Tíminn - 07.06.1951, Blaðsíða 6

TÍMINN, fimmtudaginn 7. júní 1951.
124. blað.
r^Hn
Týndur
þjóðflokkur
(The Lost Tribe).
Viðburðarík og spennandi
amerísk mynd um Jim kon-
ung frumskógarins, og viður
esgnir hans við villidýr. Mynd
in er tekin inn í frumskógum
Afríku.
Johnny Weissmuller,
hinn víðkunni sundgarpur og \
Elena Verdugo.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
TRIPOLI-BÍÓ
Elskhugi
prinsessunnar
(Saraband for dead lovers)
JSannsöguleg ensk stórmynd
“tekin I eðlilegum litum.
Stewart Granger,
Joan Greenwood,
Flora Robson.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð innan 14 ára
Ævintýramyndin
ífega._________
skemmti-
Dick Sand
Sýnd kl. 5.
NÝJA BÍO
Árás Indíánanna
Hin óvenju spennandi og
æfintýraríka htmynd, með
Dana Andrews
Patrica Roc
Brian Donlevy
Susan Hayward
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn.
BÆJARBIO
HAFNARFIRÐI
Austurlcnsk
ævintýri
(Saigon)
Afarspennandi ný amerísk
mynd, er gerist í Austur-
löndum.
Aðalhlutverk:
Alan Ladd
Veronica Lake
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
i

JryuilnxríCfJcr^uAjuU. Ku áejtat!
0CiufeUi$u?%

Rafmagnsofnar, nýkomnirj
1000 wött, á kr. 195,00.
Sendum í póstkröfu.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184. j
Austurbæjarbíó
Sagan af Vidocq
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 os 9.
Gög' og Gokkc
I fangclsi
Sýnd kl. 5.
jTJARNARBÍÓ
jAstir og rómantik
Ný amerísk gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Veronika Lake
Billy De Wolfe.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Múturnar
(The Bribe).
Spennandi amerísk kvik-
mynd.
Robert Taylar,
Ava Gardner,
Charles Laughton,
Vincent Prise.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Börn fá ekki aðgang.
HAFNARBIO
Upprcisn um borð
(Muiting ahead)
Spennandi amerísk mynd
|um fjársjóðsleit á hafsbotni,
‘ uppreisn og ástir.
Neil Hamilton
Kathleen Burke.
Sýnd kl. 5, >7 og 9
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
MUIVIÐ:
Auglýsingasimi
TÍMMS er
81300
—>
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinmjtryggingum
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Sími 5833.
Heima: Vitastig 14.
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦o
Kaupum - Seljum
!— allskonar húsgögn o. fl.
jmeð hálfvirði. —
PAKKHÚSSALAN
Ingólfsstræti 11. Sími 4663
Nýja sendi-
bílastöðin
hefir afgreiðslu á Bæjar-
bílastöðinni, Aöalstræti 16.
Sími 1395.

