Tíminn - 11.07.1952, Blaðsíða 3

153. biað.
TÍMINN, föstudaginn 11. júlí 1952.
a.
Vigfús J. Hjaltalín
£* —— —
'Ulenrlinnnhættir óðalsbóndi í Brokey
Fæddur: 4. okt. 1862.
Dáinn: 3. júlí 1952. Nú drjúpir Brokey hljóð i
Dánarminning: Guðbjartur Egilsson
harmasJcýjum
og hljóð er gjörvöll Skógar-
strandar sveit
En sumarblœrinn sveipar
Fyrir rúmum 20 árum hóf var þar viðstaddur, nema tvö
ungur bóndi búskap á Efra- rúmliggjandi gamalmenni,
Lambavatni á Rauðasandi. fólk af í'lestum öðrum bæjum
Það var Guðbjartur Egilsson, hreppsins og margt frá Pajt-
sonur Egíls Gunnlaugssonar, reksfirði. Séra Gísli H. Kol-
er þar hafði áður búið. Guð- beins sóknarprestur að Sauð-
bjartur var bá nýlega giftur lauksda! fiutti húskveðju og
Halldóru Kristjánsdóttur Ás- jarðsöng.. í kirkju voru fluttar
björnssonar frá Grundum í kveðjur sveitarstjórnar, sam-
Kollsvík. Þau hjón stunduöu býlisfclks o. fl.
búskapinn af dugnaði og fyr-j Guðbjartur Egilsson var (>- 'hans mnai ~bezt
irhyggju og var þó fleiru að venjulegt prúðmenni. Skap-
sinna hjá Guðbjarti, því að stilling hans og þíðleiki, glað
hann var málmsmiður hinn ' lyndi hans og saklaus glettnin,1 Já nér er hniginn sómi sinnar
bezti, trésmiður góður og hag var sem hlýr vorblær, er ylj-, stéttar
leiksmaður yfirleitt. Var svo aði hverjum, er að garði hans er sigldi gœtinn lifsins þröngu
mjög leitað til hans um hvers bar, og það var eins og öll
konar smíði, að hann mátti fjölskyldan, allt heimilið end
sjaldan um frjálst höfuð, urspeglaði þessa geðþekku
strjúka. Auk þessa hlóðust á, skapgerð og laðaði alla til
hann ýms opinber störf, svo' sín. Og þó var þetta aðeins
sem hreppsnefndarstörf, j ytra boi’ðið. Hið innra var'
stjórnar- og endurskoðunar- skapfesta hans, trúmennska, ym ianga œvi fremstur löng
víðsýni og frjálslyndi. Hann
störf í kaupfélagi, búnaðarfé-
lagi, spárisjóði og mörgum
fleiri félögum.
Svo fór að skugga brá yfir
hið farsæla heimili þeirra
hjóna. Halldóra húsfreyja
missti heilsuna fyrir nokkr- ir báru þeir honum sama vitn
i um fór h’ann.
lét ógjarna af skoðun sinni, til fyrirmyndar voru öll hans
er hann vissi rétta og þó var j störf.
hann samvinnuþíður og góð- og hreinlyndisins helgi trúnað
gjarn í hverju máli. Hann átti | SqT h’ann
marga samstarfsmenn og all til hjálpar fús, er aðstoðar var
um árum. Hefir hún oft verið
mjög þjáð síðan og ekki sízt
s. 1. vetur. Egill, faðir bónda,
sem orðinn var rúmlega hálf-
áttræður, lagðist rúmfastur
snemma vetrar og andaðist á
útmánuðum. Þar brast sterk
stoð undan búsýslu heimilis-
ins. Veturinn varð því Guð-
bjarti þungur í skauti. Og loks
brast meginásinn: Snemma í
júní kennir Guðbjartur las-
leika fyrir hjarta og eftir fáa
daga er hann orðinn fárveik-
ur. Þá taka hjónin síðustu
isburðinn. Hann var uppal-
NY LJOÐABOK:
Hörpur þar sungu
Kári Tryggvason: Hörpur Fyrir blænum bifast stráin,
þar sungu. Ljóð. Bókaút- bráðum kemur nótt.
gáfa Pálma H. Jónssonar.
