Tíminn - 21.02.1952, Blaðsíða 6

TÍMINN, fimmtudaginn 21. febrúar 1952.
42. blað.
Draumagyðj an
Vinsæla söngvamyndin |
Sýnd kl. 7 og 9.
Síðasta sinn.
Flottamcunirnir
Sýnd kl. 5.
Síðasta sinn.
í

> Tjr 1
NYJA BIO
I
Bréf frá
ókunnri konu
Hin fagra og hugljúfa mynd |
eftir sögu Stefan Zweig, er |
nýlega kom út í ísl. 'þýðingu;
undir nafninu Bréf í stað f
rósa.
Aðalhlutverk:
Joan Fontain,
Louis Jourdan.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
- HAFNARFIRÐI -
Druugalestin
Frumsýning í kvöld kl. 8,30. |
ÞJÓDLEIKHÚSID
Sem yðHr> þóhnast
eftir W. Shakespeare
Sýning laugardag kl. 20,00.
„Söluma&ur deyr“
Sýning í kvöld kl. 20.00
Síðasta sinn.
Aðgöngumiðasalan opin alla
virka daga frá kl. 13,15 til 20,00,
nema sunnudaga frá kl. 11,00
til 20,00. — Sími 80000.
KAFFIPANTANIR t MIÐASÖLU
luauuuiiimin
HAFNARBÍÓ
Sagau af Molly
(Story of Molly X)
Sérlega spennandi og við-
* burðarík ný amerísk mynd
um einkennilegan afbrota-
feril ungrar konu.
June Havoc
John Russell
Dorothy Hart
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd-kl. 5, 7 og 9.
ELDURINN
gerir ekki boS & ondan sér.!
Þeir, sem ern hjggnJr,
i
t
tryggja strax hj*
Samvinnutrygr<e!ngum
Dtvarps viðgerÖSr
Ra<áIoviimust©f®H
VELTUSUNDI 1.
— .'rrni-Jims mu imiiiii ,
( Austurbæjarbíó
I Fýkur yfir hæðir
3
(Wuthering Heights)
| Stórfengleg og afar vel leik-
i in ný amerísk stórmynd,
1 byggð á hinni þekktu skáld-
1 sögu eftir Emily Bronté. Sag
| an hefir komið út í ísl. þýð-
| ingu.
5
Laurence Olivier
Merle Oberon
íBönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Kalli oy Palli
með LITLA og STÓRA.
Sýnd kl. 5.
| TJARNARBÍÓ
Skipstjóri,
sem segir sex
(Captain China).
1 Afar spennandi ný amerísk
| mynd, er fjallar um svaðil-
| för á sjó og ótal ævintýri.
Aðalhlutverk:
Gail Russell,
John Payne.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
[gamla BIÓ
Ofbeldisverk
3
(Act of Violence).
5
| Spennandi ný, amerísk Metro
| Goldwyn Mayer kvikmynd.
Van Heflin,
Robert Ryan,
Janet Leigh.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 14 ára.
„Vont fólk“ á
ferðareisu
(Framhald af 4. síðu.)
sem lýsti svo kirkju þessari
fyrir preláta einum, sem þar
kom og þótti kirkjan frekar
lítil — rúmaði fáa kirkju-
gesti. — Bóndi sagði: „Hún
er það, sem hún sýnist. Hún
rúmar heilt helvíti.“
Það er ekið frá Silfrastöð-
um, hinni makalausu kirkju,
bg gömlum þjóðsagna bæ.
Von bráðar erum við á Öxna-
dalsheiði, skemmtilegur
fjallvegur og ekki hár.
Haldið er tafarlaust áfram
og niður Öxnadalinn. Dalur-
inn er fagur, en þó sérstaklega
einkennilegur, ólíkur öllum ís
lenzkum dölum, að -jarövegs-
myndun, fjallasýn og jarð-
bungum. Hrjóstrugur og
harðbýli til ræktunar lízt
mér þar mundi vera, en
kjarnagóðir hagar.
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
60. DAGOR
Lénsmaðurinn hneigði sig og gekk út. Adam Norðmann leit
spyrjandi á konunginn, sem sagði: „Ég mun senda eftir þér seinna
í dag, Adam.“
Magnús Heinason gekk inn í fylgd með Lárits Skram, og kon-
ungurinn kallaði glaðlega: „Heill, Magnús Heinason! Þú ert
sjaldséður gestur í hirðsölum vorum.“
Magnús heilsaði virðulega. „Ófriðurinn í Niðurlöndum hefir
bannað mér ferðir á fund kónglegrar mektar.“
„Vér höfum haft ærnar spurnir af honum“, svaraði konung-
urinn náðarsamlegast. „Vér höfum og haft spurnir af hetju-
dáðum þínum. H'/að dró þig heim til Danmerkur?"