Auglýsingasími
TIMANS
er 81 300.
Erlent yfirllt
(Framhald af 5 síðu.>
er viðurkennd af Sameinuðu j í
þjóðunum og staðfest í stofnskrá!
þeirra. Hér ber sérstaklega að j
geta samþykktarinnar, er gerð!
var 3. nóvember 1950 um að j
sameinast í þágu friðarins, en j
þar tekur allsherjarþingið fram,
að það sé, ....fyllilega meðvit ^
andi þess, að varanlegur friður '
muni ekki eingöngu verða
tryggður með því að skapa fé-
lagslegt öryggiskerfi gegn frið-
rofi og árásúm, heldur sé traust
ur og varanlegur friður líka und
ir því kominn, að allar grund-
vallarreglur og markmið, sem
felast í stofnskrá Sameinuðu
þjóðanna séu virtar, allar sam-
þykktir Öryggisráðsins fram-
kvæmdar og sömuleiðis allar
samþykktir allsherjarþingsins
og annarra aðalstofnana banda
lagsins, er þær eru gerðar í því
skyni að viðhalda alþjóðafriði
og öryggi, eins og bezt verður
við komið, og sérstaklega með
því að halda mannréttindum og
einstaklingsfrelsi í heiðri öllum
til handa, og á því að sköpuð
verði efnahagsleg og félagsleg
velferð í öllum löndum og því
ástandi viðhaldið".
IVV.V.V.VAW.VAV.V.V.V.V.W/.V.W.V.V.W.W.V/
Askriflarsfmf:
TIMINN
2323
Það mun reynast erfitt að
finna betri skýringu en þessa á
markmiði stofnskrárinnar, né
nokkra betri táknun á verði frið
arins. Brautin er ógreið og hætt
ur á hverju strái. En eftir því
sem okkur sækist á brekkuna
víkkar sjóndeildarhringurinn,
og við að horfa á hin stóru við-
fangsefni munu augu okkar
vaxa. Við skulum hafa trú á
Sameinuðu þjóðunum og biðjum
þess, að þeim verði gefinn „styrk
ur til að leysa verkefni dagsins,
hugrekki til að horfa fram á
veginn, glaðlyndi til að létta
hina erfiðu byrði ferðarinnar og
líka innri gleði til að njóta hvíld
arstundanna með því að fagna
öllu, sem við höfum séð og
heyrt“.
Á vlð og dreif
(Framhald af 3. síðu.)
manna að athuga, hver í sínu
byggðarlagi.
Það væri stórum félagslega
þroskandi fyrir ungt fólk að
koma saman á hverju vori til
að gróðursetja ný tré. Skóg-
rækt er verk, sem laun verða
ekki heimt fyrir að kvöldi, en
niðjar trjágræðendanna
munu njóta ávaxtanna af
starfi þeirra. Slík störf eru
þrosakndi fyrir alla og þess
viröi að þeim sé lagt lið.
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Siml 7752
Lögfræðistörf og eignaum-
sýsla.
i

