Tíminn - 08.01.1955, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, laugadaginn 8. janúar 1955.
5. blað.

PIÓDIEIKHÖSID
| Þeir hotna í haust
eftir: Agnar I*órðarson.
jLeikstjóri: Haraldur Björnsson.
Frumsýning í kvöld kl. 20.
Frumsýningarverð.
ÓPERURNAR
Pagliacci
Og
Cavalería
Rusticana
Sýningar sunnudag kl. 20
og þriðjudag kl. 20.
Aðgöngumiðasalan opin frá 1.
13,15—20.00. Tekið á móti pönt-
unum. Sími: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir
sýningardag, annars seldar öðr-
um.
Valentino
Geysi íburðarmikil og eillandi
ný amerísk stórmynd 1 eðlileg-
um litum. Um ævi hins fræga
ieikara, heimsins dáðasta
kvennagulls, sem heillaði millj-
ónir kvenna í öllum heimsálí-
um á frægðarárum sínum. i
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Maðurinn frá
Texas
Afburða skemmtileg mynd í eðli
legum litum með gamanleikar-
anum.
Gabby.
Sýnd kl. 5.
NÝJA BÍÓ
— 1544 —
Vivtt Zapata
Amerísk stórmynd byggð á sönn
um heimildum um ævi og örlög
mexíkanska byltingarmannsins
og forsetans EMILIANO
ZAPATA. Kvikmyndahandritið
samdi skáldið JOHN STEIN-
BECK. — MAHLON RANDO,
sem fer með hlutverk Zapata, er
talinn einn fremstu ,karakter‘
leikurum, sem nú eru uppi.
Jean Peters,
Anthony Quinn,
AUan Reed.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
8ÆJARBI0
— HAFNARFIRÐI -
Vunþahhlátt
hjarta
Itölsk úrvalsmynd ef fcir sam j
nefndri skáldsögu, sem komið j
hefur út á íslenzku.
Carla del Poggio
hin fræga nýja ítalska kvik-
myndastjarna.
Frank Latimore
Myndin hefur ekki verið?
sýnd áður hér á landi.
Danskur skýringartexti.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
HAFNARFjARÐARBIO
Einvígið í
sólinni
Ný, amerísk stórmynd í .itum.
Ein með stórfenglegustu .ynd-
um, sem tekin hefir verið.
Aðalhlutverk:
Jennifer Jones,
Gregory Peck,
Lionel Barrymore.
Danskur texti.
Sýnd kl. 7 og 9,15.
Sími 9249.
ilEDCFÉIAG
^REYKJAVfKUR1
Fræuka Charleys
Gamanleikurinn góökunni.
Sýning annað kvöld kl. 8.
60. sinn.
Aðgöngumiðar seldir í dag kl.
4—7 og eftir kl. 2 á morgun.
Sími 3191.
AUSTURBÆJARBIO
Heimsfræg kvikmynd, sem hlaut j
5 Óskarsverðiaun.
A girndarleiðum
(A Streetcar Named Desire)
Afburða vel gerð og snilldarlega
leikin, ný, amerísk stórmynd,
gerð eftir samnefndu leikriti
eftir Tennessee Williams, en fyr
itzer-bókmenntaverðlaunin.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
■♦♦♦♦♦♦♦
GAMLA BÍÓ
Sími 1475.
Ævintgrasháldið
H. C. Andersen
Hin heimsfræga litskreytta
ballett- og söngvamynd gerð
af Samuel Goldwyn.
Aðalhlutverk leika:
Danny Kaye,
Farley Granger,
og franska ballettmærin
Jeanmaire.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Næst síðasta stnn.
TRIPOLI-BÍÓ
Sími 118k
MELBA
Stórfengleg, ný, amerísk
| söngvamynd í litum, byggð á
ævi hinnar heimsfrægu, ástr-
ölsku sópransöngkonu, Nellie
Melbu, se mtalin hefur verið
! bezta „Coloratura", er nokkru
I sinni hefur komið fram.
í myndinni eru sungnir
[ þættir úr mörgum vinsælum
(óperum.
Aðalhlutverk:
Patrice Munsel, frá Metro-
politanóperunni í New York.
Sýnd kl. 7 og 9.
Næst síðasta sinn.
Bamho
Sýnd kl. 5.
HAFNARBÍÓ
Simi 6444
Eldur í œðum
(Mississippi Gamler)
Glæsileg og spennandi ný
amerísk stórmynd í litum, um
Mark Fallon, æfintýramann-
inn og glæsimennið, sem kon-
urnar elskuðu en karlmenn
óttuðust.
Aðalhlutverk:
Tyrone Power,
Piper Laurie,
Julia Adams.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
Óskars verðlaunamyndin
Gleðidagur I Róm
PRINSESSAN SKEMMTIR SÉR
(Roman Holiday)
Frábærlega skemmtileg og vel
leikin mynd, sem alls staðar hef-
ir hlotið gífurlegar vinsældir.
