Tíminn - 05.01.1952, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, laugardaginn 5. janúar 1952.
3. blað.
Skýjadísin
Óvenjulega fögur og íburð |
armikil, ný, amerisk mynd|
í litum. Mynd með undur-1
fögrum dönsum og hljómlist, |
og leikandi léttri gamansemi. I
Rita Hayworth,
Larry Parks. __ |
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Dursty
(Lifið liðna tíð)
Spennandi ný kúrekamynd. |
Sýnd kl. 3.
NÝJA BÍÓ
Bágt á ég með
börnin tólfl
\
\ („Cheaper by the Dozen“) §
Afburðaskemmtileg ný am-
erísk gamanmynd, í eðlileg-
um litum. — Aðalhlutverkið
leikur hinn ógleymanlegi
nnmiUHinininiiiiniiininniiimniiuiiiiininmniinuii
| Austurbæjarbíó I
I I
Belinda
(Johnny Belinda)
1 Hrífandi, ný, amerísk stór-
| mynd. Sagan hefir komið út
| í ísl. þýðingu og seldist bók-
| in upp á skömmum tíma. Ein
| hver hugnæmasta kvikmynd,
| sem hér hefir verið sýnd.
Jane Wyman,
Lew Ayres.
Bönnuð innan 12 ára.
S
Sýnd kl. 7 og 9.
I Óaldarflohkurinn
(Sunset in the West)
I Afar spennandi, ný, amerísk f
I kvikmynd í litum.
Roy Rogers.
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f.h.
= M
Clifton Webb,
ásamt
Jeanne Crain og
Myrna Loy
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
BÆJARBIO |
- HAFNARFIRÐI -
£
Dunsmœrin
i
Bráðskemmtileg, skrautleg =
og fjörug söngva- og dans- f
mynd í eölilegum litum.
S
Aðalhlutverk: I
S
Larry Parks,
Barbara Hale.
Sýnd kl. 7 og 9.
HAFNARBÍÓ|
í útlendinya-
hersveitinni
(In Foreign Legion)
Sprenghlægileg ný amerísk i
skopmynd, leikin af hmum f
óviðjafnanlegu gamanleik-1
urum
BUD ABBOTT,
LOU COSTELLO.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
ITJARNARBIO
f Jolsou syngur á ný f
(Jolson sings again)
= Aðalhlutverk:
Larry Parks
Barbara Hale
= Nú eru síðustu forvöð að sjá I
| þessa afburða skemmtilegu f
f mynd.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
| NÝTT SMÁMYNDASAFN.
f Bráðskemmtilegar teikni og
| gamanmyndir, Skipper
| Srkæk o. fl.
Sýnd kl. 3.
GAMLA BÍÓ
Aimie sk jóltii nii
(Annie Get Your Gun)
Aðalhlutverk:
Betty Hutton
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. |
j of-ijjJnnX «£u ÆeJtaV =
0uufeLa&u?%
*
Utvarps viðgerðir
Radlovinnnstofan
LAUGAVEG 166
jTRIPOLI-BIO
Kappahsturs-
hetjan
(The Big Wheel)
| Afar spennandi og bráðsnjöll
| ný, amerísk mynd frá United
f Artist, með hinum vinsæla
= leikara:
B
Mickey Rooney,
Thomas Mitchell,
Michael O’Shea.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
IELDURINN
f gerir ekki boð á unðan sér. |
Í H
| Þeir, sem eru hyggnlr, |
tryggja strax hjá -
I Samvinnutryggingum
Anglýsingasíml
T 1 M A JM S
er 81 308.
Itóillæfi Mag'iuisar
(Framhald af 4. síðu)
en M. J. ætlar húseigandan-
um.
Þessi maður kaupir íbúö
eða byggir hana. Við skulum
halda okkur við byggingar-
kostnað kr. 650 á hvern m3.
Ganga má út frá 500 m3 íbúð,
því mjög er sótt eftir því að
byggja það rúmt, að hægt sé
að leigja eitthvað út. Þessir
500 m3 kosta 325 þúsund krón-
ur. Miðað við núgildandi fast ‘
eignamat væri þetta hús met1
ið 21 þúsund krónur. Efna-
hagur umrædds manns hefði
breytzt þannig — á skattskrá
— að hann skuldaði 225 þús-
und krónur, en ætti upp í það
21 þúsund krónur.