Bernhard Nordh:
>onci
VEIÐIMANNS
,______________________?
.V.V.V.V.V.V.V.V. 32. DAGUR ,,b*í%via%..%....,íV.v.,.v
Di
ÞJÓDLEIKHÚSID
Fimmtudag kl. 20.00
RIGOLETTO
ópera eftir G. Verdi.
Gestir: Stefán Islandi og Else
Múhl.
Leikstjóri: Simon Edwardsen.
Hljómsveitarstj: Dr. V. Urbancic
Uppselt.
Föstudag kl. 20.00.
RIGOLETTO
Uppselt.
Sunnudag kl. 20.00
RIGOLETTO
Þriðjudag kl. 20.00
RIGOLETTO
Aðgöngumiðasalan er opin
daglega kl. 13,15—20. Tekið á
móti pöntunum í síma 80000.
drepið hund frumbýlingsins, en fannst það þó meiri háttar
slysni, að hann skyldi ekki einnig verða manninum að grandi.
Fimmtán hreintarfa hefði hann viljað missa, ef þessi ná-
ungi í Bjarkardal hefði líka fengið að leggja upp laupana.
Tómas var ekki fyllilega sáttur við sjálfan sig, þótt hann
nyti þess undir niðri, að hann hafði staðið sig vel i orða-
skakinu við frumbýlinginn. Það var illt yfirvofandi, og það
var eitthvað illt, sem hafði stýrt tungu hans og stuðlað að
því, að hann ýtti fremur undir gremju frumbýlingsins en sef-
aði hana. Brenna bjálkakofann — það hefði hann ekki átt aö
segja. Það hlauzt ekki gott af þvi, að tendra eld í þurrum viði.
Lappinn tróð i járnpípu sína. Bjarminn frá eldinum flökti
um brúnt andlit hans. Hann var þungt hugsi. Varðveita
friðinn við nýbýlingana — jú. En ekki var þó hægt að semja
frið við úlf og jarfa. Úthellti frumbýlingurinn hreindýra-
blóði, gerði hann sig að villidýri, sem hrekja varð úr beiti-
landinu.
— Við verðum að brenna kofann, sagði faðir hans allt í
einu.
Tómasi varð hverft við. Hugur hans hafði leitt hann út
á viðsjála braut.
— Nei, sagði hann hvasst.
— En þú segir, að hann hafi hótað að skjóta hreindýrin.
— Já. En við bíðum, þar til hann hefir hleypt af skoti.
Og þó hann drepi hreindýr, brennum við ekki ofan af hon-
um þakið. Komi sýslumaður, getur hann haft spurnir af
því og frétt fleira, sem ekki er gott, að hann viti. Það er
ekki æskilegt að deyja með snöru um hálsinn.
Það fóru kippir um hrukkóttar kinnar gamla mannsins,
og rauð augun störðu i eldinn. Með snöru um hálsinn —
nei, ekki snöru. Svo slæmar sögur gat sýslumaðurinn ekki
heyrt. Hann gat ekki leitað frétta hjá öndunum.
Nikulás gerði ekki aðra tilraun til þess að eggja son sinn.
Enginn þekkti betur en hann, hve háskalegt það gat ver-
ið að grípa til eldsins. Brunarústir vöktu illan grun, og það
var betra, að frumbýlingur hyrfi einhvers staðar og fynd-
ist aldrei siðan. Hann hafði aðeins viljað reyna son sinn, er
hann stakk upp á því að brenna kofann. Og enn hafði Tóm-
as ekki rétt viðhorf til frumbýlinganna.
Gamli maðurinn starði í eldinn. Það var sem hann sæi
eitthvað gerast í órafjarska.
— Á frumbýlingurinn gripi? spurði hann svo.
— Nei.
— Þá verður hann að skjóta hreindýrin til þess að afla
sér matar.
— Það vitum við ekki.
— Jú. Og hvað ætlið þið að gera, þú, Andrés og Páll, ef
hann stelur hreindýrum.
— Við stefnum honum og komum í veg fyrir, að honum
verði leyft að setjast að i Bjarkardal.
Nikulás sletti 1 góminn, og slefan rann út úr honum. Tóm-
as var sannarlega barn, sem átti margt ólært. Hann varö
sjálfur að taka þetta mál í sínar hendur. Fætur hans voru
ekki enn þrotnir, svo að hann gat farið ferða sinna, ef með
þurfti, og í bi'jóstvasa skinnúlpu sinnar átti hann meðal,
sem gat lagt Bjarkardal í auðn á ný.
X.
Októbermánuður leið, en hin mikla hjörð Nikulásar og
sona hans var enn I fjallinu í grennd við Bjarkardal. Það
var ekki kominn snjór, sem væri hreindýrunum til baga.
Uppi á heiðunum sópaði vindurinn snjónum burtu jafnóð-
um, og í víðirunnunum og birkikjarrinu var hann svo laus,
að hreindýrin náðu auðveldlega til jarðar. Þau voru feit og
falleg og nú voru þau laus við mýbitið, sem hafði hrjáð
þau sumarlangt. Fengitíminn var liðinn, og tarfarnir voru
aftur orðnir spakir og friðsamir, hættir að stangast og hætt-
ir að reigja sig. Maður, sem náði taki á hornum þeirra,
gat með hægu móti snúið þá niður.
Erlendur vissi ekki, að tarfarnir voru einmitt aðfara-
minnstir um þetta leyti árs, enda skipti það litlu máli. Hann
virtist ekki eiga að fá að njóta þeirrar ánægju að hefna
sín fyrir ófarirnar síðast. Kæmi hann í námunda við hrein-
dýr, forðuðu þau sér undir eins, svo að honum gafst ekk-
ert tilefni til þess að skjóta á þau.
Erlendur var ekki ánægður, þótt hreindýrin tryðu hon-
um ekki um tær. Þau spilltu fyrir honum veiðinni og styggðu
'önnur dýr og fugla. Það var tilgangslaust að egna snörur