Tíminn - 22.06.1951, Blaðsíða 3

Tíminn - 22.06.1951, Blaðsíða 3
137. blaff. TÍMINN, föstudaginn 22. júní 1951. 3. í slendln.galjættLr Dánarminning-. Þorleiíur Eiríksson Hinn 5. marz s. 1. var til moldar borinn að Stafafelli í Lóni, Þorleifur Eiríksson frá Nýjabæ, Höfn, Hornafirði. Þorleifur var fæddur 1872, að Hvalnesi i Lóni og ólst þar upp. Var hann einn af mörg- um systkinum, meðal hverra er Einar Eiríksson frá Hval- nesi, nú kaupmaður á Horna- firði, sem margir kannast við. Ungur að aldri kvæntist Þorleifur konu sinni Svein- björgu Sigurðardóttur, úr sömu sveit, en hún er látin fyrir allmörgum árum. Hófu þau búskap í. Bæ í Lóni, h'm: forna býli Úlfljóts löggjafa. þar sem þau bjuggu alla sína búskapartíð. Eignuðust þau 10 börn, og eru 5 þeirra á lífi: Eiríkur, útgerðannaður, Rafn kell, skipstjóri og útgerðar- maður, Bjartmar, smiöur o.g Valgerður húsfreyja, öll bú- sett á Höfn í Hornafiröi og Ingunn, húsfreyja á Eskifirði. Sveinbjörg, kona Þorle'fs hafði veriö gift áður en hún gekk að eiga Þorleif og er enn fremur á lífi sonur henn3r eihn af fyrra hjónabandi, Sigurður Ólafsson, afgreiðslu maöur Flugfélags íslands á Hornafiröi, sem öllum er þekkja til í Hornafirði, er að góðu kunnur. Þau Þorleifur og Svein- björg hófu búskap sinn í Bæ við lítil efni, erfitt árferði og allan þann skort tækni er einkenndi íslenzkan landbún að, um og fyrir síðustu alda- mót. Og fyrstu búskaparárin fæddust þeim börnin nærri árlega. En þrátt fyrir erfið- leika og ört vaxandi barna- hóp, tókst þeim að koma svo fyrir hag sínurn, að þau voru alla sína búskapartíð veitend ur, en aldrei þiggjendur. Er mér af kunnugum sagt að bæöi hafi þau orðlögð verið fyrir gestrisiij og góðgerða- semi. Þorleifur var völundur til hverrar smíði, og þrátt fyr ir gnægð verkefna heima fyr- ir stundaði hann mikið öll búskaparár sín byggingar og aðra smíðavinnu utan heim- ilisins. Mun þar tvennt hafa um ráðið, að hann mun hafa taliö sig þurfa að afla auka- tekna til handa sínu stóra heimili og auk þess var hon- um greiöasemi svo í blóð bor- in, að illt mun hann hafa átt með að neita grönnum sínum um að smiða fyrir þá, er þeir leituðu til hans. Ég kynntist eigi Þorleifi heitnum fyrr en fyrir þrem árum síðan, er ég kom hingað á Höfn. Var hann þá kominn langt á áttræðisaldur, og starfsþol og sjón tekið að bila. Övaldi hann þá á heimili Ei- riks sonar síns, en þar var hann öll hin síðari ár, eftir að hann hætti að búa sjálf- ur. Atvikin höguðu því þannig til, að þrátt fyrir mikinn ald- ursmun og þrátt fyrir þaö, þó áður hefðum við enga hug- mynd haft um tilveru hvors annars, tókst með okkur kunn ingsskapur og vinátta. Akurnesingar íslandsm. í knattspyrnu 1951 — Sigur þeirra markar tímamót í íslenzkri knattspyrnu — Lið Akurnesinga bar sigur úr býtum í íslandsmótinu, hlaut Benediktsson, Sveinn Telts- sex stig af átta mögulcgum og titilinn „Bezta knattspyrnu- | son» Dagbjartur Hannesson, félag íslands 1951“, en næsta lið hlaut fjögur stig. Þegar Guðión Finnbogason, Halldór t . ... , 1 Sigurbjörnsson, F.lkarður