Tíminn - 14.01.1955, Side 5

10. blað.
»•-« •
TIMINN, föstudaginn 14. janúar 1955.
Föstud. 14. jtm.
Sjálfstæðisflokkur-
inn og samkeppnin
Álit Aiiseð E. Talbert um
Herrraöaráætlun kommúnistaríkjanna
K@isimsiiiistar ern élíklegir til að hefja styrjölel á þessn ári, en
MHniH reysaa að draga ur vanið lýðræðisjijóðanna meðaa þeir
viglsiiast sjálfir.
Af öllu því, sem ber á
góma í íslenzkum stjórnmál-
um, er tvennt kyndugast.
Annað er það, þegar komm-
únistar lýsa ást sinni á lýö-
ræði og frelsi. Hitt er það,
þegar forsprakkar Sjálfstæð-
isflokksins taka að dásama
fylgi þeirra við heilbrigða
samkeppni og framtalc ein-
staklinganna.
Óþarft ætti að vera að
fara um það mörgum orðum,
hvernig ást kommúnista til
lýðræðis og frelsis er háttað.
Það sýnir stjórnarfarið í
þeim löndum, þar sem komm
únistar ráða. Ást forsprakka
Sjálfstæðisflokksins á frjálsri
samkeppni er nákvæmlegá
sams konar.
Það sýna verk þeirra.
Það eru t. d. forsprakkar
Sjálfstæðisflokksins, er við-
halda einokuninni á útflutn
ingsvörum sj ávarútvegsins.
í Mbl. er þetta nýlega afsak-
að með því, að Framsóknar-
menn hafi upphaflega átt
þátt í því, að sett var löggjöf
cú, sem þessi einokun bygg-
íst. á. Þetta er rétt og var að-
alástæðan sú, að Kveldúlfur
Og fleiri fyrirtæki héldu uppi
undirboðum á saltfiskmörk-
uðum erlendis og þótti nauð
synlegt að koma í veg fyrir
þetta. Þess vegna var um
skeið gripið til einkasölufyr-
irkomulagsins, en það var
hins vegar ekki fyrirhugað
nema sem bráðabirgðaúrræði.
Ætlunin var að gefa söluna
frjálsa aftur eins fljótt og
hægt væri, þar sem einokun
þótti ekki líkleg til þess að
reynast vel til lengdar. Síðan
eru hins vegar liðin 20 ár og
einokunin helzt óbreytt enn.
Ástæðan er s'ú, að forsprakk
ar Sjálfstæðisflokksins halda
í hana dauðahaldi.
Slík einokun eins og nú er
á fisksölunni, getur gefist
sæmilega í bili, þegar grípa
verður til hennar vegna þess,
að frjálsa samkeppnin er
komin út í öfgar, eins og átti
sér stað 1934. Einokun gefst
hins vegar yfirleitt illa til
langframa, því að henni fylg
ir kyrrstaða og margvlslegur
klíkuskapur. Þess vegna er
löngu kominn tími til að fella
þessa einokun úr gildi. Jafn- I
hliða mætti setja ýmsar regl i
ur, sem kæmu í veg fyrir að
samkeppnin leiddist út í
sarns konar öfgar og áttu sér
stað 1934, t. d. varðandi lág-
marksverð. Samkeppni innan
eðlilegra takmarka getur ver
ið jafn gagnleg og skefjalaus
samkeppni reynist oft ógagn
leg.
íslendingar eiga nú marga
efnilega káupsýslumenn.
Stjórnarfarinu er hins vegar
þannig háttað, að þessir
menn fá ekki starfssvið,
nema í sambandi við inn-
flutningsverzlunina. Áreiðan
lega mundi þnð mjög örfa
útflutningsverzlunina, ef
frjálsræðið á því sviði væri
aukið og fleiri fengju að
reyna þar krafta sína.
Flokkurinn, sem stendur í
vegi þessa, er Sjálfstæðis-
flokkurinn, sem þykist þó
öðrum fremur fylgjandi fram
taki einstaklingsins og frjálsri
samkeppni. Þegar á hólminn
Ansel E. Talbert er einna kunn-
astur þeirra. amerískra blaSa-
manna, sem rita um hernaðarmál,
enda hefir hið kunna blað „New
York Kerald Tribune“ ráðið hann
sem heizta sérfræðing sinn á því
sviði. Eftirfarandi grein Xalberts
birtist í því blaði 6. þ. m. / grein
þessari Iýsir hann áliti sínu á því,
hvernig kommúnistar muni hátta
starfsaðferðum sínum í náinni
framtíð.
