Tíminn - 16.01.1955, Qupperneq 10

10.
TÍMINN, sunnudaginn 16. janúar 1955.
íím'k
WÓDLEIKHÚSID
Ópcrurnar
Pagliucci
Og
Cétvalería
Rusticana
Sýningar í kvöid kl. 20.00
og þriðjudag kl. 20.00
Gnllna liliðið
Eítir:
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi
sýning í tilefni af sextugs af-
mæli hans, föstudaginn 21. jan.
kl. 20.00
Leikstjóri: Lárus Pálsson
Hljómsveitarstjóri:
Dr. V. Urbancic
Músík eítir:
Dr. Pál /sólfsson
Frumsýningarverð.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
11-00—20.00. Tekið á móti pönt-
unum. Sími: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar cðrum.

1. apríl áríð 2000
Afbiu-ða skemmtileg, hý aust-
urrisk stórmynd, sem látin er
eiga sér stað árið 2000. Mynd
þessi, sem er talin vera einhver
snjallasta „satíra", sem kvik-
mynduð hefir verið, er ívafin
mörgum hinna fegurstu Vinar-
stórverka. Myndin hefír ahs
staðar vakið geysiathygli. Til
dæmis segir Aftonblaðið í Stokk
hólmi: „Maður verður að standa
skil á ví fyrir sjálfum sér hvort
maður sleppir af skemmtileg-
ustu og frumlegustu mynd árs-
ins“. Og hafa ummæli annarrai
Norðurlandablaða verið á sömu
lund. í myndinni leika _.estir
snjöllustu leikarar
Sýnd kl. 7 og 9.
frá Damaskus
Geysispennandi ævintýramynd i
litum með hinum vinsæla leik-
ara
Paul Henreid.
Sjnd kl. 5.
NÝJA Bí
— 1544 —
Viva Zapata
Amerísk stórmynd byggð á sönn
um heimildum um ævi og örlög
mexikanska byltingarmannsins
og forsetans EMÍLIANO
ZAPATA. Kvikmyndahandritið
samdi skáldið JOHN STEIN-
BECK.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og ð.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
Hið bráðskemmtilega
Jóla „Show“
teiknimyndir og fleira.
Sýnd kl. 3.
BÆJARBÍO
— HAFNARFIRÐI -
VanþakUlátt
hjarta
Itölsk úrvalsmynd eí'cir sam
nefndri skáldsögu, sem komið
hefur út á íslenzku.
Carla del Poggio
hin fræga nýja ítalska kvik-
myndastjama.
Frank Latimore
Danskur skýringartexti.
Sýnd kl. 7 og 9.
Eldur í æSam
Gl^esileg og spennandi, ný, am-
srísk stórmynd i eðlilegum .it-
um með
Tyrone Power.
Sýnd kl. 5.
ffivintýramynd í eðlilegum lit-
um.
Sími 9184.
ÍLEIKFEIA6!
WMAVÍKÍJjv
nai
Sjónleikur í 5 sýningum.
Sýning í kvöld kl. 8.
Uppselt.
ÍÓsóttar pantanir seldar kl. 2,30.
Frænka Charieys
62. sýning
á þriðjudagskvöld kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir á morgun
kl. 4—7 og á leiksýningardag
eftir kl. 2.
AUSTUR3ÆIARBÍÓ
Frænka Charleys
Afburða fyndin og fjörug, ný,
ensk-amerísk gamanmynd lit-
um, byggð á hinum sérstaklega
vinsæla skopleik, sem Leikfélag
Beykjavíkur hefir leikið að und
anfömu við metaðsókn.
Inn í myndina er fléttað mjög
fallegum söngva- og dansatrið-
um, sem gefa myndínni ennþá
meira gildi, sem góðri skemmti-
mynd, enda má fullvíst telja
að hún verði ekki síður vinsæl
en eikritið.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 2 e. h.
