Tíminn - 30.12.1954, Blaðsíða 3

295. blað.
TÍMINN, fimmtudaginn 30. descmber 1954.
3
Arður fyrir árið 1952 af hlutabréfum bankans (4%) er greiddur gegn afhendingu
vaxtamiða í bankanum sjálfum og oftangreindum stöðum.
ÚTVEGSBANKIÍSLANDS H.F.
REYKJAVIK
Annast öll venjíileg bankaviðskipti.
IJtiJbii kefir bankinn á eftirtöldum stöHum:
AKUKEYRI , : í:: i
SIGUUFIRÖI
ÍSAFIRBI
SEYÐISFIRÐI og
VESTMAKNAEYJUM.
Islendingaþættir
Sjöfugur: Sigurður Sigurðsson
Sigurður varð sjötugur 10.
okt. sl. Þykir mér hlýða að
minnast hans fám orðum,
því að verður er verkamaður
launanna. Auðvitað eru laun
hans fánýt, ef þau væru að-
eins minningarorð í dagblaði
sem gleymist jafnóðum og
lesið er. En laun hans munu
verða mikil á himnum. Því
að hér ræðir um mann, sem
unnið hefir þjóð sinni af al-
hug, sívinnandi íslendingur
og einn af landstólpunum,
sem beygja bakið undir byrð-
ar þjóðfélagsins. Sigurður er
Rangæingur í aðra ætt, son-
ur Sigurþórs Ólafssonar
smiðs, er lengi dvaldist á
Gaddstöðum á Rangárvöll-
um. Sigurþór var sonur Ól-
afs gamla í Lækjarkoti í
Reykjavík og bróðir séra Ól-
afs fríkirkjuprests og þeirra
systkina. Faðir og afi Sigurð
ar, sem hér voru nefndir,
voru afarmenn að fjöri og
vinnuþreki. Sigurþór lék sér
að því fram undir endadæg-
ur að smíða á einum degi
22 ganga af skeifum (flat-
skeifum). Lék allt í höndum
hans. Þetta vinnuþrek hefir
Sigurður erft í ríkum mæli.
Hann var á barnsaldri nokk
ur ár hjá sr. Ófeigi og Ólafíu
föðursystur sinni er þá
bjuggu í Guttormshaga í Holt
um. Síðan hóf hann járn-
smíðanám hjá Þorsteini Tóm
assyni í Lækjargötu í Rvík.'
Valgerður kona Þorsteins var
föðursystir Sigurðar. Er Sig-
urði ætíð hlýtt í þeli til þess-
ara hjóna. Hjá Þorsteini nam
hann reglusemi og festu og
lærði í hans lögbók að standa
við gefin heit. Valgerði tel-
ur Sigurður einhverja hina
beztu konu, sem ísland hef-
ir alið. Á námsárum sínum
stundaði Sigurður íþróttir,
helzt aflraunir og þá gerð-
ist hann veiðifífl mikið, tók
inal sinn eða skreppu og
veiðistöng um hverja helgi
á sumrum og dorgaði meö
öþreytandi elju — og varð
frekur úlfur í fiskahjörðinni.
Er mér í minni hversu hann
gladdi mig, er hann kom í
kynnisför að Fellsmúla, þá
tmgur og íturvaxinn og gaf
mér undurfagra veiðistöng
með látúnsKölkum og hjól.
í rauninni vann hann þá
hjarta mitt og á þar ítak
síðan, enda er tryggð hans
óbilandi og sver sig þannig
í ætt hinna fornu Rangæ-
inga, svo sem Bergþóru
Skarphéðinsdóttur. Sigurður
er af yikingslækjeirætt oig
mun vera 23. maður frá Sæ
inundi fróða. Sumir Odda-
verjar hafa orðið ágætir af
fróðleik og menntun, aðrir
af skörungsskap og mann-
dómi í lífsbaráttunni. Mun
Sigurður vera í þeirra hópi:
Fullyrði ég að hann hafi ver
ið einn allra mesti afkasta-
maður vorrar samtíðar á
sínu sviði. Sigurður hefir
langa hríð verið yfirmaður í
Hafnarsmiðjunni í Reykja-
vik. Sigurður er kvæntur á-
gætri konu, Kristínu Sigurð
ardóttir, .úr. Borgarfirði. En
börn þeirra efnileg. En harm
ur var að þeim kveöinn, er
þau misstu uppkominn son
með sviplegum hætti (dó af
rafstraumi) og nýlega upp-
komna dóttir, Valgerði, sem
hvíti dauði tók frá þeim. —
Fiskimenn í þjónustu örlag
anna sitja um sína bráð og
engum fært að varast þá.
