Tíminn - 31.05.1952, Page 6

TÍMINN, laugardaginu 31. maí 1952.
121. blað.
Hamingjuéyjan |
(On the isle of samoa) i
Spennandi en uto leið yndis- |
fögur mynd frá liinum heill- |
andi suðurhafseyjum.
Sýnd annan hvitasunnudag §
kl. 5, 7 og 9._______I
Nýtt
Teiknhnyndasafn 1
Alveg sérstaklega skemmti- =
legar teiknimyndir o. fl.
Sýnd kl. 3.

PIÓDLEIKHÚSIÐ

NYJA BlOj
FurSuleg
brúðhtmpsför
(Famíly Honeymoon)
Fyndin og f jörug, ný, amerísk ;
gamanmynd.
Aðalhlutverk: j
Claudette Colbert,
Fred MacMurry.
Sýnd annan hvítasunnudag j
kl. 3, 5, 7 og 9. j
Sala hefst kl. 1 e. h.
BÆJARBIO
- HAFNARFIRDI
Kuuð. heit og blá j
(Red, hot and blue)
Bráðskemmtileg ný amerísk i
gamanmynd. j
Betty Hutton.
Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9.
Sími 9184.
. I
I
Myndin hefir ekki verið áður j
sýnd í Reykjavík.

HAFNARBIO
Við hittumst
á Broadtvay
(Stage Door Canteen)
Fjörug amerísk „stjörnu“-
mynd, með bráðsmellnum
skemmtiatriðum og dillandi
músík. — í myndtoni koma
m. a. fram:
Gracie Fields, Katharine Hep
burn, Paul Muni, George
Raft, Ethel Waters, Merle
Oberon, Harpo Max, Johnny
Weissmuller, Ralph Bellamy,
Helen Hays, Lori McCallister
o. m. fl.
Hljómsveitir: Benny Good-
man, Kay Kayser, Xiver Cu-
gat, Freddy Martin, Count
Basie, Gay Lombardy.
Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
Söluskálinn
Klapparstíg 11
hefir ávallt alls konar not- 5
uð og vel með farin hús-
gögn, herrafatnað, harmon
íkkur og m. fl. Mjög sann-
gjarnt verð. — Sími 2926.
ELDURINN
ferir ekk< boð á nndan lér.
Þeir, sem eru hyggnlr,
tryfgja strax hjá
SMIVINHIITIVCtlNGjlH
I „Bfií ðuheiún II ð4 4
eftir Henrik Ibsen
1 Tore Segelcke annast leik-
| stjórn og fer með aðalhlut-
| verkið sem gestur Þjóðleik-
| hússins.
| Frumsýning miðvikudag 4.
I júní kl. 20.00. — Önnur sýn-
! ing fimmtudag 5. júní kl. 20.
| Aðgöngumiðasalan opin
| virka daga kl. 13,15 til 20.
| Sunnudaga kl. 11—20. (Lok-
| að Hvítasunnudag.) Tekið á
= móti pöntunum. Sími 80000.
j Austurbæjarbío
„Þú ert ástin
mín eiu“
(My dream is yours)
| Bráðskemmtileg og fjörug, ný
| amerísk söngvamynd i eðli-
|legum litum.
Aðalhlutverk:
1 Hin vinsæla söngstjarna:
Doris Day,
| Jack Carson.
| Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 5, 7 og 9.
! JLísu í Undralandi
Hin ágæta barnamynd í fall
egurn litum.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 1 e. h.
TJARNARBÍÓ
llr. MIISIC.;
Bráðskemmtileg ný, amerísk
söngva- og músíkmynd.
Aðalhlutverk:
Bing Crosby. ,
: Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
:
i
3-
I
-i
GAMLA BIÓ
Madame Bovary
MGM-stórmynd af hinni
frægu og djörfu skáldsögu
Gustave Flauberts.
Jennifer Jones,
James Mason,
Van Heflin,
Louis Jourdan.
Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 5, 7 og 9.
Það sheður margt
j shrítið
[ með Mickey Mouse og Donald
; Duck.
Sýnd kl. 3.
