Tíminn - 22.11.1951, Blaðsíða 6

rniiiiniimiuniniiiimnmnmmnninfmuiiiiuiniiniiifinuuiiiiuuiimiiiiiiiiiiiffiiiuuiimuinmininnnrmi
6.
TÍMINN, fimmtudaginn 22. nóvember 1951.
265. bla3.
Ðrmimagyðjan
| Mttlt
| Framúrskarandi skemmtileg j
I þýzk mynd tekin í hinum j
| undurfögru AGFA-litum. — I
| Norskir skýringartextar.
E :
Woifgang Luhschy.
I Sýnd kl. 9.
Lreyniskjöliii
Bráðfyndin mynd með
Bop Hope
Dorothy Lamour
Sýnd kl. 5 og 7.
NÝJA BÍÖj
Saimar hetjur
(The Purple Heart)
I Mjög spennandi amerísk \
\ stórmynd frá Japan. Aðal- I
i hlutverk:
Dana Andrews
Richard Conte |
Bönnuð fyrir börn.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBIOl
- HAFNARFIRÐI -
Ilinar heillögu
; Bráðskemmtileg amerísk |
; gamanmynd.
Jcan Caulfield
Barry Fitzgerald
Veronica Lake
Sýnd kl. 7.
Auglýsingasími
★
Tímans
★
81300

I Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Sími 5833
Heima: Vitastíg 14
»♦♦♦♦<
Ctvarps viðgerðir
Radiovinnustofan
LADGAVEG 166
(Jmul/ungJoéZiUnaA. éfu SeJtaV |

M =
iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuJiMMuiiiui
I Austurbæjarbíó I
Night and day
Sýnd kl. 5 og 9.
TJARNARBÍÓ
Afbrot og
eiturlyf
(The Port of New York)
i Afar spennandi og taugaæs-
i andi mynd um baráttu við
j eiturlyf og smyglara. Mynd- i
; in er gerð eftir sannsöguleg- i
i um atburðum.
Aðalhlutverk:
Scott Brady,
Rirhard Rober.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
i Síðasta sinn.
GAMLA BIO{
Útlaginn
(The Outlaw)
i Spennandi amerísk stórmynd jj
i — mjög umdeild í Ameríku i
i fyrir djarfleik.
Jane Russel,
Jark BMentel.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. i
S
Sala hefst kl. 11. f. li.
Bönnuð innan 16 ára.
(HAFNARBÍÓj
j Frú Guðrún Brunborg sýnir 1
i norsku verðlaunamyndina 1
i Ki'anens kaffihús \
(Kranens Konditori)
i Hrífandi norsk stórmynd f
j byggð á samnefndri skáld- \
j sögu eftir Coru Sandels, og 1
j nýlega er komin í íslenzkri §
j þýðingu. |
Aðalhlutverk:
Rönnlaug Alten |
Erik Hell
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára I
jTRIPOLS-BÍÓj
í haimiigjuleit }
(The Searching Wind) §
; Afarfögur og áhrifamikil =
| amerísk mynd. Myndin sýn- |
i ir m.a. atburði á ftalíu við i
i valdatöku Mússólínis, valda- i
; töku Nazista í Þýzkalandi og §
j borgarastyrjöldina á Spáni. ;
Robert Young
Silvia Sidney
Sýnd kl. 5, 7 og 9. §
£rlent yfirlit
(Fram’rald af 5. síðu)
ýmsum viðbúnaði Atlantshafs-
bandalagsins og breyta áætlun
um þess í þá átt, að það taki
skemmri tíma en ráðgert hafði
verið að koma upp sæmilega
traustum varnarher í Vestur-
Evrópu og vinna það heldur til,
að hann verði í fyrstu fámenn
ari en ætlað var. Sú skoðun er
nú ríkjandi, að stríðshættan
verði einna mest næsta ár, því
að þá hafi Rússar enn mikla
yfirburði á sviði landhernaðar.
Vestrænu þjóðirnar verði á hinu
komandi ári að treysta áfram á
það, að þeim myndi veita betur
í kjarnorkuhernaði og má vera,
Sigge Stark:
í leynum skógarins
Anglýsmgasími |
TÍMAIH S
er 81300.
— Þetta tek ég sem samþykki, sagði Andrés brosandi og
klappaðj á öxl henni.
