-
leg amerísk gamanmynd. Að
alhlutverk leika hinir heims j
frægu Marx bræður.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BfO
SIJIHAR I SVEIT
(Scudda-Ho Scudda Hay)
Stórfalieg og hugnæm ný
amerísk mynd í eðlilegum
litum, er gerist í undurfögru
umhverfi á búgörðum í
Bandaríkjunum.
June Haver
Lon McCallister
Waiter Brennan.
___Sýnd kl. 5, 7 og 9._
BLÁA LÓMÐ
Hin bráðskemmtilega og
spennandi ævintýramynd í
eðlilegum litum, með:
Jean Simmonss,
Donald Houston.
Sýnd kl. 3. '
BÆJARBÍO
HAFNARFIROI
Bæjarráðið og
náðhiisið
Bráðskemmtileg og sérstæð
ný frönsk kvikmynd, gerð
eftir skáldsögu Gabriel Chel
valliers „Clocheherle.“ —
Jane Marken
Jean Prochard
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.

0uu/eUi$ut%
Kafmagnsofnar, nýkomnlr
1000 wött, á kr. 195,00.
Sendum i pöstkröfu.
Gerum vlð straujárn og
önnur helmilistækl
Baftækjaverzlunln
LJÓS & HITI H.F.
Laugaveg 79. — Síml 5184.
Austurbæjarbíó
Kvennagnllið
(Change of Heart)
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBÍÓ
RIOOLETTO
Ópera í fjórum þáttum eftir
Giuseppe Verdí. Sungin og
leikin af listamönnum við
óperuna í Rómaborg.
Hljómsveitarstjóri: Tullio
Serafin.
Söngvarar:
Mario Filippeschi,
Tito Gobbi,
Lina Pagliughi.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Ég trúi þér fyrir
koniiiini minni
Þýzka grínmyndin, sem kem
ur öllum í gott sumarskap
með
Heinz Ruhmann.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
Sala hefst kl. 11 í. h.
GAMLA BÍÖ
Öskubnska
(Cinderella)
Nýjasta söngva- og teikni-
mynd
WALT DISNEYS
gerð eftir hinu heimskunna
ævintýri.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
D O IJ C E
Hrífandi frönsk mynd um
ástir og örlög ungrar Parísar
stúlku.
Odette Joyeux,
Madelene Robinson,
Roger Pigaut.
Sýnd kl. 7 og 9.
Kornblom kemst á
þing
Kornblom kommer till Stan
Sprenghlægileg ný sænsk
gamanmynd.
Ludde Gentzel,
Dagmar Ebbesen.
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f. h.
ELDURINN
terlr ekki boð á unðao cér.
Peir, sem eru hyggntr,
tryggja strax hjá
Samvinmitryggtagum
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. sí£Ju.>
málamanni, en samt hefir orðs-
tír hans farið við réttarhöld-
in. Það verður að vísu ekki
sagt, að á hann hafi sannast
neinar verknaðarsyndir, en lög-
gæzlan hefir verið miklu slapp
ari í tíð hans en menn héldu
áður og ýmsir nánustu sam-
verkamenn hans höfðu helzt til
náin mök við samstarfsmenn
Costellos. Það sannaðist og á'
O’Dwyer, að hann hafði einu'
sinni neimsótt Costello meðan'
hann var saksóknari. Kringum'
stæður voru að vísu þær, að það ^
gat talizt eðlilegt. en þó hefir
það heldur veikt aðstöðu
O’Dwyers.
Styrkur fyrir lýðræðið.
Enn er ekki séð, hver verður
endanleg niðurstaða af rann-
sókn Kefauersnefndarinnar. |
Framhaldsbaráttan við fjár-'
glæfrasamtökin verður í hönd-
um borgarstjórna og fylkis-
stjórna, er fara með löggæzlu-
og dómsvald, því að þetta tvennt
heyrir ekki nema að litlu leyti
undir sambandsstjórnina í
Washington. 1 sumum borgum
hefir þetta þegar komið miklum
skrið á rannsókn þessara mála,,
m. a. í New York. Fjölmörgum j
lögreglumönnum hefir verið
vikið frá störfum og rannsókn
heldur þar áfram af fullum
krafti.