Jon Sigurðsson afhenti þeim Islandsbikannn sagði hann T. . , . . , . & v . Jonsson, Þórður Þórðarson, m. a.: „Sigur Akurnesinga í Islandsmótinu markar tímamót p^tur Georgsson op Guð- í íslcnzkri knattspyrnusögu. Þetta er í fyrsta skipti, sem ut- ' mundur Jónsson. an bæjarlið ber s!gur úr býtum í mótinu, og vonandi verður' Eins og áður segir kom Vík það til að örva knattspyrnuáhugann víðs vegar um Iandið, ih&sliöið á óvart í þessuni .... , , , , , . a c. ,. leik. Vörnin var þó frekar lé- og að flein hð komi íil að með taka þatt 1 þvi. Eg afhendi , _ ...... .. , leg, en Svembjorn hefir leik- Akurnes ngum bikarinn mcð mikilli ánægju“. Er Kíkarður, jð gaga ]eiki, sem miðfram- Jónsson, fyrirliðj Akurnesinga tók við bikarnum datt lokið vörður. Ásamt Gunnari mark af honum. en einhvers staðar stendur að „fall sé fararheill“ manni, voru tveir menn, sem og ef til vitl reynist erfiðara að ná bikarnum frá Akurnes- 'ngum en þeim reyndist að ná honum frá Reykjavíkurliðun- um í þetta skipti. hann, tókst honum að brjót Lokastaðan í mótinu: I Þorle'fur var greindarmað- ur, fróður og fróöleiksgjarn og hafði, eins og sóknarprest urinn sagði, i húskveðjuræð- unm eftir hann, ,,svo gott lag á að umgangast aðra“. Hann var sikátur, hress og reifur hvenær sem maður ' fann hann. Mér fannst alltaf, þegar þessi aldurhnignh sjón I dapri og erfiöisslitni maður kom, eins og með honum færi hressandi andblær hlýju og heiðríkju. Hann var félags , lyndur gleðimaður sem ætið hafði unun af að gleðjast með öðrum, en hefir þó lík- lega mesta ánægju af því að gleðja aðra. Ef ég ættj i fám orðum að segja álit mitt um Þorleif, fyrir min stuttu kynni af hon um, síðustu æviár hans, teldi ég, að það sem mest hefði einkennt og mótað lif hans og lífsskoðanir, væri drenglund, mannvinátta, og mannheil- indi. Hann unni lífinu, var þakklátur fyrir að hafa feng- ið að lifa því svo lengi, og fannst það skylda hvers manns að leita jafnan hins fegursta og bezta í því. Morguninn sem Þorleifur var jarðaður var drungalegt Ioft og veðurfar tvísýnt. Með an fólkið var að fara til hús- kveðjunnar dró upp snjóél í austri, dimmt og úfið. En er söngmennirnir höfðu lokið að syngja sálminn, og prestur- inn hóf að flytja húskveðju- ræðuna, rauf sólin skýjafar austursins, og gerði bezta veður er hélzt allt til kvölds. Mér hlaug í hug, að þessi skyndilega veðurbreyting I væri táknræn fyrir líf þess [ manns, er hér var verið að kveðja. — Þrátt fyrir erfiði, sorgir og mótlæti, er Þorleif- ur heitinn, eins og flestir, hafði mætt á langri ævileið, var hann barn ljóssins, og ljósið og gleðin höfðu jafnan spunnið snarasta þáttinn í lífsvef hans, þrátt fyrir allt, og það fram til síðasta dags. Og hví skyldi þá ekki sá Guð er skóp lífið og ljósið, iáta geisla sólarinnar fylgja þessu sólelska, og trúarheita harni sínu til grafar, síðasta spöl þess í för sinni um þessa jörð. Knútur Þorsteinsson frá Úlfsstöðum. L u J T Mörk St. Í.A. 4 2 2 0 12: 8 6 Valur 4 2 0 2 9: 6 4 KR 4 2 0 2 8: : 3 4 Vík. 4t 1 1 2 7: 6 3 Fram 4 1 1 2 5: 13 3 báru