Páar líkur benda til þess, að Sovét
ríkin hafi í hyggju að stofna til
styrjaldar á hinu nýbyrjaða ári.
Því miður er ekki hægt að fuli
yrða hið sama um hið kommúnist-
íska Kína. Æðstu menn Mao Tse
tung stjórnarinnar eru að vísu í rík
um mæli háðir Sovétstjórninni hvað
snertir flugvélar og aðrar vígvélar,
en velgengnin í Kóreu og Indó-Kína
lrefir stigið þeim til höfuðs og ef til
vill breytt afstöðu þeirra til hernað-
. Stórstyrjaldir hafa áður verið
hafnar af þeim yngri og óreyndari,
er staðið hafa að viðkomandi banda
lögum.
Stríðshættan er eins og sakir
standa meiri í Asíu en í Evrópu,
enda þótt óhætt sé að fullyrða, að
um takmarkaðri tilgang styrjaldar
yrði að ræða þar austur frá. Samt
eru helztu hernaðarsérfræðingar
Bandarikjanna á þeirri skoðun, að
bæði Rússland og Rauða Kína muni
á þessu ári og þeim næstu halda
áfram að reyna að leggja undir sig
lönd í áföngum og með aðferðum,
sem ekki verða þess valdandi, að
Bandaríkjamenn sjái sig tilneydda
til fullrar hervæðingar á grundvelli
atomvopna.
Það liggja gildar ástæður til þess,
að kommúnistar hugsa sig tvisvar
um áður en þeir leggja út í jafnvei
minniháttar styrjöld. Bandaríkin
hafa ákveðið að skerast í leikinn, ef
tilraun yrði gérð til innrásar á For-
mósu. Bandaríkin myndu og að
líkindum svara með því að beita
atomvopnum, ef árásir væru gerðar
á hin frjálsu riki Suðaustur-Asíu.
Byltingar og áróður verða því senni
lega nú sem fyrr þær starfsaðferðir
sem kommúnistar koma til með að
beita, því að þeim aðferðum eiga
Bandaríkjamenn erfiðast með að
sporna gegn.
Sterkasta aflið til að koma í veg
fyrir nokkur hernaðarævintyri
Malenkoff-stjórnarinnar er áreiðan
lega óttinn við:
1) að slík ævintýri yrðu ekki full-
komlega árangursrík, og
2) að þau myndu leiða af sér
skjóta hefnd.
Eins og nú er komið, er hinum
langfleygu sprengjuflugvélum Rússa
það mögulegt að ráðast á herstöðva
og iðnaöarsvæði Norður-Ameriku,
og varna þar atomsprengjum. En vit
neskja, sem fengizt hefir eftir ör-
uggum heimildum, færir mönnum
heim sanninn um, að enn hafa
Bandaríkjamenn þó fleiri og betri
vopn og betri flutningatæki til að
ílytja þau.
Bandaríkjamcnn hafa einnig
sterkari loftvarnir og sjóher, sem
bæði gefcur haft yfirráðin á höfun-
um og flutt vistir til fjarlægra
stöðva. Einnig hafa þeir yfir að
ráða hinurn fuilkomnasta útbúnaði
til nota bæði á láði og legi.
Það eru þessar staðreyndir, sem
virðast hafa leitt Sovétstjórnina til
að reyna af fremsta rnegni að
sporna við frekari vígbúnaði Banda
ríkjamanna með því að tala um
„friðsamlega sambúð“, og slá ryki
í augu þeirra þjóða, sem Bandar'kj
unum eru hlynntar, með loforðum
um aukin viðskipti. En meðan á
þessu stendur vígbúast kommúnist-
ar eftir megni, og koma sér upp
stórum herjum, sem ef til vill csetu
komið hinum frjálsa heimi á Kné
í framtíðinni.
Lord Ismay, aðalritari Atlants-
hafsbandalagsins, Charles Bohlen,
sendiherra Bandaríkjanna í Moskvu
og Sir Alvary Gascoigne, Rússlands-
sérfræðingur Breta, hafa allir Jýst
yfir því ekki alls fyrir löngu, að
engra breytinga sé að vænta varð-
andi fyrirætlanir kommúnista um
heimsbyltingu og heimsyfirráð, að
svo komnu máli.
Takmark kommúnista nú er. að
ná yfirráðum með einhverju móti
án styrjaldar yfir þeim hernaðar-
lega mikilvægu landssvæðum, sem
flýta myndu fyrir þeim degi, þegar
Sovétríkin geta státað yfir sterkari
aðstöðu en Bandaríkin.