GAMLA BÍÓ
Síml 1475.
Ástin sigrar
(The Light Touch)
Skemmtileg og spennandi ný
bandarísk kvikmynd, tekin i
' löndunum við Miðjarðarhafið.
Aðalhlutverk:
Stewart Granger,
hin fagra ítalska leikkona
Pier Angeli og
George Sanders.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuö ínnan 12 ára.
Öskubuska
Sýnd kl. 3.

TRIPOLI-BIO
Sími 1182
Barharossa,
konungur sjó-
ræningjanna
(Raiders of the Seven Seas)
Æsispennandi, ný, amerísk
mynd í litum, er fjallar um ævin
týri Barbarossa, óprúttnasta sjó
Í'ræningja allra tíma.
Aðalhlutverk:
John Payne,
Donna Reed,
Gerald Mohr,
Lon Chaney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
Bambi
Sýnd kl. 3.
TJARNARBIO
Óskars verðlaunamyndín
Glcðldageir í Róm
PRINSESSAN SKEMMTIR SÉR
(Roman Holiday)
Frábærlega skemmtileg og Vel
leikin mynd, sem alls staðar hef-
ir hlotið gifurlegar vinsældir.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Regabogaey j an
Sýnd kl. 3.
HAFNARBÍÓ
Siml 6444
Eyja leyndar-
dómanna
(East of Sumatra)
Geysispennandi ný amerísk kvik
mynd í litum, um flokk manna,
sem lendir í furðulegum ævin-
týrum á dularfullri eyju í Suð-
urhöfum.
Jeff Chandler,
Marilyn Maxwell,
Anthony Quinn.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
IljólharHaiSnalSar
(Framhald af 7. síðu.)
til að fyrirbyggja, að loftið nái að
leka út, þar sem teinarnir eru íestir
í felgurnar.
Viðgerðir auðveldar.
Flestar skemmdir á þessum hjól
börðum getur hver sem er gert við,
eins og fyrr er sagt, og eru verk-
færin, sem til þess þarf að nota,
mjög einföld. Ef nagli er dreginn úr
hjólbarða eru viðhafðar tvenns' kon
ar aðferðir til að fylla gatið — önn-
ur með verkfæri, sem líkist lítilli
byssu, og er hlaupi byssunnar þrýst
að gatinu og stutt á gikkinn, þrýst-
ist þá gúmmikvoða inn í gatið og
fyllir það. Hin aðferðin er sú, að
bera kvoðuna í gatið en þrýsta síð-
an gúmmítappa í það, og er þá við-
geröinni lokið.
Slöngulausir hjólbarðar
á flugvélar.
Flugvélaframleiðendur hafa mik-
inn áhuga fyrir að taka hina nýju
hjólbarða í notkun vegna þess, hve
þeir eru léttir, og hafa farið fram
tilraunir í sambandi við það. Sama
er að segja um eigendur langferða-
bifreiða og vöruflutningavagna en
til þessa hefir þeim gengið illa
vegna þess hve -hinar stóru felgur
eru gjarnar á að ieka loftinu. En nú
er I smíðum felga, sem ekki á að
geta lekið.
Þegar allt er tekið með í reikning-
inn, gefur hinn nýi hjólbarði stór-
aukið öryggi fyrir bifreiðar, því að
jafnvel þótt hann útiloki ekki óhöpp
svo sem að loftið leki út, eða springi
eins og kallað er, þá er hann hið
næsta, sem menn hafa komizt i bar
áttunni fyrir að gera hjólbarðann
þannig úr garði, að hann geti ekki
sprungið.
Eftirþankar . . .
(Framhald af 8. slðu).
þá ekki flestir óska þess, að
þeir hefðu metið þau tæki-
færi, sem þeir höfðu á jörð-
inni, til að skipa sér í sigur-
för ðrúðgumans, Jesú Krists.
