Tíminn - 15.03.1953, Blaðsíða 6

Tíminn - 15.03.1953, Blaðsíða 6
TÍMINN, sunmidaginn 15. marz 1953. G2. blaff. «. PJÓDLEIKHÚSID SK9JGGA SVEINN j Sýning í dag kl. 15. Fáar sýningar eftir. REKKJAN Sýning í kvöld kl. 20. 47. sýning. Síðasta sinn. Aðgöngumiðasalan opin frá kl. 11—20. Tekið á móti pöntunum. Símar 80000 og 8-2345. *>■♦•♦>*>•■«>-«■♦*»♦♦•♦♦♦♦■< Sími 81936 S$ómtmnulíf Viðburðarík og spennandi sænsk stórmynd um ástir og ævintýri sjómanna, tekin í Sví- I þjóð,, Hamborg, Kanaríeyjum og Brasilíu, hcfir hlotið fádæma góða dóma í sænskum blöðum. Leikin af fremstu leikurum Svía (Alf Kjellin, Edvin Adolph son. TJlaf Falme, Eva Dahlbeck, TJHa Holmberg). Alf Kjellin sýn ir einn sinn bezta leik í þess- ari mynd. Sjaldan hefir lífi sjó- manna verið betur lýst, hætt- um þess, gleði, sorg og spenn- andi ævintýrum. Bönnuð börnum innan 12 ára. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Tígrissiúlhan Skemmtileg frumskógamynd. Sýnd kl. 3. NÝiA BÍÓ Bióðhefnd (II Brigante Musolino) Mjög spennandi og tilkomumik- il ítölsk mynd, byggð á sann- sögulegum þáttum úr lífi manns er reis gegn ógnarvaldi leyni- félagsins „Mafia“. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Litli og Stóri snúa aftur Sýnd kl. 3. Sala hefst kl. 11 f. h. BÆJARBIO — HAFNARF1R3I — V esalingarnir Stórfengleg frönsk stórmynd eftir hinni heimsfrægu skáld- sögu Victor Hugo. Hall Burnes Danskur skýringartexti. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Frumshúga- stúlhan — II. hluti. — Sýnd kl. 3. HAFNARBÍÓ Blásheggur og honumar sjö (Barbe bleu) Fjörug, djörf og skemmtileg frönsk kvikmynd í litum. byggð á hinu fræga ævintýri um Blá- skegg. eítir Charles Perrault. Aðalhlutverk: Cécile Aubry (lék aðalhlutverkið í „Manon") Pierre Brasseur Jean Sernas Sýnd kl. 5, 7 og 9. Bagdatl Hin afar spennandi ameríska ævintýramynd í litum. Sýnd kl. 3. LEIXFÉIAG RLYKJAVÍKUR^ Ævintýri á gönguför ; Vegna f jölda tilmæla verður sýning í dag kl. 3. Uppselt. Gó&ir eiginmenn sofa heima Sjning í kvöld kl. 8. Uppselt. j Næsta sýning þriðjudag kl. 8. Aðgöngumiðasala kl. 4—7 á morgun, mánudag. AUS1URBÆJARBÍO DON JEAN (Adventurcs of Don Juan) Sérstaklega spennandi og við- burðarík ný amerísk stórmynd í eðlilegum litum, um hinn mikla ævintýramann og kvennagull, Don Juan. Aðalhlutverk: Errol Flynn Vivcca Lindfors Alan Hale Ann Rutherford Bönnuð börnum innan 12 ára. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Frumshóga- stúihan — III. hluti. — Hin afar spennandi frumskóga- mynd eftir höfund Tarzan-bók- anna. Sýnd kl. 3. Aöeins þetta eina sinn. Sala hefst kl. 11 f.h. TJARNARBÍÓ Ilelena fagra (Sköna Helena) Óperettumyndin fræga. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Begnhogaeyjan Sýnd kl. 3. »>♦♦♦♦♦< GAMLA BÍÓ Ltehnirinn og stulhan (The Doctor and the Glrl) Hrífandi og vel leikin ný amer- ísk kvikmynd. Glenn Ford Janet Leigh Gloria De Haven Sýnd kl. 5, 7 og 9. Allra síðasta sinn. Aðgöngumiðasala frá kl. 2. jj ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦« TRIPOLI-BÍÓ Á Ijónuvciftum (The Lion Hunters) Afar spennandi, ný. amerísk frumskógamynd, um hættur og ævintýri í frumskógum Afríku. Aðalhlutverk: Johnny Sheffield sem Bomba. Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Sala hefst kl. 11 f.h. ♦ ^XSERVUS GOLDX. riyAji íl/'mi ir^u —ir\y~u 0.10 HOLLOW GROUND 0.10 ^ mm YEUOW BLADE m m cj-' SERVUS GOLD rakblöðin .heimsfrægu Þáttnr kárkjuimar (Framh. af 5. síðu). eigin reynslu sem predikara í nærfellt aldarfjórðung, held ég því fram, að því „kirkju- ’ legra“ sem húsið er, því létt- ara er að öðru jöfnu að tala í því, en það, sem örvar og styrkir predikarann mest í starfi sínu, er kirkjurækni fólksins. — Ég mundi viija hvetja það fólk, sem hugsar líkt og Vigfús, til að efla1 samtök um kirkjurækni í sveit sinni. Þá mun áreiðan- lega kenna meiri gleði í pre-! dikun prestsins, sambandið við hann verða innilegra og betra. Og þá gæti skeð, að slíkur söfnuður, er við þetta myndaðist, fengi næmari til- finningar fyrir því, hvernig kirkjan sjálf ætti að vera úr garði gerð. Ég er sammála Vigfúsi um það, að kirkjurnar eru víða harla snauðar að fegurð og tómlegar útlits. Fólk er far- i ið að finna þetta, enda er víða mikið talað um að skreyta eöa fegra kirkjur. En hinu gleyma menn þvi miður 1 oft, að það er ekki hægt að fegra kirkjur á sama hátt og önnur hús. Þess vegna eru drýgðar ýmsar smekkleysur, eins og til dæmis rósirnar í Strandarkirkju, og rafmagns kertin á ölturum fjölda kirkna um allt land, (þar á meðal minnar eigin kirkju). Þetta stafar af því, að ekki er hirt um kirkjulega „sym- bolik“ eða táknafræði. Tákn- in eru alveg sérstakt tungu- mál fyrir sig, ef svo má að orði kveða. Það tungumál verkar á undirvitund manns ins, og skírskotar til þess, sem ekki er nema að litlu leyti hægt að túlka með mæltu máli. Úr þessu verður ekki bætt, nema með betri samvinnu sérfræðinga í helgi siðafræði, listamanna og arki tekta en hingað til hefir átt sér stað. í fyrrasumar var samþykkt á prestastefnu, mest fyrir atbeina Lúðvígs Guðmundssonar skólastjóra, sem var gestur synodunnar, að stíga viss skref til fram- kvæmda í þessu máli. Von- andi verður þar ekki látið lenda við orðin tóm. — Hug- myndin er, að efna til sam- keppni um teikningu að lít- illi en fagurri kirkju, ekki til þess að vera hin eina sanna fyrirmynd, sem síðan eigi að stæla von úr viti, eins og t. d. altaristafla dómkirkjunnar hefir verið stæld, heldur til að marka stefnuna. Þessu er tæplega hægt að koma við, nema gert sé ráð fyrir, að kirkjuhúsið allt sé ein heild, sem sé guðshús allt frá því að inn er komið. Hér þarf að skreyta félagsheimili, leikhús og aðra samkomu- staði á sinn hátt og kirkjur með sínu lagi. Því miður eru flest samkomuhús út um land eins og dauðra manna grafir, engu síður en kirkj- urnar, og yfirleitt mun leið- inlegri, ef einhverju munar. Annað, sem ég fyrir mitt leyti vil taka tillit til er það, sem kalla mætti „andrúms- loft“ hússins. Ég tel það sann að mál, að jafnvel við dauða hluti geti loðað eitt og ann- að, sem kemst í snertingu við þá. Hlutskygni er t. d. í því fólgin, að með því að hand- leika hlut (hring, úr, penna), getur dulskygn maður stund- um fundið eða séð eitt og annað, sem stendur í sam- bandi við fyrri eigendur. Þetta virðist benda til þess, að hluturinn hafi eitthvað MARY BRINKER POST: Anna Jórdan 56. dagur. lega að ráði mínu, únna. En ef þú vilt fyrirgefa þetta, þá lofa ég því, að þctta skal ekki koma fyrir aftur.“ Þao var mikil mýkt í rödd hans og hann var bljúgúr í framkomu. Hann var í rauninni ekki slæmur piltur, það hafði sært hana mest að sjá Huga Deming .... En hún gæti allt eins vel látið sig hætta að dreyma um Huga. Emilía Karlton hafði hann nú og allt sem hún hafði var — Ned. Hún lyfti höfði sínu. Jæja, hún gæti allt eins vel gert.gott úr þessu. : .-t.j „Ég býst við, a'ð óg sé þér ekki reið lengur, Ned,“ sagði hún og brosti. „Rétt hjá þér, og hvað segirðu svo um það að koma í leikhúsið og borða með mér kvöldver'ð á eftir? ..Mundi það ekki vera nokkuð snjallt?