TRIPOLI-BÍÓ
Maðurinn frá «-
þehhtu reihi-
stjörnunni
(The Man From Planet X)
Sérstaklega spennandi ný,
amerísk kvikmynd um yfir-
vofandi innrás á jörðina frá
óþekktri reikistjörnu.
Robert Clarke,
Margaret Field,
Reymond Bond.
Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
AMPER H.F,
Raftækjavinnustofa
Þingholtstræti 21
Slml 81556.
Raflagnlr — YlðgerSlr
Raflagnaefnl
Erlent jfiplít
(Framhald af 5. siðú.)
I^estur hluti þess heróíns,1
sem selt er í Bandaríkjunúm, er",
fyrst flutt til ítalíu frá Austur- ’
Iöndum. Á ítálíu ei' félagið j
Mafia aðal-heróínsmyglarinn.;
Leiðtogi þess glæpafélags er
glæpakóngurinn Lucky Luci-
anó, sem árið 1946 var gerður
landrækur úr Bandarikjunum,
sem óæskilegur útlendingur.
Hann fór til föðurlandsins og
skipulagði glæpafélag eftir am-
erískri fyrirmynd.
Á ftalíu er heildsöluverð á
heroíni 1000 dollarar fyrir kíló-
ið, en í New York 7000 dollarar.
Heildsalarnir selja heróínið til
verzlunarmanna, sem þynna
það með mjólk og sykri að sjö
áttundu eða átta níundu hlut-
um. Þá er hvert kíló selt á 30.000
dóllara til nýrra miðlara. Þess-
ir menn þynna „heróínið" þar
til það inniheldur aðeins 3—8%
hreint heróin. Neytendur fá
það í hylkjum, er hvert kostar
einn dollar.
Smásalarnir fá 25 hylki fyrir
þrettán dollara. Þeir hafa því
nær því 100% hagnað. Hið
endanlega verð til neytenda er
um 200.000 krónur fyrir kílóið.
Smásali getur selt um 700 hylki
á dag og ágóðinn orðið 300—
400 dollarar eða meira. Hér er
átt' við þá, sem fara um allt til
þess að selja hylkin.
Baráttan við
smyglaranna.
Það er unnið markvisst að
því, af eiturlyfjasölum, að
fjölga stöðugt fórnarlömbum.
Með öðrum orðum venja fleiri
og fleiri á eiturlyf, og láta þá
vinna fyrir því, sem þeir nota
á þann hátt að selja nýjum og
nýjum mönnum — einkum ung
lingurn — þessa hættulegu vöru.
Ungt fólk er nýjungagjarnt og
forvitið. Það er .því gott að leiða
í freistni. Heild$ajarnir eru ekki
heróínistar. Þeir lifa sómasam-
legu lífi, að því er séð verður.
Þeir stunda kaupsýslu, t.d. bíla-
sölu eða fasteignasölu. Álitið
er, að heróín sé árlega selt í
New York fyrir 100 milljónir
dollara og að fjórði hver heró-
ínisti, af þeim, sem eru í Banda
ríkjunum, sé í þessari borg.
Mikið er unnið gegn eitur-
lyfjasölu í Bandaríkjunum. Fé-
lagið „American Legion“, sem
telur fjórar milljónir meðlima,
hefir lagt hönd á plóginn, og
orðið töluvert ágengt. Blöðin
birta oft greinar gegn eitur-
lyf j aglæpmennskunni.
En það er við ramman reip
að^ draga, þar sem eiturlyfja-
þorpararnir eru. Mikil upplýs-
ingastafsemi er rekin meðal
æskulýðsins, einkum skólanema
um skaðsemi eiturlyfja. Þá er
meðferð þeirra, sem forfallnir
eru í eiturlyf, miklu mannúð-
legri en áður var. í stað þess að
láta þessa sjúklinga í fangelsi
eða geðveikrahæli, eru þeir látn
ir i hressingarhæli og lækninga
stöðvar fyrir eiturlyfjaneytend
ur. En mestum árangri búast
menn við af lagabreytingum við
víkjandi refsingum fyrir eitur-
lyfjasölu. í Illinois hafa verið
samþykkt lög, sem ákveða
þyngri refsingu fyrir sölu eitur-
lyfja en áður var. Viðurlög fyrir
þvílík afbrot voru hlægilega lít-
il. Refsingin var venjulega átj-
án mánaða fangelsi, eða minna.