Um miðnætti var kallað,
segir guðspjallið: Sjá brúð-
guminn kemur. Gangið út til
móts við hann. — Hinir svart-
sýnu mundu segja, að jarð-
lífið nú væri miðnætti líkast,
en jafnvel þótt svo sé, heyrum
vér kallað í gegnum myrkrið:
Brúðguminn kemur. Gangið
út til móts við hann.
Gleymdu þér ekki við um-
hugsina um það„ hvort aðrir
fara á móti honum eða ekki.
Svæfðu þig ekki meg þeirri
hugsun, að það sé nægilegt, aö
aðrir hafi olíu á lömpum
sínum. Þú verður spurður um
ljósið litla, sem á þínum
lampa skyldi loga, — og hver
veit, nema aðrir taki þá að
gæta að sínum lömpum, þeg-
ar þeir sjá„ að það logar á
þínum. Og skinið breiðist út
um rökkvaða jörðina og
kemur í veg fyrir þann heims-
endi, sem nútíminn óttast
mest. Og þegar sú stund kem
ur, sem skaparinn velur,' til
þess aö endurnýja sitt sköp-
unarverk, þá vonum vér og
biðjum, að brúðkaupsgleði
kærleikans fylli sérhverja sál,
og enginn þurfi að biðja með
angist í sinni, heldur gleði og
tilhlökkun: Herra, ljúk upp
fyrir oss!
Am e n .
Blikksmiðjan
GLÓFAXI
HRAUNTEIG 14. — Sími 7236
12. bla$.
HJONABAND
og náði þá í mjólkurlest, sem leyfði honum að stíga af skammt
frá bæ Harnbargers.
Bærinn var aldrei lokaður um nætur. — Ég hefi aldrei
snúið lykli í þessari skrá að kvöldi, sagði Harnsbarger gamli.
— Það er aðeins í borgum sem nauösynlegt er að loka húsum
um nætur. Dyrnar voru því opnar, þegar William bar að,
og hann gekk inn. Hann stóð samt stundarkorn kyrr fyrir
dyrum úti. Honum hafði aldrei fundizt nóttin eins fögur
úti í sveitinni. Enginn vindblær hreyfðist, og hvert tré ög
rrnni stóð hreyfingarlaus undir hvítum ljóma tunglsins.
Hor>um fannst sem hann gæti heyrt grösin gróa í þessari
mildu næturkyrð. Hér var heimili hans, það fann hann gerla
á þessari stundu. Þetta var hans dalur, hans hæðir, hans
skógur, hans á og hans vatn. Og hér stóð bær hans og Rutar
heimili þeirra.
Hann opnaði dyrnar og gekk inn, og á móti honum kom
hin kunna húslykt af gömlum viði. Hann gekk upp stigann
og sá rönd tunglsljóssins falla á gólfið inn um gluggann.
Hann opnaði herbergisdyrnar og gekk inn. Ef til vill vakti
Rut og beið hans. Hann læddist á tánum að rúminu. Hún
svaf, og brúnt hár hennar flæddi út yfir svæfilinn. Yfir háa
hálsmálinu á náttkjólnum var barnslegt andlit hennar. Og
þó var þetta ekki andlit barns, það var andlit Rutar, þrosk-
aðrar konu með rauðar varir og augnabrúnir konu, sem
hjó yfir vizku lífsins og skilningi.
— Elskan mín, hvíslaði hann. Og á samri stundu voru öll
önnur andlit í þéssum heimi, jafnvel andlit Elise, þurrkuð
brott úr huga hans. Hér var konan hans.
Hann afklæddist og skreið undir sængina við hlið hennar,
þrýsti sér að henni og fann hita hennar og ilm. Hún vaknaði,
lét ?amt enga undrun í ljós yfir heimkomu hans eða spurði
bann nokkurs, lagði aðeins handleggina um háls hans til
hess að helga sér hann á nýjan leik.