Aðalhlutverk:
Audrey Hepburn,
Gregory Peck.

Sýnd kl. 6, 7 og 9.
Kaupgjaldsmálin . .
(Framhald af 4. síðui.
verulegum hagsmunum
þeirra? Hér kemur aftur það,
sem minnzt var á í upphafi
þessara skrifa. Ekki er allt
sem sýnist.
í launþegasamtökunum
geisar linnulítil styrjöld um
völdin yfir þeim. Eðli hinnar
einkennllegu kauprjjaldsbar
áttu, sem hér hefur verið
rædd, verður bezt skýrð með
henni. Hvernig á að ná und-
ir sig forystu frá keppinaut-
unum, nema einhver sé bar-
áttan? Hvernig á annars að
safna liði og fylgi, velja að-
stoðarforingja og svo framv.
Hvernig á að skapa sér fylgi-
lið og flokk í samtökunum
án einhverrar baráttu, sem
fær fólkið til að skipta sér,
sem skilur hafrana frá sauð
unum? Frá þessu sjónarmiði
verður stefnan í kaupgjalds
málunum skilin og skynsam
leg. Þessi tegund kaupgjalds
baráttu hættir því ekki fyrr
en hin pólitíska valdabar-
átta innan verkalýðsfélag-
anna hættir. En það verður
ekki fyrr en launþegar þeir,
sem vilja að launþegasam-
tökin séu hagsmunasamtök
þeirra sjálfra, fá yfirhönd-
ina innan þeirra.
Samræming um land allt.
Mér virðist rétt að skilja
ekki við þetta mál án þess
að minnast á aðra hlig á
stefnu Alþýðusambandsins í
kaupgj/aldamálunum, sem
minna er gaumur gefinn, en
það er sú stefna að koma á
sama_ kaupgjaldi um land
allt. Ég tel að þessi stefna sé
ein af höfuðorsökum til þess
að fólkið hefur streymt til
Reykjavíkur.
Aðsitaða til atvinnurekst-
urs er óvíða jafn hagstæð og
í Reykjavík. Höfnin, iðnað-
urinn, verzlunin og greiðar
samgöngur, allt er þetta
mest og bezt í Reykjavík. Þó
er ýmislegt úti á landi, sem
gerir að atvinnurekendur
vilja stundum eins vera þar
með fyrirtæki sín, einkum
útgerðárfyrirtæki. Lægra
kaupgjald hefur verið eitt af
þessu. Lauþegarnir hafa
sætt sig við þetta. Búseta í
þorpi úti á landi er á ýmsan
hátt ódýrari en í Reykjavík,
t.d. hin daglegu ferðalög,
klæðnaður, einkum barna, o.
s.frv. Og stundum hafa dag-
launamann úti á landi smá-
vegis tekjur af sjálfstæðri
framleiðslu eða . starfsemi,
sem ekki verður komið við í
Reykjavík. Þeir geta haft
kýr og kindur, kálgarða og
stundað sjósókn. Þetta, á-
samt því að menn una sér oft
bezt í því byggðarlagi, þar
sem þeir slíta barnsskónum,
nægir oftast til þess að menn
sitji um kyrrt. En þegar
kaupgjaldið er engu hærra í
Reykjavík en annars staðar,
þá er annað tveggja fyrir
hendi fyrir atvinnurekand-
ann: að flytja fyrirtækið til
Reykjavíkur eða legsrja það
niður, því borið saman við
atvinnurekendur þar hefur
aðstaða hans versnað. Fólk-
ið hrekst síöan brott á eftir.
Enda er svo komið að úti á
landi hafast ekki við hin
^tæirri útgerðarfyrirtæki.
Þau, sem þar eru, eru flest í
eigu sveitarfélaganna, sem
sett hafa þau á laggirnar til
þess að „skapa atvinnu".
Hvort svo embættismenn eru
hæfari til þess að stjórna
atvinnufýfiirtækjunum en
menn, sem eiga sjálfir afkomu
og eignir undir rekstrinum, er
svo annað mál.
Peor/ S. Buck:
29.
HJÓNABAND
Faðir hans hrökk við og reis upp til hálfs en settist síðafl
aftur áður en hann svaraði.
— Nei, komdu sæll. Þarna ertu þá kominn, sagði hann.
— Já, pabbi, sagði William glaðlega. Faðir hans var þreytu
legur á svipinn, hugsaði hann. Svo mundi hann eftir því,
að hann var jafnan þreytulegur á þessum tíma árs, rétt
áður en hann fór til Bar Harbor. — Ertu ekki vel frískur.
— Jú, það er ég, sagði faðir hans.
— En mamma? 1
— Við erum bæði stálhraust, sagði faðir hans ljúflega.
Hann horfði fast á son sinn. — Og þú virðist líka vera vel
hraustur, sagði hann.
— William brosti. — Já, ég kenni mér einskis meins.
Faðir hans kinkaði kolli og leit á myndina, sem hann
hafði verið að horfa á. — Er þetta konan þín?
