Alþýðublaðið - 12.07.1927, Blaðsíða 4
4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
„Verðandi" f
nr. 9. Fundur í kvöld kl. 8.
Tekin ákvörðun urn húsnæðismál-
ið.
Gengi
erlendra mynta hefir haldist ó-
breytt nú í 5 daga og er enn
eins og segir i blaðinu á föstu-
ciaginn var.
Póstar.
Vestan- og norðan-póstar koma
hingað á fimtudaginn, en austan-
póstur á föstudaginn. Austanpóst-
ur fer héðan á fimtudaginn.
Veðrið.
Hiti 16—9 stig. Víðast suðlæg
átt óg hæg. Regn á Reykjaness-
skaga og vestur til Breiðafjárðar.
Þurt annars staðar. Loftvægis-
lægð fyrir vestan land. Tjtlit: Su§-
læg átt, breytileg vestra og syðra
í nótt. Skúrir víða og regn í dag
á Suðvestur- og Vestur-landi.
Eggert Stefánsson
söngvari syngur í kvöld kl. 8.1/2
í fríkirkjunni. Páll ísólfsson að-
stoðar.
Heilsufarsfréttir.
(Eftir símtaíi í morgun við land-
lækninn.) Hér í Reykjavík hafa
læknar ekki orðið varir við neina
nýja „kikh)ósta“-sjúklinga. Dálítið
kvef. Helisufiarið annars yfirleitt
gott.
Sundtími
Regínu Magnúsdóttur í * 100
stikna baksundinu á sunnudaginn
var rangprentaður í blaöinu í gær.
Hann var 1 mín. 51,3 sek.
Lögfróður hestur.
í dag kom hestvagn - vestan
Hverfisgötuna i mestu hægðum.
Var sá Ijóður á ráði 'þessa farar-
tækis, að enginn var á pví vagn-
stjórinn. Þó að furðulegt megi
virðast, kom ekki að sök. Hest-
urinn vék írr vegi fyrir bifreiðum,
hestvögnum, reiðhjólum, mönnum
og f> að svo nákvæmlega eftir fyr-
irmælum vegalaga og lögreglu-
samþyktar, að engu líkara var en
að hrossið hefði hlotið lagament-
un þá, sem lagadeild háskólans
má frekast veita í pví efni.
¥esíur-ícleiiziiar frétflr.
Þátttaka íslendinga í Winni-
peg i rikisafmæli Kanada.
tslendingár í Winnipeg sam-
pyktu á fjölmennum fundi að taka
pjóðernislegan þátt í hátíðahöld-
unum 1., 2. og 3. [). m., 60 ára
afmæli kanadisku ríkisheildarinn-
ar, og var nefnd kosin til þess
að starfa að undirbúningi. Sendi
nefndin opið bréf til íslendinga
i Winnipeg, pg segir par svp:
„Nefndin hefir ákveðið, að höfð
verði fylkingardeild í hinni miklu
fyrirhuguðu skrúðgöngu, er sýni
líkingu af hinu fyrsta lýðveldis-
þingi íslendinga árið 930. Teljum
vér það sögulegasta viðburðinn í
sögu íslands. — Ætlast er ti|,
að 70 karlmenn í þátíðarklæðum
skipi þingið og sýni, livernig þing-
fundur hefir farið fram á þeim
dögum.“ — í nefnd þessari eru:
Jón J. Bildfell, B. J. Brandson, B.
L. Baldwjnson, Albert C. John-
son, Frederick Swanson, H. A.
Bergman, Th. S. Borgfjörð, Rögn-
Vialdur Pétursson, August Blönd-
al, Ragnar E. Kvaran og Björn
B. Jónsson.
? ?' ?' /P ■
Frá Þórstinu Jackson.
í „Current History", alkunnu
amerísku tímariti, var í maímán-
uði grein eftir ungfrú Þórstínu
Jackson, og heitir greinin „Iceland
utaii liúss iimau.
Memid og seiBíJId.
Löguð málning fyrir pá, sem
óska.
Sigurður Kjartansson,
Laugavegi20 B — Simi 830.
in 1927“. Hefir greiniin inni að
halda allítarlegt yfirlit yfir hag
ihinnar íslenzku þjóðar nú, glögga
lýsing á staöháttum at-
vínnumálum og . menningu
landshúa í heild sinni. Þórstína
er ávalt öðru hverju. að flytja
fyrirlestra í stórborgum Banda-
ríkjanna og er farið lofsamlegum
orðum um starfsemi hennar í
blöðunum. .
Sjö íslendingar
stunda. nú læknisfræðinám við
háskóla Manitöba. Einnig luku
nokkrir nýlega fullnaðarprófi.
Hóiaprentsmiðjan, Hafnarstræti
18,’prentar smekklegast og ódýr-
ast kransaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Afggreiði
allar skó- og gummí-viðgerðir bezt,
fljótast og ódýrast. — Að eins
handunnið.
Sigurgisli Jónsson,
Óðinsgötu 4.
Stór guilhringur með guium
topas tapaðist á leið frá Kópa-
vógi—Elliðaár'—Reykjavik. Skilvís
finnandi beðin, að skila hringnum
gegn fundarlaunum í Landakot.
Strausyknr, MelL, Hrísgrjón,
Haframjöl. Alt af ódýrast hjá mér.
Hermann Jónsson, Hverfisgötu 88,
simi 1994.
VersM víR Vikar/ Það verdur
notadrýgst.
