Tíminn - 12.02.1953, Blaðsíða 8

87. árgangur.
Reykjavík,
12. febrúar 1953.
34., blad;.
Ljósmyndir og frásögn Tímans frá hjáfparstarfinu í Hoffandi:
Þar sem hrökfum er hjúkrað og mun-
aðarlaus börn eru send til nýrra heimkynna
Iþróttaböllin þar sem tekið ep á móti
Iröktn fóiki. — Margir við gestaílyrnar en
fáir komast inn. — Fjölskyldnr á gnlum tré'
skóm með aleiguna á bakinn. — Veitingar. ’
þvottnr, hjiikmn og klæði. — Hjákrnnar-
konnr með mnnaðarlaus hörn
Síðustu geislar kvöldsólar
innar eru að dvína á skipa-
skurðunum í Rotterdam,
þegar bíllinn ekur upp að
stórri upplýstri byggingu,
þar sem miklir gluggar blasa
við komumanni. Þetta er
Ahoy-íþróttahöllin, sem tek
in hefir verið í þjónustu
hjálparstarfsins. Þangað er
ekið öllu því fólki, sem bjarg
aff er á land af flóðasvæðun
um. Þar fær þaff sína fyrstu
affhlynningu, föt og fæffi.
Margir spyija, en fáir vita.
Pyrir dyrum úti er þröng á
þingi. Konur og karlmenn
koma þar meö bréf og send-
ingar merkt fólki, sem þeir
vilja vita, hvort búið sé að
bjarga. Aðrir koma til að
bjóðast til að taka á heimili
sin börn eða fullorðna, sem
búnir eru að þola hrakninga
og raunir flóðanna.
Dyraverðirnir gefa sér
nauman tíma, því að þeir
hafa mörgum bnöppum að
hneppa. Engum óviðkomandi
er hleypt inn, nema hann
hafi sérstakt vegabréf eða
starfi i hjálparstöðinni. Inn
um gluggana, sem ná niður
að gólfi, sést, að mikið ann-
ríki er inni í byggingunni.
Þegar inn kemur verður
manni fyrst gengið inn í geysi
stóran sal, sem kalla mætti
almenning. Þar liggja í skipu-
legum röðum á gólfinu her-
mannalegubekkir með ábreið
um, sem rúmað geta mörg
þúsund manns til næturgist-
ingar. En við skulum ekki
staðnæmast hér, heldur halda
strax að dyrum, þar sem hrak
ið fólkið kemur frá björgunar
mönnunum í hendur hjúkr-
unarliðsins í hjálparstöðinni.
Bjargvegur þúsundanna.
Þetta er góður dagur á flóða
svæðunum, svo að ekki hefir
þurft að bjarga nema um 4
þúsund manns til lands. En
það koma nýir hópar fram
eftir öllu kvöldi. Sérstök á-
herzla er nú lögð á að bjarga
sem mestu eftir veginum frá
ströndinni. Hann liggur eftir
flóðgarði, sem mikill sjóþungi
hvílir orðið á og dúar allur
undir umferðinni.
Ef þessi garffur brestur,
verffur allt björgunarstarf
margfallt erfiðar og stór
svæffi af Hollandi verffa haf-
inu aff bráð til viðbótar.
Bresti þessi bjargvegur til
lífsins, verffur vonlítið um
þúsundir fólks, sem enn bíff
ur björgunar úti á eyjunum
og gífurleg hætta vofir yfir
fleiri þéttbýlum héruðum.
Þá eru líkur tii aff flæði yfir
Xbotterdam ag böfuðborgina
Haag og langt inn fyrir þess
ar borgir. j
Innan þessa meginvarnar-;
garðs eru á stórum landsvæð-
um aðeins lágir og veikburða
varnargarðar til sundurhólf- ;
unar, sem óvist er að haldi!
sjónum til lengdar. (Nóttina ’
eftir herti frostið og þá frusu
garðarnir, svo að nú er hætt-
an liðin hjá í bili).
Fvrsta aöhlynning hinna
hröktu.
Menn ganga með föggur
sínar úr Rauða kross-bilun-
um, sem orðnir eru forugir af
löngum akstri eftir flóðgörð
unum og stanzlausri notkun.
Fólkið gengur beint inn í and
dyrið og þaðan inn í stóran
veitingasal, þar sem allir geta
sezt að borðum, en piltár og
stúlkur ganga um beina með
heitt kaffi, mjólk og ávaxta-
safa. í einu horninu á þessum J
geysistó'ra veitirígasal hefir,
verið komið fyrir eins konar J
eldhúsi og raðað borðum til
að mynda skilrúm.
í höndum hjúkrunarliðsins.
Þarna bíður fólk svo við;
borðin, þar til hjúkrunarlið
kemur og vísar því til þvotta-
skála og læknislyfja. Þeir,
sem eru særðir og mikið sjúk
ir, koma ekki í þessa bygg-
ingu, en eru fluttir beint til
sjúkrahúsanna.
Það má sjá heilar fjöl-
skyldur koma í hversdags-
fötunum sínum og gulum tré
skónum inn frá flutninga-,
bílunum. Flestir halda á litl
um pinklum, snjáðum tösk- ]
um og pokum. Krakkarnir i
halda sér fast í fullorðna j
fólkið og horfa meff ótta-!
blandinni fonitni í kringum
sig, þegar þau koma inn i
Ijósadýrff hjálparstöðvar-
innar.
En það eru líka mörg börn,
sem ekki geta haldið í pabba
sinn og mömmu og engan
eiga framar að í þessum
heimi, nema hjálparfólk hins
opinbera. Fæst þeirra gráta
mikið, en döpur augu túlka
alvöru þeirrar sorgar, sem hel
tekið hefir líf þeirra.