Þegar hann vaknaði næsta morgun vissi hann, að hér var
heimili hans, hér hjá henni og hvergi annars staðar.
Hann sá ekki móður Rutar margar síðustu vikurnar fyrir
dauða hennar. Rut vildi ekki láta hann koma inn í herbergi
móður sinnar. — Þú hefir ekki gott af því að sjá hana núna,
sagði hún. En hann skildi það af alvörusvip Rutar, þegar
hann kom inn einn daginn eftir að hafa staðið við málara-
gándína allan daginn uppi á hæðunum, að dauðinn var
að heimsækja þetta hús. Hann langaði til að létta Rut sorg
hennar. Hann ræddi þetta við hana, þegar þau voru háttuð
um kvöldið.
— Ileldurðu, að mamma þín fari að deyja, góöa mín?
— Já, ég býst við því, á hverjum degi, á hverri klukkustund.
Læknirinn sagði mér það fyrir nokkrum dögum.
— Því hefir þú ekki sagt mér frá því fyrr, góða? Hann
beið þess að heyra hljóm raddar hennar í myrkrinu. Þegar
hún svaraði, var engu minni undrun í rödd hennar en hans.
— Já, hvers vegna, það veit ég ekki, William.
— Ég vil ekki, að þú leynir sorg þinni fyrir mér.
— Það er undarlegt, að ég veit varla, hvort mér er sorg
aö því, að aumingja mamma deyr, sagði hún mjúklega. --
Auðvitað vildi ég, að þetta þyrfti ekki að koma fyrir og hútt
lifði áfram. En þegar ég sá, hvernig ástand hennar og líðan
ei, virðist dauðinn einn eðlileg lausn og eina fróun hennar.
Ef hún hefði verið ung og slegin til jarðar í blóma lífsins,
mundi sorg mín hafa vérið takmarkalaus. En þetta virðist
eðiilegur gangur lífsins og ekkert annað.
Hann skynjaði í máli hennar það jafnvægi, sem hún lifði
í við náttúruna og lífið, og hann gat ekkert sagt. Hann færði
sig aðeins nær henni og teygaði að sér hreysti hennar og
lífsþrótt og fann um leið til smæðar sinnar og fávizku í
visindum lífsins.
Og þegar móðir hennar dó varð lítillar breytingar vart,
varia að skuggi félli yfir húsið. Rut var við öllu búin. Það
var engu líkar en hún vissi af hyggiuviti sínu, hvenær þessi
stund rynni upp. Hún kom eitt kvöld hljóð út úr herbergi
móður sinnar, lokaði dyrunum hægt og gekk inn í eldhúsið,
bar .sem kvöldverði var nýlokið. Hún sagði rólega við föður
sinn:
— Pabbi, mamma er að fara.
Harnsbarger bóndi. lagði frá sér búreikningabókina og
gekk inn í herbergi konu sinnar. William reis á fætur og
breiddi faðminn út á móti Rut, sem lét fallast í hann. Hann
fann að líkami hennar varð stífur andartak, meðan losnaði
um tArin, og hann sagði blíðlega:
— Gráttu ekki, vina mín.
Ilún grét heldur ekki nema andartak, heldur hristi tárin
von bráðar úr bráhárum sínum.
— Ég græt aðeins vegna sjálfrar mín, en ekki vegna mín,
en ekki vegna hennar. Henni varð þetta ekki þungbært.
Hún lokaði aðeins augunum. En það kom allt í einu að mér
núna, að ég myndi aldrei fá að sjá hana framar.
Að lítilli stundu liðinni var hún orðin alveg eins og hún
átti að sér, og hann sá hana ekki gráta framar, jafnvel ekki
í litlu sveitakirkjunni, þegar þau sátu hljóð og hlustuðu á
líkræðuna yfir hinni dánu kon, sem lá í opinni kistu fram-
an við gráturnar.
Vinnið ötullega uö úthrei&slu T Í M AIM S