Ef fasteignamatið væri
fjórfaldað eins og M. J. telur 1
hugsanlegt, myndi mat þess-
arar fasteignar vera 84 þús-
und og skuldirnar því 141
þúsundi meiri en eignin. Þó
núverandi fasteignamat í
Reykjavík væri tífaldað hyrfu
eignir þessa umrædda skatt-
þegns við bygginguna, og
hann kæmist léttara út úr
skatti og útsvari en áður en
hann byggði, þar sem fast-
eignaskattinum er ætlað að
renna í sveitarsjóð og þann-
ig lækka útsvarsbyrðina í
heild hjá hverju einstöku
sveitarfélagi. Samkvæmt á-
lagningarreglum ríkisskatta-
nefndar kemst svo umræddur
skattþegn mun betur frá
tekjuskatti og útsvari af tekj-
um, eftir að hann ■ byggði,
heldur en meðan hann var
leigutaki. Skal það sannað á
öðrum vettvangi.
Eignaskatts- og útsvars-
Iækkun hinna efnaminnstu
húseigenda verður í öllum til
fellum meiri, en sem nemur
hækkuðum fasteignaskatti,
ef frumvarp fjármálaráðherra
um endurskoðun matsins
yrði að lögum. Þetta veit
stjórn og framkvæmdastjóri
Fasteignaeigendafélagsins, en
vegna hins hraklega mál-
staðar fjárplógsmannanna
verða þeir að grípa til fals-
raka og hræsnisskrifa.
Réttarríki Fasteigna-
eigendafélagsins.
Skriffinnar Fasteignaeig-
endafélagsins hneykslast
mjög á því, að sá er þetta
ritar, tali um réttarríki. Ég
get vel skilið að þeim sé illa
við það orð, og skiljj tæpast
hugtakið.
ÖIl félagsleg starfsemi
þeirra manna sem hugsa og
framkvæma eins og þeir, sem
ráða gerðum Fasteignaeig-
endafélagsins, mótast af því
einu, að komast eins langt og
hægt er hverju sinni, án nokk
urrar umhugsunar um hvað
er sanngjarnt og hvað er rétt
látt.
Þessir menn eru ávallt reiðu
búnir að taka lamb fátæka
mannsins og slátra því til
veizluhalds fyrir sjálfa sig.
Þeirra barátta er aðeins sú,
að vernda sérréttindaaðstöðu
þeirra, er bezt eru settir fjár-
hagslega.
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
23. DAGUR
Bergur Jónsson
Málaflutnlngsskrifstofa
Laugaveg 65. Simi 5833
Helma: Vltastíg 14

ÞJÓDLEIKHÚSID
GIJLLNA HLI&IÐ
Sýning í kvöld kl. 20.00
UPPSELT
Næsta sýning sunnudag kl. 20.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13.15—20.00. — Simi 80000
„En þegar við björgum þannig heiðri Dana, verða þeir líka
að viðurkenna það. Þeir verða að fara að óskum okkar. Geri
þeir það ekki, munum við taka upp málaferlin út af lendunum
hér á bryggjunni, sem Eiríkur Rósenkrans rændi okkur um ár-
ið....“
„Djöfullinn hirti hann“! hrópuðu margir í senn.
„Og við krefjumst þess, að öll sérréttindi okkar séu virt og
viðurkennd að fullu. Við eigum ekki að gjalda dönsku krúnunni
né lénsherranum í Björgvinjarhúsi leigu, og við eigum ekki að
inna af hendi nein gjöld til danskrar kirkju eða ríkis....“
Þýzkararnir öskruðu allt hvað af tók, en þegar hljóð gafst,
hélt Dittelhof'áfram: „Hvað yrði um konung Dana, ef Lýbiku-
menn hættu að leggja honum lið í ófriðnum? Nú ber hann því
aðeins sigur úr býtum, að við styðjum hann. Hvað geta danskir
sjóliðsforingjar? 1 heilan mannsaldur hefir enginn danskur for-
ýigi drýgð dáð á sjó. Nú er átrúnaöargoð þeirra hrumt og hug-
iaust gamalmenni, og það er smán, að Lýbikumenn skuli berj-
ast undir forustu hans“.
Magnús spratt á fætur, áður en Kolbeinn gæti komið í veg fyrir
það, og nú skálmaði hann beint að borði Dittelhofs. Hann spark-
aöi frá sér stólum og borðum, sem urðu á vegi hans. Allt komst í
uppnám. Gestirnir hrópuðu, borðin ultu um og ölið úr krúsunum
rann um góifið. Dittelhof varð felmt við, er Magnús stóð skyndi-
lega yfir honum, þreif fyrir brjóst honum og lyfti honum upp
til hálfs. Hin fögru, flæmsku klæði rifnuðu. Rödd hins unga
skipstjóra titraði af bræði, er hann talaöi:
„Nú er nóg komið! Nú skaltu lenda í óhreinna vatni en síðast“.
Dittelhof streittist á móti af öllum mætti, en samt dró Magnús
hann viðstöðulaust fram gólf veitingahússins, hratt upp hurð-
inni og fleygði manninum beint af augum út í göturennuna.
