Tíminn - 22.03.1952, Blaðsíða 6

umnnmifililiill.......................................... mimilllllimuuuiuiimilllimiimmujuiimilllllllllllllllllinimilliuiuiinminiuinuimiunulll
6.
TÍMINN, laugardaginn 22. marz 1952.
68. blaíj.
LETKT’ÉIAfl:
REYKJAVÍKUR^
PÍ-PA-Kl
(Söngur lútunnar).
Sýning annað kvöld, sunnu- |
dag, kl. 8. Aðgöngumiðasala i
frá kl. 4—7 í dag. Sími 3191. i
Hæítuley sendiför \
Viðburðarík, hrífandi og af-
burða spennandi amerísk
kvikmynd.
Larry Parks,
Margaret Chapman.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Hér getiyur
ullt uð óshutn
(Chicken every Sunday) |
Fyndin og fjörug, ný, amerísk ;
gamanmynd. i
Aðalhlutverk:
Dan Daily,
Celeste Holm.
Aukamynd:
Frá útför Georgs VI. Breta- =
konungs. |
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
N i
BÆJARBÍÓl
- HAFNARFIRÐl
Purísurnœtur
c
(Nuits de Paris).
Mjög skemmtileg og opinská, 1
ný, frönsk dans- og gaman- |
mynd, er fjallar um hið lokk i
andi næturlíf Parísar, sem i
alla dreymir um að kynnast. =
— Myndin er rneð ensku tali |
og dönskum skýringum.
Aðalhlutverk:
Bernard-bræður.
I Þetta er myndin, sem sleg- 1
I ið hefir öll met í aðsókn, þar \
; sem hún hefir verið sýnd. i
Bönnuð innan 16 ára. \
Sýnd kl. 7 og 9.
HAFNARBÍÓj
FRANCIS
£
Óviðjafnlega skemmtileg, ný |
amerísk gamanmynd um i
asna, sem talar!!! Myndin \
hefir hvarvetna hlotið gífur- i
lega aðsókn og er talin ein- i
hver allra bezta gamanmynd, i
sem tekin hefir verið í Am- i
eríku á seinni árum.
Donald O’Connor =
Patricia Medma
Francis mun enginn gleyma i
svo lengi sem hann getur =
hlegið.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
ELDURINN|
I gerir ekkt boð á undan sér. |
Þeir, sem eru hyggnir, |
tryggja strax hjá
S
SAHVINHUTRYGGIHGUM !
WÓDLEÍKHÚSID
! Sem yður þóhnustl
eftir W. Shakespeare
Sýning í kvöld kl. 20.
Barnaleikritiff
Litli Kláus oy
Stóri Kláus
i Sýning sunnudag kl. 15. |
„Þess veyna
shUjfum við“
i eftir Guðmund Kamban. i
i 2. sýning sunnudag kl. 20. §
| Aðgöngumiðasalan opin |
| virka daga frá kl. 13,15 til 20. i
1 Sunnudaga kl. 11—20. Sími i
| 80000.
i Kaffipantanir í míffasölu. i
i j
I Austurbæjarbíó |
: i
Hönsutn dátt á
svelli
i (Rhythm hits the Ice).
| Sérstaklega skemmtileg ög i
1 fjörug ný amerísk skauta- i
I mynd. i
I Aðalhlutverk: ;
Ellen Drew,
Richard Denning.
| Ennfrémur hópur af heims- i
i frægum skautalistdönsurum. i
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBIOl
Dunsinn ohhnr
(Let’s danre).
i Bráðskemmtileg amerísk gam {
i anmynd í eðlilegum litum. |
; Aðalhlutverk:
Betty Hutton,
Fred Astaire.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
; ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦< |
GAMLA BÍÓl
i Hinir yóðu götnlu f
dugar
I In the Good Old Summertlme \
I Metro Goluwyn Mayer söngva I
; og gamanmynd í litum.
Judy Garland,
Van Johnson,
S. Z. Sakall.
i Fréttamynd frá Vetrar-Ólym =
i píuleikunum í Osló.
i Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
! Sala hefst kl. 11 f. h.