Hátt á lofti skýin skunda,
í bók þessari eru 35 ljóð, skyggir yfir lá,-
flest þeirra mjög stutt, tvö eða Þreytt á engi bleiku blunda
faðmi hlýjum þrjú vers, en ekkert verulega blómin föl og'smá.
hinn sögufrœga Breiðafjarðar íangt. Stuttu kvæðin þykja
reit. mér yfirleitt betri, en í flokki Vakir móðir vöggu yfir,
hinna eru einnig falleg og viðkvæmt raular hún.
Og fuglar kvaka klökkum góð kvæði, t. d. Afi, Þjóðsaga Skært á einum lampa lifir
rómi á sundum, og Gamanbréf til Sigurðar ljós — við hlíðarbrún."
þeir kveðja i dag þann vin, Lúthers, sem er hið prýðilég-,
sem aldrei brást. asta. Þar í er þessi ágæta visa: ' Þetta er tært og öllum auð-
Um hreiður þeirra fór hann iskilið ljóð. Kvöldstemmning-
mjúkum mundum, t ^vinamargur og víða kunnur in smýgur inn í vitund manns.
i harðind- vist hann er En það er dýpt í þessu ljóði,
unum sást. Heilsað er honum, hvar sem ,sem ef til vill er ekki augljóst
' fer. við fyrsta lestur: Það er rökk-
Ætið fýsir hann aðra að leiða, ur í veröldinni um þessar
öllum sýnir hann rausn og imundir. Sumir halda að það
greiða. að dimma af dauðanótt lífs
Sólskin ríkir í svipnum heiða. ins a jörðu; það sé að eyða
— Sæmdarmerki ber, (sjálfu sér með grimmd og sót-
hver, sem hjálpfús alla ævl svartri eigingirni. Dimm ský
,eru á lofti og margt fagurt
' menningarblómið virðist fölt
Munu allir segja, er til og kræklulegt. En eitt ljós lif-
þekkja, að þetta sé vel mælt ir Þó á lampa kærleikans vitf
og maklega. .heiðarbrún æðstu hugsjóna,
|móðurumhyggjan, hin flekk-
TT..„ . . . . 'lausa, fórnfúsa ást. Það er
Hofundur ofannefndra ljoða hú sem mun tæma helvIti
hefir haft við vanheilsu aö að ]okum þyi að hún er mest
striða arum saman og þess . , , . Hið f
gætir eðlilega talsvert í bók 1 neimi’ Hlð Sanna’ íagra °g
hans. Allmörg kvæðanna eru
sund,
og sagan honum fagra sveiga
fléttar,
sem fölna ei í hlýrri timans annárra þarfir* sér.“
mund.
þörf.
inn í tvíbýli á Lambavatni og Til hinzta dags það var hans með þunglyndisblæ. En það
með því sambýlisfólki bjóí einkayndi, er eiciíi varið að sakast um
hann til dauðadags. Fáir lofa ací efla og skapa gengi . .. neii;i; við neinn. Höfundurinn
einbýli, sem vert er, segir gam j heimaranns,! sicýrir aðeins með hógværð og
alt spakmæli, en ég hygg að þar var sem hann i hverjú iatleysi fra draumum sínum
fjölskyldan á Neðribænumj spori fyndi
myndi vilja snúa þessu þann ’þaw hnoss, er þráir andi
ig við: Fáir lofuöu sambýlið i
kœrleikans.
og því sem gerist og gerzt hef-
ir í sál hans; og hann mætir
því, sem ekki verður umflúið,
góða má oft lengi bíða eftir
margri umbótinni, en það
sigrar ævinlega að lokum. Að
öðrum kosti væri vonlaust um
oss.
