Tíminn - 21.10.1951, Blaðsíða 6

:n:
r
6.
TIMlNN. sunnudaginn 21. október 1951.
238. blað.
Q&l^r (j 'i&l&m
óijm)<:
^pwi^filœilíj ^amanmijRÍ
Aukamynd, TÓFRAFLASKAN
látbragðsleikur.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
i
I
NYJA BIO
Synir
œttjur&arinnar
(All My Sons)
[Áhrifamikil ný amerísk stórj
[mynd ger eftir samnefndu!
(leikriti eftir Arthur Millerj
(höfund leiksins Sölumaður j
jdeyr).
Aðalhlutverk:
Edw. G. Robinson,
Burt Lancaster.
Sýnh kl. 5, 7 og 9,
RAKETTUSKIPIÐ
jHin sérkennilega og spennj
j andi mynd meö:
Noah Beery jr.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 1 e. h.
jBÆJARBÍÖi
í HAFNARFIRÐI
i OFURSELD
Spennandi og viðburðarík ný
amerísk kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Dennis O’Keefe,
Gale Slons.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9.
Utvarps viðgerðir
Radlovluimstofaii
LAUGAVEG 166

Bergur Jónsson
M&laflutnlngsskrifstofa
Laugaveg 65. Slmi 5833.
Helma: Vtt&ctís: l«i.
JmulningJ&éljjAAa*, áeJíaJC l

Austurbæjarbíó
Eftirlitsmu&urinn
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBIÓ
Me& flehhlausun
shjöld
(Beyond Glory).
Óvenjuleg og afar vel leikin
mynd.
Aðalhlutverk:
Alan Ladd,
Donna Reed.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
mm
<mim
GAMLA BÍÓ
Uppreisnin á
Bounty
(Mutiny on the Bounty).
Hin heimsfræga stórmynd,
gerð eftir sögu Norhoffs og
Halls, sem komið hefir út í
ísl. þýðingu.
Clark Gable,
Charles Laughton,
Franchot Tone.
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð innan 14 ára.
Undratna&urinn
með Danny Kaye
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f.h.
HAFNARBIO
Ást en ehhi ylötun
(The Mcn).
Stórbrotin og hrífandi ný
amerísk stórmynd, er fengið
hefir afbragðs góða dóma.
Marlon Brando,
Teresa Wright.
Sýnh kl. 5, 7 og 9.
BÆGDAD
Hin skemmtilega ævintýra-
litmynd með
Maureen O’Hara
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TRIPOLI-BIÓ
Dularfullu mor&in
(Slightly Hcnorable)
Afar spennandi amerísk
mynd um dularfull morð.
Pat O’Brien,
Broderick Crawford,
Edward Arnold.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnh kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
ELDURINN
gerir ekkl boð á undan eér.
Þeir, sem ern hyggnir,
tryggja straz hjá
SamvinnutrysKÍRBtMM
Æskulýðshöliin
á dagskrá
Sigrlður Eiríksdóttir og Ingi
R. Helgason fluttu á bæjar-
stjórnarfundi í fyrradag til-
lögu um að skora á alþingi að
samþykkja þingsályktunar-
tillögu um æskulýðshöll, sem
fyrir þinginu liggur, þar sem
þörfin á slikum stað sé nú
meiri en áður, en á hinn bóg-
inn hætta af vaxandi knæpu-
iífi ungs fólks í bænum.
Tillögunni var vísað til
bæjarráðs með atkvæðum
Sjálfstæðisfulltrúanna gegn
atkvæðum allra annarra bæj
arstj órnarf ulltrúa.
Gerist áskrifendur að
3
tmcmum
Áskriítarsími 2323
FRÍMERKI
Allar tegundir af notuðum
íslenzkum frímerkjum keypt-
ar hærra verði en áður hefir
þekkst. 50 prósent greidd yfir
verð annarra.
William F. Pálsson,
Halldórsstöðum, Laxárdal,
S.-Þing.

>—
Qiioicíacj
HfíFNfiRFJRRÐflR
Auminyja
Danna
gamanleikur eftir
Kenneth Horne.
sýning á þriðjudag kl. 8.30.
Leikstjórf Rúrik Haraldsson.
Þýð.: Sverrir Thoroddsen.
7 á
Aðgöngumiðar kl. 4
morgun. Sími 9184. —

Sey&u steininum
Sýning í kvöld kl. 8.
Síðasta sinn.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 2
dag. — Sími 3191.
í

