Tíminn - 24.08.1951, Síða 6

TFYIINN, föstudaginn 24. ágúst 1951.
190. blaff.
ALLT FYRIR
ASTIYA
í myndinni leikur Cornel
Wilde í fyrsta skipti á móti
konu sinni Patrica Knigth.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Þegar grimdirnar
gróa
(Green Grass of Wyoming)
Gullfalleg og skemmtileg ný
amerísk æfintýramynd í eðli
legum litum.
Aðalhlutverk:
Peggy Cummins
Charles Coburn
Lloyd Nolan
Robert Arthur
og einn frægasti vísnasöngv
ari Ameríku:
Burl Ives.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
B A G D A D
Glæsileg ný amerísk ævin-
týramynd í eðlilegum litum.
Maureen O’Hara,
Paul Christian,
Wincent Price.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Mnnið
að
greiða
blaðgjaldið

Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Slml 5833.
Helma: Vitastig 14.
(JrrtuAjUJXgJ(>&uASLa£ e£u 6e&OJO
0uu/eLa$ict%
Austurbæjarbíó
Útverðirnir
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBIO
f heijar greipnm
(Manhandled)
Afarspennandi og óvenjuleg
amerísk sakamálamynd.
Aðalhlutverk:
Ðorothy Lamour
•
Dan Duryea
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
En nm smáliiísin
iiðVV.V.\\%V.\V.V.VAV.V/.,.V.V.V.V.,.V.V.V.V.VAVy
GAMLA BÍÓ
Dómsdagur í nánd
(Saints and Sinners)
Sérkennileg írsk kvikmynd
frá London Films. Leikin afl
leikurum frá Abbey-leikhús
inu fræga.
Aðalhlutverk:
Kieron Moore,
Christine Norden,
Sheila Manaham,
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
LOUIS A
Mjög skemmtileg ný amerísk
gamanmynd, sem fjallar um
þegar amma gamla fór að
„slá sér upp“. — Skemmti-
legasta gamanmynd sumars
ins.
Ronald Regan,
Charles Coburn,
Ruth Hussey,
Edmund Gwenn,
Spring Byington.
Sýnd'kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Einræðishcrrann
(Duck Soup)
Sprenghlægileg amerísk gam
anmynd með hinum skop-
legu
. Marx- bræðrum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
- t
■/7/0 ámr/gœœ?
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutrygginguoa
(Framhald af 5. síðu)
neita um framkvæmdir.
Þaff er rökvilla svo ekkí sé
meira sagt, að leyfisveiting-
ar / standi íbúffarhúsabygg-
ingum fyrir þrifum. Það eru
möguleikar einstaklinganna
og þjóffarheildarinnar, sem
ráða hve mikið er byggt. Það
er hin óbilgjarna klöpp, sem
á brotnar. —
Annað sem Mbl. leggur á-
herzlu á, er aff viff smáhúsin
og Bústaðavegshúsin sé betri
aðstaða fyrir eigendur þeirra
til aff vinna að byggingunum
sjálfir. Geti þeir meff þessu
losnað við skatta aff verulegu
leytj og viff iðnaffarmennina.
Þaff er eftirtektarvert hvað
Mbl. er umhugaff, aff losa
menn við skatta um sama
leyti og útsvörin eru stór
hækkuð! í öðru Iagi má Iengi
deila um hve hyggilegt er
fyrir menn meff litla þekk-
ingu og reynslu í byggingar-
vinnu að framkvæma hana,
en láta iðnlærðu mennina
fara í almenna vinnu. Þetta
virffist beint stefnumál Mbl.
og borgarstjórans. En er blað
iff alveg víst um, aff mest þjóff
félagsleg hagfræði sé í þann
ig „skipulagningu“? Vill það
ekki spyrja Guffm. H. Guff-
mundsson effa Helga Her-
mann um þetta?
Mbl. játar aff Ián til bygg-
inga séu ófáanleg, en bærinn
afli sér f jár til þeirra með út-
svarsálagningu. Ekki er aff
undra þótt útsvörin séu há.