Annað smákvæði heitir
Helför. Það er einkennilegt og
frábært að ýmsu leyti, ekki
sízt vegna samræmis efnis og
allrar smíði. Það er að vísu
með Guðbjarti Egilssyni, semj jmeð angurblíðu og ró-Eitt af; gleðivana> e'n með fastri ró:
vert var. Svo mikill og góður Sem göfugmennis var hans styttn ljóðum hans hefst a
var samhugur og samstarf
fólksins á þessum bæjum.
Guðbjartur Egilsson
mikill samvinnumaður.
var;
víða getið,
sem vökumanns á heiðar-
leikans slóð,
Var af niðjum hans og maka það sem líða burt frá drauma
þessum lmum: „Mjölli.n hnígur hljótt á jörð,
því haustið komið er.
„O, stíg þú létt á ljóðsins fley, — Hrynja tár á sumarrósa
ákvörðunina sameiginlega, að| hann einn öflugasti forsvars| er metið,
verða enn samferða, hjálpar j maður Kaupfélags Ráuða- og muna skyldi slikt vor litla
vana sjúklingar samferða flug, sands og vann samvinnustefn j þjóð.
leiðis til Reykjavíkur að leita'
sér læknishjálpar. Þar and-
aðist Guðbjartur í sjúkrahúsi
23. júní, 54 ára að aldri.
Jarðarför hans var gerð frá
Saurbæjarkirkju á Rauða-
sandi 1. júlí. Var hún fjöl- Einn af beztu sonum hans er
brottfluttur, vitur og góð
(Framh. á 7. siðu).
mennari en þar er venjulegt.
Hver maður af Rauðasandi
löndum“
gröf. —
Stefni eg inn 1 undralönd,
jsem enginn maður sér,
Sjálfur rækir höfundurinn einhvers staðar bak við næt-
þetta boðorð sitt vel. Hann er j urhöf.
unni allt það gagn, er hann'
mátti. Þetta litla kaupfélag Hún veit það bezt, sem var aldrei þungstígur, því síður!
hefir því misst mikið. j hans leiðarstjarna, j klunnalegur og klúr í hugsun, Eg er rauði riddarinn
Við fráfall Guðbjartar Egils og veginn langa í hans skjóli málfari og framsetningu.1 með raunabros á vör.
sonar hefir þungan skugga gekk, jLjóðahendingarnar eru svif-^— Rökkurmáni kafar skýja
dregið yfir Rauðasandshrepp. að makans heill og hópi fcœrra léttar og liðugar og gæddar hyl. -
Brotnar eru borgir mínar,
var
barna
helgað allt á meðan
starfað fékk.
Sjötug: Sigurlína Biarnadóttii
I dag er Sigurlína Bjarna-
dóttir frá Bakka á Mýrum í
Hornafirði sjötug. Hún býr nú
að Fossgili í Blesugróf. Sigur-
lína er ein þeirra kvenna, sem
hafa átt við mikla erfiðleika
að stríða um ævina. Hún
missti mann sinn frá sjö ung-
urn börnum árið 1919 og var
yngsta barnið tveggja ára.
Þrátt fyrir það, þó að Sigur-
lína stæði nú ein uppi með
sjö ung bcrn, lét hún ekki bug
ast. Hún sá fram á, að hún
ein gæti ekki haldið áfram
búskap með allan þennan
barnahcp í ómegð og flutti
hún þvj frá Bakka á Mýrum
I Hornafirði til Austfjarða og
hugðist að hafa ofan af fyrir
sér og börnunum með þeirri
vinnu, sem. til félli einstæð-
íngskonu í þorpunum á aust-
urströndinni. Á Bakka á Mýr
um höfðu þau hjónin búið
sinn búskap frá giftingu, en
Sigurlína bjó þar í eitt ár eftir
lát n^anns síns. Frá Bakka
fluttist “ítún fyrst til Djúpa-
vágs, en þaðan .til,E§kifjar’ðar.