Þessi landssvæði eru:
1) Japan vegna núverandi getu
þess á sviði iðnaðar,
2) Miðausturlöndin vegna olíu-
lindanna,
3) iþ'naðarsvæðin kring um Ruhr.
4) Skandínavíuskaginn, fyrir kaf-
bátalægi og herskipahöfn, er gæti
gert Bretland áhrifalaust,
5) viss norðlæg svæði, þeirra á
meðal ísland, Spitzbergen, og ef
til vill Grænland vegna mikilvægis
þeirra sem flugstöðva, og
6) Indland, vegna fólksmergðar-
innar.
Ágangur Rauða—Kína i hinum
hrísgrjónaauðugu héruðum Indó-
Kína, og hin sterku tök þess á eig
in landssvæðum, ásamt norðurhluta
Mao Tse-tung
Kóreu, eiga áreiðanlega eftir að
verða þættir í baráttu kommúnista
fyrir falli Japans.
Sú fyrirætlun franskra kommún-
ista og Sovétstjórnarinnar að koma
í veg fyrir inngöngu Vestur-Þýzka-
lands í NATO færði heim sanninn
um sams konar fyrirætlun gagnvart
Ruhr. Kommúnistar álíta, að þeir
geti sett markið hátt, því að sam-
kvæmt kenningum Marx ei' komm-
únisminn „óhjákvæmilegur“
Lenin reit skömmu fyrir dauða
sinn: „Um síðir mun baráttan ein-
kennast af þeirri staðreynd, að Rúss
land, Kína og Indland hafa á að
skipa meirihluta jarðarbúa". Það er
til að koma í veg fyrir þetta banda-
lag undir yfirstjórn kommúnista,
sem hugur vestrænna þjóða beinist
nú að þessum málum.
Merkarrannsóknirá
snðurheimskautinu
kemur, er hann ekki trúrri
yfirlýstri stefnu sinni en
þetta. Hann metur meira að
viðhalda einokun, sem er í
höndum gæðinga hans, en
að breyta samkvæmt yfir-
lýstri stefnu sinni.
Þetta er þó ekki nema eitt
dæmi af mörgum. Annað
glöggt dæmi eru' brunatrygg
ingarnar hér í bænum. Þegar
Sjálfstæðismönnum varð
ljóst, að þeir myndu missa
tryggingarnar frá fyrirtækj-
um sínum, ef farið væri eftir
frjálsum útboðum, brugðu
þeir fljótt við og stofnuðu
einokunarfyrirtæki á vegum
bæjarins til þess að hafa
tryggingarnar með höndum.
Vegna þess eru iðgj öldin enn
óbreytt, þótt þau hefðu lækk
að um 47% fyrir meira en
ári, ef farið hefði verið eftir
frjálsum útboöum.
Það eru þannig hinar
fyllstu öfgar, þegar Sjálf-
stæðisflokkurinn segist vera
fylgj andi heilbrigðri sam-
keppni og framtaki einstakl-
ingsins. Ef forsprakkar Sjálf
stæðisflokksins sjá sér per-
sónulegan hag í því, hafa þeir
þessar kenningar sínar að
engu og eru hinir verstu ein-
okunarmenn. Skrum þeirra
um þetta efni er ekki meira
að marka en frelsistal komrn
únista. Allt bendir því til
þess, aö Sjálfstæðismenn
myndu binda allt efnahags-
iíf í einokunarfjötra gæðinga
sinna, ef þeir fengju einir að
ráða og öll eðlileg og heil-
brigð samkeppni yrði þar með
úi' sögunni.
Wellington, Nýja Sjálandi.
Fyrir skömmu lagði ísbrjótur
inn „Atka“ úr bandariska flot
anum af stað í þriggja mán
aða rannsóknarleiðangur til
þess hluta suöurheimsskauts
ins, sem einna síðast var gerð
ur uppdráttur að.
Með þessari för „Atka“ er
hafin áætlun, sem m. a. miðar
að því að koma upp stjörnu-
turni á suðurheimsskauts-
baugnum og öðrum á Marie
Byrd Land.
Vísindamenn um borð í
„Atka“ munu framkvæma víð
tækar vísindarannsóknir, sem
eru liður í undirbúningi að
alþjóðlegum jarðeðlisranri-
sóknum fyrir árið 1957—58,
og mun starfssviö þessara vís
indamanna ná allt frá gufu-
hvolfinu að sjávarbotninum.