— Já, pabbi. Hann gekk alveg til föður síns og staðnæmd
ist við hlið hans. Þeir horfðu báðir á fallegt andlit Rutar.
Hann hafði dregið þessa mynd af henni án þess hún vissi
af, er hún sat hugsandi í ljóma morgungeislanna.
— Hún virðist vera mjög ung, sagði faðir hans.
— Já, hún er aðeins tvítug. Og af því að hann þóttisfi
sjá mildari drætti um munn föður síns, bætti hann við:
— Mér væri það mikið gleðiefni, ef þú vildir koma heim
með mér.
— Heim? Faðir hans varð ráðvilltur.
— Já, ég á við heim til okkar.
— Já, þú átt við það. En ég hefi mjög nauman tíma.
— Gerðu það, pabbi. Það er ekki langt þangað, og það
yrði okkur hjónunum mikil gleði.
Þetta endaði eftir nokkurt þóf með því, að faðir hans léfi
til le;5ast. Það var liðið að hádegi, og Rut var að matreiða
hídegisverðinn við litlu gasvélina. Hún kom þegar til dýra,
er þeir gerðu vart við sig, en staðnæmdist þögul, er hún
sá ókunnan mann í fylgd með William.
— Rut, þetta er faðir minn. Hann sá þegár breytinguna,
sem varð á svip hennar. Augun lýstu. Hún rétti fram báð-
ar hendurnar.
— Það var gaman, að þú skyldir koma, sagði hún iágt.
Faðir hans hafði falið litla hönd hennar í lófa sínum.
William reyndi að létta þessi fyrstu kynni. — Komdu nú
inn og fáðu þér sæti, pabbi. Þú borðar með okkur hádegis-
\erð. Ég er viss um að Rut hefir eitthvað gott á boðstólum
núna. Hún er snjöll matreiðslukona. .
Hann ýtti föður sínum inn í stofuna og lézt ekki heyra
athugasemd Rutar um það, að lítið væri á borðum. Faðir
hans tók þó eftir henni og flýtti sér að segja: — Ég mál
ckkert stanza, William. Móðir þín og Louise biða eftir mér.
Monty ætlar víst að koma með einhvern viðskiptavin sinn
úr WaH Sreet Járnbrautarreksturinn gengur .alls ekki eins
vel og áður. . . I
— Það er illt til þess að vita, sagði William. 1
— Já, það eru bílarnir, sagði faðir hans. Svo settist hann
og reyndi að spjalla glaðlega við Rut. — William verður
að koma með þig einhvern tíma heim til okkar, góða mín.
Það væri til dæmis ágætt í haust, þegar við komum aftur
til borgarinnar. . _ , . ■
Rut gat engu svarað. Hún leit vandræðalega til Williams.
— Já, væri það ekki gaman, vina mín? sagði hann, og
hún kinkaði kolli.
Faðir hans bjóst til ferðar eftir nokkrar'lnínútur: Tpessl
heimsókn hafði verið gagnslítil, þegar öllu var á botninn
hvolft: William var ekki viss um, að hún hefði gert nokk-
urt gagn. Faðir hans hafði ekki kastað af sér hamnum,
og Rut hafði lítið getað sagt.
— Hvers vegna reyndir þú ekki að tala svo lítið við hann?
spurði hann, þegar dyrnar höfðu lokazt á eftir föður hans.
— Ó, William, ég gat það ekki. Óttinn var enn í augum
hennr.r og roði í vöngum.
— Hvers vegna ekki, góða mín?
— Ég hefi aldrei áður talað við neinn mann líkan honum.
— En hann er faðir minn, Rut. Þú hefðir átt að reyna.
Hún fann óánægju hans, og tárin komu fram í augu
hennnr. ~
— Mér datt ekkert í hug til að segia við hann, William.
Ég reyndi eins og ég gat að muna eftir einhverju.
— Jæja, vertu ekki að gráta. Hvað fáum við að borða 1
dag? f
— Lambasteik.
— Þá skulum við reyna að gera okkur gott af henni. ~
Þau snæddu þegjandi, og það liðu nokkrir dagar þar til
hann hafði sætt sig að fullu við það, sem orðið var. Júní-
dagarnir voru óskaplega heitir. Hún sat við opinn gluggann
en horfði þó ekki út. Hún virtist verða fölari og daprari með
hverium deginum sem leið. Hann fylltist meðaumkun, er
hann horfði á hvítt andlit hennar.
— Elskan min, við þurfum að gera okkur einhvern daga-
mun. Ég ætla að fara með þig út á Coney Island.
— Hvar er það? -
— ÍTti við sjóinn. Þar fáum við að minnsta kosti svo-
Htinn svala. Honum var þó þvert um geð að fara, því að
hann var með hugann allan við málverkið, sem hann var
að vinna að. En hann fleygði frá sér penslunum, og þaa
lögðu af stað, þótt hún virtist ekki hafa mikla gleði af þvl.
Hún hafði ýmugust á öllu þessu fólki. 1