„Sú ósk að þjóna yðar kónglegu mekt“, svaraði Magnús djarf-
mannlega.
Konungurinn brosti við og settist. „Býður þú oss þjónustu í
flotanum, Magnús Heinason?"
Magnús hugsaði sig um. Þessari spurningu hafði hann bú-
izt við. Síðan kom svarið. Hann var hingað kominn vegna Fær-
, eyjaverzlunarinnar. Hann vissi að vísu, að kóngleg mekt hafði
Það er talað um að stanza - g^p sjn Sigia til Færeyja, en fregnir hermdu, að verzl-
hér, sjá betur yfir dalinn og!
unin bæri sig ekki. Nú vildi hann bjóða konunginum þjónustu
rétta úr krepptum limum. All • sam á pann hatt. að Færeyjaverzlunin yrði góð og örugg tekju-
ir vilja, að það sé a mots við
bæ Jónasar Hallgrímssonar,
(TRIPOLI-BÍÓ
Óperan
BAJAZZO
c
(PAGLIACCI)
| Ný, ítölsk stórmynd gerð eft-
| ir hinni heimsfrægu óperu
| „Pagliacci" eftir Leoncav-
| allo. Myndin hefir fengið
1 framúrskarandi góða dóma,
þar sem hún hefir verið sýnd.
Aðalhlutverk:
Tito Gobbi,
Gina Lollobrigida,
Ífegurðardrottning ítalíu,
Afro Poli,
Pilippo Morucci.
fHljómsveit og kór Rómar-
póperunnar. — Allt söngelskt
/fólk verður að sjá þessa
|mynd.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
hverfa heim á þetta fjalla-
býli. „Hraundranga undir“.
Drangarnir yfir Öxnadal eru
eitt af meistaraverkum í ís-
lenzkri náttúru.
Ég halla mér útaf í víði-
vaxinni laut, og hugurinn
reikar heim að Hrauni, þar
sem Jónas sleit sínum
bernskuskóm, við hnöpp kjör,
sem og oftar um ævi sína.
í huga mér bergmála tvær
vísur, frá ólíkum tímum, og
frá ólíkum höfundum, en
báðar tengdar við þennan
bæ. Annað er vísa Hjálmars
frá Bólu, um séra Hallgrim
föður Jónasar.
„Aumt er að sjá í einni lest
áhaldsgögnin slitin flest
dapra konu drukkinn prest
drembinn þræl og meiddan
hest.
Hitt er alkunna fagra ljóð-
ið eftir Hafstein. „Þar sem
háir hólar“.
Vísa Hjálmars — ef rétt er
skýrt frá, að hún sé um séra
Hallgrím — er frá samtíðinni,
og kveðin af þeim manni, sem
alltaf kvað fast að orðum,
ekki sízt um kennimenn.
Hin er ort, þegar fjarlægð-
in slær á eitt og allt, æfintýra
ljóma.
Áningu í Öxnadal er lokið,
og áfram er haldið til Eyja-
fjarðar. Við sjáum hann
brátt, bjartan og fagran. Eyja
fjörður er ekki síður að feg-
urð en Skagafjörður, en hann
á ekki Drangey, Málmey né
Þórðarhöfða, en hann á Akur
eyri. Þennan vinalega, fagra
og snyrtilega bæ. Akureyri er
kölluð höfuðstaður norður-
lands, en ég vil halda því fram
að hún sé höfuðstaður lands
okkar að allri fegrun, snyrti-
mennsku og ýmsri þjóðlegri
prýði, þótt þar séu ekki æðstu
dómstólar landsins, eða bú-
seta fallvaltrar ríkisstjórnar.
i Þetta tvennt, setur sjaldnast
'neitt höfúðmerki á úlit né
| umgengni, þeirra staða.
h Framhald
LEIKFÉLAG
KEYKJAYÍKUR'
PÍ—PA—KÍ
(Söngur lútunnar)

Sýning annað kvöld ,föstudag,
kl. 8. Aðgöngumiðar seldir í dag
frá kl. 4—7. Sími 3191.
lind fyrir krúnuna.
Magnús reifaði vel uppástungu sína, og konungurinn hlýddi
á. Að vísu voru það hpnum vonbrigði, að þessi vaski víkingur
vildi ekki ráðast í flotann, en hitt var þó ekki einskis vert, að
Færeyjaverzlunin gat orðið tekjulind. Fengi Magnús einkarétt
tii verzlunar í Færeyjúm, var hann ávallt í nálægð. Og enginn
vissi nema til nýrra ýfinga kæmi við Svía, og þá er gott að geta
kvatt þennan kappa á vettvang. Konungurinn kinkaði kolli.