(TRIPOLI-BÍÓl
C =
| Totn Brotvn í shólu 1
| (Tom Brown’s Sholl Days).i
I Ný, ensk stórmynd gerð eftir |
| samnefndri sögu eftir Thom- I
I as Hughes. Bókin hefir verið |
| þýdd á ótal tungumál, enda |
| hlotið heimsfrægð, kemur út |
I bráðlega á íslenzku. Myndin i
i hefir hlotið mjög góða dóma 1
1 erlendis.
Robert Newton,
John Howard Davies, |
i (Sá, er lék Oliver Tvist).
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Erlent yfirlit
CFramhald af 5. siðui
Þegar barnið vex upp er því kom
ið fyrir á dagheimili eða barna- j
garði undir ujnsjá hins opin-
bera, meðan móðirin er við
vinnu. |
Kommúnista yfirvöldin slá
þannig tvær flugur í einu höggi:
Þau færa sér i nyt starfsorku j
mæðra og ná jafnframt börn-
um þein-a algerlega á sitt vald
og móta hugarfar þeirra eftir
vild. Þetta fyrirkomulag minnir
á fráfærur á íslandi á fyrri tíð.
Eldri Islendingar minnast þess
enn, hve sár jarmur lambanna
og ánna var, þegar þau voru að-
skilin.
Mikiff er gert að því að hengja
krossa og medalíur á konur, sem
hafa þótt þjóna vel málstað
kommúnista. í bókinni eru
margar myndir og flestar þeirra
af konum í einkennisbúning-
um, skreyttum heiðursborðum
og medalíum. Ein myndin er af
móður, sem eignazt hefir tiu
börn og afkastað samtímis
miklu á verkstæði. Henni hefir
verið gefið nafnið: Móðurhetja.
Þá eru myndir af þremur ung-
um stúlkum, sem vinna viö stein
steypu; þær hafa exi, skóflu og
pikkjárn í höndunum. Flestar
myndirnar virðast hafa þann
tilgang að sýna að kvenmenn
leysi af hendi karlmannastörf.
Ekki er tekið tillit til þess að
konan er líkamlega veikbyggð
ari en karlmaðurinn.
Ein myndin er af konu, sem
stýrir járnbrautarlest. „Hvergi
annars staðar í heiminum fá
konur að taka það starf að sér.“
Önnur mynd er af konu, sem
stjórnaði árásarflugvél í siðasta
stríði, og önnur af konu, sem er
skipstjóri á hafskipi o.s.frv.
Þetta eru óhugnanlegar mynd
ir. Ekki er hægt að segja, að
þessar konur séu kvenlegar í
sjón, enda mun markmið yfir-
valdanna vera, að gera þær
sem líkastar karlmönnum og
krefjast af þeim sömu afkasta
I námunum, skógunum, ökrun-
um, við vegagerð og yfirleitt
við alla erfiðisvinnu. Þeim er
goldið sama kaup og karlmönn-
um og með því er allt þetta rétt
lætt. Þeim er sagt, að nú hafi
þær fullkomið jafnrétti við karl
menn og fullkomið frelsi.
Þannig hafa konur í Sovétríkj
unum verið blekktar og þær
rændar heimilishamingju sinni.
I!
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
i
84. DAGUR
|
I Útvarps viðgerðir |
{ Radiovinniistofnn {
VELTUSCNDI 1.
I
Islendingaþættir . . .
(Framhald af 3. síðu.)
ast með glöðum, og kunni vel
að krydda lífið og hversdagsleik
ann með saklausri smákýmni.
Tómas var gæfumaður í einka
lífi sínu. Kona hans, Vilborg
Jónsdóttir bónda frá Syðra-
Seli, sem nú syrgir bónda sinn
eftir langa og farsæla sambúð,
er valkvendi, ljúf í lund, gest-
risin og glaðsinna. Þau hjón
gátu fimm sonu'og fjórar dæt-
ur, sem öll lifa og eru hinir
beztu borgarar.
Synirnir Guðmundur, Tómas
og Einar eru allir í Auðsholti.