Þessir fyrirhuguðu stjörnu-
turnar Bandaríkjamanna í
suðurheimsskautinu munu
hafa samvinnu við stjörnu-
turna sex annarra landa, sem
hyggjast starfrækja rannsókn
arstöðvar á þessu svæði árið
1957—58.
Aðalbækistöð „Atka“ verður
á austurströndinni við Wedd-
ellahaf. Slík bækistöð við þá
hlið meginlands suðurheims-
skautsins, sem að Atlantshaf
inu snýr, gæti komið að not
um sem lendingarstaður flug
véla á rannsóknarflugi frá
Little America eða Sultzberg
erflóa.
Skipið er 80 metra langt og
áhöfnin er 267 manns. Skip-
stjórinn, sem einnig er foringi
leiðangursins, er Glen Jacob-
sen yfirflotaforingi.
Endalok þriggja ör-
y ggismálaráðher ra
Eins og áður hefir verið
skýrt frá hér í blaðinu var sú
tilkynning birt í Moskvu á að-
fangadag jóla, að búið væri að
fullnægja dauðadómi yfir
Abakamoff, sem var öryggis
málaráðherra Sovétríkjanna
1946—52, og þremur nánum
samverkamönnum hans.
Dauðadómar þessir höfðu ver
ið kveðnir Mpp nokkram dög-
um áðwr.
Abakamoff er þriðji öryggis
málaráðherra Sovétríkjanna,
er hefir verið dæmdur til
dauða og tekinn af lífi síðan
Stalin féll frá. Hinir voru þeir
Beria og Ignatieff. Ákærurn-
ar gegn þeirn öllum voru nokk
urn veginn samhljóða. Þeir
höfðu unnið bæði gegn ríkinu
og kommúnistaflokknum.
Þeir höfðu látið bera rangar
sakir á ýmsa og síðan látið
neyða þá til að játa þær á
sig. Þeir höfðu m. ö. o. mis-
notað aðstöðu sína sem æðstu
menn laga og réttar, eins frek
lega og hægt var.
Með þessum dauðadómum
yfir hinum þremur öryggisráð
herrum Sevétríkjanna, er það
raunverulega staðfest, sem
haldið hefir verið fram í vest
rænum blöðum um stjórnar-
far Sovétríkjanna í valdatíð
Stalins. Þeir staðfesta það full
komléga, að æðstu menn
Sovétríkjanna hafa á þeim
tíma notað réttar- og dóms-
valdið til þess að ryðja and-
stæðingum sínum úr vegi með
því að bera þá röngum sökum
og þvinga þá til að játa þær á
sig.
Hér eftir er það tilgangs-
laust og þýðingarlaust fyrir
kommúnista vestan járn-
tjaldsins að vera að bera á
móti þessu.
Því fer þó fjarri, að þeir fá
ist til að viðurkenna þessa
galla réttarfarsins í Sovétríkj
unum. Síalin er eftir sem áður
sami dýrlingurinn í augum
þeirra. Og eftir sem áður er
það æðsta takmark lífs þeirra
að koma á í heimalöndum sín
um sams konar stjórnarfari
og ríkjandi hefir verið og er
í Sovétríkjunum.
Mörg dæmi eru til um mikla
trúarblindu. Maður, sem ját-
ar cfsatrú, afneitar oft og tíð
um öllum skynsamlegum rök
um. Hann trúir blint á alls
konar hindurvitni. Vissulega
er þó vart hægt að komast
iengra í þessari trúarblindni
en þegar kommúnistar halda
áfram að boða trúna á ágæti
hins kommúnistiska skipulags
í Sovétríkjunum eftir að það
er hó viðurkennt af dómstól
unum þar, hve fullkomlega
spillt réttarfar hefir viðgeng-
izt í landinu undir handleiðslu
kommúnista.
Og því fer líka fjarri, að
enn sé séð fyrir endann á
þesswm stjórnarháttum þarna
austur frá. Árið 1953 var Beria
dæmdur, í fyrra var það Aba-
kumoff, í ár getur það orðið
Malenkoff eða Kruschseff.
Margt bendir nú til, að slík
verði endalok annars hvors
þeirra.
Eins og aðrir ofsatrúar-
menn hafa koonmúnistar rétt
til hess s lýðræðisþjóðfélagi
að boða trúarbrögð sín. En
vissulega ættu framangreind
ir atburðir að hjálpa til þess,
að þau trúarbrögð fengju hér
fáa áhangendué, áð það sé
íslenzku þjóðinni helzta sálu
hjálparatriði að taka upp
sams konar skipulag og réttar
far og í Sovétríkjunum.