En þvílíka refsingu óttaöist eng
inn glæpamaður. Dómarar í
Bandaríkjunum eru farnir að
dæma harðari dóma í eiturlyfja
glæpamálum en áður var. Fyr-
ir skömmu hefir dómari í Chic-
ago dæmt eitursala í fimmtán
og tuttugu ára fangelsi. Byggði
hann þessa dóma á refsilöggjöf
Illinois-ríkis, eða hafði hana til
hliðsjónar. Og sambandsdóm-
stóll í New York hefir kveðið
upp fimmtán ára fangelsisdóm
fyrir: eiturlyfjasmygl.
Þungar refsingar
bezta vopnið "
gegn smyglurunum.r :
Glæpamenn bera saman hagn
aðinn af glæpum og refsingar
þær, sem menn eiga á hættu,
ef upp kemst. Reynist viss teg-
Vicki Baum:
Frægðarbraut Dóru Hart
s$$s$s$ss$$ss$s$ís5s«ssssssss$ssss$sssís<s$$sssss 14. DAGUR
„Hvaö var það“? spurði hún og hætti áð leita áð skráargatinú
með lyklinum.
„Ég verð áður en langt líður að taka ákvörðun um það, hvort
ég á að láta gera þessa styttu eða ekki“. sagði hann fastmæltur
og lagði sérstakan þunga á orðið „ég“.
Dóra gerði tilraun til að vera ofurlítið ástleitin. Auðvelt var
það ekki. Hún hafði ekki lært slíkt heima í Bingham og New
York hafði ekki kennt henni það enn.
„Ég er viss urn, að þér munuð panta þessa styttu", sagði hún
og brosti íbyggnu brosi til Bryants. Hann var á hæð við Basil en
miklu þyngslalegri og gildvaxnari.
„Vitið þér það, að nú hafiö þér gefið mér loforð?“ sagði hann
glaður. Dóra hélt dauðahaldi í bros sitt eins og það væri hlutur
gerður úr tré. Bryant laut að henni. Bitra lykt af tóbaki og á-
fengi lagði af vitum hans, en kossinn, sem hann þrýsti á varir
hennar, var ekki teljandi frábrugðinn ögrum kossum, sem hún
hafði þegið.
Og þegar hún var lögzt fyrir í rúmi sínu, undraðist hún það
stórum, að varir hennar skyldu geta fundið unað í því, sem til-
finninga hennar og hjarta fyrirlitu.
★ ★ ★
Nemiroff rétti síöasta gestinum handklæði. Þessi ölvaði maður
lá þarna á stólnúm eins og hnefaleikamaður, sem hefir fengið rot-
högg. Maðurinn þerraði hendur sínar, kastaði dollar í öskubikar-
inn á borðinu, tók undir hendur ölvaða mannsins og dró hann
út í forstofuna í áttina til salernisins. Þá voru allíf gestirnir
farnir, en eftir var aðeins óreiða og reykur þarna í neðanjarðar-
hvelfingu „Casino de Paris“.
Nemiroff blístraði dægurlagið, sem leikið hafði verið inni í dans-
salnum fyrr nokkrum mínútum. Nú var hljómsveitin loks þögn-
uð, og það var sannarlega kominn tími til þess. í „Casino de
París“ var klukkan ætíð orðin fjögur áður en síðustu gestirnir
fóru.
Nemiroff færði sig hægt úr hvíta jakkanum. Slíka flík hefði
svertingi í raun og veru átt að bera, því að þjónustan í karl-
mannasalerninu var starf, sem oftst var unnið af svertingjum
í þessu landi. En hvítir menn þurfa líka að lifa, hugsaði Nem-
iroff.
Gaston opnaði dyrnar og kallaði: „Ertu búinn?“
„Já, þakka þér fyrir, góða nótt“, kallaði Nemiroff þegar aftur.