Hvorugt þeirra minntist á Friðrik eða réttarhöldin. Andrés
kvaddi og hélt brott. En hann hafði ekki langt farið, er karl-
maður skauzt fram úr runnunum og stöðvaði för hans Andrés
! minntist þess ekki, að hann hefði séð þennan mann fyrr,
og hann furöaði sig á því, hvaða erindi hann ætti. En það
fékk hann brátt að heyra.
— Þú ert að snuðra í kringum Naómí, sagðf maðurinn
formálalaust og allt annað en vingjarnlega.
Andrés virti hann fyrir sér. Þetta var gildur og sterklegur
náungi, rauðbirkinn í andliti og hrammarnir geysistórir.
— Hvað á herrann við? spurði Andrés.
— Hvað ég á við? Ég á við það, að þig mun iðra þess, að
þú komst hingað til þess að klappa og strjúka Naómí. Heyr-
irðu það? Hvað varðar þig um okkar stúlkur Þú skalt láta
þér nægja þínar frökenar, en láta stúlkur annarra afskipta-
sem Churchill gerði það nýlega
að áberandi umtalsefni, að
Bandaríkjamenn hefðu komið
sér upp í Bretlandi allmörgum
flugstöðvum fyrir flugvélar, er
flytja kjarnorkusprengjur. Slík
um stöðvum hafa Bandaríkja-
menn einnig komið sér upp í
nýlendum Frakka i Norður-
Afríku.
Efnahagsvandræði
Breta og Frakka.
Eitt mesta vandamálið í sam
bandi við vígbúnað Atlantshafs
lúkjanna er fólgið í vaxandi fjár lausar.
hagserfiðleikum Breta og
Frakka. Erfiðleikar þessir stafa
ekki fyrst og fremst af auknum
framlögum til vígbúnaðar, þótt
þau eigi sinn þátt í þeim, held
ur af verðbreytingum á'heims-
markaðinum, sem eru þessum
löndum mjög óhagstæðar, þ. e.
a. s. verðlag á innflutningsvör-
um þeirra hefir hækkað miklu
meira en útflutningsvörurnar.
Stjórnir beggja þessara landa
hafa því boðað stóraukin inn-
flutningshöft, er reynast munu
óhagstæð fyrir framleiðslu
þeirra. Fjárhagsvandræðin
munu því draga úr getu þeirra
til vígbúnaðar og jafnframt
skerða lífskjörin, en það getur
orðið vatn á myllu kommúnista.
Rússar munu gera sér vel ljósa
þá hættu, er hér vofir yfir lýð-
ræðisríkjunum og ef til vill eru
þeir af þessum ástæðum ófúsari
til' samkomulags en ella. Meðal
Bandaríkjamanna virðist þeirri
skoðun vaxa fylgi, að Bandarík
in verði að veita þessum lönd-
um nýja efnalega aðstoð, ef ekki
á illa að fara. Verulegir örðug-
leikar geta orðið á þessu, þar
sem forsetakosningar fara fram
í Bandaríkjunum á næsta ári,
og þingmenn eru tregari til að
hækka skatta undir þeim kring
umstæðum en ella. Það getur þó
stuðlað að sæmilegri lausn
þessa máls, ef þeir Truman og
Eisenhower leggjast hér á eitt,
en þeir þykja nú líklegastir til
þess að verða frambjóðendur að
alflokkanna og þar með keppi-
nautar í kosningunum. Víst þyk
ir, að fundur þeirra Churchills
— Þegiðu, sagði Andrés og var nú reiður. Snautaðu þarna
frá. Ég eyði ekki orðum við svona fífl.
Hann ætlaði að ganga fram hjá manninum, sem háfði
skorðað sig fyrir framan hann.
— Heldurðu, að þú sleppir svona auðveldlega. Nei — þú
skalt fá að gjalda fyrir það, að þú kemur hingað og ætlar
að þoka til hliðar þeim, sem hafa meiri rétt til Naómí en þú.
Og um leið og hann sagði þetta, sveiflaöi hann krepptum
hnefanum. Það var með naumyndum, að Andrési tókst aö
bera af sér höggið um leið og hann hopaðj aftur á bak. Hann
þóttist undir eins viss um, að hann hefði ekki krafta á við
þennan ókunnuga fauta, en hann einsettí sér samt að verj-
ast eins og föng væru á. En áður en hinn ókunni maður fékk
ráðrúm til þess að gera nýja árás á Andrés, heyrðust köll í
skóginum. Hann þekkti hása rödd Samúels. Og þetta forðaði
AndréSi frá því að lenda í klóm hins heiftúðuga árásar-
manns.
