Tíminn - 11.07.1952, Blaðsíða 6

c.
TÍMINN, föstudaginn 11. júlí 1952.
153. blaff.
•iiaiaiiaiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaaiaiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiimiBii
Óþehhii mufiurinn \
| Mjög athyglisverð, ný norsk ]
í mynd, gerð eftir hinni frægu |
I verðlaunabók Arthurs Omres |
1 „Plukten". Aðalhlutvekið i
I leikur hinn kunni norski ]
I leikari 1
Alfred Maurstad.
II myndinni syngur dægur- I
í lagasöngkonan
Lulu Ziegler,
er söng hjá Bláu stjörnunni. |
Sýnd kl. 5,15 og 9
Island - Norge! j
Norskt íólk á öllum aldri;
óskar eftir bréfavinum á;
íslandi. Hjá okkur getið þér ]
eignazt bréfavini hérlendis :
og erlendis. — Skrifið eftir ;
upplýsingum.
Um skírn
Vicki Baum:
Frægðarbraut Dóru Hart
Pyrsti árangur þessara ráðagerða varð sá, að Dóra flutti
og leigði sér íbúð í Hótel Blanchard, óásjálegu húsi við Broad-

NÝJA BIO
Ðroitinn þarfnast \
þjóna
(Dieu a besom des hommes) |
Frönsk stórmynd, er farið hef i
ir sigurför um allan heim og =
verið talín eitt mesta snilldar |
verk franskrar kvikmynda- |
listar. Leikstjóm annast |
meistarinn Jean Delannoy. ]
Aðalhlutverk:
Piene Fresnay
Madeleine Robenson
Þetta er ein af þeim sérstæðu |
afburðamyndum, sem áhorf- I
endum mun aldrei líða úr h
minni.
Sýnd kl. 9. í
Bönnuð yngri en 12 ára. |
BÆJARBIO !
- HAFNARFIRÐI -
__________________j §
Ðorseyhrœður \
Skemmtileg amerísk jazz-1
mynd úr lífi Dorsey-bræðra. ]
Aðalhlutverk:
Tommy Dorsey, |
Jim Dorsey,
Jane Blair. =
Sýnd kl. 9.
Sími 9184.
H AFNARBIO
Reykjavib.