Yfirleitt er talið, að rann-
sókn Kefauersnefndarinnar sé
styrkur fyrir lýðræðisskipulag
Bandarikjanna. Þetta stafar
ekki sízt af því, hve hlutdrægn- ;
islaust nefndin hefir starfað. I
Demokratar mynda meirihluta
nefndarinnar, en þó beinist
rannsóknin ekki sízt að því að
finna veilur í embættisfærzlu
ýmissa helztu valdamanna
þeirra í stórborgunum. Og víst
þykir það, að rannsókn nefnd-
arinnar muni gera embættis-
mennina árvakrari en áður og
auka þeim aðhald almennings-
álitsins.
Cjina -J\c
auó:
nr.s o”
símalínur
(Framhald af 4. síðu.)
um slóðir mun því verða mjög
rýr á þessu ári, þar sem fóður- i
bætirinn heggur stórt skarð
í tekjur búsins, þótt ennþá,
sem oftar, velti allt á því,
hvernig vorar.
Norðanvert við Djúp var
sumarið óhagstætt — sífelld-
ir norðaustanstormur og fauk
þar talsvert af heyjum, eink-
um töðu, en við vestanvert
Djúpið er veður hagstæðara í
þeirri átt.
Haustið var rigninga- og
stormasamt. Heilsufar hefir
verið gott. Inflúensan kom
aðeins á 4 bæi í Djúpinu, en
aðrir sluppu við hana.
Um allan Vestfjarðakjálk-
ann er sömu sögu að segja
og frá Djúpi, yfirleitt verstu
harðindi, og hefir hlaðið nið-
ur snjó á snjó — en aldrei
hlánað né blotað neitt all-
an tímann.

ji
ÞJÓDLEIKHÚSID
Fimmtudag kl. 14
Barnaleikritið
Snædroúningin
Sýnt fyrir Sumargjöf
Föstudag kl. 20.00.
Beilög Jóhauna
eftir Bernard Shaw
f aðalhlutverki: Anna Borg
Leikstjóri: Haraldur Björnsson.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13,15 tll 20,00 daginn fyrir sýn-
ingardag og sýningardag.
Teklð á móti pöntunum.
Sími 80000.
SKIPS-
LÆKNIRINN
79
ratvísu.menn vildu nú tali af. Þetta voru nefnilega blaða-
menn. Burtlett var fáorður. Hann sagði aðeins örfá orð um
Vesturheim og Norðurálfu — í þeim tón, sem hann vissi, að
kjósendum myndi yfirleitt bezt falla í geð. Síðan voru
teknar fáeinar myndir.
Þegar .þessu var rétt að ljúka, kom Francis Hansom á vett-
vang og dró starfsbræður sína þangað sem Lovísa Klemens
dormaði letilega í stól, létt á svip og broshýr eins og á-
hyggjulaust barn.
Fjórði maðurinn. sem kom um borð, fór sér hvergi óðs-
lega, heldur skimaði sitt á hvað. Loks bað hann að vísa sér
leið í sjúkradeild skipsins. Þetta var Frans Weber, fimmtíu
og fimm ára að aldri, eigandi þvottahúss í Brooklyn. Þegar
hann kom loks að dyrum klefans, þar sem hin sjúka og
aldurhnigna móðir hans beið, staldraði hann við stundar-
korn. Hann hafði lengi verið veill fyrir hjarta, en hann vildi
ekki láta móður sína sjá nein veikleikamerki á sér.
