Tíminn - 14.01.1955, Page 6

6
TÍMINN, föstudaginn 14. jqnúar 1955.
10. blgg.
í
)j
ÞJÓDLEIKHÖSID
ÓPERURNAR
Pagliacci
Og
Cavalería
Rusticana
Sýningar í kvöld kl. 20.00
og sunnudag kl. 20.00.
Þeir homu í haust\
Sýning í kvöld kl. 20.00.
Sýning laugardag kl. 20.00.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—20,00. Tekið á móti pönt- |
unum. Sími: 8-2345, tvær línur. i
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum. |
1. apríl árið 2000
Afburða skemmtileg, ný aust-
urrísk stórmynd, sem látin er
eiga sér stað árið 2000. Mynd
þessi, sem er talin vera einhver
snjallasta „satíra“, sem kvik-
mynduð hefir verið, er ívafin J
mörgum hinna fegurstu Vínar-
stórverka. Myndin hefir alis
staðar vakið geysiathygli. Til
dæmis segir Aftonblaðið í Stokk
hólmi: „Maður verður að standa
skil á ví fyrir sjálfum sér hvort
maður sleppir af skemmtileg-
ustu og frumlegustu mynd árs-
ins“. Og hafa ummæli annarra
Norðurlandablaða verið á sömu
lund. í myndinni leika .lestir
snjöllustu leikarar Austurríkis:
Hans Mose, Hilde Krahl,
Josef Meinrad.
Danskur skýringartexti.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BIO
— 1544 —
Viva Zapata
Amerísk stórmynd byggð á sönn
um heimildum um ævi og örlög
mexíkanska byltingarmannsins
og forsetans EMILIANO
ZAPATA. Kvikmyndahandritið
samdi skáldið JOHN STEIN-
BECK. — MARLON RANDO,
sem fer með hlutverk Zapata, er
talinn einn fremstu ,karakter‘
leikurum, sem nú eru uppi.
Jean Peters,
Anthony Quinn,
Allan Reed.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
IJEIKFÉIAG
REYKJAVÍKIJ^
Fraenka Charleys
Gamanleikurinn góðkunni.
[Sýning á morgun laugard. kl. 5
Aðgöngumiðar seldir í dag kl
!4—7 og á morgun eftir kl. 2. — j
[áími 3191.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Frænka Charleys
Afburða fyndin og fjörug, ný,
ensk-amerísk gamanmynd lit-
um, byggð á hinum sérstaklega
vinsæla skopleik, sem Leikfélag
Reykjavíkur hefir leikið að und
anförnu við metaðsókn.
Inn í myndina er fléttað mjög
fallegum söngva- og dansatrið-
um, sem gefa myndinni ennþá
meira gildi, sem góðri skemmti-
mynd, enda má fullvíst telja
að hún verði ekki síður vinsæl
en eikritið.
Aðalhl.'tverk:
Ray Bolger,
Allyn McLerie,
Robert Shackleton.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 2 e. h.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍO
— HAFNARFIRÐI -
Vanþahklátt
hjarta
Itölsk úrvalsmynd ef'dr sam
nefndri skáldsögu, sem komið
hefur út á íslenzku.
Carla del Poggio
hin fræga nýja ítalska kvlk-
myndastjarna.
Frank Latimore
Danskur skýringartextl.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 184.
HAFNARFjARÐARBÍÓ
VííIeMtÍH©
Geysi íburðarmikil og heillandi
ný amerísk stórmynd i ölileg-
um litum. Um ævi hins fræga
leikara heimsins dáðasta kvenna
gulls, sem heillaði milljónir
kvenna í öllum heimsálfum á
frægðarárum sínum.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9249.
i

GAMLA BÍO
Simi 1475.
Ástln sigrar
(The Light Touch)
Skemmtileg og spennandi ný
bandarísk kvikmynd, tekin í|
löndunum við Miðjarðarhafið.
Aðalhlutverk:
Stewart Granger,
hin fagra ítalska leikkona
Pier Angeli og
George Sandcrs.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.
Sala hefst kl. 2 e. h.
TRIPOLI-BIO
Sími 1182
Barharossa,
kommgur sjó-
ræiBÍngjaima
(Raiders of the Seven Seas)
Æsispennandi, ný, amerísk ]
(mynd í litum, er fjallar um ævinj
jtýri Barbarossa, óprúttnasta sjój
jræningja allra tíma.
Aðalhlutverk:
John Payne,
Donna Reed,
Gerald Mohr,
Lon Chaney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
ÍTJARNARBÍÓ
Óskars verðlaunamyndin
Gleðidagur í Róm
[PRINSESSAN SKEMMTIR SÉR
(Roman Holiday)
(Frábærlega skemmtileg og vel
I leikin mynd, sem alls staðar hef-
jir hlottð gífurlegar vinsældir.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Síml 6444
Eyja leyndar-
dómaima
(East of Sumatra)
j Geysispennandi ný amerísk kvik
jmynd í litum, um flokk. manna,
Ssem lendir í furöulegum ævin-
jtýrum á dularfullri eyju í Suð-
(urhöfum.