mjög af í liöinu. Krist- ján Ólafsson var tvímæla- laust bezti maðurinn á vell- inum, vann ótrúlega mikiö I og hélt Rikarði vel niðri, Vikirtgur - ÍA 2:2 ast í gegn og skora. Var þetta þrátt fyrir að hann naut að vel gert hjá Bjarna. Vallt nú ^ stoðat miður góðs bakvarð- 6' á ýmsu það sem eftir var | ra_ Manni virðist að lands- hálfleiksíns, og bæði liðin: liðsnefndin þurfi ekki að vera íengu tækifæri til að sfcora, [ í vafa með annan framvörö,- sem þó ekki var gert. Strax í jnn j landsliðið, eftir þessum. byrjun seinni hálíleiks skor-j]eik Kristjáns og öðrum Jl uðu Víkingar annað mark. mótinu að dæma. Hinn var Hægri kantmaður, Aðalsteinn Gunnlaugur Lárusson, sem Jónasson gaf knöttinn mjög ■ jék nú einn sinn bezta leik, vel fyrir markið og fór knött- j aðalmaöurinn í samleiknum. Qoinni ioiin.rir.1-. í , urinn yfir markmann ÍA,' 0g sýndi glæsilega knattmeö- , Semm leikunnn á mJðviku- sem var truflaður af tveim-'ferg. Agrir j liginu voru upp aagmn var mdh Akurnesmga ur vikingum, og í mark. út- og ofan, en kantmennirnir og Vikings, en ursht leiksms litið var ekki sem bezt fyrir'Voru miÖK iélegir höfðu engin áhrif á úr- j AkurnesInga> en það er ekkij DómaJri var Hanneg g.g_ slit mótsms þar sem Ak-. lið, sem gefst upp, þó á móti urðsson og dæmdi vel eftir (urnesingar hlupu mn á voll- bJási. Um miðjan hálfleikinn atvikum inn sem sigurvegarar í því, tokst Rikarði jónssyni að Það fór samt vel á því að brjótast í gegn og skora, og ^þessi síðasti leikur í mótinu, áður en mín. var liðin hafði skyldi verða skemmtilegasti hann skoraði aftur eftir a_ j leikur þess, og prýðilega leik- | gæta aðstoð frá Þorði. Ein_ inn af báðum liðum. Ef til vill hver var j-jú hraðinn á þessu tímabili. Það sem eftir var af leiknum gaf hvorugt liðið eft ir og nokkur harka færðist i leikmenn, en þrátt fyrir góða viðleitni hjá báðum liðum voru fleiri mörk ekki skoruð. kom þó mest á óvart hin á gæta frammistaða Víkings, því þrjá góða menn vantaði í liðið, Aftur á móti mættu Akurnesingar með sama lið og áður. í byrjun leiks hófu Akur- nesingar mikla sókn, sem stóð næstum 10 mínútur, og mörg skot komu á markið. En markmaður Víkings, Gunnar Símonarson, varði allt mjög glæsilega og það var mál manna. að sjaldan hefði sést hér á vellinum betri leikur markmanns, og hafði þetta að vonum mikil og örfandi áhrif á Vikings- Jiðið. Leikurinn varð smá saman jafnarj og bæði liðin náðu skemmtilegum upp- hlaupum. Á 21. mín. fékk Bjarni Guðnason knöttinn inní vítateig hjá Akurnesing um, og þrátt fyrir að tveir menn reyndu að hindra íslandsmeistararnir. Akurnesingar eiga mjög þéttu liði á að skipa. Enginn afburða knattspyrnumaður er í liöinu nema Ríkarður, en sem heild er liðið mjög gott. Innherjar og framherjar þess eru virkir í leik sinum og hafa gott auga fyrir sam- leik. Vörnin var siðri hluti liðs- ins í fyrstu leikjunum, en sótti sig mjög er á mótið leið. Sem sagt í liðinu finnst ekki lélegur leikmaður og þeir geta fyllilega treyst hver öðrum. í lið'inu eru þessir menn: Magnús Kristjánsson, Ólafur