Býr Tómas þar með móður
sinni, en Einar er kvæntur Ragn
heiði, dóttur hins vammlausa
vinar míns Guömundar bónda
Gilssonar í Hjarðardal í Önund
arfirði. Þeir Þorfinnur og Hjálm
ar stunda nú báffir bifreiðaakst
ur, en áður var Hjálmar íþrótta
kennari. Hann er kvæntur Ingu
Sigurlaugu Erlendsdóttur,
hreppstjóra á Vatnsleysu í Bisk
upstungum, en kona Þorfinns
er Magnea Guðmundsdóttir frá
Blesastöðum á Skeiðum.
Dæturnar eru allar búsettar
hér. Þær Sigríður og Jónína eru
giftar. Sigríður ísleifi stýri-
manni Ólafssyni, en Jónína
Stefáni Steinþórssyni. Þær
Sesselja og Guðrún eru báðar
ógefnar.
Tómas andaðist að heimili
sínu hinn 12. þ.m., 77 ára gam-
all. Hann verður jarðsettur í
heimagrafreit að Auðsholti í
dag. Óskar Einarsson.
„Þú viðurkennir ekki þær sakir, sem á þig eru bornar?"
„Nei. En þessi mál vddi ég gjarna ræða við þá, er bera fram
slíkar kærur.“
Valkendorf hleypti brúnum. Síðan bandaði hann frá sér hend-
inni og mælti: „Kallið vitnin inn!“
Fjórir menn voru leiddir inn. Það voru fógetinn, Sören Flue,
tveir fyrrverandi búðarþjónar í Færeyjaverzlun Magnúsar Heina-
sonar, og Brynjólfur. Hinn síðastnefndi vék ekki frá fjórum varð-
mönnum, er einnig komu inn. Magnúsi varð hverft við, er hann
sá þarna hinn gamla fóstbróður sinn og svarna óvin. Það voru
meira en tvö ár síðan hann sá hann síðast. En þarna stóð hann,
og sama hatrið og áður brann úr augum hans. Jakob færði sig
nær Magnúsi. Af gamalli reynslu taldi hann öruggast, að þeir
stæðu hlið við hlið, hvað sem í skærist.
Glott lék um varir Valkendorfs. „Neitar þú enn, Magnús Heina-
son?“
„Já. Ég neita. Það eitt undrar mig, að hinn tigni ríkisféhirðir
skuli leiða slíkt vitni sem ég sé hér gegn mér.“
Brynjólfur hvæsti við þessi orð og steig feti framar með staf
sinn á lofti, en varðmennirnir héldu aftur af honum. „Hér er
svikari og brennuvargur leiddur sem vitni, herra ríkisféhirðir",
hélt Magnús áfram í ögrandi tón.
„Hér er ekki rætt um verknað Brynjólfs Þórissonar“, svaraði
Valkendorf, en séu brigður bornar á það, að hann sé vitnisbær..“
„Ég tek vitnisburð hans ekki gildan“, öskraði Magnús. „Séu
ekki tryggari vitni tiltæk, stendur réttur höllum fæti í Danaveldi.
Hann er auvirðilegur lygari og rógberi.... viðbjóðslegasti þorp-
ari í Færeyjum....“
Meira fékk hann ekki sagt. Brynjólfur rak upp óp, og áður en
varðmennirnir áttuðu sig, hafði hann reitt upp staf sinn og
slöngvað honum að Magnúsi. Magnús brást við hart, réðst gegn
Brynjólfi, áður en Jakob gat hindrað það. Tveir varðmannanna
stukku fram með spjótin fyrir sér, en Magnús þreif til þeirra
og fleygði þeim út að veggnum, sínum til hvorrar handar. Sör-
en Flue, verzlunarþjónarnir og skrifararnir flýðu út í íjorn. Hin-
ir varðmennirnir tveir ætluðu að skerast í leikinn, en þá veitt-
ist Jakob gegn þeim og sló spjótin úr höndum þeirra. Grenjandi
af reiði þi’eif MagnVis Brynjólf, hóf hann yfir höfuð sér og slöngv-
aði honum af öllu afli á vængjahurðina, sem rifnaði í sundur og
brotnaði. Kláus Bille hafði dregið sverð sitt úr slíðrum, en var
lostinn höggi fyrir brjóstið og slengdist upp að stól ríkisféhirð-
isins.