Jeff Chandler,
Marilyn Maxwell,
Anthony Quinn.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Vinmngaskrá
(Framhald af 3. síðu).
eða beint til íslenzkra get-
rauna, pósthólf 1086, Reykja
vík. í Reykjavík skulu hand-
hafar vinningsseðla snúa sér
til skrifstofu íþróttabancla-
lags Reykjavíkur, Hólatorgi 1,
sími 80655, eða til íslenzkra
getrauna, Laugarásvegi 47,
sími 5618.
(Birt án ábyrgðar).
Samoiginl. jiK'ííir . . .
(Framhald af 4. síðu).
þeirra birtlst. Siðferðileg, til
finningaleg, gáfnafarsleg og
veraldleg fátækt, allt hefir
sínar orsakir. Það er ekki
okkar að dæma, heldur aö
reyna að hjálpa.
n111111111111111111111:11iii11111111111111111111111111111111111111111,
jPÍPUR |
svartar frá y2"—3" I
| galv. frá W—IVz"
| Fittings i
| Eldhúsvaskar, einf. og \
tvöf. úr ryðfríu stáli. I
! Blöndunarhanar f. eld- I
húsvaska, 2 teg.
I Blöndunarhanar f. bað j
3 tegundir. |
| Handlaiigar, margar st. j
í Vatnssalerni, sambyggt 1
| W. C. skálar
| W. C. setur, 3 tegundir. 1
I Anbórharía 3/4"—2"
I Vatnskra-nar alls konar j
| Ofnkranar og loftskrúf. i
i Vatnshæðar- og hita- j
mælar. 1
§ Linoleum og filtpappi I
1 Þakpappi, 4 teg. |
| Veggflísar og veggflísa- f
I lím.
I Hurðarskrár og hand- i
| föng. i
i Hurðapumpur, 3 stærð. i
| Saumur, allar stærðir I
i Pappasaumur, 2 stærð. j
| Rörsnitti, margar teg. i
I Rörhaldarar í
Í Rörskerar í
I Rörtengur og m. ö. verk 1
I færi.
1 JUNO kolaeldavélar
i og m. m. a.
| Á. EINARSSON & FUNK (
j Tryggvagötu 28 Sími 3982 \
........................
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
j Notið Chemia Ultra-
í tólarollu og Kportlxerc, —
Í Ultrasólarolla eundurfeTelhir i
| eólarljósið þannlg, aS hún eýt |
| ur áhrií ultra-fjólubláu gelal- §
| anna, en blndur rauau geltl- |
| an& (hitagelslana) og gerh i
I því húðlna eðlllega brúna m i
| hlndrar a8 hún brenm. -- |
Í Fæ»t i næstu búS.
líiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuii
[ PILTAR ef þið eigið stúlk- í
j una, þá á ég HRINGANA. I
i Kjartan Ásmundsson, |
i gullsmiður, - Aðalstræti 8. i
I Sími 1290. Reykjavík. |
•iiiiiiiiiiiiiiiiiiimu>iiiiiiiiiiiiiiiii.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii*
i
Pearl S. Buck:
—41^4»:
34.
HJÓNABAND
!Í
a
þau geta ekki líka komið um þessa helgi. Þá verður öll fjöl-
skyldan hér saman komin.
— Það væri gaman, sagði hann rólega. Honum var nokkur
forvitni á því að sjá til fulls, hvernig viðhorf fjölskyldunnar
væri gagnvart honum eftir giftingu hans og Rutar.
Um kvöldið fór hann á járnbrautarstöðina til að taka á1
móti Flise og manni hennar. Hvernig skyldi honum verSa
við? Skyldi það nokkuð fá á hann, þótt hann sæi hana viS
hlið annars manns? Faðir hans hafði sent einkajárnbrautar-
vagn sinn til New York eftir þeim, og hann gekk því fram á’
enda brautarpallsins, því að hann vissi, að einkavagninn
mundi vera síðastur. Hann kannaðist vel við þennan vagn
frá bernskudögum sínum. Hann hafði ekið í honum ásamt
foreldrum sínum til vetrardvalar í Flórída, og hann hafði
eitt sinn komið í honum heim frá Groton sjúkur af inflúensu.
Heim'lislæknir þeirra hafði orðið að annast hann, öðrum
trevsti móðir hans ekki. Jæja, hann hafði ekki dáife, svo
að traust hennar var á rökum reist að því leyti, þótt skóla-
læknirinn hefði talið þetta óþarfa.