Og hvar eiga þeir sem byggja
smáu húsin aff fá lán.
Það er betra fyrir Mbl. aff
hugsa áffur en þaff skrifar.
Mbl. segir að Framsóknar-
menn hafi verið Reykvíking-
um þrándur í götu í bygging-
armálunum og aldrei veitt
þeim neitt lið. Þetta er mikil
rökvilla, og nægir aff gefnu
tilefni, að greina frá sam-
vinnubyggingum og verka-
mannabústöðum, sem Fram-
sóknarmenn hafa stutt meff
ráffum og dáff frá því fyrsta.
En Framsóknarmenn hafa
alltaf jafnhliða litið á bygg-
ingarþörf annarra lands-
manna. En hefir Mbl. ekki
gleymt því, nema fyrir kosn-
ingar? —
Enda prentar Mbl. upp í
13. sinn margra ára gömul
5
^JJeitLt
Bernhard Nordh:
fona
VEIÐIMANNS
98. DAGUR
—
vw.wu
V.V.V.VV.V.V.V.V.V, 7°- L/nv,ul' ÍV.VAVSW.V
nýútsprungin, og Ólafur andaöi að sér hinum sæta ilmi
vorsins. Þetta átti að verða unaðsleg líkkista, enda þótt
engin fjöl væri til. Inga stakk birkigreinunum á milli tág-
anna, og þegar þau höfðu lokið verki sínu, hvíldi lík Köru
gömlu milli grænna laufsveiga.
Þau lyftu nú börunum til þess að vita, hversu þungar þær
væru. Það hýrnaði yfir Ólafi. Lappa-Kara var þeim hlið-
holl. Hún gerði sig létta, svo að þau skyldu endast til þess að
bera hana til grafar. Stundum voru lík svo þung, að fjórir
karlmenn gátu varla borið þau.
Þau létu börurnar í skuggann undir vegg gripakofans.
Samt var ekki enn kominn tími til þess að seðja hungrið og
leggjast til svefns. Fyrst af öllu varð að hreinsa híbýlin
með eldi, svo að andi Lappa-Köru settist ekki að í einhverri
veggrifunni. Ólafur reif upp einivið norðan við lækinn. Eini-
viðurinn varð að vera vel grænn og lifandi.
Reykurinn huldi stúlkuna næstum, er hún gekk fram og
aftur um kofann með logandi og brakandi einiviðarkvist-
ina. Ólafur sá ekki framan í hana, en hann vissi, að varir
hennar bærðust og augu hennar störðu á eitthvað, sem var
i órafjarlægð. Stúlkan kveikti el<í í meira af einiviði. Reyk-
urinn var súr í augum, og það setti að henni hósta, og Ólaf-
ur varð að leggjast á gólfið, svo að hann kafnaði ekki. Hon-
um létti mjög, er hann sá stúlkuna kasta logandi einiviðin-
um á dyrnar. Hún kunni að fara með eld. Héðan gátu ekki
neinir andar komizt inn í kofann.
Ólafur var þreyttur eftir allt það, sem fyrir hann hafði
borið. En það var ekki enn kominn svefntími. Hann fór
með Ingu til þess að líta eftir geitunum, sem voru á beit
uppi í hlíðarbrekkunum. Þar var dálítið gerði, vel sprottið,
og gegnum það seytlaði lind. Girðingin var gerð af renglum
og tágum. Það hafði sýnilega verið mikið eljustarf að gera
gerðið gripahelt, og Ólafur fór að hugsa um það, hvort Inga
kynni að hafa verið hér, daginn sem hann heimsótti Lappa-
Kara í þeim erindum að láta hana magna björn á Árna.
Hann hafði hvergi orðið hennar var þá.
Stúlkan mjólkaði geit í ask, sem hún rétti síðan Ólafi.
Hann átti að drekka nægju sína af mjólk.
— En þú? spurði hann.
— Ég er ekki svöng. Þú hefir farið langa leið.