— Bíddu þar til næst, tautaði hann og hörfaði inn í runn-
ana. Næst sleppurðu ekki frá Jóhanni Ólafssyni.
Þetta var þá slátrarinn frá Hvolbæ, hugsaði Andrés, og
hraðaði sér til móts við Samúel. Hann vonaði, að þetta yrði
bæði í fyrsta skipti, sem hann sæj hann, og einnig það síð-
asta. En þar missást honum. Hann átti eftir að sjá slátrar-
ann aftur ,og það fyrr en nokkurn gat grunaö og i þeim er-
indagerðum, sem engan hefði órað' fyrir.
Þeir Andrés og Samúel gengu nú i áttina heirn að Görð-
um. Þeir töluðu fátt um árás slátrarans. Það var tekið að
skyggja og hljótt í skóginum. Er þeir voru komnir tnn í miöj-
an skóginn, heyrðu þeir mikil köll á eftir sér. Þeir litu við,
hlustuðu og biðu. Eftir nokkra stund kom másandi maður á
harðahlaupum.
Samúel hristi höfuðið.
— Hvað getur þessum náunga verið á höndum? Er þetta
og Trumans, sem haldinn verð 1 ekki einmitt slátrarinn frá Hvolbæ?
ur í januar, mum snuast að i
verulegu leyti um þessi mál. Það Þetta reyndist vera slátrarinn frá Hvolbæ, og það var And-
myndi áreiðanlega verða vest- ; rés, sem hrópað var á.
rænu þjóðunum mikill styrkur,
að sem fyrst tækist að ráða sæmi
lega fram úr þessum málum, og a° deyja
Læknir, læknir! hrópaði hann. Komdu fljótt! Naómí er
ELDURINN|
| gerir ekki boð á undan sér. \
Þeir, sem eru hyggnir, |
tryggja strax hjá
| Samvinnutryggingum I
MimtmiminnninnnuiuiniiniiiinmiiiimiiiiiMiim*. j ImmuiL'y — iiiiiiiiiuuiiiimiiiniumuuummiiiiui
Andrés gekk á móti honum.
Siátrarinn hljóp eins og fætur toguðu. Hafði hún gert til-
raun til þess að fyrirfara sér eða hafði orð'ið slys?
Þeir hlupu báðir við fót í áttina heim að Mýri. Naómí
lá á bekk, er þeir komu inn í húsið, og Andrés kraup á kné
um
anna.
jafnvel gera Rússa samvinnu-
þýðari en ella, ef þeir hættu
að láta sig dreyina um efna-
hagslegt hrun i lýðræðisríkjun-
um. Vafalaust verður það vest-
urveldunum, og þó einkum
Bandaríkjunum, aukin hvatn-,
ing til þess að leysa þennan j við hennar. Hann lét höfuð hennar hvila á handlegg ser,
vanda sem fyrst, hve lítill sam; en reyndi annars ekki neitt að gera. Hún var nábleik og
komulagsvilji virðist hjá Rúss^ gijáiim í augum hennar talaði sínu máli.
--- a þmgi Sameinuðu þjoð-
— Blóðspýja, sagði Andrés lágt.
Naómí leit við af veikum burðum.
— Dey ég? spurði hún lágt.
Andrés barðist litla stund við sjálfan sig.
— Já, sagði hann svo.
Samúel var kominn á vettvang, og nú tók hann utan um
handlegg slátrarans og leiddi hann út. En um leið og þeir
eigruðu út, tautaði gamli maðurinn fyrir munni sér, eins
og hann værj að tala við sjálfan sig: Fordæða er hún, en að
minnsta kosti....
Þeir sáu, að Andrés kveikti Ijós inni í húsinu, en hvorugur
þeirra fór inn aftur. Eftir svo sem stundarfjórðung kom
læknirinn út.
— Þessu er lokið, sagði hann, því að hann fann aö spyrj-
jgjiai
ÞJÓDLEiKHÚSIÐ
„Hve goít og fagurt”
Sýning í kvöld ki. 20.00
Imyisdiimsrvcikin
Sýning föstudag kl. 20.00.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13.15 til 20.00. — Sími 80000.
KAFFIPANTANIR í MIÐ-JSÖLt] ■ancii augu þeirra hvíldu á honum í myrkrinu.