Hann stóð á brautarpallinum og beið, þegar lestin brunaði
inn á stöðina. Einkavagninn nam staðar andspænis honum,
og þegar í stað opnaði svarti þjónninn dyrnar. Þessi þjónn
hafði fylgt vagninum frá því William mundi fyrst eftir. Svo
birtist Elise, og honum fannst hún vera glaðlegri og fallegri
en nokkru sinni fyrr. Hún var klædd dökkri loðkápu. Þegar
hún sá William, glaðnaði svipur hennar enn meira. Dimm
augu hennar hlógu við honum og hún kallaði:
— William, en hvað þetta var gaman. Ég átti ekki von
á því, að þú tækir á móti okkur. Ronnie, þetta er William.
Hár og magur Breti í beltisfrakka birtist að baki henni,
rétti honum langa hönd og hristi hönd hans af afli.
— Sælir, sagði hann og stutt og ljóst efrivararskegg haná
hreyfðist.
Hann var svo nauðalíkur fjölda annarra Breta, sem William
hafði séð hér og hvar, að hann undraðist það, hvernig Elise
hefði farið að því að sjá nokkuð sérstakt við hann fram
yíir alla aðra þjóðbræður hans. En það hlaut að vera eitthvað,
sem honum var hulið.
— Sælir, svaraði William og dró að sér höndina. Elise var
glög og djörf í framkomu, enn djarfari en William minntist
hennar áður, rétt eins og henni fyndist sér með öllu óhætt,
þar sem hún var nú gift.
— William, ef einhver hefði spurt mig í morgun, hvað mig
langaði mest til í sambandi við þessa ferð, mundi ég hafa
‘warað því, að það væri að sjá þig, sagði hún.
Ha.nn brosti, ekki alveg viss um, hverju hann ætti að
svara slíkum gullhömrum. Hann var heldur ekki viss um,
hvernig hinn langi Ronnie tæki slíku hjali. En hann komst
brátt að raun um, að hann þurfti engan ótta að hafa af
hcnum. Þessi hái maður lét sér vel lynda að vera að baki
fremstu víglínu. Hann gekk með hendur í vösum, var þögull,
hló lágt, er einhver fyndni var sögð til þess að vera með á'
nntunum, svaraði hógværlega hverri spurningu, sem a5
honum var beint, en virtist reyna að nota sem allrá' fæst
orð til þess. Og William fannst auðveldara en nokkru sinni
fyrr að umgangast Elise. Þau voru frjálsari í vlðræðum og
hispurslausari en nokkru sinni fyrr, fannst honum.
Hann hafði ekki búizt við, að hún ætti til svona mikla
kátínu. Hún hafði aldrei verið kát í návist hans áður, oftast
alvörugefin og á valdi einhverrar viðkvæmni, sem hann
skildi ekki til fulls. En nú dansaði hún við hann af fjöri,
söng við undirleik hans, stakk höndinni undir handlegg hans
cg reikaði með honum um húsið heima, sat við hlið hans
í bí’num, jáfnvel hélt innilega um hönd hans svo að lítið
bar á undir loðkápunni. Hann þrýsti hana innilega sem
snöggvast, en varð svo litið á skugga Ronnie í horni bílsins
og sleppti höndinni. En hann undraðist þessa grönnu, mjúku
og aílvana hönd og bar hana ósjálfrátt saman við sterka og
heita hönd Rutar.
Á sunnudaginn komu Louise og Monty, og þá var öll fjöl-
skyldan saman söfnuð. Þó stóð á stöku við borðið — þar
voru sjö — sagði móðir hans, og við það varð að sitja. Rut
var ekki nefnd á nafn. William sat milli Elise og Monty, og
iét sér fátt um mág sinn, spjallaði fiörlega við Elise. Hann
reyndi að ná tali af Louise systur sinni til að spyrja hana
um einkamál hennar, en hún virtist reyna að komast hjá
bví. Hann þóttist siá, að hún vildi ekki heldur tala um Rut,
ef til vill hafði móðir hans varað hana við því.
En þegar leið á sunnudagskvöldið, fannst honum að hann
vrði að minnast á Rut. Ef enginn gerði það af fyrra bragði,
vrði hann að vekja máls á því, hve indæl hún væri og
góð kona. Með því móti sannaði hann trúnað sinn við hana.
En það var eins og fólkið skynjaði hvað fyrir honum vekti,
og það gaf honum aldrei andartakshlé. Eitt umræðuefnið tók
við af öðru, og móðir hans gætti þess alveg sérstaklega vel
að ’áta aldrei lát verða á samræðum. Hún rakti minningar
sínar frá Englandi á fyrri árum án afláts frekar en ekki
neitt. William heyrði hana hlæja.
— Ég var einu sinni í Fairfax. Kannastu við þann bæ,
Ronnie?
— Já, sagði Ronnie og tók pípuna úr munni sér. Hann virt-
ist fyrst ætla að segja eitthvað meira um þann ágæta bæ
en hætti við það og stakk pípunni aftur í munn sér.
— Ég bjó þar í gistihúsi, gömlu og allháu. Ég man, að