Sigurður er nú tekinn að
þreytast, en fast sækir hann
enn vinnu sína og oftast
hleypur hann við fót. Rís úr
rekkju kl. 6 að morgni og
ævistarf hans er sitarf og
vinna og aftur vinna. Sumra
ævistarf er ekkert starf,
heldur hálfkák og dútl á efri
þilförum þjóðarskútunnar.
Flýja nú furðumargir frá
kjölfestunni og svo getur far
ið að gnoðin verði völt, að
skipið fari á hliðina og sökkvi
síðan. Þegar Rómverjar hin
ir fornu hættu sjálfir að
fiska og slá, flæddu yfir þá
dugmeiri germannskar þjóð
ir og unnu karlmennsku störf
in. Síðan hýddu þær hinar
rómversku gildaskálahetjur
og tóku öll völd. Hvernig fer
um íslendinga, ef fáir eða
engir vilja fiska og slá? Þeir
verða bráðum hýddir þræl-
ar. Munu slíkir menn sem
Sigurður Sigurþórsson tryggja
undirstöðuna, flýtur enn hið
valta gnoð. Að endingu vil
ég geta þess, að Siguröur á
sína viðkvæmni og trúar-
hneigð. Fyrir fáum árum
komum við innan frá Gxxxx
vötnum. Leiðin lá fram hjá
Skarðskirkjugarði. Þetta var
um hljóða sumarnótt. Bjark
irnar í friðarreitnum voru
svo kyrrar, eins og þær svæfu
— þó ekki eins fast og hinir
dánu undir leiðunum. Sig-
urður gekk inn í garðinn.
Hann vildi líta snöggvast á
einn dánarbeð. Það var leiði
séra Ófeigs og Ólafíu frá
Fellsmúla, foreldra minna.
Hjá þeim mundi hann sínar
bernskustundir. Sigurður
stóð hljóður um stund, síð-
an tók hann ofan og lyfti
hendinni eins og blessandi.
Eg vissi að þessi augnablik
var hann vígður maður. Eg
viknaði og þakkaði honum
þennan helgixxx. Eg fann að
það var gott að vera með
honum, og hlýjan til hans í
brjósti mér knýr mig til að
rita þessi orð. Óska ég hon-
um blessunar og ástvinum
hans um ókomin ár.
Eg vil svo að lokum enda
þetta spjall um vin minn og
frænda með oröum skálds-
íins Lon,gfello|w um þorps-
smiðinn (í þýðingu Einars
Benediktssonar) „Svo líður í
önnum sæld og sorg, hver
sólarkoma og hvarf, um morg
un hvern er hafið verk, kvöld
hvert sér endað starf, en dags
verk unnið nokkurt nýtt, gef
ur næturhvíld í arf.
Haf þökk og heiður þarfi
vin, haf þökk fyrir fræðslu
og ráö, svo skal við eld vor
örlög skrá, þar iðja lífs er
háð. Svo knúð skal stáli
varma vígt, hvert verk, hver
andans dáð,“ R.Ó.
I.ÖGGRTUS SKÍALAWOAND!
• OG DÖMTOliíUR i éNSIvU «> t
RÍRKJUHVOII-smi 81655
GÖMUL SLITEN KERTI
J4
L
L
T
r r!
A
S
A
etgða eldsnetitiuu uð óþörfu
Sama eldsnetitlsmufin
nœyir ijdur
10% Bengri Eelð
ef þér notið
Champion
BÍLKERTI
100.000.000 CHAMPION-KERTI ERU
DAGLEGA I NOTKUN I HEIMINUM.
H.F. EGILL VILHJÁLMSSON
Esíisg'avcg'S 118
Súnl 81312.