II
w- .
PJÓDLEIKHUSID
fmy nd uiia r veiki n
Sýning í kvöld kl. 20.00
Lénhar&ur fóyeti
Sýning á þriðjudag kl. 20.00
Næst síðasta sinn.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15 til 20,00.
Kaffipantanir í miðasölu.
Sigge Stark:
I leynum skógarins
inn. írena var enn laglegri, það var satt, og hún var til í
tuskið, en hún hafði ekki eins skemmtilega skapsmuni... Nei,
hann mátti ekki hugsa svona — ekki núna — ekki ala svona
upp í sér löngunina til þess að daðra við Irmu. Það gat komið
honum óþægilega í koll.
Hann stakk höndunum í buxnavasana og settist hjá henni.
— Jæja? sagði hann. Hvernig víkur þessu svo við? Hvers
vegna vildirðu endilega sættast við mig í kvöld?
— Jú, á morgun ætlum við upp í skóg á berjamó, og þá
fæ ég ekkert tækifæri til þess að tala við þig í næði. í fyrsta
lagi hefði ég aldrei beðið þig afsökunar í áheyrn annarra..
— Nú — þú ert að biðja mig afsökunar? Haltu áfram.
— Og ég vildi, aö við sættumst heilum sáttum, svo að við
gætum unnið saman.
— Unnið saman? Hvað ertu að segja?'
— Að því að rannsaka málið auðvitað — koma upp um
moröingjann.
Andrés hló.
— Þetta var kjarni málsins, sagöi, hann. En þú hefir nú
samt sagt, að þú getir svo mætavel gengið ein þínar götur,
og sért ekki upp á neina hjálp komin.
— Það er ég í rauninni ekki... .En vertu nú ekki að stríða
mér. Þú veizt, að ég er uppstökk.
— Það ‘ er svo freistandi aö stríða þér, sagði Andrés og
laut nær henni í rökkrinu. En nú skal ég sitja á strák mín-
um. Hvernig óskar ungfrúin, að ég sé henni til þjónustu viö
njósnarstörfin.
— Fyrst og fremst með því að hætta allri ertni og tala
ekki við mig eins og krakka. Og svo.... þú skilur. Auðvitað
get ég sjálf komið mínu fram, en hitt er auðveldara. Ég
hefir einsett mér aö komast til botns í þessu máli.
Það lá við, að Andrés skellti upp úr. Hún ætlaði að kom-
ast til botns f morðmáli!
— Einmitt, sagði hann alvarlegur.
— Og þá skilurðu, hvað það sparaði mér mikla fyrirhöfn,
ef þú segðir mér það, sem þú hefir komizt að.
— Það liggur í augum uppi, sagði Andrés. En ef það er
ekki neitt, sem ég hefi frá að segja?
— Þú veizt ýmislegt, ef þú vilt segja það. Er það kannske
af því, að ég er stúlka, að þú vilt ekki trúa mér fyrir þessu?
Heldurðu, að ég kunni ekki aö þegja?
— Jú, sjálfsagt, svaraði Andrés, en af litilli sannfæringu.
— Heldurðu, að ég sé ekki félagi, sem hægt er að treysta?
Hún þagnaði snöggvast, en beið ekki eftir svari hans.
— Líttu á mig, Andrés.... Nei, það er svo dimmt....
Taktu þá í höndina á mér í staðinn, svo að ég finni, hvort
þú trúir mér eða ekki. Myndirðu treysta mér sem góöum
félaga? Hvar er höndin á þér?
Það var ekki vegná þess, að hann treysti henni ekki, að
hann hikaði. Það var ótvírætt eitthvað það í rödd hennar,
sem sagði honum, að hún kunni að varðveita leyndarmál.
En hann var hræddur við að taka aftur utan um hönd
hennar.
En hún hafði sökkt sér svo niöur 1 hugleiðingar sínar um
njósnarhlutverk sitt, að honum varð engrar undankomu
auðið. Hún studdi fingrunum á öxl honurn og lét þá renna
niður handlegginn, unz hún fann höndina og tók þétt utan
um hana. Andrés beit ofurlítið á vörina. Hann var því ekki
vanur aö leggja sérstakar hömlur á gerðir sínar, þegar hann
var einn með stúlkum, og Irma lagöi á hann mikla raun.
Hefði hann getað látið sig óra fyrir því, að hún væri að
leika sér að honum, hefði hann óðar þrifið hana í fang sér
og margkysst hana. Ef þetta hefði til dæmis verið írena,
sem kom inn til hans og sat þarna hjá honum.
— Jæja, sagði Irma. Treystiröu mér sem góðum félaga?
— Já, svaraði hann hiklaust og þrýsti smáa hönd hennar.
Irma dró andann léttar, rétti sig í sætinu.
— Þá erum við loks að komast til botns í þessu, sagði
hún.
Andrés hugleiddi með sjálfum sér, hversu .mikið hanp
skyldi segja henni. Hann hafði ekki einu sinni sagt sýslu-
manninum allt, og honum fannst þess vegna réttmætt, að
hann drægi líka eitt og annað undan, er hann færi að tala
við Irmu. En einhvern veginn varð það þó þannig, er þau
fóru að taja saman, að hann sagði henni allt af létta. Hún
hlustaðj þegjandi á hann, og það fór ekki orð framhjá
henni. Það leyndi sér ekki heldur, að hiin var talsvert
hreykin, er Andrés skaut því inn í frásögnina, að þetta