Niðursoðnir ávextlr, perur, an-
anas, apricósur, jarðarber, ferskjur,
blandaðir ávextir, súkkulaði, margar
tegundir. Hermann Jónsson, Hverfis-
götu S8, sinri 1994.
Ötsála á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Vesturgötu 50 A.
Mnffi, nýbrent og malað, á 2,30 [ý
kg. íslénzkt smjör, kæfa, kjöt, niður-
soðið. Hermann Jónsson, Hverfisgötu
88, simi l994.
Fasteignastofan, Vonarstræti 11
B, annast kaup og sölu fasteigna
í Reykjavík og úti um land. Á-
herzla iögð á hagfeld viðskifti
beggja aðilja. Símar 327 og 1327.
Jónas H. Jónsson.
Ágætar KartðSlup á 20 aura V3
kg„ nýjar, mjög ódýrar. Dósamjólk,
60 aura dósin. Hermann Jónsson,
Hverfisgötu 88, sími 1994.
Hús jafnan til sölu. Hás tekin
i umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft tii taks. Helgi Sveinsson,
Aðaistr, 11. Heima 10—12 og 5—7.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz: Æfintýri herskipaforingjans.
„og látið fara •vel um yður. Ég skal brátt
Jeysa gátuna!“
Blanche leit lúkandi í kring um sig, eins
0g hann væri að ieita að vopni.
„Setjist þér, segi ég!“ skipaði Delarmes
og ýtti Blanche niður í stól. „Kann ske þér
viljið vindil?“
Forstjórinn hristi böfuðið, og hin megnasta
skelfing skein úr andliti hans.
„Reykið þér í fjandans nafni, þegar ég
býð yður beztu tegund. Það ættuö þér þó að
kunna að meta.“
Delarmes dró til sín hægindastól og sett-
ist beint á móti Blanche, svo nálægt honum,
sem hann gat. Hann íók tvo vindla, skar
af þeim, setti annan í gapandi gin Bianches
fog kveikti i honum, en hinn hafði hann
sjálfur. Síöan lagöi hann vinstri fótinn yfir
þann hægri, hallaði sér aftur á bak og at-
bugaði glettinn á svipinn andstæðing sinsn.
Hundurinn kom nú til hans, dinglaði róf-
unni og glefsiaði í fótinn á honum.
„Þetta er snotur hundur,“ sagði Delar-
mes. „Hvaðan hafið þér fengið iiann ?“
Blanche sagði ekki orð.
„Hvaðan er hann? Suarrd strax!“ Delarmes
tók skammbyssu upp úr vasa sínum.
„Ég keypti hann,“ sagði forstjörinn og
var eins og fábjáni í framan.
„Jæja, hiamingjunni sé lof, að þér eruð þó
ekki málfaus. Hve mikið borguðuð þér fyrir
hann ?“
„80 franka.“
„Svo? Það var alt of mikið. 50 hefðu
verið meir en nóg! En skammast þú þín
ekki!“ hrópaði Delarmes nú íil hundsins.
Hann hafði sem sé ty.lt sér á dýrindis ind-
verskt teppi og þar myndaðist poilur með
ótrúlegum hraða.
Delarmes tók í hnakkadrambið á honum
og kastaði honifm í boga yfir skrifbórðið og
skallann á íorstjóranum út um opinn glugg-
ann. Þar lenti hann á grassverði.
„Það er dáiaglegt uppeldi, sem hundurinn
sá arna hefir fengið! Eiginlega ætti að skjóta
yöur fyrir það!“
Gamille Blanche var á svipinn eins og
hann byggist þá og þegar við að fara sömu
ieið og rakkinn.
„Sleppum nú öiiu gamni,“ sagði Delarmes
vingjarnlega, stakk morötólinu í vasann og
klappaði Blanche á hnéð.
„Til hvers háitliö þér að ég ‘hafi Jeitað
yður uppi?“
Forstjórinn ypti öxlum.
„Það er af því, að ég spilaði í yðar bölv-
aða víti. Ég hefi spilao og mist alt, sem ég
átti, arf föður míns sáluga og ekki nóg með
það, heldur allan forða herskipsins, 80 000
franka. Samtals hefi ég tapað 100 000 frönk-
urn á tæpum þrem tímum. Hvers vegna?
Vegna þess, að rautt kom svo fjandi oft
upp í dag. Rautt kom fjórtán sinnum í röð,
en ég spilaði á svörtu. Svart er litur nætur-
innar; svart er litur dauðans, og svart er
litur hinna syndugu spilafífla. Hverju svarið
þér, herra Blanche! yður til varnar og mér
til huggunar?“
„Er það ekki annað?“ svaraði Blanche, og
það bráði heldur af honum. „Þér hafið tapað
fé, — 100 000 frönkum. Þér haíiö engin úr-
ræði? Þér eruð félaus ?“
„Já, háttvirti herra! Ég er rúinn inn að
skinni.“
„Nú, en því sögðuð þér þetta ekki strax?
Auðvitað gerum við alt til að hjálpa yður,
herra minn! Þér áttuð að eins að snúa yður
í skrifstofuna niðri og sanna, að þér hefðuð
tapað svo miklu. Reglugerð spilabankans
mælir svo fyrir, að ef viðskiftavinir hans hafi
mist ait sitt og standi allslausir uppi, skuli
hann borgá ferðina heim, auðvitað í liiutfalii
við tjónið, sem hann hefir beðið.“