“ Hún kinkaöi kolli. „Það mundi verða ágætt,“ sagöi, luin og lagði hönd sína á arm hans, eins og hún hafði séð Emiliu gera. Þau gengu út úr garöinum og að hestvagnaröðinni. Þau fengu sér vagn niður í borgina. Leikurinn, sem vcrið var að sýna, hét East' Lýhrté', ' fá’gúi'• sorgarleikur um dásamlegt aðalsfólk, með skólaðan’og'háan talanda. Anna var stórhrifin og Ned lánaði henni yagákiút- inn sinn til að gráta í. Er þau komu út úr leikhúsinu, heyröu þau að skip þeytti eimpípu sína úti á flóanum. Skyndileg þrá eftir hafnavhvcrfinu kom yfir Önnu. Síðan hún fór þaðan, hafði hún aldrei vogað sér niður á bryggj urnar. En hún hafði í hyggju að fara þangað bráðlega að sjá skiþin, er þau legðust aö b>-yggju Það þyrfti áreiðanlega ekki að saka neitt. Jafnvel þótt hún rækist á móður sína, þyrfti hún ekki að óttast hana. Séra Dónegan hafði komið öllu í lag fyrir hana. Máske færi hún næst þegar hún ætti frídag, hugsaöi hún. I „Þú ert mjög hugsandi," sagði Ned, og óttaðist að hún kynni að vera orðin móðguð á ný. | „Ég var að hlusta á eimblásturinn. Ég elska skip, en þú?“ sagði hún. I Hann hristi höíuðið. „.Ég er landkrabbi. Það er gaman að horfa á skipin og hafiö, en það setur að mér hroll við að hugsa um siglingar.“ I Hugi hafði yndi af skipum, hugsaði hún. Hann hefði heldur viljað gerast sjómaður en læra lög. „Svona, hristu þetta af þér,“ sagði Ned hlæjandi og' veif- aði annari hönd sinni fyrir framan augu hennar. „Þú ert víðsfjarri.“ ! „Já,“ sagði hún. „Ég held ég hafi verið það.“ j „Hvernig væri að fá sér eitthvað í svanginn “ ! „Ég er til með það,“ sagði Anna, og fann um leið, sér til undrunar, að hún var svöng. I Þau fóru inn í ágætan matsölustað og fengu sér góðan kvöldverð. ........ !••■• I Klukkan var rúmlega tíu þegar Ned fylgdi henni héim. Hvergi var ljós að sjá í húsinu, nema í anddyri þess. Önnu þótti vænt um það, þar sem hún vildi síður rekast á frú Karlton eða Emilíu. Ned var hrifinn af, að hún skyldi búa í svo veglegu húsi á Framhæð. Hún sagði honum ekki, að hún væri vinnukona. | Er þau komu að dyrunum, þrýsti hann hönd hennar. Hún vissi að hann langaði til a'ð kyssa hana, en hún bfosti til hans og sagði lágmælt: I „Þakka þér kærlega fyrir kvöldið" og sneri sér síðan vlð: Hann greip um handlegg hennar. „Heyrðu, hvenær sé ég þig aftur,“ hvíslaði hann. „Ó, ég hélt að þú kærðir þig ekki um það.“ ........ . , „Þú veizt vel, að ég kæri mig um það.“ ....... Hún brosti. Það var ánægjulegt að eiga aðdáanda, jafnvel þótt hann væri ekki sá, sem hún hefði helzt kosið. Henni við sig loðandi, eftir því, hver hefir haft hann undir hönd- um. Ef þessu' er þannig varið, mun þá ekki hið sama geta átt við um húsin? Er þá kirkj an, hið vígða musteri, þar sem helgustu hugsanir mann anna vakna, alveg sama og danssalurinn og leikhúsið, þar sem á ýmsu veltur um slíka hluti? — Ég hefi ekki á móti dansi og tel hann ekki syndsamlegan. Og ég veit vel, að fólk er heldur ekki synd- laust ,í kirkjunni. Samt finn ég mun á þeim hugblæ, sem gerir vart viö sig á hvor- um stað, kirkjunni og skemmtistaðnum. Þarna á því að vera aðgreining. Kirkj an á að vera sá staður, þar sem söfnuðurinn kemur sam- an til bænar, og þar e{ga raunverulega að fara fram sem allra flestar heilagar at- liafnir, svo sem hjónavígsl- ur, skírnir, jarðarfarir. Þar á ekki bergmálið . frá harrh- oniku, hvað þá jazzi, áð bland ast inn í. Ég þakka Vigfúsi Guð- (mundssyrii og öllum, sem (þessi mál bera fyrir-■• brjósti jog leita að nýjum leiðum. jFyrsta skilyrðið, er auðvitað það, að láta sér ekki á sama standa. En byrjum þó á þessu tvennu, að sáekja kirkjuna, þrátt fyrir það, þótt ekki sé hver predikari jafnoki Har- aldar Níelssonar, og-að fegra kirkjurnar, — ekki með því að ryðja inn í þær einhverju og einhverju af ósamstæðum hlutum, heldur eftir ströng- ustu kröfum listar og helgi- fræði. Ef presturinn er léleg- ur predikari, veitir ekki af- að kirkjan tali sínu máli. Jakob Jónsson.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.