Ólafur tók við askinum, en setti hann ekki strax á munn
sér. Hann veitti því athygli, hvernig kveldsólin lék í hári
Ingu, og það flaug að honum, hversu það væri líkt hári
Ingibjargar. Og það var skrítið, hve nöfnin voru lík. Þar
var ekki mikill munur á.
— Þetta nægir okkur báðum, ef við drekkum ekki of mik-
ið, sagði hann.
Síðan drakk hann, því að það var ekki viðeigandi, að
ummæli eftirH.Kr^um^íbúff- stúlkan bæri fyrr varir sínar að barmi asksins en hann,
abyggingar í Rvík. En 13 sin*i karlmaðurinn. Hann slokaöi í sig nokkurn veginn helming-
um hefir þaff sleppt aftan af
þeim skýringum H. Kr.:
neftia jafnframt væri séff
fyrir sams konar byggingum
fyrir menn, sem byggja ann-
ars staðar á landinu. Þrett-
án sinnum hefir komiff svart-
ur blettur á tunguna á Mbl.
inn af mjólkinni, en rétti Ingu svo það, sem eftir var. Hún
tæmdi askinn jafn hátíðlega sem hún stæði frammi fyrir
prestinum í kirkjunni.
Inga lokaði gerðinu vandlega, er þau héldu heim aftur.
Ólafi flaug í hug, að ekki myndi þetta gerði forða því, að
jarfi eða björn dræpi geiturnar og kindurnar, ef þær væru
eign einhver frumbýlingsins. En hann var viss um, að ekk-
yfir þessari söguritun. En þaff ert yrði þeim að meini, þótt Inga fseri til Lappakirkjunn-
sér ekki á svörtu! 'ar. Lappa-Kara var dáin, en Inga hafði erft frá henni vizku
aði þessa grein, birti hitt að- 0g kraft' Vlilldvrin Þorðu ekki að koma nálægt kofanum.
alblaff Sjálfstæðismanna, °g ^erði óveður, gátu skepnurnar leitað í skjól. Það var
Vísir, athyglisverffa ritstjórn- laufskýli, fléttað úr greinum, rétt undir skógarjaðrinum.
argrein um þessi mál, og kveff ^ Nokkrum mínútum siðar datt ofan yfir Ólaf. Inga hafði
ur mjög við annan tón. IJm gengið á undan honum troðinn skógarstíg, og nú komu
gamla bæinn segir blaðiff, að þau &g ruddu landi Það var að vísu ekki stórt _ tólf skref
„allt kapp ætti að léggja a , , . ,
að byggja þaff dýra athafna á breidd Þrjátiu a lengd. En Olafur sá undir eins, að hér
svæði.“ Og enn „Gatnagerð var hægt að rækta miklu meira. Hann tók lúku af mold og
með tilheyrandi nýlögr.um bragðaði á henni. Hann tuggði lengi, velti moldinni uppi i
í götur myndi sparast með sér, unz hún varð að leðju. Þetta var góð mold. Hún brenndi
öllu, og bærinn taka á sig ekki tunguna, var hæfilega fín og hafði góðan keim. Það
^Margt^er ^fleira'gott^í grein undraði hann ekki- Þótt kartöflurnar væru komnar betur
inni, og ættu þeir, sem áhuga
hafa í þessum málum, að
lesa hana. En niöurlagsorff
höf. eru þessi:
„Alger misskilningur er að
binda byggingarleyfi við
smáíbúðir einar, en nota-
gildi hverrar byggingar ætti
aff meta sérstaklega og miffa
leyfisveitingar við það eitt,
enda yrffi þá engu fé á glæ
kastað, svo sem nú tíðkast."
Getur nú Mbl. dundað viff
að lesa það sem hyggnari
Sjálfstæðismenn, Ieggja til
þessara mála.-----,
Áhugi Mbl. er nú að sjá mik
ill fyrir byggingu íbúðarhúsa
í Reykjavík. En einhvern veg
inn hefir þó kunnugum skil-
izt, að áhugi þessi hafi veriff
enn meiri til að fá byggingar-
leyfi fyrir fimm effa sjö hæffa
höll fyrir Morgunblaffiff I miff
bænum.
XX.