Hann hafði ekki séð hana í þrjátíu ár, og þegar hin harða
lífsbarátta hans hafði loks veitt honum tóm til þess að
hugsa ofurlítið um hana, — stóð honum ávallt fyrir hug-
skotssjónum mynd af miðaldra, státinni konu, sem brett
hafði kjólermarnar upp fyrir olnboga og þvoði þvott af
kappi.
Þegar hann herti loks upp hugann og opnaði dyrnar, sá
hann á hvítum koddanum ellilegt andlit, sem hann þekkti
ekki. Fyrst vonaði hann, að hann væri að villast. En hjúkr-
unarkonan mælti:
— Hér kemur hann, frú Weber — sonur yðar.
Og þarna stóð hann við rúm sjúklingsins, vandræðaleg-
ur á svip, sneri hattinum á milli handanna, og reyndi að
dylja vonbrigði sfn.
Frú Weber starði á þennan stóra mann, sem hún kann-
aðist ekki við. Hún rýndi framan í hann og reyndi að sjá
einhverjar leifar af dökku hárinu og bústnum kinnunum,
sem höfðu verið einkenni sonar hennar, og lífsgleðinni í
augnaráði hans. En hún fann ekkert af þessu. Þau tókust
vandræðalega í hendur, og gamla konan ýtti ofurlitið upp
jakkaerminni hans. Hann hafði meiðzt á úlnliðnum, þegar
hann var tólf ára gamall — og ekki bar á öðru, þarna var
þá örið! Örið eitt hafði staðið af sér öll þessi ár — allt
annað var breytt. En örið var nóg. Fögnuðurinn yfir endur-
fundunum fyllti skyndilega huga gömlu konunnar og sleit
hana brott frá dökkhærða drengnum, sem hana hafði
dreymt um, en nú var ekki lengur til. Hún faðmaði að sér
þennan sköllótta, miðaldra mann, sem setztur var á rúm-
stokkinn hjá henni.
— Þú ert ekki hraustlegur, drengur minn, sagði hún. Þú
ert þó ekki lasinn?
Augu Frans Webers voru full af tárum, en hann barðist
harðfenglega við klökkvann, og sagðist hefði orðið glaður,
ef hann hefði hitt móður sína eins hrausta og hann værl
sjálfur. Hann renndi hendinni í gegnum grátt og gisið hár
gömlu konunnar jafn mjúklega og hún hafði sjálf gert,
þegar hann hvíldi við brjóst hennar lítill drengur.
Tómas og Marta læddust út og fóru inn til Bóris. Þar var
nú breytt um svip. Ljós logaði við höfðalag hans. Hann
hafði andazt skyndilega klukkan fimm um morguninn —
um svipað leyti og fyrsti máfurinn frá strönd Vesturs-
heims flaug yfir skipið.
Friðrika sat á stól við líkbörur bróður síns, og Wladimir
stóð fyrir aftan hana. Tómasi hafði aldrei fundizt hún jafn
fögur sem í kertaljósinu þennan morgun við dánarbeð
elskaðs en ógæfusams bróður síns. Sorgin hafði varpað svo
taildum blæ á ar.dlit hennar.
— Stundin er komin, sagði Tómas lágt við Friðriku.
Hún reis á fætur, laut yfir lík bróður síns og kyssti það á
ennið, eins og siður var í fjölskyldu hennar, þegar einhver
fór í langferð. Þegar hún leit upp aftur, stóðu tveir ókunn-
ugir menn í klefanum. Þeir voru með stórt, grátt lak. Frið-
rika tók við lakinu og breiddi það yfir líkið. Wladimir tók
í hönd henni og leiddi hana út.
— Þau eru bæði fögur, mælti Marta. Og ástfangin.
— Og þó er sennilegt, að nokkur ár nægi til þess að deyfa
ást þeirra. Eða það, sem verra er: að annað hætti að elska
hitt, sagði Tómas.
— Ef til vill eignast þau falleg börn, sem tengja þau enn
traustari böndum,’ svaraði Marta.
Tómas var henni þakklátur fyrir þessi orð, því að þati