„RáðagerÖ þín hijómar vel, Magnús, og vér erum í þakkarskuld
við þig. Er þér mikið kéþpikefli að fá Færeyjaverzlunina?“
„Ég hugsa ekki aðeins um minn hag, heldur einnig kóng-
legrar mektar.“
Nú hleypti konungurinn brúnum, og það gaf til kynna, að
eitthvað, sem ekki var sérlega ánægjulegt, hefði komið honum í
hug. Loks mælti hann: „Oss er ekki á móti skapi, að þú fáir
verzlunina á leigu. En vér getum ekki leitt það til lykta, nema
í samráði við féhirði vorn. Færeyjaverzlunin heyrir undir em-
bætti hans.“
„Féhirðirinn ber ekki vinarhug til mín, yðar kónglega mekt“,
svaraði Magnús.
„Hvað veldur bví?“
Magnús sagði í fám oröum frá samfundum þeirra. Konungur-
inn reyndi ekki að leyna meinfýsnu brosi. Hann bar fullt traust
til féhiröisins, en oft hafði honum gramizt ráðríki hans og ráð-
snilld, er hann vildi knýja eitthvað fram. Kristófer Valkendorf
var ómissandi maður, en hann hafði gott af því að vera kné-
settur við og við Koiiungurinn sneri sér að lénsmanninum.
„Lárits! Vér óskum að leiða þetta mál þegar til lykta. Sendu
eftir Kristófer Valkendorf."
Skram gekk út og konungurinn horfði brosandi á Magnús.
„Þú hefir ekki breytzt á þessum árum“, sagði hann. „Vér minn-
umst þess glöggt, er þú gekkst fyrir oss í Kaupmannahafnar-
sioti." /
„Ég minnist einnig þess dags, yðar kónglega mekt. Það var
mér gleðidagur, því að ég hafði gert skyldu mína við konung
minn.“
„Þú hefir lært faguryrði í Niðurlöndum, Magnús Heinason“,
mælti konungurinn hiæjandi. „Vér höfum fregnað, að þú haíir
notið hylli prinsins. Segið oss frá afrekum þínum.“
Magnús var í miöri frásögn, er hann greip fram í fyrir honuna:
„Það gleður oss að heyra um Stein Sehested. Býst þú við, að
hann hverfi brátt heim í ríki vort?“
„Varla fyrst um sinn, kóngleg mekt. Hans bíður mikill frami
í þjónustu prinsins.“
í þessari andrá komu Skram og Valkendorf inn. Magnús heils-
aði féhirðinum spotzkur á svip, en Valkendorf virti hann ekki
viðlits, heldur sneri sér að konunginum: „Kóngleg mekt hefir
kvatt mig hingað.“
Konungurinn renndi fingrunum gegnum skeggið. „Magnús
Heinason hefir rætt við oss um Færeyjaverzlunina“, sagði hann.
„Hann vill taka hana á leigu. Hverju svarar þú, Valkendorf?"
„Það er konungsverzlun í Færeyjum, yðar kónglega mekt“,
svaraði Valkendorf rólega. „Hana er ekki hægt aö selja á leigu..“
„Oss er fullljóst, hvernig verzlunarhættir í Færeyjum eru“,
svaraði konungurinn óþolinmóðlega. „Hefir verzlunin verið gróða
vænleg?“
„Reikningarnir eru í rentukammerinu í Kaupmannahöfn, kóng-
leg mekt....“
„Auðvitað. En þér hlýtur að vera kunnugt um niðurstööur
þeirra.“
Valkendorf dró við sig svarið. „Verzlunin hefir ekki gengið
eins vel og vænzt var“, svaraði hann loks. „En þetta ár og hið
næsta mun vafalaust reynast betur, yðar kónglega mekt.“
„Getgátur, Valkendorf. Það er skoðun vor, að Magnús Heinason
muni ná betri árangri."
Féhiröirinn beit á vörina, og Skram átti bágt með að dylja
iiigirnislegt glott. Hann hataði Valkendorf eins og hinir léns-
rnennirnir.
„Yðar kónglega mekt þekkir ekki Magnús Heinason. Færeyja-
verzlunin hefir áður verið misnotuð, og eyjaskeggjar hafa verið
hart leiknir af kaupmönnum....“
„Er það ályktun þín, að Magnús Heinason muni misnota verzl-
unina?“