Austurbæjarbíó
\ E
Ijohuð vegna
sumarleyfa

(Framhald af 4. síðu.)
þessu orði viðtöku, taka und-
ir játningu Guðs. „Ef þér,
bjóðið mér einhvern góðan'
hlut,“ segir Sigurður, „er lík-!
legt, að ég taki við honum og
hagnýti mér hann.“ Guð hef- 45. DAGUR
h í skírn minni boðið mét | Dóm ein]jUm eftir að hún var farin að ganga í nuddtíma til
hmn bezta hlut - og meira hennar tvisvar r viku
en boðið, gefið mer hann, opn
_ ... _______________t að mér ríki sitt. Nú segja end-
Í I I ( | A M h | A f áífsérTað Guð^gSm eíS! WRy milli 70. og 80. götu. í fljótu bragði virtist harlá ólíklégt,
I I I; }, L R IM V I ni sIíkt> nema ’um þal sé beíiö. í fð Cayaliérc °elnicnftc “eð konunglegu tekjur sínar,
Þá vil ég spyrja: Er Guðs son-^yggl iar’ en Þar ^afði hann nu engu að siður bmð frá þvi
ur fyrir þá dáinn, af því aðVann kom fyrstaTT New York ungur, og fehtill piltur.
þeir hafi beðið um það? Hafa1 A §'ongunum 1 Hotel Blanchard lagu brumr rennmgar slitmr
inn að hvítum uppistöðuþræðinum. Loftræstingin var ekki
sem bezt, og gömul matarlykt mettaði loftið.
í þessu óhrjálega gistihúsi bjó Delmonte nú með allt sitt
fylgdarlið. Menn sáu frakkaferlíkið hans þeytast út úr lyft-
unni, menn heyrðu drynjandi, langlokuhlátur hans í borð-
salnum, en þegar hann óskaði hvíldar og friðar, urðu allir
í gistihúsinu að læðast á tánum og tala í hvíslingum.
Smátt og smátt komst Dóra í kynni við ýmsa í fylgdarliði
Delmonte, og það hafði lika verið tilgangur hennar, er hún
flutti í gistihúsið. Allmargir söngnemendur höfðu kornið með
meistaranum, og þeir sátu löngum í litla borðsalnum. Hjá
þeim fékk Dóra fyrstu kynni af lífinu í herbúðum Delmonte.
Meistarinn — sá gamli — eins og fólkið kallaði hann sín á
milli, var önuglyndur, ráðríkur og um leið barnalega strang-
lífur eins og fakfr. Hann þjáðist af þrenns lags ótta, ótta
um rödd sína, ótta við ellina og ótta við fátæktina. Auk þess
þjáðist hann af ótta við konur. Palfy litla fullyrti, að hann
hefði aldrei átt mök við konur síðan hann missti eiginkonu
sína.
Um þetta leyti var Palfy litla eini kvennemandi Delmonte.
Hún var frá Vín og hafði bjarta og skæra sópranrödd. Terp
var annar nemandi hans, stór, horaður Svisslendingur með
bassarödd. Hann gaf Dóru ábyggilegastar upplýsingar um
lífið hjá Delmonte, og hann sagöi henni, hvernig það hefði
atvikazt, að Delmonte tók Palfy litlu að sér sem nemanda.
„Hún náði tökum á „dýrinu'*, og sá gamli geirir allt,.sem
dýrið vill“, sagöi Terp djúpri bassaröddu. „Leið kvenna til
hins gamla liggur í gegnum svefnherbergi dýrsins, en leiö
karlmanna gegnum pyngjuna“.
„Afsakið, en hver er það, sem þér kallið „dýrið““? spurði
Dóra.
„Það er doktor Sardi“, sagði Terp.
Palfy litla minntist lika nokkrum dögum síðar g „dýrið“,
en þá hafði Dóra af eigin rammleik komizt að raun um, hver
það var. Það var maðurinn, sem tekið hafði á móti henni í
fremra herberginu, þegar Delmonte prófaði hana. Hún sá
hann nokkrum sinnum hér á göngunum .eða í lyftunni
Stundum kinkaði hann kolli til hennar í kveðjuskyni, en þó
svo áhugalaust, að líkast var sem hann væri að heilsa ein-
hönd fyrst og láta skíra sig1 hverjum, _sém hann kannaðist við, en kæmi ekki fyrir sig.
■upp, þegar þeir telja sig Stundum virtist hann ekki sjá hana. Dóra þreifaði sig var-
komna á það trúarstig, að Guð . leS'a áfram. Hún reyndi rneð varkárni að komast að því,
geti lokiö upp fyrir þeim dyf- hvort fullyrðing Terps ætti við nokkur rök að styðjast, og
um náðarrikis síns. „Þegar kom ekkl að tómum kofum. Palfy litla romsaði allri sögunni
tveir eiga hlut að máli’,’ verð- UPP þegar í stað.
ur samkomulag að eiga sér' „Já, þetta bölvað dýr“, hvæsti hún. „Það er ekki annað
TJ ARNARBIO
= V_
J E
! Lohað til 15. júll.
~\ =
=
GAMLA BIÓ
Töfraborgin
(Magic Town)
; Ný amerísk kvikmynd frá \
\ RKO Radio Pictures. Aðal- §
Ihlutverkin leika:
James Stewart,
Jane Wyman.
þeir fæðst í landi, þar sem
heyra mátti orð krossins, af
því að þeir hafi beðið um það?
Eru þeir fæddir af kristnum
foreldrum af því að þeir hafi
beðið þess? Hafa þeir mætt
vitnisburðinum um Guðs náö
í Kristi Jesú, af því að þeir
hafi trúað honum? Hefir Guð
gefið þeim lífið.af því að hann
hafi haft tryggingu fyrir því,
að þeir færu vel meö það? Allt
þetta hafa þeir þegið óum-
beðið, óverðskuldað. Þeir
þáðu líka heilaga skírn. Guð
ákvað fyrirfram að taka þá
fyrir Jesúrn Krist sér að börn-
urn, samkvæmt velþóknun
vilja síns, dýrlegri náð sinni
til vegsemdar. (Ef. 1, 5). Nú
segir Sigurður: „Taki ég hins-
vegar ekki við hlutnum, af-því
að ég trúi yður ekki, eða lang-
ar ekkert til að eiga hann, bá
er það ekki yöar sök. Þér rétt-
uð út höndina mér til bless-
unar, en þaö var minn eiginn
vilji, sem stóð á móti.“ Þetta
gildir um barnaskírnina.
Menn taka ekki við þeim dýr-
mæta hlut, vegna þess að þeir
trúa ekki Guði — vakna e.t.v.
aldrei til fullrar vitundar um
skírnargjöf sína og himin-
köllun Guðs, eða þá að þeir
geta ekki trúað því, að Guös
hönd hafi í skírninni verið út-
rétt þeim til blessunar, þeir
telja sig verða að rétta út sína
Sýnd kl. 5,15 og 9.
§ 5 M
Tripoli-bíö^1
Calcutta
1
Amerísk kvikmynd, er. ger- |
ist í hinum dularfullu Aust- ]
urlöndum. |
Alan Ladd, I
Gail Russel.
Bönnuð börnum innan 16 ára i
Sýnd kl. 5,15 og 9.
............ í
I Lohað til 12. jttll !
I í
I vegna sumarleyfa
Bergur Jónsson
stað,“ segir greinarhöf. enn-
fremur. Sáluhjálpin er m.ö.o.
samkomulagsatriði milli Guðs
og manns, samkvæmt þessum
skilningi. En samkvæmt Nýja
test. er sáluhjálpin Guös náð-
argjöf, sem véí’ þiggjum í
I
z
w B
I i
AMPER H.F,,
Riftaekjavinnustofi
Þlngholtstræti 11
Slml S1558.
Raflignlr — Viffgertl* | |
Raflagnaefnl i |
ELDURINN
gerir ekk< boff á nndan «ér. | i
Þeli, «em ern hyipir, | §
tryggja itrax hjá
SAMVINKUTRYG6INGUII I I
Málaflutningsskrifstofa |
I
Laugaveg 65. Sími 5833. |
Heima: Vitastíg 14. |
MH:
£ ]
H ] |
Andlvsiiidasíial
TIMAIVS
er 813M 1
Munið
að
greiða
blaðgjaldið
nu
þegar
hægt en segja já og hlægja svo að því á eftir. Dorelli neitaði,
og þrem vikum síöar var hún rekin, þótt hún hefði fallegri
rödd en bæði þú og ég. Þessi Sardi er mesti kvennahrókur,
og hann mun ekki draga neina dul á það, þegar þú kynnist
honum nánar. Hann getur ekki fullyrt neitt um það, hvort
konur hafa sönghæfileika fyrr en hann hefir sofið hjá þeim.
Það var því ekki um annað að gera, og hann hefir þann
trúnni, en vinnum ekki til né gamla alveg í vasanum. Það skiptir nú annars ekki svo miklu
semjum um með trúnni. Væri finnst mér, hvort maður á einum vininum fleira eða færra.
þessu á hinn veginn háttað, Eða hvað finnst þér?“
hefði Guðs sonur aldrei kom-1 Dóra flýtti sér að segja, að hún væri alveg á sama máli í
ið í þennan heim. Það var ekki því efni, en hún varð ráðvilt og hugsandi á svip. Nei, það
samkomulagsatriði milli Guðs skipti ekki svo miklu máli, þótt nýr Wallert bættist við, það
og manns. „Svo elskaði Guð skipti ekki miklu, hvort þessir Wallertar, sem leiðin virtist
heiminn . . .“. Það var ástæð- Jig'gja til, voru fleiri eða færri.
an. Þegar ég var skírður, sagði ■ Dóra endurnýjaði kunningsskap sinn við doktor Sardi,
Guð við mig: Svo elskaði ég eu varð að afrækja um sinn aðra meðlimi í hirð Delmonte.
þig . . . Það var ekki meiri Þar var til dæmis Paolo, píanóleikarinn, ungur maður með
fjarstæða af honum að segja hrokkið hár og stutt nef. Á nóttu sem degi kváðu hrópin
þetta við mig persónulega, við, er nafn Paolos var kallað,, og þá kom hann þjótandi
þótt ég væri óviti, heldur en út úr herbergi sínu á rauðum silkislopp með nótnabækur
það var fjarstæða af honum undir hendinni. Svo var það Fiamarelli, barytonsöngvarinn,
að láta son sinn deyja óum-___________________________________________________________
beðið fyrir sakfallinn, synd-