Vilhjálmsson, Sveinn Valur - Fram 6:1 G u 11 b r ú ð k a u p AUGLYSIÐ I TIMANUM í dag eiga gullbrúðkaup frú Jónína Hermannsdóttir og Halldór Benediktsson fyrv. pósti#- og kaupmaður, nú til heimilis á Langholtsveg 161 hér í bæ. Þau eru bæði Aust- firðingar og hófu búskap á Austfjörðum. Frú Jónína er fædd 8. jan. 1876 að Hleinargaröi í Eiða- þinghá, dóttir Guðnýjar Sig- fúsdóttur frá Sunnudal í Vopnafirði og Hermanns Stefánsonar frá Burstarfelli í Vopnafirði. Á unga aldri var Jónína tekin til fósturs af föð urbróður sínum Jóni Stefáns syni. Halldór Benediktsson, er eins og fyrr segir einnig Aust firðingur, fæddur að Höfða á Völlum 6. marz 1874. Foreldr- ar hans voru Málfríður Jóns- dóttir og Bened.kt Rafnsson. Halldór Benediktsson fór í Eiðaskóla 1895 og útskriíað- ist þaðan 1897. Eiöaskólj var þá búnaðarskóli og nemenda fjöldí um 60 talsins. í maímánuði 1901 var séra Vigfús Þóröarson vígður prestur að Hjaltastað, fyrsta prestsverk hans var að gefa saman í hjönaband, hjónin, sem í dag halda gullbrúðkaup sitt að Langholtsvegj 161. Frú Jónína og Halldór hófu fyrst búskap að Keld- hólum í Vallarhreppi og bjuggu þar í 5 ár, þá fluttu þau til Seyðisfjarðar, þar sem Halldór gerðist póstur og kennari. Á Seyðisfirði bjuggu þau i aldarfjórðung og unnu þar sitt aðalæfistarf. Halldór var Borgarfjarðar og Vopna- fjarðarpóstur um fjöldamörg (Framhald á 6. siðu ) Valur náði í þessum leik mjög góðum samleik, sérstak- lega var framlínan virk, en. nokkrar breytingar voru gerð ar á hennj frá fyrri leikjum Vals í mótinu, og voru þær til bóta. Sérstaklega vakti leikur ^iýliðans, Harðar Felixsonar, ^sem lék innherja, athygli, og eitt er vist að þar er mikiö efni á ferðinni. Strax í byrjun skoraði Valur mark, og var miðframherjinn Bragi þar að' verki. Undir lok hálfleiksins tókst Fram að jafna, og gerði Guðmundur Jónsson markið, með hárri spyrnu undir stöng ina. Aðeins síðar varð einn varnarleikmaður Fram fyrir þeirri óheppni að skora hjá sínu eigin liði. Athyglisverð staða leikmanna var í þessu tílfelli. Tveir Ieikmenn Vals voru rangstæðir, en vegna þess að leikmaður Fram kom síðast við knöttlnn, var ekki hægt að dæma þá „off-side“, eins og dómarinn, Haukur Ósk arsson, réttilega gerði ekki. í seinni hálfleik náði Valur algerlega yfirhöndinni, og voru upphlaup liðsins skemmtileg og árangursrík. Skoraði liðið með jöfnu milli- bili fjögur mörk. Halldór Hall dórsson skoraði tvö og Gunn ar Gunnarsson eitt, en mark- maður Fram var svo óheppinn að slá knöttinn I sitt eigið mark í fjórða tilfellinu. Skor uðu Framarar því þrjú mörfc í leiknum, eítt hjá Val, en tvö hjá sjálfum sér. Beztu menn Vals í þessum leik voru inn- herjarnir Halldór og Hörður og útherjarnir Gunnar og Ell ert, en þrjú mörk voru skoruð úr spyrnum, sem hann gaf fyrir markið. Vörnin var einn ig traust. Framliðið náði sér aldrej á strik í þessum leik. Haukur Bjarnason lék ekki með og háði það liðinu mikið. Karl Guðmundsson var eini maður liðsins, sem eitthvað kvað að. H. S.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.