Vann hún þá fyrir börriúm sín
fegurðarþokka, hugsun og mál
skýrt og auðskilið og stund-
um þrungið angurblíðu. Það
1 er hvorki gnýj andi stormur
Nú er hann kvaddur hér í né þrumur og eldingar í
hinzta sinni, jhörpu skáldsins. En skáldguð
af henni og þeim og kœrra inn býr einnig í hinum blíða
I vina fjöld. jblæ, mjúklátri sorg og djúp-
um við fiskvinnu og öðru því, Og þakkir hljóma yfir grafar um friði. Og það er einmitt á
sem til féllst og var vinnudag inni, jþau miðin, sem ljóðafley
urinn oft langur, en ekki var sem ylrík hjúpa minninganna skáldsins sækir „um perlu-
tjöld.
Finnbogi J. Arndal.
Meistaramót
Reykjavíkur
Meistaramót Reykj avikur
var háð á þriðjudag og mið-
vikudag. Allt fyrirkomulag
mótsins var til háðungar og
hugsað um það, heldur að
börnunum gæti liðið sem bezt.
Og þegar þau uxu upp, fóru
þau smátt og smátt að vinna
fyrir sér. Frá Eskifirði fluttist
Sigurlína til Vestmannaeyja,
en frá Vestmannaeyjum flutt
ist hún til Reykjavíkur og hef
ir verið búsett hér síðan. Það
var árið 1930, sem hún fluttist
frá Vestmannaeyjum. Börn
hennar eru nú öll gift nema
eitt, sem býr hjá henni.
Lífsbarátta Sigurlínu hefir ’ ár-angur íþróttamannanna yf-
verið hörð, eins og svo margra irleitt mjög lélegur, nema 5000
annarra á fyrri tugum þess- m- hlaup Kristjáns Jóhanns-
arar aldar hér á íslandi, en ' sonar. Síðan Meistaramót
Sigurlína stækkaði við hverja Þetta var sett á laggirnar 1945 ,
raun og hefir skilað farkosti ■ hefir framkvæmd þess alla tið ‘
sínum heilum í höfn, þrátt verið míög léleg og úr því,
fyrir stífan mótvind og sem komið er, mun bezt að
krappa báru. í dag er Sigur- j !eggja það niður, því að ef
lína sjötug. Það er hár aldur J fx-amkvæmd þess verður fram
þeirrar konu, sem lengst af j vegis sem hingað til, mun það
hefir búið við harðan kost og aðeins fæla áhorfendur frá
það er lágur aldur þeirrar Þvi að sækja frjálsiþróttamót.
Reykjavíkurmeistarar í ein
(Framhald á 7. siðu)
djúp og pálmaey.“
Hér er gott sýnishorn af
smáljóðum skáldsins; það
heitir kvöld:
„Léttum straumi liðast áin,
— liðast hægt og rótt.
blóð á mínum hjör.
Bráðum hníg ég fölur jarðar
til.“
Það væri freistandi að taka
fleira úr bókinni, ef rúm
leyfði, t. d. kvæðið Blóm, sem
er yndislegt.
Kári Tryggvason kastar
ekki höndunum til ljóðagerð-
arinnar. Hann sleppir engu
óhefluðu frá sér. Angurværð-
in kemur að vísu alloft fram,
en henni er jafnan samfara
hlýja og virðuleg ró. Hafi
hann þökk fyrir bókina.
Jakob Kristinsson.
konu, sem.hefir skilaö miklu
ævistarfi.
UPPBOÐ
sem auglýst var í 37., 38. og 39. tbl. Lögbirtingablaðsins
1952 á húseigninni nr. 70 við Sólvallagötu, hér í bæn-
um, til slita á sameign, fer fram á eigninni sjálfri
fimmtudaginn 17. júlí 1952, kl. 2l/z e. h.
Teikning af húsinu og söluskilmálar eru til sýnis hjá
uppboðshaldara.
Uppboðshaldarinn í Kei/íc jcirífc.