Varðmennirnir voru nú sprottnir á fætur og búnir að ná vopn-
um sínum, en Magnús og Jakob höfðu líka dregið sverð sín
úr slíðrum. Varðmennirnir renndu spyrjandi augum til Valken-
dorfs, en kusu svo að hörfa undan, er hann gaf ekki vilja siná
til kynna. Hann sat grafkyrr á stól sínum, og um varir hans lék
dauft bros. Magnús ögraði varðmönnunum, en þeim þótti ekki
íýsilegt að sækja undir vopn hans.
Sören Flue, verzlunarþjónarnir og skrifararnir voru farnir
að stumra yfir Bynjólfi, sem lá í blóði sínu við hurðina. Fógetinn
skalf af hræðslu. Kláus Bille stóð ráðviiltur við borð Valken-
dorfs með sverð sitt í hendinni. Valkendorf einum virtist ekki
brugðið. Þegar hann gerði sig ekki líklegan td þess að skipta sér
af þessum leik, hrópaði Magnús til hans: „Sveinar þínir og vitni
virðast mælast á sömu alin, herra ríkisféhirðir. Kóngleg mekt
má gleðjast yfir því liði, sem embættismaður hans velur til sam-
starfs...."
„Sparaðu þér cþörf orð, Magnús Heinason. Bráðum muntu
þurfa mælsku þinnar við“, greip Valkendorf fram í. „Á morgun
skalt þú standa reikningsskap gerða þinna í Færeyjum. Þér er
stefnt fyrir ráðstofurétt á Gamlatorgi....“
Magnús renndi sverðinu í slíður og spurði af uppgerðarkurteisi:
„Er fleira, sem hetra ríkisféhirðirinn boðar?“
„Nei. Dómarar í ráðstofuréttinum munu boða það, sem nú er
í vant“, svaraði Valkendorf þurrlega.
„Þó er einnar skýringar vant“. Magnús brosti við um leið og
hann seildist undii skikkju sína og dró þar fram bréf kónglegrar
mektar. „Kóngleg mekt tjáir mér, að þér hafi verið fyrirskipað
að láta lausar eignir mínar, er hald hefir verið á lagt.“
j Valkendorf beit á vörina. Síðan kinkaði hann kolH: „Ég hefi
meðtekið náðarsamlegust fyrirmæli kónglegrar mektar, sem þeg-
ar mun verða framfylgt."
! ' „Ég þakka þegnsamlegast, herra ríkisféhirðir. Það mun gleðja
kónglega melct, hversu dyggur þjónn hans ríkisféhirðir er“.
j Magnús hneigði sig djúpt og snaraðist út. Jakob fylgdi hon-
vm eftir. Valkendorf kipraði augun, er hann horfði á eftir þeim.
Augnaráð hans boðaði ekki gott.
I Þegar þeir félagar voru komnir út um hliðið, rak Jakob upp
hlátur. „Það var hressandi að liðka skrokkinn. Svona skemmti-
legt verður varla í ráðstofuréttinum á morgun.“
j „í ráðstofuréttinum?“ endurtók Magnús brosandi. „Stundum
, talar þú fávíslega. Jakob. Ég hefi ekki hugsað mér að ganga fyrir
(síðskeggjaða dómara. Með fullri virðingu fyrir þeim, þá bera
. þeir ekki lotningu fyrir neinu nema einum manni. Og hann heit-
(ii Kristófer Valkendorf. Á það þing ætla ég ekki að koma. Nú
vindum við upp segl og kveðjum Kaupmannahöfn.”
„Ætlar þú að strjúka í annað sinn?“
„Vilt þú heldur gista fangaturninn, Jakob?“
Jakob hristi höfuðið. Þeir hvöttu sporið og héldu hressir í
bragði niður á bryggjurnar.
í AUGLÝSIÐ í TÍMANUM
(