Gaston var yfirþjónn og var kynlega vmgjarnlegur við Nemiroff,
líklega af því að hann gat talað frönsku við hann. Hér niðri var
andrúmsloftið hræðilegt. Nemiroff hellti úr þjórfjárskálinni og
lét peningana í vasa sinn án þess að telja þá. Honum fannst þess-
ir peningar viðurstyggilegri en allt annað, sem hann snerti.
Þegar út á götuna kom, dró hann andann djúpt að sér. Fyrsti
keimur vorsins lá í loftinu. Einhvers staðar uppi í fjöllunum var
snjórinn tekinn að þiðna, og snjóskriður féllu niður brattar
hlíðar. Hann stóð þarna um stund og raulaði rússneskt lag, það
var lag, sem rússneskir skógarhöggsmenn höfðu áður sungið við
varðeldinn. Hann hafði lært það í útlendingahersveitinni. Stund-
um sótti að honum undarleg heimþrá og löngun eftir Sviss og
hinum rótlausu árum í Marokko. Þarna kom eitthvert risadýr
fyrir hornið og staðnæmdist framan við Nemiroff. Hann hafði
samið um það við manninn á götusópvélinni að aka sér spöl-
korn um leið og hann færi heim. Til endurgjalds sagði Nemiroff
honum gamansögur. Maðurinn óttaðist alltaf að sofna á vél-
inni, því að.hann var óvanur næturvinnu. En meðn Nemiroff sat
við hlið hans og sagði sögur, var hann glaðvakandi.
Frá horninu á 48. gotu varð hann að ganga heim, því að lengra
fór götusóparinn ekki. Hann gekk hægt og staðnæmdist hjá lög-
regluþjóninum á næsta götuhorni. Hann hafði nú gegnt neðan-
jarðarstarfi sínu í „Casino de París“ í tvo mánuði og var far-
inn að þekkja næturhrafnana í þessu hverfi.
„Hvernig líður drengnum þínum?“ sagði hann við lögreglu-
þjóninn, því að hann vissi, að strákurinn lá í mislingum. „Það
verður heitur dagur á morgun", sagði hann næst. Sannleikurinn
var sá, að hann var svolítiö smeykur við að koma heim. Hann
óttaðist leirmyndir sínar og styttur þær, sem hann var nýbyrj-
aður á. Hann óttaðist sjálfan sig og það, sem honum gat kom-
ið til hugar að taka sér fyrir hendur, þegar hann sleppti allrí
st.jórn á sér.
Hann opnaði dyrnar og læddist upp stigann. Hann hélt niðri
í sér andanum. Á annari hæð staðnæmdist hann sem snöggv-
ast. Þar bjó Dóra. Þarna inni lá hún og svaf. Það var honum
und glæpamennsku of áhættu-
söm, gefa fáir sig við þeim
glæpum, en taka upp önnur lög-
brot. Reynsla Ameríkana við-
víkjandi hvítri þrælasölu sann-
ar þetta. Árið 1910 voru sam-
þykktar • afar þungar refsingar
í Bandaríkjunum fyrir hvíta
þrælasölu. Þessi glæpamennska
hefir ekki þrifizt þar frá þeim
tíma.
Með hinum svonefndu Lind-
bergh-rlögum frá 19.32,.. en þau
léggja 'mjög þúngar fefsingar
við mannfáhum, komust mann-
rán úr tízku. Þungar refsingar
eru h.ið eina, sem , glæpamenn
ótíaSt;'' k'e'gja 'fílái'éii’.' Vísa þeir
til reynslu þeirrar, er fékkst í
Tennessee fyrir 20—30 árum.
Var þá miðstöð kókaínsölunn-
ar í borginni Memphis. Þaðan
var kókaínið selt til suðurs og
norðurs. Smyglarar þeir, er
náðust,- fengu aðeins tvéggja
mánaða fangelsi. „Það er eins
og að borða sveskju", sagði einn
smyglarinn, er þessi refsing
barst í tal.
En einn góðan.yeðurdag
fengu Memphisbúar nýjan dóín
ara. Hann dæmdi kók'aíhsmýgl
ara í allt að 12—17 ára fangelsi.
Það bar þann árangur, að glæpa
mennirnir hypjuðu sig úr bórg-
inni. Það var of mikil áhætta
því samfara 'áð fremja 'þar
glæpi.