ugan heim. Hvort tveggja er byggðist á þeirra trú en ekki
kunngjört sem orðin stað- á Guði.
reynd, verk af Guði gjört, án Þetta er orðið lengra en
þess að hlutaðeigendur hefðu skyldi og er þó margt ósagt.
um það beðið eða hefðu einu Ég mun, ef Guð lofar, ræöa
sinni hugmynd um á þeirri skírnina ítarlegar í Víðförla
stundu, sem það gerðist, hvaö áður en langt um líður. En
verið var að gera fyrir þá. áður en ég nem staðar hér vil
Guðs elska og hjálpræðisvilji ég aðeins segja, að mér finnst
að fyrrabragði í báðum tilfell- það með öðru nokkur lýti á
um. Það er hryggilegt, að rithætti þessa bróður í sam-
menn skuli lifa og deyja án eiginlegri trú á einn og sama
þess að svara þessari náð í Drottinn að vera að slá um
trú, án þess að „taka við“, sig með því, að hann sé „að-
hinum góða hlut. Það er líka eins bóndi“, sem gerist svo
hryggilegt, að menn skuli af-'djarfur að ræða við prófessor.
neita skírnarnáðinni, rétt Ég hefi eklci minnztu tilhneig-
eins og sáluhjálp þeirra' ingu til þess að gera mig digr-
an yfir bændum. Eg bý betur,
hvað trúna sjálfa snertir, að
því, sem ég lærði í uppvexti
mínum hjá því bændafólki,
sem ég er sprottinn af, en því,
sem ég hefi síðar numið við
hásæti lærdómsins. Vil þó
ekki vanþakka það, sem ég
hefi þar gagnlegt numið og
gott. Ég vil eiga sálufélag við
alla, sem beygja sig fyrir
Biblíunni. Þar með er ekki
sagt, að allt sé satt, sem þeir
telja sig lesa út úr henni —
það gildir jafnt um prófessora
og bændur. „í skóla himn-
anna stöndum vér jafnt“.
Sigurbjörn Einarsson.