Átakanlegast af öllu er þó
að sjá þau tvö og þrjú sam-
an umkomulaus í fylgd með
hvítklæddri hjúkrunarkonu
meff rauffan kross á hand-
legg. Þau eldri reyna að (
sýna yngri systkinum sínum
blíðu horfins föffur effa móff-
ur. Á að gizka sex ára telpa
gengur aftur og fram meff
lítinn bróður sinn, líklega
tveggja ára í fanginu. Hann
er aff því kominn aff sofna
í fangi systur sinnar innan
um allan hávaðann og gjall-
Munaðarlaus, - en brosir gegnum tárin
Þessi mynd er af munaðarlausu stúlkunni, sem sagt er frá
í greininni. Alvara lífsins bera æsku hennar ofurliði, en
hún brosir gegnum tárin. (Ljósm. Guffni Þórffarson)
Geflð til Hollands
_ _ ■- ■. r :
Neyðinni og hörmungunum í Iloliandi er Jhvwki hægt
að lýsa í orffum, cffa myndum. Affeins þeir, sem sjá meff
eigin augum, skilja til fulls hinn mikla harm og söknuð
sem kveðinn er nú að hollenzku þjóffinni. Þáú eru mörg
helsærð og brostin hjörtun, og framtíffin er öll í molum.
Enginn veit, hvenær aftur verffur lífvænlegt á því landi,
sem sokkið er í sæ, effa hvort nokkurn tíma tekzt aff
vinna það aftur að fullu úr greipum ægis.
íslendingum og Hollendingum hefir orðiff'vel til vina,
Gagnkvæm og traust vinátta milli þessara þjóffa stend-
ur á gömlum merg. Það væri skömm og smán, ef við gerð
tim ekki okkar ýtrasta til að rétta góffum vinum hjálp-
arhönd, þegar Holland er vettvangur slíkra hörmunga.
Þær eru eins vcl þegnar gjafirnar smáu," sem hinar
stóru og ef allir Iáta eitthvaö af mörkum þó lítiff sé til
að sýna samúð sína og vinarhug, verffur framlagið mynd
arlegt.
Ég þekki engan þann samlanda minn, seríi ég er ekki
arhomaköllin í hjálparstöff
inni.
Gamla konan með ............
j nýja tesíamentiff.
Við eitt borðið sitja öldruð
hjón, þau verða- af hendingu
á vegi okkar. Gráhærð ag
þreytuleg konan situr. og. tes í
nýja testamentinu. en gamli
maðurinn situr og reykir pípu
sína og horfir hugsandi í
gaupnir sér. Þau urðu að yfir
gefa heimili sitt á hafsbotni
eins og allir hinir og nú vita
þau ekki, hvað bíður þeirra.
Þau búast ekki viö að hafa
kjark eða getu til að- byrja
nýtt líf, enda þótt,s^o;fará..að
hægt verði a’ð bjarga íandinu
aftur undan sjó. Saga þeirra
er lik sögu bkma. .Þær. er.u
flestar áþekkar sorgarsögurn
ar frá ógnum hafsins. Harm-
leikur Hollands er í mörgum
atriðum, þó að þættirnir séu
fáir.
En við skulum skyggnast
um í almenningnum, þar sem
hrakningafólkinu er búinn
næturstaður.
Yfir þveran hinn mikta
sal er strengd taug, þar
sem hanga niður yfir rúm-
stæðin fánar þeirra þjóöa,
sem tilkynnt hafa hjálp
sína til hollenzku þjóðar-
innar. Það vita raunar flest
ir HoIIendingar upp á hár
hvaða þjóðir hjálpa og geta
taliff þær á ýingurm sér,
en þarna er aff sjá sýnilegt
tákn hins fyrsta þakklætis
mitt í hinum þungu sorg-
um.
Meffal þcssara þjóðfána
má sjá fána norðurlanda-
þjóðanna allra nema ís-
lands. Þaff er sárt aff sjá
samúffina vanta aff heim-
an.
Ys og þys í stóru baðstofunni.
Nú er munaðariausa télp-
an á rauðu kápunni sem held
ur á bróður sínum komin i
fylgd hjúkrunarkonu, sem
byrjar að þvo. börnunum og
gefa þeim varnarlyf gegn
næmum sjúkdómum.
Það eru fáir farnir að
ganga til náða í hinni stóru
baðstofu. Langt í fjarsaka í
viss um aff legði sitt fram, ef hann sæi með elgin augum
hörmungarnar í Holiandi í dag. Stóra hópa af grátbólgn
um börnum, heimilislausum og munaðarlausum, og land
ið sokkið í sæ. Guðni Þórðarson |
hinum endanum sér maður
þó að fólk er byrjað að
hreiðar um sig undir nóttina.
Vinstra megin .í salnum eru
langborð, þar ?em komið er
fyrir leikföngum og barna-
bókum og allskonar fatnaði
á börn og fullorðna,.sem bú-
ið er að gefa til hjálparstarf
seminnar.
Við þessi borð ær-hjúkrH-p-
ar og hjálparlið^ með "skjöl-
stæðinga sína að velja á þá
(Rramhr-a- 2:*si«u).
,-■« »• Ki ***• tt'-Ut-
Mynd þessi er úr hjálparstöð-
;nni í Ahoy-íþróttahúsinu í
Rotterdam. Fremst má sjá
borðin, þar sem hröktu fólki
cru fengin klæðh en gólfið -4
þessum stóra sal er annars
pakið skipulegum röðmn af
hermannahvílum.