Hinn þýzki kaupmaður rak upp öskur. Allt þetta hafði gerzt í
svo skjótri svipan, að hinir Þýzkararnir áttuðu sig ekki á því.
En nú færðist fjör í menn. Allir ruku sem einn maður á Magnús
og Kolbein, sem hafði hraðað sér til skipstjóra síns.
Magnús dró ekki sverð sitt úr slíðrum, því að enn hafði eng-
inn gripið til vopna. Hann þreif þann, sem fremstur fór, og
fleygði honum af áfli í fang hinna, sem að sóttu. Kolbeinn not-
aði sömu aðferð við þá, sem sóttu að honum. Það kom snöggvast
hik á Þýzkarana. Tveir höfðu þegar fengið harkalegar viðtökur
og lágu óvígir í valnum.
Norðmennírnir hikuðu enn við að skerast í leikinn, en þegar
þeir sáu, hve Kolbeinn og Magnús tóku hraustlega á móti and-
stæðingum sínum, stóðust þeir ekki lengur mátið. Þeir þutu
upp, hver af öðrum. Nú skyldi einu sinni jafnað um Hansa-
staðamenn. Það heyrðist ekki mannsins mál fyrir blóti og for-
mælingum, öskrum og braki í borðum og stólum, sem brotnuðu.
Veitingamaðarinn neri hendurnar í örvæntingu. Nú formælti
hann þeirri stundu, er Svíar létu undan síga í sjóorrustunni.
Húsið lék á reiðiskjálfi, og hann greip báðum höndum fyrir
andlit sér. Magnús Heinason hafði kastað einum andstæðinga
sinna út um gluggann.
Kolbeinn bar höfuð og herðar yfir aðra. Hann ruddist hart
um, og Þýzkararnir hrukku fyrir tröllinu, er það sótti fram í
þvögunni. Þetta hlaut að vera fjandinn sjálfur, sem þarna var
kominn. Hann þreif ekki einn, heldur tvo í einu, og lamdi þeim
í kringum sig. Það hrikti í skrokkunum, þegar hann slengdi
þeim frá sér á borð og stóla eða mitt í mannþvöguna. Magnús
lét ekki sitt eftir liggja, og það fylgdu fleiri Þýzkaranum, sem
hann hafði endasent út um gluggann. Hann var nokkurn veg-
inn viss um, að þeir kæmu ekki til bardagans aftur.
Norðmenn’rnir voru einnig vanir skærum og hlífðu sér hvergi.
Árás Þýzkaranna snerist fljótt í undanhald. Margir voru orðnir
alblóðugir, og iimlestir menn og beinbrotnir lágu eins og hráviði
um gólfið. Hver Þýzkari, sem sá sér færi á, flúði út um dyrnar.
Það var æskilegri leiö en glugginn! Að lokum voru ekki nema
tíu eða tólf uppistandandi. Þeirn hafði verið þrengt saman i
einu horni veitirigahússins, og áttu sér ekki undankomu auöið.
Einn féil á kné og baðst griða. Kolbeinn var ægilegur ásýndum.
Augun voru blóðhlaupin, og froöan vall út um munnvik hans.
Hann var í þann veginn að leggja til atlögu við þá, sem eftir
voru. En þá tók Magnús í handlegg hans.
„Hægan, Kolbeinn“, sagði hann. „Það er engin frægð að lim-
lesta þessar hræður, sem þarna eru“.
Við þetta ávarp rann berserksgangurinn af Kolbeini. Hann
leit til Magnúsar, sem titraði eins og lauf í vindi eftir bardag-
ann. En hann var fljótur að jafna sig. Það færðist sigurbros um
andlit hans. Norðmennirnir litu til hans, eins og þeir biðu
eftir skipun foringja.
„Þetta var vasklég framganga, félagar,“ sagði hann. „Hansa-
staðamenn hafa lært mikiö á þessu kvöldi. Framvegis rnunu þeir
gæta þess, að lítilsvirða ekki Pétur Skram, víking kónglegrar
mektar, og kappa hans“.
Síðan vatt hann sér að Þýzkurunum:
„Leggist á knén“! skipaði hann.
Sumir voru svo óttaslegnir, að þeir hlýddu skipuninni ekki
tafarlaust. Þeir gutu augunum hver til annars. Magnús endur-
tók skipun sína og færði sig feti nær þeim. Þá köstuöu þeir sér
allir á knén og fórnuðu höndum. Magnús kinkaði kolli.
„Þetta var skynsamlegt. Nú eru Hansastaðamenn samtals-
hæfir. Endurtakið all’ir einum munni: Við erum auviröilegir
gortarar frá Lýbiku“!'
Þýzkararnir hlýddu.
....og hinn göfugi Pétur Skram er mesta sæhetja Norður-
álfu“.